Πνευματικοί κίνδυνοι όταν χάνεις τις συναθροίσεις της εκκλησίας

Είναι σε όλους γνωστό, ότι τον τελευταίο καιρό, οι χριστιανοί για ασήμαντους λόγους αφήνουν την συνάθροιση της εκκλησίας κι έτσι όλο και πιο λίγοι χριστιανοί εκκλησιάζονται, «τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν».
 

Λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία και την αναγκαιότητα της ομαδικής λατρείας για τον χριστιανό, αυτό είναι πολύ αποθαρρυντικό. Όχι μόνο είναι απογοητευτικό, αλλά και πνευματικά επικίνδυνο για εκείνους που λένε ότι ανήκουν στον Χριστό, αλλά χάνουν τακτικά την συνάθροιση της εκκλησίας. Παρακάτω, θέλω να απαριθμήσω ορισμένους λόγους και να εξηγήσω γιατί το να χάνεις συναθροίσεις δεν είναι καθόλου καλή ιδέα.
 

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (4)

Α’ Ιωάννου ε:7

 «Διότι τρείς είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Πνεύμα και ούτοι οι τρείς είναι έν»

Αν και αυτό το εδάφιο χρησιμοποιείται συχνά απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχουν τρία πρόσωπα στη θεότητα, στην πραγματικότητα αντικρούει αυτή την άποψη, γιατί λέει ότι «ούτοι οι τρείς είναι έν». Πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν αυτή τη φράση ώστε να εννοεί ενωτική μονάδα, όπως ένας άνδρας και μία γυναίκα είναι μία σάρκα. Όμως θα δείξουμε ότι αυτή η άποψη είναι βασικά πολυθεϊστική. Αν η λέξη «εν» αναφέρεται σε ενότητα αντί σε αριθμητικό προσδιορισμό, τότε η θεότητα μπορεί να θεωρηθεί σαν ομάδα θεών όπως είναι ένα συμβούλιο ή μια κυβέρνηση. Αν εννοεί ενότητα , τότε η πρόταση θα έπρεπε να λέει κανονικά «ούτοι οι τρείς συμφωνούσι ως έν».

Κ α λ η μ έ ρ α

Είναι η σύζυγος το Άγιο Πνεύμα του σπιτιού;

Κάποτε, άκουσα ένα κήρυκα να λέει ότι «η γυναίκα είναι το Άγιο Πνεύμα του σπιτιού». Αυτός ο ποιμένας ήταν παντρεμένος για περισσότερα από 20 χρόνια και είχε προηγουμένως μιλήσει για τις περιόδους του γάμου του, όπου η σύζυγός του τον είχε σταματήσει και τον είχε διορθώσει όταν είχε πάρει τον κακό δρόμο ή έπαιρνε λάθος αποφάσεις. Στη συνέχεια το πήγε ακόμα πιο μακριά μετά τη δήλωση του και ζήτησε από τους άνδρες της εκκλησίας να σηκώσουν τα χέρια τους για να επιβεβαιώσουν ότι συμφωνούν ότι οι γυναίκες τους ήταν το Άγιο Πνεύμα για τα σπίτια τους.

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (3)

Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

Είναι φανερό ότι οι όροι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να υπαινίσσονται τρία διαφορετικά πρόσωπα, προσωπικότητες, θέλω ή όντα. Μπορούν μόνο να φανερώσουν τρεις διαφορετικές όψεις ή ρόλους ενός Πνευματικού όντος, του ένα Θεού. Περιγράφουν σχέσεις του Θεού με τον άνθρωπο κι όχι πρόσωπα στη θεότητα. Χρησιμοποιούμε τον όρο Πατέρας, για να δώσουμε έμφαση στο ρόλο του Θεού σαν Δημιουργό, Πατέρα των πνευμάτων, Πατέρα των αναγεννημένων πιστών και Πατέρα της ανθρώπινης φύσης του Ιησού Χριστού. Τον όρο Υιός τον χρησιμοποιούμε για ν’ αναφερθούμε στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, αλλά και στη φανέρωση του Θεού εν σαρκί με σκοπό τη σωτηρία των ανθρώπων. Όταν μιλάμε για το Άγιο Πνεύμα, δίνουμε έμφαση στην ενέργεια του Θεού στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους και ιδιαίτερα στο έργο της αναγέννησης.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δεν ήταν ποτέ δημοφιλής, αλλά ήταν πάντα υπέροχος

Οι διδασκαλίες του Ιησού δεν είναι δημοφιλείς, ούτε ο Ιησούς ήταν δημοφιλής. Όποιος λέει το αντίθετο είναι απληροφόρητος. Αλλά δεν έχει σημασία και θα δούμε γιατί.

Οι πιστοί του Ιησού (και χαίρομαι να είμαι ένας από αυτούς) αγαπάνε βαθιά τον Ιησού.

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (2)

Ο Πατέρας είναι το Άγιο Πνεύμα.

Ο ένας Θεός είναι ο Πατέρας όλων, είναι άγιος και είναι Πνεύμα. Οι τίτλοι Πατέρας και Πνεύμα Άγιο περιγράφουν το ίδιο Όν. Για να το πούμε διαφορετικά, ο ένας Θεός μπορεί και πληροί ταυτόχρονα και τους δύο ρόλους, του Πατέρα και του Αγίου Πνεύματος. Οι Γραφές το φανερώνουν.

1.   Το εδάφιο Ιωάν.γ:16 μας λέει ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς ανάφερε πολλές φορές τον Πατέρα, σαν τον Πατέρα Του (Ιωάν.ε:17-18). Όμως στο Ματθ.α:18-20 και Λουκ.α:35, καθαρότατα βλέπουμε ότι Πατέρας του Ιησού είναι το Άγιο Πνεύμα. Σύμφωνα μ’ αυτά τα εδάφια της Γραφής, ο Ιησούς συνελήφθη από το Άγιο Πνεύμα, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο Γιος του Θεού.

Κ α λ η μ έ ρ α

Το εσωτερικό σου ταιριάζει με το εξωτερικό σου;

Ματθ.ε:8 Μακάριοι οι καθαροί την καρδίαν, διότι αυτοί θέλουσιν ιδεί τον Θεόν.

Κάποτε ένας πατέρας είπε στο παιδί του να καθίσει. Το παιδί αρνήθηκε. Και πάλι ο πατέρας είπε στο παιδί να καθίσει, και πάλι το παιδί πεισματικά αρνήθηκε. Τέλος, ο πατέρας του είπε, «αν δεν καθίσεις θα σε δείρω». Το παιδί κάθισε και είπε, «κάθομαι εξωτερικά, αλλά είμαι ακόμα όρθιος εσωτερικά!». Μου θυμίζει αυτό που είπε ο Ιησούς στους Εβραίους ηγέτες:

ΠΑΤΕΡΑΣ, ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ (1)

 שְׁמַע יִשְׂרָאֵל יְהוָה אֱלֹהֵינוּ יְהוָה אֶחָֽד׃‬)

 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος.  

«Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα» (Ιωάν.ι:30).

«Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, διά να μένη μεθ’ υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό, ουδέ γνωρίζει αυτό» (Ιωάνιδ:16-17).

Εξετάσαμε τη Βιβλική έννοια του Υιού, τώρα θα εξετάσουμε τη σημασία των όρων Πατέρας και Άγιο Πνεύμα όπως εφαρμόζονται στο Θεό. Θα ερευνήσουμε ακόμα τις σχέσεις και τις διακρίσεις ανάμεσα στους τρεις όρους Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Αυτοί οι όροι χαρακτηρίζουν τρία διαφορετικά πρόσωπα ή προσωπικότητες στην θεότητα; Ή μήπως φανερώνουν τρεις διαφορετικούς ρόλους, τρόπους, λειτουργίες ή θέσεις δια των οποίων ο ένας Θεός εργάζεται και φανερώνει τον εαυτό Του;

Κ α λ η μ έ ρ α

Συγχώρεση – Αναβολή – Επιστροφή

Ο Πέτρος ρώτησε:

Ματθ.ιη:21 Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις;

Και ο Κύριος απάντησε:

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟY (11)

Εβραίους α:8-9

«περί δε του Υιού, Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος......διά τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου». 

Το πρώτο μέρος του παραπάνω εδαφίου αναφέρεται καθαρά στη θεότητα του Υιού, ενώ το δεύτερο μέρος αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση Του. Ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί ένα προφητικό εδάφιο (Ψαλμ.με:6-7). Δεν έχουμε εδώ κάποια συνομιλία των «προσώπων της θεότητας», αλλά ένα προφητικό λόγο εμπνευσμένο απ’ το Θεό που στοχεύει στη μελλοντική φανέρωση του Θεού εν σαρκί. Ο Θεός μιλάει προφητικά στον Ψαλμωδό, για να περιγράψει τον εαυτό Του σ’ ένα μελλοντικό ρόλο.

Κ α λ η μ έ ρ α

διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός

Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν ότι το δέκατο δεν είναι για την Καινή Διαθήκη. Διδάσκουν ότι ο πιστός πρέπει να δίνει «κατά την προαίρεσιν της καρδίας αυτού, ουχί με λύπην ή εξ ανάγκης· διότι τον ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός». Και μ’ αυτό το σκεπτικό ζητάνε πολύ περισσότερα από το 10%, λέγοντας ότι έτσι πρέπει να δίνει ο χριστιανός, να φτάσει ακόμα και το 100%!!!

Γιατί οι μονοθεϊστές μπορούν να είναι και ταπεινοί και σίγουροι;

Μία από τις πιο κοινές εναντιώσεις που έχουν γίνει στις απόλυτες αξιώσεις του Χριστιανισμού, είναι ότι οι Χριστιανοί είναι αλαζόνες. Οι Χριστιανοί είναι αλαζόνες ισχυριζόμενοι ότι έχουν δίκιο, είναι αλαζονικό να ισχυρίζονται ότι όλοι οι άλλοι είναι λάθος, αλαζονικό να ισχυρίζονται ότι μπορεί κανείς να γνωρίσει την αλήθεια.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ένα εύκολο βήμα.

  

Πρέπει να αλλάξεις. 

Δεν είναι εύκολο να γίνεις ένα καλύτερο άτομο. 

Η αλλαγή ολοκληρώνεται μόνο όταν εσύ αποφασίσεις να το κάνεις να συμβεί. Αν θέλεις να είσαι ένας καλύτερος πατέρας, σύζυγος, πιστός, μέλος εκκλησίας, ποιμένας, μουσικός... συμπλήρωσε εσύ ότι θέλεις, εσύ και μόνο εσύ μπορείς να κάνεις αυτά τα πράγματα να συμβούν. 

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟY (10)

Ο Πρωτότοκος

Το εδάφιο Εβρ.α:6 ονομάζει τον Υιό «πρωτότοκο». Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Γιος του Θεού είναι το πρώτο κτίσμα του Θεού, ή ότι δημιουργήθηκε, γιατί αυτό το ίδιο εδάφιο φανερώνει ότι η «γέννηση» συνέβη μετά τη δημιουργία των αγγέλων. Σίγουρα, ο Υιός δεν είναι «προαιώνια γεννημένος» γιατί το εδάφιο 5 δείχνει ότι αυτό έγινε σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή: «Υιός μου είσαι σύ, εγώ σήμερον σε εγέννησα». Μ’ αυτή την έννοια είναι ο Υιός πρωτότοκος.

Κ α λ η μ έ ρ α

αληθεύοντες εν αγάπη

Εφεσ.δ:15 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός,

Εμείς οι Χριστιανοί πρέπει να προσεγγίσουμε τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα με χάρη και ευγένεια.

Πρέπει να θυμόμαστε ότι το πώς λέμε κάτι, είναι εξίσου σημαντικό όσο αυτό που λέμε.

Πρόσφατα ξέχασα αυτήν την αρχή σ’ ένα προσωπικό θέμα και έκανα περισσότερο κακό παρά καλό. Επιτρέψτε μου λοιπόν να προτείνω κάποιες κατευθυντήριες γραμμές:

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (9)

Ο Υιός και η Δημιουργία.

Στην Εβρ.α:2 διαβάζουμε ότι ο Θεός έκανε τους αιώνες δια του Υιού. Το ίδιο, στην Κολ.α:13-17 λέει ότι «δι’ αυτού (του Χριστού) [κείμ. εν αυτώ] εκτίσθησαν τα πάντα». Τι σημαίνει ότι η Δημιουργία έγινε «δια του Υιού», αφού ο Υιός δεν είχε ουσιαστική προΰπαρξη πριν τη γέννησή του;

Φυσικά, ο Ιησούς σαν ο Θεός προϋπήρχε πριν τη γέννηση του ανθρώπου Χριστού, εφόσον η θεότητα του Ιησού είναι αυτή του Πατέρα. Αναγνωρίζουμε ότι ο Ιησούς σαν ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Αυτά τα εδάφια περιγράφουν σαν Δημιουργό το αιώνιο Πνεύμα που ήταν μέσα στον Υιό, τη θεότητα που αργότερα εφανερώθη εν σαρκί. Η ανθρώπινη φύση του Ιησού δεν μπορούσε να δημιουργήσει, αλλά ο Θεός που φανερώθηκε δια Ιησού Χριστού δημιούργησε τον κόσμο. Η Εβρ.α:10 καθαρά λέει ότι ο Ιησούς σαν Κύριος ήταν ο Δημιουργός.

Κ α λ η μ έ ρ α