Είναι βιβλικό για τους ποιμένες, δασκάλους, και συγγραφείς χριστιανικών
βιβλίων να κερδίζουν χρήματα από αυτό που κάνουν;
Η Αγία Γραφή διδάσκει δύο αρχές σχετικά με το οικονομικό
κέρδος από την διδασκαλία του λόγου του Θεού. Πρώτον, η Γραφή λέει ότι είναι
λάθος για έναν δάσκαλο ή ποιμένα να «καπηλεύεται» τον λόγο του Θεού:
Β’ Κορ.β:17 Διότι ημείς καθώς οι πολλοί δεν
καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού, αλλ' ως από ειλικρινείας, αλλ' ως από Θεού κατενώπιον του Θεού λαλούμεν εν Χριστώ.
Ο Παύλος λέει ότι δίδαξε ή παρέδωσε τον λόγο του Θεού στην
Εκκλησία από μια καρδιά ειλικρίνειας «ως από Θεού». Με άλλα λόγια, το κίνητρο
του Παύλου να φέρει το λόγο του Θεού ήταν από ειλικρινή επιθυμία να υπηρετήσει
τον λαό του Θεού σαν εκπρόσωπος που έστειλε ο Θεός. Ο Παύλος υπάκουε στην
εντολή του Θεού να κηρύττει και να διδάσκει το Ευαγγέλιο, όπως λέει:
Α’ Κορ.θ:16 Διότι εάν κηρύττω το ευαγγέλιον, δεν
είναι εις εμέ καύχημα· επειδή ανάγκη επίκειται εις εμέ· ουαί δε είναι εις εμέ
εάν δεν κηρύττω·
Στην Β’ Κορ.β:17, ο Παύλος αντιπαραβάλει το κίνητρό του με
τα κίνητρα εκείνων που «καπηλεύονται» τον λόγο του Θεού. Καπηλεύομαι σημαίνει πουλάω
κάτι για να κερδίσω χρήματα. Αν το κίνητρο κάποιου που κηρύττει ή διδάσκει τον
λόγο του Θεού είναι απλά για προσωπικό οικονομικό όφελος, τότε καπηλεύει τον
λόγο του Θεού. Μετατρέπει την διακονία της διδασκαλίας από μια υπηρεσία προς
τον Θεό και τον λαό Του, σε ένα επιχειρηματικό εγχείρημα.
Καμία διακονία δεν μπορεί να λειτουργήσει με αυτό το
κίνητρο, γιατί όταν συμβαίνει, διατρέχουν τον κίνδυνο να διαπεράσουν τον εαυτό
τους με πολλές θλίψεις, όπως έγραψε ο Παύλος:
Α’ Τιμ.ς:9,10 Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι
πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και
βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν. Διότι ρίζα
πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία, την οποίαν τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν
από της πίστεως και διεπέρασαν εαυτούς με οδύνας πολλάς.
Έτσι, ένας ποιμένας ή δάσκαλος που βλέπει το έργο της
διδασκαλίας του σαν κερδοσκοπική επιχείρηση, θα πρέπει να εγκαταλείψει τον
άμβωνα και να απομακρυνθεί από τη διδασκαλία. Δεν υπηρετεί πλέον τον Θεό. Εξυπηρετεί
μόνο τον εαυτό του. Θυμηθείτε την προειδοποίηση του Πέτρου σχετικά με αυτούς
που χρησιμοποιούν την διακονία για οικονομικό όφελος:
Β’ Πέτρ.β:14,15 έχουσιν οφθαλμούς μεστούς μοιχείας
και μη παυομένους από της αμαρτίας, δελεάζουσι ψυχάς αστηρίκτους, έχουσι την
καρδίαν γεγυμνασμένην εις πλεονεξίας, είναι τέκνα κατάρας· αφήσαντες την
ευθείαν οδόν, επλανήθησαν και ηκολούθησαν την οδόν του Βαλαάμ υιού του Βοσόρ,
όστις ηγάπησε τον μισθόν της αδικίας,
Η δεύτερη αρχή των Γραφών που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι
εκείνοι που υπηρετούν το σώμα του Χριστού στη διδασκαλία, έχουν το δικαίωμα να
λαμβάνουν τα προς το ζην από αυτό το έργο, όπως λέει ο Παύλος:
Α’ Τιμ.ε:17,18 Οι καλώς προϊστάμενοι πρεσβύτεροι
ας αξιόνωνται διπλής τιμής, μάλιστα όσοι κοπιάζουσιν εις λόγον και διδασκαλίαν·
διότι λέγει η γραφή· Δεν θέλεις εμφράξει το στόμα βοός αλωνίζοντος· και, Άξιος
είναι ο εργάτης του μισθού αυτού.
Α’ Κορ.θ:7-14 Τις ποτέ εκστρατεύει με ίδια αυτού
έξοδα; Τις φυτεύει αμπελώνα και δεν τρώγει εκ του καρπού αυτού; ή τις ποιμαίνει
ποίμνιον και δεν τρώγει εκ του γάλακτος του ποιμνίου; Μήπως κατά άνθρωπον λαλώ
ταύτα; ή δεν λέγει ταύτα και ο νόμος; διότι εν τω νόμω του Μωϋσέως είναι
γεγραμμένον· Δεν θέλεις εμφράξει το στόμα βοός αλωνίζοντος. Μήπως μέλει τον
Θεόν περί των βοών; ή δι' ημάς βεβαίως λέγει τούτο; διότι δι' ημάς εγράφη, ότι
ο αροτριών με ελπίδα πρέπει να αροτριά, και ο αλωνίζων με ελπίδα να μετέχη της
ελπίδος αυτού. Εάν ημείς εσπείραμεν εις εσάς τα πνευματικά, μέγα είναι εάν
ημείς θερίσωμεν τα σαρκικά σας; Εάν άλλοι μετέχωσι της εφ' υμάς εξουσίας, δεν
πρέπει μάλλον ημείς; Αλλά δεν μετεχειρίσθημεν την εξουσίαν ταύτην, αλλ'
υποφέρομεν πάντα, διά να μη προξενήσωμεν εμπόδιόν τι εις το ευαγγέλιον του
Χριστού. Δεν εξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι τα ιερά εκ του ιερού τρώγουσιν, οι
ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον μετά του θυσιαστηρίου λαμβάνουσι μερίδιον; Ούτω
και ο Κύριος διέταξεν, οι κηρύττοντες το ευαγγέλιον να ζώσιν εκ του ευαγγελίου.
Έτσι, σύμφωνα με τις Γραφές, δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε
έναν άνθρωπο που κερδίζει μια λογική διαβίωση από το κήρυγμα ή τη διδασκαλία
του λόγου του Θεού. Η Γραφή λέει ότι ένα τέτοιο άτομο είναι άξιο της
υποστήριξής μας (ακόμη και διπλή τιμή!). Πρέπει να υποστηρίξουμε εκείνους που
μας διδάσκουν, σαν αντανάκλαση της ευγνωμοσύνης μας προς τον Κύριο για την
παροχή των οδηγιών τους.
Καθένας θα κριθεί από τον Κύριο. Θα κριθούμε από το αν
τιμήσαμε κατάλληλα τους δασκάλους μας, ενώ οι ποιμένες και οι δάσκαλοι που μας
διδάσκουν θα κριθούν ανάλογα με τα κίνητρά τους και τον τρόπο με τον οποίο
χειρίστηκαν τον λόγο του Θεού.
