ΤΥΧΗ Ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ;

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΕΑΝ...ΑΝ...ΕΑΝ.....

από το αμέτρητο πλήθος τους!  Απλές συμπτώσεις;

Εάν μας έλεγε κάποιος, ότι πάνω στο κεφάλι μας υπάρχει βάρος που ζυγίζει 280 κιλά, θα το θεωρούσαμε αστείο. Και όμως είναι αλήθεια. Η επιστήμη της Μετεωρολογίας που εξετάζει τα σύννεφα, το χιόνι, τη δροσιά, την ομίχλη, τους ανέμους, την βροχή κλπ., έχει να μας παρουσιάσει πάμπολλα θαυμάσια της δημιουργίας, για τα οποία δεν επιτρέπει ο χώρος να τα αναφέρουμε.

Στη συνέχεια θ’ αναφερθούμε μόνο στην ατμοσφαιρική πίεση. Όπως εκατομμύρια ζώα και φυτά ζουν μέσα σε λίμνες και ωκεανούς, έτσι κι εμείς οι άνθρωποι ζούμε σ’ ένα απέραντο ωκεανό, όχι από νερό, αλλά από αέρα που λέγεται ατμόσφαιρα και περιβάλλει ολόκληρο τον πλανήτη μας.

Αυτός ο αέρινος ωκεανός στον πυθμένα του οποίου κατοικούμε, έχει ύψος 800-1000 χιλιόμετρα. Ο αέρας όμως είναι ύλη που έχει βάρος. Έτσι ένα κυβικό μέτρο αέρα ζυγίζει 1293 γραμμάρια και όλα όσα βρίσκονται πάνω στη γη πιέζονται από τον υπάρχοντα αέρα. Αυτή η πίεση ονομάζεται από την επιστήμη ατμοσφαιρική πίεση.

Βρήκαν λοιπόν, ότι ο αέρας αυτός που πιέζει όχι μόνο το κεφάλι αλλά και όλο το σώμα έχει βάρος 280 κιλών χωρίς φυσικά να το καταλαβαίνουμε. Κι εδώ είναι κάτι άλλο θαυμαστό: μέσα στον οργανισμό των ζώων των φυτών και του ανθρώπου, δημιουργούνται εσωτερικές πιέσεις οι οποίες καταλήγουν στην επιφάνεια του δέρματος, ισοφαρίζοντας την εξωτερική ατμοσφαιρική πίεση, ώστε όλες οι λειτουργίες να γίνονται κανονικά.

Εάν δεν υπήρχε η πίεση του αέρα, τότε οι εσωτερικές πιέσεις θα έσπαζαν τις αρτηρίες και φλέβες και ακόμα δεν θα έμπαινε ο αέρας στους πνεύμονες με συνέπεια το θάνατο. Και η πίεση του αέρα εάν ήταν μικρότερη ή μεγαλύτερη από ό,τι είναι τώρα: στη μεν πρώτη περίπτωση θα έσπαζαν τα τριχοειδή αγγεία και θα είχαμε αιμορραγία - θάνατο. Τον κίνδυνο αυτό διατρέχουν οι αεροπόροι, που ανεβαίνουν ψηλά, όπου η πίεση μικραίνει και γι’ αυτό παίρνουν διάφορα προφυλακτικά μέτρα.

Στη δεύτερη περίπτωση (της μεγαλύτερης πίεσης από την κανονική) ο οργανισμός θα πιεζόταν πολύ, οπότε θα σταματούσαν ορισμένες λειτουργίες και ο άνθρωπος θα πέθαινε. Κάτι τέτοιο συμβαίνει μ’ κείνους, που κατεβαίνουν βαθιά στη θάλασσα. Πιέζονται από παντού από το πολύ νερό, που τους περιβάλλει και παθαίνουν αιμορραγία στον εγκέφαλο.

Εάν δεν υπήρχε η ατμόσφαιρα, τη νύχτα η θερμοκρασία στη γη θα έπεφτε πολύ κάτω από το μηδέν, οι περισσότεροι ζωντανοί οργανισμοί θα καταστρέφονταν από το κρύο και ο πλανήτης μας θα παρουσίαζε τη νεκρή όψη που δείχνει η σελήνη. Γιατί επάνω στη σελήνη επειδή δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, η θερμοκρασία την ημέρα ανεβαίνει 135^ο και το βράδυ πέφτει στους 150 βαθμούς κάτω από το μηδέν! Η ατμόσφαιρα λοιπόν σαν ένα μάλλινο ρούχο συγκρατεί τη θερμότητα και δεν την αφήνει να φύγει προς τα έξω, οπότε δεν ψύχεται η γη μας.

Μα δεν θα τελειώσουμε ποτέ με αυτά τα εάν και αν... γιατί όσο ερευνούμε βαθύτερα τα θαυμάσια και τα μυστικά της φύσης τόσο καθαρότερα διακρίνουμε αλυσιδωτή, πολύπλευρη, πολύεδρη τη σκοπιμότητα, την πρόνοια, τη σοφία. Εάν εμπρός στα τόσα θαυμάσια που παρουσιάζει η υλική δημιουργία, μένει κανείς αδιάφορος, απροβλημάτιστος, δεν είναι άξιος συμπάθειας;

Έχουμε ακούσει, ότι όταν πολλοί υδρατμοί παραμένουν στην ατμόσφαιρα δημιουργείται υγρασία η οποία βλάπτει τον οργανισμό μας.

Παρ’ όλα αυτά η υγρασία και οι υδρατμοί χρειάζονται πάρα πολύ. Θα αναφερθούν μερικοί από τους γνωστούς σκοπούς που εκπληρώνει η υγρασία, γιατί θα υπάρχουν και άλλοι τους οποίους δεν τους ανακάλυψε ακόμα η επιστήμη.

·Εάν δεν υπήρχαν οι υδρατμοί στην ατμόσφαιρα, η περισσότερη θερμότητα θα έφευγε προς το διάστημα, η γη θα εψύχετο και κάθε ζωή θα καταστραφόταν.

·Εάν η ατμόσφαιρα ήταν τελείως ξηρή, η εξάτμιση του σώματός μας θα ήταν μεγαλύτερη (δηλ. ο ιδρώτας), η θερμοκρασία μας θα έπεφτε πάρα πολύ, η αναπνοή μας θα γινόταν γρηγορότερη, το δέρμα μας θα ξεραινόταν, οι αϋπνίες θα ήταν επίμονες, οι νευρικές εκδηλώσεις πολύ δυνατές και τέλος θα ερχόταν ο θάνατος.

Αν...  θα σταματούσε η δρόσος που είναι τόσο ευεργετική στα χωράφια, στο φυτικό κόσμο,

·Εάν σταματούσε η εξάτμιση και επομένως εάν η ατμόσφαιρα δεν είχε υδρατμούς, θα σταματούσαν οι βροχές, γιατί δεν θα υπήρχαν σύννεφα. Θα σταματούσαν τα χιόνια και επομένως δεν θα υπήρχαν ποτάμια και λίμνες και άρα θα έπαυε η θαυμαστή κυκλοφορία του νερού.

Έτσι λοιπόν χωρίς εξάτμιση και υγρασία θα ξεραίνονταν τα δάση, θα έπαυαν να καλλιεργούνται αγροί και χωράφια. Αλλά αφού θα έπαυαν να υπάρχουν φυτά, δεν θα ζούσαν τα πολυάριθμα ζώα και κατά συνέπεια δεν θα ζούσε ο άνθρωπος.

Η εξάτμιση λοιπόν και η υγρασία έχουν σπουδαιότατο προορισμό.