Α. Η
ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΕΕΤΑΙ.
Οι μάζες ήταν έτοιμες ν’ ακολουθήσουν τις
αποφάσεις του Νεβρώδ κι άρχισαν να κτίζουν ένα πύργο με ψημένες πλίνθους τις
οποίες στερέωσαν μεταξύ τους με λάσπη για να μη μπαίνει νερό. «Εάν ο Κύριος δεν οικοδομήσει οίκον, εις
μάτην κοπιάζουσιν οι οικοδομούντες αυτόν,» Ψαλ.ρκζ:1. Όλα πήγαιναν καλά
μέχρι τη στιγμή που κατέβηκε ο Κύριος για να δει την πόλη και τον πύργο που
έκτιζαν «οι υιοί των ανθρώπων»
(Γεν.ια:5). Είδε το κίνητρο πίσω απ’ αυτή την πράξη και την επιθυμία της
καρδιάς τους να Τον αψηφήσουν.
Τότε, ξαφνικά, ξέσπασε η σύγχυση σα βουητό!
Οι χτίστες δε μπορούσαν να καταλάβουν τι έλεγαν οι εργάτες που κουβαλούσαν τη
λάσπη οι ξυλουργοί δεν καταλάβαιναν τους αρχιτέκτονες. Υστερικό πανδαιμόνιο
επικρατούσε παντού. Ο Θεός αποφάσισε να μη τους καταστρέψει εντελώς, αλλά να
φέρει σύγχυση ανάμεσά τους με το να δημιουργήσει γλώσσες προκαλώντας
ασυνεννοησία μεταξύ τους εξ’ αιτίας του πλήθους των γλωσσών. Είναι φανερό ότι
όλοι όσοι καταλάβαιναν ο ένας τον άλλο ενώθηκαν και χωρίστηκαν σε ομάδες. Αυτή
είναι η τελική κατάληξη όλων των σχεδίων που αφήνουν «απ’ έξω» το Θεό.
Την ημέρα της Πεντηκοστής, σχεδόν 2300
χρόνια μετά τη Βαβέλ, συνέβη κάτι εξίσου θαυμαστό. Μια άλλη ομάδα ήταν
συγκεντρωμένη με ένα κοινό σκοπό, όλοι ομοθυμαδόν σ’ ένα μέρος, όταν ξαφνικά
άρχισαν να μιλούν σε άγνωστες γλώσσες. Αυτή η εμπειρία ξαναενώνει όλους τους
ανθρώπους σε μια κοινή γλώσσα. Στον πύργο της Βαβέλ σάστισαν αυτοί που μιλούσαν
την ημέρα της Πεντηκοστής σάστισαν αυτοί που άκουγαν.
Β. Ο
ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΕ
Μετά τη σύγχυση των γλωσσών, ο Κύριος τους
διασκόρπισε παντού πάνω στο πρόσωπο της γης σε μακρινές κοιλάδες, πεδιάδες,
ακτές και νησιά. Εκεί διατήρησαν τις ξεχωριστές γλώσσες που τους δόθηκαν στον
πύργο της Βαβέλ. Σήμερα αποτελεί θεωρία κοινής αποδοχής το ότι οι διάφορες
γλώσσες που υπάρχουν ανήκουν σε τρεις μεγάλες οικογένειες γλωσσών, που αντιστοιχούν
γενικά στους τρεις γιους του Νώε. Οι απόγονοι του Χαμ εγκαταστάθηκαν στο
μεγαλύτερο μέρος τους στην Αφρική και την Αραβία, οι απόγονοι του Σημ, απ’ όπου
θα ερχόταν ο Μεσσίας, εγκαταστάθηκαν στην Ασσυρία κι οι απόγονοι του Ιάφεθ
κινήθηκαν προς τη Μ. Ασία και την Ευρώπη.
Η τρίτη περίοδος έληξε, για μια ακόμα φορά
με την κρίση του Θεού, που ήταν ο διασκορπισμός των ανθρώπων. Στις δυο πρώτες
περιόδους η κρίση του Θεού ήρθε σαν αποτέλεσμα της αμαρτίας τους. Σε κάθε
περίοδο ο Θεός εξηγεί καθαρά στον άνθρωπο τί περιμένει απ’ αυτόν. Σε όλες τις περιπτώσεις
υπάρχουν δυο δρόμοι στη ζωή για να ακολουθήσει κανείς κι ο άνθρωπος είναι
υπεύθυνος για το δρόμο που διαλέγει. Δεν πρέπει να είμαστε επιπόλαιοι μ’ αυτή
μας την επιλογή. Μην ξεχνάτε, σε κάθε περίοδο («οικονομία») υπάρχει ένας και
μοναδικός δρόμος για να σωθεί κανείς κι αυτός είναι ο δρόμος του Θεού. Δεν έχει
καμιά σημασία πόσους δρόμους για τη σωτηρία έχει βρει ο άνθρωπος ή πόσες
θρησκείες έχει επινοήσει, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα και μόνο σχέδιο σωτηρίας
το οποίο πρέπει να ακολουθήσουμε για να σωθούμε.
