Εντυπωσιακή
είναι η περίπτωση του σύκου. Μέσα
στο σκληρό περίβλημά του βρίσκονται πολλοί σπόροι, οι αρσενικοί και χωριστά οι
θηλυκοί. Τα άγρια σύκα περικλείουν τους θηλυκούς, ενώ στην κορυφή τους υπάρχουν
οι αρσενικοί. Απεναντίας τα ήμερα σύκα - δηλαδή αυτά που τρώμε - έχουν μόνο
θηλυκούς σπόρους. Πώς λοιπόν γίνεται η επικονίαση στα ήμερα σύκα, αφού από
παντού είναι τα σύκα κλειστά; Ένα έντομο μικρό είναι προορισμένο, να μεταφέρει
τη γύρη στα θηλυκά. Είναι ο Ψην της συκιάς. Εάν έλειπε από τη φύση αυτό, θα υπήρχαν
μόνο άγρια σύκα τα οποία δεν τρώγονται. Γίνονται τόσοι περίπλοκοι συνδυασμοί -
μηχανισμοί - σκοπιμότητες μεταξύ αυτού του εντόμου και των ανθέων των σύκων,
ώστε και το έντομο να πολλαπλασιάζεται και τα άγρια σύκα μέσω μιας θαυμαστής
και περίεργης επικονίασης να προσφέρονται στη μετατροπή σε ήμερα σύκα, έτσι που
να μένει κατάπληκτος ο ερευνητής αυτής της διεργασίας.
Ο
αναγνώστης που θα ήθελε να μάθει ας ρωτήσει ένα γεωπόνο, γιατί η έκθεση αυτού του εξαίσιου γεγονότος εδώ, θα
απασχολούσε αρκετό χώρο.
Ποιος
λοιπόν μπορεί να πει ότι όλα αυτά γίνονται τυχαία,
συνεχώς κι ότι δεν υπάρχει ένα σκόπιμο σχέδιο, που ρυθμίζει κάθε λεπτομέρεια
της ζωής;!
Τα
έντομα «οι μυστικοί μας φίλοι» και τα άνθη μιλούν με το δικό τους τρόπο, για
τις μοναδικές ικανότητες και εμπνεύσεις του Μεγάλου Καλλιτέχνη του κόσμου.
