Το παρελθόν

(Κολ. 1:19-20) Διότι εν αυτώ ηυδόκησεν ο Πατήρ να κατοικήση παν το πλήρωμα

και δι' αυτού να συνδιαλλάξη τα πάντα προς εαυτόν, ειρηνοποιήσας διά του αίματος του σταυρού αυτού, δι' αυτού, είτε τα επί της γης είτε τα εν τοις ουρανοίς.

Θέλεις να ξέρεις αν είσαι ευλογημένος;

Κοιτάζω γύρω μου και νιώθω πραγματικά ευτυχισμένος, γεμάτος, ικανοποιημένος με αυτό που είμαι, με όσα έχω. Είμαι ευτυχισμένος με τη γυναίκα που έχω, το σπίτι μου, τα παιδιά που μου χάρισε ο Κύριος, τη δουλειά μου, την εκκλησία που υπηρετώ, τη χώρα μου όπου γεννήθηκα και ανήκω. Οπωσδήποτε υπάρχουν ελλείψεις και ελαττώματα και όλοι έχουμε λάθη και αδύναμα σημεία. Αλλά αν με ρωτήσετε, θα σας πω ότι αισθάνομαι ευτυχισμένος με όλα αυτά που έχω στη ζωή μου, και μάλιστα έτσι ακριβώς όπως είναι.

 

 «Ευτυχία δεν είναι να έχεις ό,τι θέλεις, αλλά να θέλεις αυτά που έχεις!»

Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της Αγίας Τριάδας -13

Αλλά τι γίνεται με τον «χριστιανό» αυτοκράτορα, ο οποίος συγκάλεσε τη σύνοδο της Νίκαιας και τελικά αποφάσισε ο ίδιος τους «κανόνες» της; Κάποιες εκκλησίες τον έχουν ονομάσει Άγιο Κωνσταντίνο. Ήταν πραγματικά τριαδικός χριστιανός;  Ήταν καθόλου χριστιανός;

Όπως είδαμε, Κωνσταντίνος, καθ 'όλη τη διάρκεια της βασιλείας του, ήταν μάλλον ειδωλολάτρης παρά χριστιανός και ποτέ δεν ζήτησε να βαφτιστεί σαν Χριστιανός μέχρι που πέθανε.

Προς το τέλος της ζωής του τάχθηκε υπέρ των αρειανιστών...και μάλιστα εξόρισε οχι μόνο τους μονοθειστές αλλά και πολλούς τριαδικούς επισκόπους. Κατά το έτος 337 αρρώστησε...βαφτίστηκε, και πέθανε μετά από βασιλεία 31 χρόνων-. Encyclopedia Americana, p. 555, v. 7, 1944.

Ευχαριστία

Το βιβλίο του Αμώς

Ο βρυχηθμός του λιονταριού

Όλα είναι ήσυχα στο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ. Ο λαός κοιμάται ανέμελος τα βράδια. Έχουν διδαχθεί από μικροί ότι είναι ο λαός του Θεού και ότι ο Θεός είναι με το μέρος τους.

Ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή, ο Θεός θα φροντίσει γι' αυτούς. Ακόμα κι αν έρθουν εχθροί να πολιορκήσουν τον τόπο και τις πόλεις τους, ο Γιάχβε θα πολεμήσει γι' αυτούς. Γιατί άλλωστε να ανησυχούν; Στα θρησκευτικά τους καθήκοντα είναι συνεπείς. Λατρεύουν το Θεό τακτικά στη Βαιθήλ και στα Γάλγαλα. Τηρούν το Σάββατο. Πιστεύουν ότι είναι επαρκώς ηθικοί. Τα αμαρτήματα τους δεν είναι σοβαρά και εν πάση περιπτώσει τακτοποιούνται μέσα από τις θυσίες. Όλα είναι καλά και ήσυχα. Απολαμβάνουν εξάλλου πρωτόγνωρη ευημερία, απόδειξη ότι ο Θεός τους ευλογεί.

Αγάπη

Έξοδος - γ (2)

·     Ο Χριστός, παίρνοντας την κατάρα της αμαρτίας μας, φόρεσε ακάνθινο στεφάνι.

·     Ο Ισραήλ ήταν μέσα στο καμίνι της θλίψης (Αίγυπτος), αλλά δεν καταναλώθηκε γιατί ο Θεός ήταν ανάμεσά τους (Δευτ.δ:20  Ησ.ξγ:9  Ψαλμ.μς:7).

·     Ο Θεός ήταν εν Χριστώ (βάτος) ο οποίος έγινε κατάρα (αγκάθια) για μας. Δοκιμάστηκε στο καμίνι των θλίψεων αλλά δεν κατακάηκε (Γαλ.γ:13  Ματθ.κζ:29).

·     Η εκκλησία (βάτος) περνά από φλογερές θλίψεις για να καθαριστεί, αλλά δεν κατακαίγεται.

·     Ο φυσικός Ισραήλ, σαν έθνος, έκανε αγκάθια, πέρασαν από φωτιά, αλλά δεν κατακάηκαν γιατί ο Θεός πάντοτε κρατούσε ένα μικρό υπόλοιπο.

Λουκ. 11: 39-40

Μπορούν οι γυναίκες να λειτουργούν σαν ποιμένες, δάσκαλοι, κήρυκες;

Τι λέει η Βίβλος για τις  γυναίκες στη διακονία;

Αυτό είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα σήμερα, αν η γυναίκα μπορεί να εργαστεί σαν ποιμένας, δάσκαλος ή κήρυκας στην εκκλησία.

Είναι πολύ σημαντικό να μην δούμε αυτό το θέμα σαν μια αντιπαλότητα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Υπάρχουν γυναίκες που πιστεύουν ότι η γυναίκα δεν χρειάζεται να λειτουργεί σαν ποιμένας και ότι η Βίβλος βάζει ορισμένους περιορισμούς στη διακονία των γυναικών - και υπάρχουν άνδρες που πιστεύουν ότι η γυναίκα μπορεί να λειτουργεί σαν κήρυκας και ποιμένας και ότι δεν υπάρχουν καθόλου περιορισμοί για τις γυναίκες στη διακονία.

Το θέμα μας δεν είναι σοβινιστικό, διάκρισης ανάμεσα στα δύο φύλα. Το θέμα μας είναι η σωστή ερμηνεία της Αγίας Γραφής.

Η αμαρτία της ανοχής

«Διότι αφήνεις την γυναίκα Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν» (Αποκ.β:20)

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ιωάννη, ο στόχος του Κυρίου, που είναι ο συντάκτης και αποστολέας της επιστολής, είναι η νίκη. «…Όστις νικά, στον νικώντα, αυτός που νικά…». Είναι όμως εξίσου γνωστό σε όλους μας ότι για να είναι μία νίκη πραγματική και έγκυρη, υπάρχουν όροι, προϋποθέσεις, πορεία συγκεκριμένη που πρέπει να ακολουθηθεί, κριτήρια. Δεν είναι όλα νίκη, δεν καταλήγουν όλοι οι δρόμοι σε νίκη, δεν αναγνωρίζονται, ούτε επιβραβεύονται όλες οι νίκες.

Όπως σε όλες τις επιστολές προς τις εκκλησίες της Αποκάλυψης, έτσι και στην πολύ ιδιαίτερη περίπτωση της εκκλησίας των Θυατείρων (β:18-29), αν και το μήνυμα που έχει να στείλει ο Κύριος είναι πολύ σημαντικό και για τότε και για σήμερα, ο σωστότερος τρόπος να αρχίσουμε τη μελέτη της είναι ο ίδιος ο Κύριος. Το πρόσωπό Του, τα γνωρίσματά Του, αυτά που θέλει, αυτά που λέει, αυτό που πραγματικά είναι ο Κύριος και της επιστολής, αλλά και της ζωής μας, της σωτηρίας μας, ο μόνος αληθινός Θεός. Ίσως το πιο αποφασιστικό στη ζωή τού κάθε ανθρώπου είναι να γνωρίσει την ουσία του Θεού, τα γνωρίσματα του χαρακτήρα Του, να αγαπήσει και να αποζητά με την καρδιά του την κυριότητά Του σε κάθε βήμα της ζωής του.  Υψηλότερο και ασφαλέστερο επίπεδο από αυτό δεν υπάρχει για τον άνθρωπο.

Το βιβλίο του Αβδιού

“έθνος Ανάδελφο”

ο Θεός κυρίαρχος της ανθρώπινης ιστορίας

1. Εισαγωγικά

Το βιβλίο του προφήτη Αβδιού είναι το μικρότερο της Π.Διαθήκης και συχνά συνδέεται με το λόγο του προφήτη Αμώς: «διά να κληρονομήσωσι το υπόλοιπον του Εδώμ και πάντα τα έθνη, επί τα οποία καλείται το όνομά μου, λέγει Κύριος, ο ποιών ταύτα» (Αμώς θ:12).

Στα 21 εδάφια της όρασης του Αβδιού εξιστορούνται συγκεκριμένα γεγονότα της ιστορίας του λαού του Θεού, το τελευταίο κεφάλαιο των «αδελφικών σχέσεων» μεταξύ του Ισραήλ/Ιακώβ και του Εδώμ/Ησαύ.

Το θέμα του ωστόσο κάθε άλλο παρά ασήμαντο και πεπερασμένο είναι καθώς μιλά και σήμερα για: Κρίση και Σωτηρία. Κρίση και Αποκατάσταση, με μέτρο τον ιστορικό ορίζοντα των σχεδίων του Θεού.

Η καρδία του μηνύματος του Αβδιού μοιάζει να συμπυκνώνεται στα λόγια «καθώς έκαμες θέλει γείνει εις σέ...» (εδ.15). Αυτός ο παροιμιακός σχεδόν λόγος αποτελεί και τη βάση κρίσης-δικαιοσύνης του Θεού.

Θέλησε να γίνει μοναχή και η ηγουμένη της πήρε 43.000 ευρώ

Όπως αναφέρει στη μηνυτήρια αναφορά της συνταξιούχος εκπαιδευτικός από την Θεσσαλονίκη πήγε να μονάσει στην μονή "..τιμίου σταυρού" στο Μεσημέρι της Έδεσσας και ενω ήταν "δόκιμη" η ηγουμένη της μονής της αφαίρεσε 43.000 ευρώ από τον τραπεζικό της λογαριασμό, τα οποία αυθαίρετα τα χρησιμοποίησε για...επέκταση του μοναστηριού.

Η ηγουμένη Ιερώνυμη της ζήτησε να εκταμιεύσει άμεσα όσα χρήματα είχε στην τράπεζα επειδή... επίκειται «πόλεμος» και κινδυνεύουν να χαθούν οι καταθέσεις. Για να γίνει μάλιστα πιο πειστική, χρησιμοποίησε και το όνομα του Εφραίμ της μονής Βατοπεδίου. Ετσι μαζί με την ηγουμένη επισκέφθηκαν την τράπεζα που διατηρούσε τον λογαριασμό της και εκταμίευσε το ποσό των 43.000 ευρώ, τις οικονομίες μιας ζωής, το οποίο και παρέδωσε στο μοναστήρι για..φύλαξη.

Παρ.ς:6-8

ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝΤΕΣ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ 47 - Οι αιώνιοι τρίβοι

Ο Θεός δεν έχει αφήσει τον άνθρωπο να εργάζεται τα τυχόν δικά του σχέδια με τους δικούς του τρόπους, αλλά απ' την αρχή έχει ένα ορισμένο σχέδιο για τη ζωή του. Για να αποφύγουμε κάθε παρερμηνεία του θέματος, δεν εννοούμε ότι ο Θεός έχει αφαιρέσει την πρωτοβουλία απ' τον άνθρωπο ν' αποφασίζει, ή ότι πιστεύουμε στο «γραμμένο», στο «κισμέτ» που λένε οι Τούρκοι. Αλλά όσο αφορά  στη σωτηρία του ανθρώπου, ο Θεός είναι Αυτός που ορίζει πώς μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος.

Το βιβλίο του Αββακούμ

H τελική επικράτηση της δόξας του Θεού

Το βιβλίο του Αββακούμ αν και γράφτηκε στον έβδομο προ Χριστού αιώνα ασχολείται με ένα ερώτημα που μέχρι σήμερα συχνά μας απασχολεί και μας προβληματίζει. Γιατί να υπάρχει γύρω μας αδικία; Πώς θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο φθοράς, ανομίας και αμαρτίας; Το ερώτημα αυτό διατυπώνεται μέσα από μία σειρά παραπόνων που εκφράζει ο Αββακούμ προς το Θεό.

Τα παράπονα του προφήτη

Με γλώσσα που θυμίζει έντονα διάφορους Ψαλμούς (π.χ. Ψαλμοί 6, 12, 28, 31, 55, 60, 85) και τους διαλόγους του Ιώβ (δες την ομοιότητα του Αββακ.α:2 με το Ιώβ ιθ:7) ο Αββακούμ διατυπώνει στο Θεό τα παράπονά του.

Διαβάζουμε έτσι στα εδ.α:2 - 4, «Έως πότε, Κύριε, θέλω κράζει, και δεν θέλεις εισακούει; θέλω βοά προς σε, Αδικία· και δεν θέλεις σώζει; Διά τι με κάμνεις να βλέπω ανομίαν και να θεωρώ ταλαιπωρίαν και αρπαγήν και αδικίαν έμπροσθέν μου; και υπάρχουσι διεγείροντες έριδα και φιλονεικίαν. Διά τούτο ο νόμος είναι αργός, και δεν εξέρχεται κρίσις τελεία· επειδή ο ασεβής καταδυναστεύει τον δίκαιον, διά τούτο εξέρχεταί κρίσις διεστραμμένη....».

Αυτό που γεννά τα παράπονα δεν είναι η αμφισβήτηση ή η απιστία. Είναι ερωτήματα που πηγάζουν από έναν άνθρωπο που αυτά τα οποία πίστευε και γνώριζε για το Θεό δεν συνάδουν με αυτά που βλέπει γύρω του. Την ίδια ένταση συχνά συναντούμε ως πλαίσιο και σε διάφορους Ψαλμούς που περιλαμβάνουν παράπονα προς το Θεό. Ο Ψαλμωδός ξεκινά από την πίστη του στην αγαθοσύνη, δύναμη και κυριαρχία του Θεού. Όταν όμως αυτά δεν τα βλέπει να εφαρμόζονται στο ζήτημα που τον απασχολεί τότε προβληματίζεται, αντιδρά, παραπονιέται. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παράπονα του Αββακούμ. Ρωτά ο προφήτης δύο από τα πιο συχνά ερωτήματα που ρωτά και ο Ψαλμωδός, «γιατί» και «έως πότε». Ρωτά όμως ΤΟ ΘΕΟ επειδή πιστεύει σ' Αυτόν και επειδή προσπαθεί να καταλάβει το τι συμβαίνει.

Η αθέατη όψη της πείνας: Βία και τρομοκρατία

H ραγδαία φτωχοποίηση των σημερινών Ελλήνων, η βίαιη στέρηση αγαθών που για τους περισσότερους ήταν αυτονόητα κεκτημένα των τελευταίων δεκαετιών, είναι ένα βίωμα εντελώς νέο και άγνωστο τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές.

Πολλοί μιλάνε για ομοιότητες της εποχής της γερμανικής κατοχής 1941-1944 με τη σημερινή ανθρωπιστική κρίση.

Μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων με διευρυμένη ανεργία. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού έχει οδηγηθεί στα όρια της εξαθλίωσης.Αυξάνονται μέρα με τη μέρα τα συσσίτια και οι άνθρωποι που απευθύνονται σε αυτά. Όλο και πιο συχνό είναι το φαινόμενο εξαθλιωμένων ανθρώπων να ψάχνουν στα σκουπίδια. Οι λαϊκές γεμίζουν από φτωχούς ανθρώπους οι οποίοι ψάχνουν τα απομεινάρια της λαϊκής.

Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

H ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

Α. Η ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΕΙΧΕ ΠΡΟΕΙΠΩΘΕΙ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

1. Στον καιρό του Εζεκία.

Όταν ήρθε μία αντιπροσωπεία απ’ το βασιλιά της Βαβυλώνας, φέρνοντας ένα δώρο στον Εζεκία, αυτός στο ζήλο του να κάνει μια κοσμική συμμαχία, τους έδειξε όλους τους θησαυρούς του οίκου του. Ο προφήτης Ησαΐας τον επίπληξε και προφήτεψε:

Ιδού, έρχονται ημέραι, καθ’ ας πάν ό,τι είναι εν τω οίκω σου, και ό,τι οι πατέρες σου εναπεταμίευσαν μέχρι της ημέρας ταύτης, θέλει μετακομισθή εις την Βαβυλώνα δεν θέλει μείνει ουδέν, λέγει Κύριος. Και εκ των υιών σου οίτινες θέλουσιν εξέλθει από σου, τους οποίους θέλεις γεννήσει, θέλουσι λάβει και θέλουσι γείνει ευνούχοι εν τω παλατίω του βασιλέως της Βαβυλώνος. (Β’ Βασ.κ:17,18).

Πάνω από 1000 χρόνια πέρασαν πριν εκπληρωθεί αυτή η προφητεία. Αυτό μας δείχνει πώς η κρίση για δικές μας αμαρτίες μπορεί να πέσει πάνω στα παιδιά μας.

Σκέψεις...

Τράβα όσο θες...

Το βιβλίο του Nαούμ

Η Εκδίκηση της καλοσύνης

Το βιβλίο του προφήτη Ναούμ είναι δυστυχώς άγνωστο στους περισσότερους Χριστιανούς. Ποιος άλλωστε θα ήθελε να διαβάσει ένα βιβλίο που αυτοσυστήνεται με τη εισαγωγική φράση, "Η κατά της Νινευή προφητεία" (Ναούμ α:1^α).

Πώς μας αφορά ένα βιβλίο που θέμα του έχει την αναγγελία της κρίσης πάνω στην αρχαία πρωτεύουσα της Ασσυρίας, τη Νινευή;

Στην πραγματικότητα όμως το βιβλίο του Ναούμ, όπως και κάθε τμήμα της Αγίας Γραφής, αφορά πρώτιστα το Θεό, το χαρακτήρα Του, τις ενέργειες Του, τη φύση Του. Έτσι αν προσπεράσουμε το εισαγωγικό πρώτο εδάφιο διαβάζουμε στο α:2,

«Ζηλότυπος είναι ο Θεός, και εκδικείται ο Κύριος· ο Κύριος εκδικείται και οργίζεται· ο Κύριος θέλει εκδικηθή τους εναντίους αυτού, και φυλάττει οργήν κατά των εχθρών αυτού».

Χρήσιμα εργαλεία

Οκτώ μεγάλα αμαρτήματα

1. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Προδότες υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί στον κόσμο και την ιστορία όλων των λαών. Η περίπτωση όμως του Ιούδα ξεχωρίζει απ’ όλες. Ήταν άνθρωπος που ευεργετήθηκε από τον Κύριο, δέχτηκε τη μοναδική διδασκαλία Του και τη χάρη να κάνει θαύματα άνθρωπος με σημαντικές εμπειρίες κι όμως αποφάσισε να προδώσει τον Κύριό Του για χρήματα. Δεν τον ανάγκασε κανείς να το κάνει αντίθετα έκανε ένα είδος εμπορικής συμφωνίας. Ο Ματθαίος εξηγεί ότι «υπήγεν προς τους αρχιερείς και είπε· Τι θέλετε να μοι δώσητε, και εγώ θέλω σας παραδώσει αυτόν;» (κς:14-15) και εισέπραξε 30 αργύρια. Επιπλέον φρόντισε αυτή η προδοσία και παράδοση να γίνει με τρόπο μοναδικό, ώστε κι ο Κύριος ακόμη να απορήσει: «Ιούδα, με φίλημα παραδίδεις τον Υιόν του ανθρώπου;» (Λουκ.κβ:48). Μόνο ο Θεός ξέρει τι μπόρεσε ν’ αλλάξει στην καρδιά του Ιούδα, ώστε να κάνει ένα τέτοιοι αμάρτημα και με τέτοιο τρόπο, πάντως ο Λουκάς αποκαλύπτει ότι «Εισήλθε δε ο Σατανάς εις τον Ιούδαν» (κβ:3).

Για όλους αυτούς τους λόγους μέσα στον κόσμο μας η αμαρτία του Ιούδα είναι μοναδική. 

αχρωματοψία !

Πάμε όλοι στο Σουφλί

Και εκεί που έχει απελπιστεί κανείς και αναζητά λύση στα οικονομικά του προβλήματα (τη συνήθεια που… δεν έγινε λατρεία), να που ξεπροβάλλει σαν Μάννα εξ ουρανού το ΑΤΜ της… κρίσης!

Ποιο είναι αυτό; Μα ένα μηχάνημα αυτόματης ανάληψης, το οποίο δίνει περισσότερα χρήματα απ’ όσα ζητά ο κάτοχος της κάρτας και μάλιστα χωρίς να τον χρεώνει γι’ αυτά!

Φιλιπ.β:5

Για τη δόξα του Κυρίου (έτσι το λένε κάποιοι)

Η θεϊκή φύση του Ιησού Χριστού

Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο άνθρωπος που έγινε το εξιλαστήριο μέσο, ώστε όλοι όσοι Τον δέχτηκαν να απολαμβάνουν τη λύτρωση. Όμως ο λόγος του Θεού δεν μένει στην ανθρώπινη φύση του Χριστού, αλλά μας Τον συστήνει σαν τον «επί πάντων Θεόν», σαν τον «αιώνιον Πατέρα», τον «ισχυρόν Θεόν»!

Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε αμερόληπτα, είναι τι ο ίδιος ο Κύριός μας είπε για τη θεότητά Του, αλλά και τι φανερώνει όλος ο λόγος του Θεού ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός.

Ας βάλουμε λοιπόν στην άκρη κάθε προκατάληψη και παράδοση των ανθρώπων και ας αφήσουμε το λόγο του Θεού να μας αποκαλύψει την αλήθεια για να ελευθερωθούμε.

Ο Ιησούς σαν άνθρωπος, όπως εμείς, με σώμα ψυχή και πνεύμα, ήταν το κατοικητήριο  της θεότητας και γι’ αυτό μπορούσε να πει: «Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν. Και οι Ιουδαίοι είπον· Εις τεσσαράκοντα και εξ έτη ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ θέλεις εγείρει αυτόν εις τρεις ημέρας; Εκείνος όμως έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού» (Ιωάν.β:19-21).

Αυτό που πρέπει να εξετάσουμε είναι, ποια θεότητα κατοικούσε μέσα στο ναό του σώματος του Χριστού.

Ματθ. 22:32

αναμνήσεις απο το μέλλον ..

ΚΑΤΟΧΗ, ΔΩΣΙΛΟΓΙΣΜΟΣ.

Το σώμα του φανατικού εθνικοσοσιαλιστή αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου εγκαταλείπει το άντρο του στην Κρύα Βρύση Γιαννιτσών, τον Σεπτέμβριο του 1944. Δίπλα στον έφιππο Πούλο διακρίνεται σαν απαραίτητος συνοδός ο εκπρόσωπος της κρατικής εκκλησίας δωσίλογος παπά-Γρηγόρης. 

O Γεώργιος Πούλος το 1945 δραπέτευσε στην Αυστρία. 
Συνελήφθη το 1947 και καταδικάστηκε στην Ελλάδα.

5 μικρές ιστορίες για μικρά παιδιά

1)    Έξοδος δ:2 ιδ:16

Πολλές φορές η ευλογία της όρασης γίνεται κατάρα! Βλέπουμε τα προβλήματα…

Όχι με την όψη αλλά με την πίστη!

Η πίστη δεν βλέπει τα εμπόδια, αλλά τις ευκαιρίες!

Πολλές φορές τα προβλήματα της ζωής μας φοβίζουν

Η πίστη όμως ξέρει τι έχει κάνει ο Κύριος στο παρελθόν και εμπιστεύεται ότι και πάλι θα προπορευθεί!

Πίστη= Παρηγοριά και ειρήνη!

Γιατί να φοβάσαι το ΑΥΡΙΟ όταν ξέρεις Ποιος είναι μαζί σου σήμερα;

Ιωανν. 15:5

τα δικαιώματα του νερού

  Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.

   Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται.

Άνθρωπος, το κοινωνικό ον που διαιωνίζει τον εγωισμό...

Είμαστε κοινωνικοί ναι, σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας θέλουμε να μοιραζόμαστε τη στιγμή.. Θέλουμε κόσμο να τους εξομολογηθούμε την επιτυχία μας για να νιώσουμε ευφορία, χρειαζόμαστε κόσμο να δει το καινούργιο μας αμάξι για να νιώσουμε ισχυρότεροι από τον μέσο όρο της σακαράκας και του μεροκάματου.

Ευγνωμοσύνη

Αναζητώντας την αλήθεια - 011

Α. Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ.

Οι μάζες ήταν έτοιμες ν’ ακολουθήσουν τις αποφάσεις του Νεβρώδ κι άρχισαν να κτίζουν ένα πύργο με ψημένες πλίνθους τις οποίες στερέωσαν μεταξύ τους με λάσπη για να μη μπαίνει νερό. «Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήσει οίκον, εις μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν,» Ψαλ.ρκζ:1. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που κατέβηκε ο Κύριος για να δει την πόλη και τον πύργο που έκτιζαν «οι υιοί των ανθρώπων» (Γεν.ια:5). Είδε το κίνητρο πίσω απ’ αυτή την πράξη και την επιθυμία της καρδιάς τους να Τον αψηφήσουν.

Τότε, ξαφνικά, ξέσπασε η σύγχυση σα βουητό! Οι χτίστες δε μπορούσαν να καταλάβουν τι έλεγαν οι εργάτες που κουβαλούσαν τη λάσπη οι ξυλουργοί δεν καταλάβαιναν τους αρχιτέκτονες. Υστερικό πανδαιμόνιο επικρατούσε παντού. Ο Θεός αποφάσισε να μη τους καταστρέψει εντελώς, αλλά να φέρει σύγχυση ανάμεσά τους με το να δημιουργήσει γλώσσες προκαλώντας ασυνεννοησία μεταξύ τους εξ’ αιτίας του πλήθους των γλωσσών. Είναι φανερό ότι όλοι όσοι καταλάβαιναν ο ένας τον άλλο ενώθηκαν και χωρίστηκαν σε ομάδες. Αυτή είναι η τελική κατάληξη όλων των σχεδίων που αφήνουν «απ’ έξω» το Θεό.

οι επί γης θεοί

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πατριάρχη Νέας Ρώμης στο Λιθότοπο στη λίμνη Κερκίνη, μια γριά εκεί, μια 80χρονη, νόμιζε ότι ήταν ο μόνος ικανός για να σώσει τη ψυχή του σκοτωμένου παιδιού της. Τον πλησίασε λοιπόν με κλάματα και του είπε: «δώσ' του μία ευχή, ακοινώνητος πήγε!» O πατριάρχης ανταποκρίθηκε (!) και έψαλε "τρισάγιο" για τον 48χρονο νεκρό δημοτικό δασοφύλακα. Γονυπετής η άμοιρη μάνα του φιλούσε τα άμφια και τον ευχαριστούσε: «Με αξίωσε ο θεός να έρθεις, να συγχωρέσεις το αδικοχαμένο μου παιδί», ψέλλιζε !

Πρόσφατα γυναίκα που επισκέφτηκε την συνάθροισή μας ζήτησε προσευχή για την ψυχή της μητέρας της που είχε πεθάνει πρίν..15 χρόνια ! Οταν της εξηγήσαμε οτι αυτό δεν είναι στην εξουσία μας , απόρησε γιατί όπως είπε σε άλλες εκκλησίες (εννοούσε πεντηκοστιανές) όταν το ζητά προσεύχονται !

Μια μικρή βοήθεια στην "κρίση"