Ο ΛΟΓΟΣ

Ας σκεφτούμε λίγο λογικά με Γραφικά επιχειρήματα γιατί τα παχιά λόγια δεν μας πτοούν:

Ας ξεκινήσουμε με την δήλωση του Ιησού Χριστού ότι ο Θεός είναι ΕΙΣ:

«κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν κύριος εἷς ἐστιν» (Μάρκ.ιβ:29).

Προκαλούμε τον κάθε τριαδικό να μας απαντήσει τι σημαίνει στην ελληνική γλώσσα το ΕΙΣ. (Ποτέ δεν έχουν δώσει απάντηση, γιατί αν ο Θεός είναι πράγματι ΕΙΣ δεν υπάρχει περιθώριο κουβέντας για πρόσωπα μέσα στη θεότητα).

Προκαλούμε τον κάθε τριαδικό να μας απαντήσει τι σημαίνουν τα λόγια του απόστολου Παύλου στην Α’ Κορ.η:6 «[ἀλλ'] ἡμῖν εἷς θεὸς ὁ πατὴρ».

Όταν υπάρχουν τόσα καθαρά εδάφια που μιλάνε για την φύση του Θεού, γιατί να αναλωνόμαστε με παγανιστικές θεωρίες;

Νομίζουν ότι όπου βλέπουν δύο ή τρία ονόματα, ουσιαστικά, επίθετα ή οτιδήποτε άλλο, ότι αυτά αναφέρονται σε πρόσωπα του Θεού, έτσι αυθαίρετα, αφού η Γραφή καθαρότατα διδάσκει ότι ο Θεός έχει ΕΝΑ πρόσωπο. Τους προκαλούμε να μας πουν που αναφέρει ο λόγος του Θεού τη λέξη «πρόσωπο» στον πληθυντικό αριθμό όσο αφορά στο Θεό.

Ιωάν.α:1 Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος.

Λένε: αυτό που λέει είναι ότι: "Θεός ήταν ο Λόγος", ΘΕΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΟΓΟΣ (Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ). Με λίγα λόγια αυτό που λέει ΞΕΚΑΘΑΡΑ το εδάφιο αυτό είναι ότι ο Ιησούς προϋπήρχε και ήταν και είναι, ένα από τα πρόσωπα του Θεού, διότι η Γραφή τον ονομάζει Θεό.

Το «ο Ιησούς δηλαδή», είναι πρόσθεση ή στην καλύτερη περίπτωση γνώμη του συγγραφέα, δεν λέει κάτι τέτοιο η Γραφή.

Το εδάφιο δεν λέει καθόλου ξεκάθαρα ότι ο Ιησούς προϋπήρχε σαν ένα από τα πρόσωπα του Θεού. Το εδάφιο λέει αυτό που λέει.

Ο Ιωάννης όπως και ο Θωμάς, ήταν Ισραηλίτες και λάτρευαν τον Θεό των Πατέρων τους όπως και όλοι οι μαθητές. Αυτόν τον Θεό Τον είδαν και Τον λάτρεψαν στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Η μαρτυρία του Θωμά είναι αρκετή για να μας πείσει σ' αυτό το σημείο, γιατί όταν ο Θωμάς είδε τον αναστημένο Κύριο, είπε: Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ Ιωάν.κ:28.

Ο ίδιος ο Ιωάννης που έγραψε αυτά τα λόγια σαν πρόλογο του ευαγγελίου του, μας ερμηνεύει τόσο απλά την ίδια αλήθεια περί του Λόγου στην πρώτη επιστολή του:

Α’ Ιωάν.ε:20 Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε και έδωκεν εις ημάς νόησιν, διά να γνωρίζωμεν τον αληθινόν· και είμεθα εν τω αληθινώ, εν τω Υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτος είναι ο αληθινός Θεός και η ζωή η αιώνιος.

Η Γραφή μας λέει ότι Ο ΘΕΟΣ, όχι κάποιο δεύτερο πρόσωπο κάποιας θεότητας, φανερώθηκε «εν σαρκί». Αν λοιπόν για κάποιους ο Λόγος είναι το δεύτερο πρόσωπο (ο θεός υιός) της θεότητας και παρακάτω μας λέει ότι «Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»!

Εδώ πρέπει να αποφασίσουμε ποιος είναι σωστός και ποιος είναι λάθος: ο λόγος του Θεού ή οι τριαδικοί.

Η Γραφή μας λέει ότι ο Λόγος έγινε σάρκα. Οι τριαδικοί λένε ότι ο Λόγος είναι ένα πρόσωπο της θεότητας. Δηλαδή, στον άνθρωπο Ιησού Χριστό δεν κατοίκησε το πλήρωμα της θεότητας όπως μας λέει η Γραφή, αλλά κάποιο από τα υποτιθέμενα πρόσωπα της θεότητας.

Αλλά ας σκεφτούμε λίγο ακόμα πάνω σ’ αυτή τη θεωρία: ο λόγος είναι θεός, όπως μας λένε, ή ένα μέρος ή πρόσωπο του Θεού. Προηγούμενα όμως διαβάσαμε ότι αυτός ο Λόγος «ἦν πρὸς τὸν θεόν». Δηλαδή έχει μια κατεύθυνση προς τον Θεό. Τώρα, αν ο Θεός κατ’ αυτούς έχει 3 πρόσωπα, εδώ μας λένε ότι υπάρχει ένα τέταρτο πρόσωπο ή ό, τι άλλο μπορεί να είναι αυτό, που κατευθύνεται προς τον τριπρόσωπο θεό!

Και έχουν το θράσος να μας ονομάζουν πλάνη και αιρετικούς!! Ότι αδυνατούμε να καταλάβουμε την αλήθεια! Ότι αρνούμαστε πολλά εδάφια της Γραφής! Ότι μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου και έχουμε οδηγηθεί σε αδιέξοδο! Ότι παρερμηνεύουμε εκούσια τα εδάφια της Γραφής.

Διαβάσαμε ακόμα ότι αυτός ο Λόγος «ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Μα, εμείς ξέρουμε ότι το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα του Θεού είναι αυτό που εσκήνωσεν εν ημίν. Τώρα; Τι κάνουμε; Ποιος είναι ο Λόγος; Το πρώτο, το δεύτερο ή το τρίτο πρόσωπο;

Εντελώς αυθαίρετα, βλέπουν στη λέξη «Λόγος», τον προϋπάρχοντα θεό υιό ή όπως αλλιώς το λένε, το δεύτερο πρόσωπο της θεότητας.

Αν, απ’ ότι φαντάζονται, υπάρχει ο Θεός και ο Λόγος που είναι ξεχωριστός θεός, τότε έχουν ΔΥΟ θεούς, είναι ειδωλολάτρες!

«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος» Αυτή είναι η φράση με την οποία αρχίζει ο Ιωάννης το Ευαγγέλιο του και θα λέγαμε ότι είναι ο πρόλογος, ή η εισαγωγή στο κυρίως θέμα του βιβλίου Του, που είναι να μας δείξει τον Ιησού Χριστό, όχι σαν άνθρωπο, αλλά σαν τον ίδιο το Θεό Πατέρα «εν σαρκί».

Ο Ιωάννης φανερώνει τον Ιησού Χριστό, όχι από τη γέννηση Του σαν άνθρωπος στη Βηθλεέμ, αλλά την πραγματική Του γέννηση, μέσα στον Πατέρα Θεό, σαν την αρχή και το σκοπό όλης της δημιουργίας.

Μας Τον φανερώνει σαν τον Αμνό, ο οποίος προϋπήρχε σαν ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως μέσα στο νου του Θεού, μέσα στο Λόγο Του. Μας δείχνει ότι η αληθινή δημιουργία, που είναι η πνευματική, έλαβε χώρα και τελείωσε πρώτα μέσα στο Λόγο του Θεού, στο νου Του και μετά ένα ένα στοιχείο άρχισε να υπάρχει και να δημιουργείται από το ρήμα του Θεού. Πάντοτε όμως με αίτιο, αφετηρία και σκοπό, τον Ιησού Χριστό.

Ο Λόγος είναι η σκέψη, το σχέδιο, ο σκοπός, που εξωτερικεύεται άμεσα ή μελλοντικά με την ομιλία, το ρήμα και φανερώνει την ενδόμυχη διάθεση.

Ο Ιησούς Χριστός, είναι ο Λόγος του Θεού, τόσο ο ενδιάθετος, όσο και ο προφορικός, δηλ. το Ρήμα του Θεού. Ο Θεός προκειμένου να έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, χρησιμοποιεί σαν μέσο τον Αμνό, το Μεσίτη, τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, γιατί υπήρξε ο μόνος αναμάρτητος, ο μόνος που υποτάχτηκε τέλεια στο θέλημα του Πατέρα.

Το μέσο αυτό της επαφής του Πατέρα με εμάς, βλέπουμε ότι δημιουργήθηκε πρώτα μέσα στο σχέδιο, την καλή διάθεση (ευδοκία) του Θεού, και εξωτερικεύτηκε πρώτα με τύπους, όπως οι θυσίες των Αρνιών, η σκηνή του Μαρτυρίου κ.τ.λ. και στον ορισμένο καιρό φανερώθηκε με τη γέννηση Του στη Βηθλεέμ και τριάντα χρόνια αργότερα φανερώθηκε στον Ισραήλ μέσα από τον Ιωάννη το Βαπτιστή.

Αυτός ο Λόγος λοιπόν ήταν «εν αρχή» και όχι κάποιος δεύτερος θεός που να είναι ο Λόγος του πρώτου.

Η έννοια «Λόγος» προϋποθέτει ένα πρόσωπο, ότι είναι ο νους, η σκέψη και η έκφραση κάποιου.

Ο Λόγος περιλαμβάνει όλο το σχέδιο της δημιουργίας και της σωτηρίας του ανθρώπου, που συγκεφαλαιώνεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στον Λέοντα του Ιούδα, στη ρίζα και το γένος του Δαυίδ.

Πριν ο Χριστός φανερωθεί σαν άνθρωπος στη γη, ήταν ο ενδιάθετος Λόγος, που είχε στόχο να φέρει σε ύπαρξη την πνευματική δημιουργία, αφού πρώτα θα υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να υπάρξει πάνω στη γη.

Έτσι, ο ίδιος Λόγος είπε «γεννηθήτω φως» και ο ίδιος Λόγος είναι που «έγινε σαρξ». Την πρώτη φορά σαν «Ρήμα», τη δεύτερη φορά σαν «Ζωντανός Λόγος», οντότητα και ύπαρξη, που προείδε και προγνώρισε ο Πατέρας.

Και οι δύο αυτές φανερώσεις είναι του Πατέρα, Τον βλέπουμε να σκέπτεται και να σχεδιάζει, και μετά να εργάζεται εκτελώντας τη σκέψη Του!

και ο λόγος ήν προς τον θεόν...'

Αυτός ο Λόγος που η Γραφή μας περιέγραψε, «ην ΠΡΟΣ τον θεόν». Η γραμματική μας λέει ότι η πρόθεση «προς» όταν συντάσσεται με αιτιατική «δήλοι κίνησιν προς τι μέρος η διεύθυνσιν προς κάπου». Όταν έχει την έννοια «προς τινά» σημαίνει «εν σχέση προς τινά, εις απάντηση προς τινά» (Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Ιωάννου Σταματάχου σελ.840).

Ο Λόγος του Θεού λοιπόν που περιγράψαμε έχει μια κατεύθυνση, μια κίνηση προς τα κάπου. Δεν είναι μόνο δημιουργική ενέργεια, το ρήμα, ή ένα σχέδιο που σχεδιάστηκε απλά για να γίνει και τίποτε άλλο. Έχει μια κατεύθυνση, κινείται προς ένα σημείο και αυτό το σημείο είναι ο Θεός Πατέρας. Αυτού είναι ο Λόγος, Αυτού είναι το Ρήμα της δημιουργίας, είναι ο δικός Του νους και η δική Του θεία ενέργεια και θέλημα που εκφράζει ο Λόγος Του και σ' Αυτόν επιστρέφει.

Ο Θεός εκφράστηκε και αυτή η έκφραση έχει σκοπό και στόχο να ικανοποιήσει πάλι τον Ίδιο.

«...και Θεός ήν ο λόγος..»

Ο Ιωάννης ήταν Ιουδαίος, πιστός στον Ένα και Μόνο Θεό των Πατέρων, δεν γνώριζε ούτε πίστευε σε πολυθεΐες και τριάδες. Μιλά λοιπόν για τον Ένα Θεό, και το «Λόγο Του», που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει να κάνει με τον Ιησού Χριστό, το Μεσίτη.

Δεν αναφέρεται σε δύο ξεχωριστούς «θεούς», ούτε σε δύο πρόσωπα μέσα στη θεότητα.

Μ' αυτό θέλει να πατάξει την πολυθεΐα και να μας προσηλώσει στον Ένα Θεό και όχι σε άλλο πρόσωπο. Ο Θεός είναι Εις, ο Πατέρας, που είναι και Θεός του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Δεν μιλά λοιπόν για έναν άλλο Θεό, δεύτερο, κατώτερο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Δεν μιλά για άγγελο, διότι ποτέ άγγελος δεν ονομάσθηκε «ο Λόγος του Θεού», ούτε κάποιος από τους άγιους αγγέλους του Θεού δεν ονομάστηκε «Θεός» με την έννοια που ονομάζεται εδώ, αναφερόμενος στον ένα Θεό, τον Πατέρα.

Η φράση αυτή μας δείχνει τη σχέση του Θεού με το Λόγο Του. Είναι η ίδια σχέση που εκφράζεται μεταξύ του υποκείμενου και του ρήματος, του προσώπου και του λόγου που ανήκει στο πρόσωπο αυτό.