Αν σε οποιαδήποτε τοπική εκκλησία έκανα την ερώτηση αυτή, να ποια
απάντηση θα έπαιρνα:
· Δεν υπάρχει αφιέρωση που έπρεπε να υπάρχει!
· Δεν υπάρχει η αφιέρωση που κάποτε υπήρχε!
Όμως τι είναι η αφιέρωση και γιατί είναι τόσο σημαντική.
Γιατί η έλλειψή
της να είναι το μεγαλύτερο πνευματικό μας πρόβλημα;
Ξέρετε ποια είναι η διαφορά ενός να 'χει «φλερτ» με μια κοπέλα, απ' το
να είναι παντρεμένος με μια κοπέλα;
Γάμος σημαίνει αφιέρωση, σημαίνει ισόβια δέσμευση, σημαίνει ευθύνη, ταύτιση.
Φλερτ σημαίνει επιπόλαιο παιχνίδι χωρίς δέσμευση, απόλαυση των χαρών και των
συγκινήσεων της αγάπης χωρίς καμιά αφιέρωση στο πρόσωπο ή το δεσμό, χωρίς
ευθύνες, χωρίς καμιά ταύτιση!
Τραγική η κατάσταση του κόσμου που προτιμάει το φλερτ από το γάμο, όπως
τραγική και η κατάσταση των χριστιανών που θέλουν να έχουν μόνο ένα «φλερτ» με
το Θεό, χωρίς καμιά αφιέρωση ή δέσμευση!
Μήπως κι εσύ θέλεις τη σωτηρία και τις ευλογίες του Θεού, χωρίς όμως να
είσαι έτοιμος να ζήσεις με αφιέρωση στον Θεό, ταυτισμένος με την εκκλησία, με
υποχρεώσεις προς τους αδελφούς σου;
Ο απ. Παύλος τελειώνει στο τέλος της προς Ρωμαίους ια' τη θεολογική
του συζήτηση, στο πώς ο αμαρτωλός άνθρωπος μπορεί να έρθει σε σωστή σχέση με το
Θεό.
Καθώς ξεκινά το δωδέκατο κεφ. ο απ. Παύλος ξεκινά την πρακτική συζήτηση,
στο τι επιπτώσεις έχει η σωστή σχέση με τον Θεό στην καθημερινή ζωή του
ανθρώπου.
Ενώ στο πρώτο μέρος μας εξηγεί, το πώς μπορούμε να σταθούμε δικαιωμένοι
μπροστά στον Θεό, στο δεύτερο μέρος μιλάει για το πώς να ζήσουμε με δικαιοσύνη
πρακτική στις σχέσεις μας με τους άλλους.
Έτσι λοιπόν τώρα, θα σταθούμε και θ' ακούσουμε πώς πρέπει να ζούμε
γνωρίζοντας όλα αυτά που έκανε ο Θεός για μας.
Είναι ευχή μου και προσευχή μου σήμερα όλοι μας να εξετάσουμε και ν'
ανανεώσουμε την αφιέρωσή μας στο Θεό για να δούμε να βελτιώνεται η λατρεία μας
στο Θεό και η υπηρεσία μας στους άλλους.
Ο λόγος του Θεού θα μας δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση:
Σαν
λαός του Θεού πρέπει να ζούμε με αφιέρωση γιατί η αφιέρωση είναι η μόνη σωστή λατρεία
στο Θεό!
Ρωμ.ιβ:1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των
οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον
εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία,
Οι θυσίες των ζώων που πρόσφεραν στην Π. Διαθήκη, αχρηστεύθηκαν από τη
μοναδική προσφορά του Χριστού σαν Αμνού του Θεού. Αλλ' αυτό δεν σημαίνει ότι η
θυσία δεν πρέπει να χαρακτηρίζει τον Χριστιανό. Ίσα-ίσα μάλιστα σαν πιστοί,
πρέπει καθημερινά να ανταποκρινόμαστε στη θυσία του Χριστού προσφέροντας τον
εαυτό μας σαν «ζωντανή θυσία» στον Θεό!
Ναι, είσαι παιδί του Θεού, αν δέχτηκες το έργο του Χριστού.
Η θυσία του
Χριστού σε δικαιώνει στα μάτια του Θεού, αν με μετάνοια και πίστη δέχτηκες τη
βασιλεία Του. Αλλά σήμερα πρέπει να ζεις τη ζωή σου με αφιέρωση στο Θεό!
Ο απ. Παύλος μας παρακαλεί, διά των οικτιρμών του Θεού «να παραστήσουμε τα σώματά μας θυσία ζώσα,
αγία, ευάρεστη στο Θεό». Μας ζητά ν' αφιερώσουμε ολόκληρο τον εαυτό μας στον
Θεό, όπως τις θυσίες που οι ιερείς στην Π. Διαθήκη προσέφεραν πάνω στο
θυσιαστήριο, θυσίες που ευαρεστούσαν τον Θεό.
Τον Θεό σήμερα δεν ευαρεστούν τα φυσικά ολοκαυτώματα, αλλά τα
πνευματικά, οι «ζωντανές θυσίες», οι άνθρωποι που ζουν μία αφιερωμένη ζωή σ'
Αυτόν. Ο λόγος του Θεού μας διευκρινίζει, ότι αυτή η «ζωντανή θυσία» είναι
αγία, ξεχωρισμένη στο Θεό. Αφιέρωση στο Θεό πρώτα απ' όλα, σημαίνει αγιασμός,
σημαίνει αποστροφή της αμαρτίας και υπακοή στο θείο θέλημα.
Άραγε εσύ ανταποκρίθηκες στην αγάπη του Θεού, αφιερώνοντας ολόκληρη την
ύπαρξη σου ως ένδειξη ευγνωμοσύνης; Άραγε είσαι μια «ζώσα θυσία» αγία και
ευάρεστη στο Θεό; Άραγε είμαι το πνευματικό ολοκαύτωμα που θέλει ο Θεός;
«Kι αυτή η αφιέρωσή σας είναι», λέει ο
Παύλος, «η λογική σας λατρεία», η πραγματική λατρεία, η σωστή λατρεία, η
πνευματική λατρεία.
Αφιέρωση είναι να πάρουμε απόφαση να υπηρετούμε το Θεό χωρίς να
φοβόμαστε τη θυσία! Ο Θεός δεν θέλει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας ούτε το
καλύτερο. Ο Θεός θέλει ολόκληρη τη ζωή μας. Ο Θεός θέλει να «καώ», να δαπανηθώ
γι' Αυτόν στο έργο Του, στον αγρό Του. Ο Θεός θέλει να είμαστε τα «ζωντανά
ολοκαυτώματα», άνθρωποι που καθημερινά θα καιγόμαστε και θα θυσιαζόμαστε για το
Θεό και το έργο Του.
Λατρεία πραγματική δεν υπάρχει χωρίς αφιέρωση. Λατρεία σημαίνει «θυσία
ζωντανή»! Δεν μπορείς να λατρεύσεις το Χριστό χωρίς ν' απαρνηθείς τον εαυτό
σου, χωρίς να σηκώσεις το σταυρό σου κάθε μέρα, χωρίς να Τον ακολουθείς!
«Η κότα και το γουρούνι πέρασαν μπροστά από την πινακίδα της εκκλησίας
που έγραφε το θέμα του κηρύγματος της Κυριακής:
«Τι μπορούμε να κάνουμε για τους πεινασμένους;»
- «Α», γυρίζει η κότα και λέει στο γουρούνι, «αυτό είναι εύκολο, για
τους πεινασμένους μπορούμε να κάνουμε αυγά και μπέικον»!
- «Καλή είσαι και του λόγου σου», της απαντά το γουρούνι. «Εσύ θέλεις να
έχεις μια απλή συνεισφορά αλλά από μένα ζητάς μια ολοκληρωτική θυσία»!
Αγαπητέ μου ο Θεός δεν θέλει τα «αυγά» σου. Δεν θέλει τα λεφτά σου και τις
λίγες ώρες για κάποια διακονία. Ο Θεός ζητάει το «μπέικον» το δικό σου. Ο Θεός
ζητάει το σώμα μας, τα μάτια μας, το μυαλό μας, τα χέρια μας, τα πόδια μας, την
καρδιά μας, το νου μας, την ψυχή μας, μας θέλει ολόκληρους σε αφιέρωση.
Η Αφιέρωση είναι ο καθημερινός αγιασμός μας και πρακτική υπακοή μας στο
θέλημά Του.
Ο λόγος του Θεού μας λέει: «και μη
συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του
νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και
ευάρεστον και τέλειον» (Pωμ.ιβ: 2).
Τι να το κάνει ο Θεός το ότι πηγαίνουμε στην εκκλησία Του να Τον
λατρέψουμε, αν η αφιέρωση δεν χαρακτηρίζει ολόκληρη τη ζωή μας; Η λατρεία δεν
πρέπει να μας χαρακτηρίζει μόνο τις Κυριακές το πρωί, αλλά κάθε μέρα καθώς
ζούμε σε αφιέρωση στο Θεό με αγιασμό και υπακοή.
Αντί λοιπόν να ζούμε την κάθε μέρα μας σύμφωνα με το φρόνημα του κόσμου
πρέπει να ανανεώνουμε το πνεύμα μας για να ζούμε μια ζωή σύμφωνα με το θέλημα
του Θεού.
Ο Παύλος μας δίνει εδώ το μυστικό του πώς καθημερινά μπορούμε ν'
ανανεώνουμε την αφιέρωσή μας στο Θεό.
Αν δεν συμμορφωνόμαστε με τον «αιώνα»
τούτο, αν δεν αφήνουμε τον κόσμο να μας θαμπώσει, αν αντισταθούμε στην αμαρτία
να μας σκλαβώσει, τότε μπορούμε να διατηρούμε την αφιέρωσή μας στο Θεό.
Ο μόνος τρόπος να μην επηρεαζόμαστε από το πνεύμα του κόσμου, είναι να «μεταμορφωνόμαστε»
ανανεώνοντας κάθε μέρα την αφιέρωσή μας στο Θεό. Μόνο τότε καταλαβαίνουμε ποιος
είναι ο κόσμος: όταν εξετάζουμε να δούμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού κι
αποφασίζουμε ν' απορρίπτουμε τον κόσμο για να εκτελούμε το θέλημα του Θεού! Για
να είμαστε «ζωντανές θυσίες» πρέπει να διακρίνουμε ποιο είναι το θέλημα του
Θεού για μας, «το αγαθό, το ευάρεστο, το τέλειο».
Άραγε, είσαι εσύ για «ζωντανή θυσία»; Αγωνίζεσαι να εκτελέσεις το θέλημα
του Θεού και ν' αντισταθείς στις πιέσεις του κόσμου;
Άραγε σε κάθε περίπτωση, αναζητάς το θέλημα του Θεού, «ποιο είναι το
καλό», «τι αρέσει στο Θεό», «τι οδηγεί στην τελειότητα»;
Α’ Ιωάν.β:15,17 Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω.
Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· …… Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία
αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.
Ο κόσμος είναι φοβερός κίνδυνος στην πνευματική μας ζωή! Σβήνει το ζήλο
μας για το έργο, κλέβει την αφιέρωσή μας στο Θεό, μας καθιστά άκαρπους! Λατρεία
πραγματική λοιπόν, δεν υπάρχει χωρίς αφιέρωση, χωρίς αγιασμό και υπακοή!
Σαν
λαός του Θεού πρέπει να ζούμε με αφιέρωση γιατί η αφιέρωση μόνο μας οδηγεί σε
σωστή υπηρεσία στους αδελφούς μας!
Ρωμ.ιβ:3 Διότι λέγω διά της χάριτος της εις εμέ
δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ' ό,τι
πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το μέτρον της πίστεως, το
οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον.
Σημάδι αληθινής αφιέρωσης στο Θεό είναι η ταπείνωση. Ο αφιερωμένος
χριστιανός ποτέ δεν καβαλάει το καλάμι! Αν δεν υπάρχει ταπείνωση δεν υπάρχει
σωστή υπηρεσία στους άλλους και δεν μπορεί να υπάρχει ταπείνωση αν δεν υπάρχει
αφιέρωση στο Θεό.
Ρωμ.ιβ:4-5 Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά,
πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα
είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων.
Οι αφιερωμένοι χριστιανοί δεν μπορούν παρά να συνεργάζονται για την
πρόοδο της βασιλείας του Θεού. Για να υπάρχει σωστή υπηρεσία στους άλλους
χρειαζόμαστε πνευματική ενότητα και συνεργασία και για να υπάρχει πνευματική
ενότητα και συνεργασία χρειάζεται να μας χαρακτηρίζει αφιέρωση στο Θεό!
Ρωμ.ιβ:6-8 Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την
δοθείσαν εις ημάς χάριν, είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν
της πίστεως, είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν, είτε διδάσκει
τις, ας καταγίνηται εις την διδασκαλίαν, είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν·
ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι, ο προϊστάμενος ας προΐσταται μετ'
επιμελείας, ο ελεών ας ελεή εν ιλαρότητι.
Μόνο με αφιέρωση οι υπηρεσίες μας γίνονται όπως πρέπει! Μόνο με αφιέρωση
τα χαρίσματα λειτουργούν σωστά! Μόνο με αφιέρωση οι διακονίες δοξάζουν το Θεό!
Μόνο με αφιέρωση ο κήρυκας μένει στην ταπείνωση. Μόνο με αφιέρωση ο πρεσβύτερος
είναι στο ύψος του. Μόνο με αφιέρωση ο διάκονος ή η διακόνισσα υπηρετεί σωστά.
Μόνο με αφιέρωση ο κάθε αδελφός ή αδελφή έχει προτεραιότητα την υπηρεσία του
και κάνει σωστά την διακονία του.
