Καύση νεκρών

Ιστορικά, η αποτέφρωση θεωρείται ειδωλολατρική μέθοδος διάθεσης του ανθρώπινου σώματος,  ενώ ο λαός του Θεού πάντα χρησιμοποιούσε την ταφή για το νεκρό σώμα.

Σήμερα, ωστόσο, η ανθρώπινη λογική, τι είναι πολιτιστικά αποδεκτό και οικονομικοί λόγοι καθορίζουν τι είναι σωστό και τι είναι λάθος σχετικά με την κηδεία, αντί του λόγου του Θεού.

Σε σχετικές συζητήσεις, ακούγεται η άποψη: «ναι, ο λαός του Θεού στην Αγία Γραφή ενταφιαζόταν. Τα παραδείγματα είναι τελείως ξεκάθαρα. Αλλά εμείς δεσμευόμαστε να ακολουθήσουμε αυτά τα παραδείγματα, αφού δεν υπάρχει σαφής εντολή;».

Η απάντηση δίνεται ξεκάθαρα στην Ρωμ.ιε:4

Διότι όσα προεγράφησαν, διά την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, διά να έχωμεν την ελπίδα διά της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.

Και πάλι στην Α’ Κορ.ι:11

Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.

Αυτό που λέει ο Θεός μέσα απ’ αυτά τα εδάφια είναι ότι πρέπει να ακολουθούμε τα παραδείγματα της Αγίας Γραφής, καθώς και τις σαφείς οδηγίες.

Ειδωλολατρική προέλευση

Η καύση, όπως ασκείται σήμερα από τα πιο προηγμένα, τεχνικά, έθνη, δεν έχει το ίδιο τελετουργικό με τις αποτεφρώσεις που γίνονται σε φτωχότερα μέρη του κόσμου. Η σύγχρονη μέθοδος περιλαμβάνει τη χρήση ενός αποτεφρωτήρα υψηλής θερμοκρασίας που μετατρέπει το σώμα σε στάχτη σε λίγα μόνο λεπτά, χωρίς οπτική επαφή των συγγενών και του κοινού.

Στην Ινδία, το Νεπάλ και άλλα μέρη της Νότιας Ασίας, αυτή η πρακτική είναι τρομακτική.

Αν οι Χριστιανοί στην Αμερική και την Ευρώπη μπορούσαν να παρακολουθήσουν ζωντανά την καύση του σώματος ενός ινδουιστή με όλες τις τελετουργίες (όχι από την τηλεόραση), σίγουρα θα παραιτούντο από κάθε σκέψη ότι αυτό είναι αποδεκτή χριστιανική πρακτική.

Θα μεταχειριζόσουν ένα αγαπημένο σου πρόσωπο έτσι; 

Είναι πράγματι αποδεκτή χριστιανική πρακτική; Όχι βέβαια, η καύση είναι μια ειδωλολατρική συνήθεια. Είναι ειδωλολατρικής προέλευσης και εξυπηρετεί τέτοιους σκοπούς. Δεν υπάρχει τίποτα χριστιανικό στην καύση.

Για τους πιστούς χριστιανούς, το ζήτημα είναι: «Τι λέει η Αγία Γραφή για την καύση των νεκρών;» Η πίστη μας είναι θεμελιωμένη πάνω στο λόγο του Θεού, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να εξετάσουμε τι έχουν να πουν σχετικά με αυτό το σημαντικό θέμα, η Παλαιά και Καινή Διαθήκη, αφού αφορά τον καθένα (Εβρ.θ:27).

Ήταν Γραφικά επιτρεπτή η καύση των νεκρών στην Παλαιά Διαθήκη; Η απάντηση είναι «όχι!»

Η Παλαιά Διαθήκη απαγόρευε στους Εβραίους να ακολουθούν τα έθιμα των ειδωλολατρών γειτόνων τους, και συγκεκριμένα τους διέταξε να θάβουν τα νεκρά σώματα (Δευτ. κα:23).

Ο λαός του Θεού πάντοτε ενταφίαζε τους νεκρούς

Τα παρακάτω είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Σας προκαλώ να διαβάσετε τη Βίβλο σας από την αρχή μέχρι το τέλος, για να δείτε ότι δεν θα βρείτε ούτε μια περίπτωση όπου ένας άνθρωπος του Θεού αποτεφρώθηκε ή έγινε κάτι άλλο, εκτός από μια αξιοπρεπή και σωστή ταφή (εκτός από λίγες περιπτώσεις που περιλαμβάνουν την οργή του Θεού, όπως θα δούμε).

Ο Αβραάμ θάφτηκε – Γέν.κε:8-10 Και εκπνεύσας απέθανεν ο Αβραάμ εν γήρατι καλώ, γέρων και πλήρης ημερών· και προσετέθη εις τον λαόν αυτού. Και έθαψαν αυτόν ο Ισαάκ και ο Ισμαήλ οι υιοί αυτού εν τω σπηλαίω Μαχπελάχ, εν τω αγρώ του Εφρών, υιού του Σωάρ του Χετταίου, τω απέναντι της Μαμβρή· τω αγρώ, τον οποίον ηγόρασεν ο Αβραάμ παρά των υιών του Χέτ· εκεί ετάφη ο Αβραάμ και Σάρρα η γυνή αυτού.

Η Σάρα θάφτηκε – Γέν.κγ:1-4 Και έζησεν η Σάρρα εκατόν εικοσιεπτά έτη· ταύτα είναι τα έτη της ζωής της Σάρρας. Και απέθανεν η Σάρρα εν Κιριάθ-αρβά· αύτη είναι η Χεβρών εν γη Χαναάν· και ήλθεν ο Αβραάμ διά να κλαύση την Σάρραν και να πενθήση αυτήν. Και σηκωθείς ο Αβραάμ απ' έμπροσθεν του νεκρού αυτού, ελάλησε προς τους υιούς του Χετ λέγων, ξένος και πάροικος είμαι εγώ μεταξύ σας· δότε μοι κτήμα τάφου μεταξύ σας, διά να θάψω τον νεκρόν μου απ' έμπροσθέν μου.

Η Ραχήλ θάφτηκε – Γέν.λε:19-20 Και απέθανεν η Ραχήλ και ετάφη εν τη οδώ της Εφραθά, ήτις είναι Βηθλεέμ. Και έστησεν ο Ιακώβ στήλην επί του τάφου αυτής· αύτη είναι η στήλη του τάφου της Ραχήλ μέχρι της σήμερον.

Ο Ισαάκ θάφτηκε – Γέν.λε:29 Και εκπνεύσας ο Ισαάκ απέθανε και προσετέθη εις τον λαόν αυτού, γέρων και πλήρης ημερών· και έθαψαν αυτόν Ησαύ και Ιακώβ οι υιοί αυτού.

Ο Ιακώβ θάφτηκε – Γέν.μθ:33 Και αφού ετελείωσεν ο Ιακώβ παραγγέλλων εις τους υιούς αυτού, έσυρε τους πόδας αυτού επί την κλίνην και εξέπνευσε· και προσετέθη εις τον λαόν αυτού.

Γέν.ν:4-13... Αφού δε παρήλθον αι ημέραι του πένθους αυτού... και μετακομίσαντες αυτόν οι υιοί αυτού εις γην Χαναάν, έθαψαν αυτόν εν τω σπηλαίω του αγρού Μαχπελάχ...

Ο Ιωσήφ θάφτηκε – Γέν.ν:26 Και ετελεύτησεν ο Ιωσήφ εν ηλικία ετών εκατόν δέκα· και εβαλσάμωσαν αυτόν· και ετέθη εις θήκην εν τη Αιγύπτω.

Ο Ιησούς του Ναυή θάφτηκε – Ιησ.κδ:29-30 Και μετά τα πράγματα ταύτα, ετελεύτησεν Ιησούς ο υιός του Ναυή, ο δούλος του Κυρίου, ηλικίας εκατόν δέκα ετών. Και έθαψαν αυτόν εν τοις ορίοις της κληρονομίας αυτού εν Φαμνάθ-σαράχ….

Ο Ελεάζαρ θάφτηκε – Ιησ.κδ:33 Και ετελεύτησεν Ελεάζαρ ο υιός του Ααρών, και έθαψαν αυτόν εν τω λόφω του Φινεές του υιού αυτού….

Ο Σαμουήλ θάφτηκε – Α’ Σαμ.κε:1 Απέθανε δε ο Σαμουήλ· και συνήχθησαν πας ο Ισραήλ και έκλαυσαν αυτόν, και ενεταφίασαν αυτόν εν τω οίκω αυτού εν Ραμά.

Ο Δαβίδ θάφτηκε – Α’ Βασ.β:10 Και εκοιμήθη ο Δαβίδ μετά των πατέρων αυτού και ετάφη εν τη πόλει Δαβίδ.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής θάφτηκε – Ματθ.ιδ:10-12 και πέμψας απεκεφάλισε τον Ιωάννην εν τη φυλακή.… Και προσελθόντες οι μαθηταί αυτού εσήκωσαν το σώμα και έθαψαν αυτό, και ελθόντες απήγγειλαν τούτο εις τον Ιησούν.

Ο Ανανίας και η Σαπφείρα θάφτηκαν – Πράξ.ε:5-10 Ενώ δε ήκουεν ο Ανανίας τους λόγους τούτους, έπεσε και εξεψύχησε, και επέπεσε φόβος μέγας επί πάντας τους ακούοντας ταύτα. Σηκωθέντες δε οι νεώτεροι, ετύλιξαν αυτόν και εκβαλόντες έθαψαν.... Και έπεσε παρευθύς εις τους πόδας αυτού και εξεψύχησεν· εισελθόντες δε οι νεανίσκοι, εύρον αυτήν νεκράν και εκβαλόντες έθαψαν πλησίον του ανδρός αυτής.

Ο Στέφανος θάφτηκε – Πράξ.η:2 Έφεραν δε τον Στέφανον εις τον τάφον άνδρες ευλαβείς και έκαμον θρήνον μέγαν επ' αυτόν.

Ακόμα και οι εγκληματίες θαβόταν - Δευτ.κα:22-23 Και εάν τις έπραξεν αμάρτημα άξιον θανάτου και καταδικασθή εις θάνατον, και κρεμάσης αυτόν εις ξύλον, δεν θέλει μένει το σώμα αυτού όλην την νύκτα επί του ξύλου, αλλά θέλεις εξάπαντος θάψει αυτόν την αυτήν ημέραν, διότι είναι κατηραμένος υπό του Θεού ο κρεμάμενος· διά να μη μολύνης την γην σου, την οποίαν Κύριος ο Θεός σου δίδει εις σε κληρονομίαν.

Ακόμα κι όταν ήταν δύσκολο να γίνει ταφή

Ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες, ο λαός του Θεού στις παλιές μέρες έθαβε τους νεκρούς. Για παράδειγμα, το σώμα του Ιωσήφ κρατήθηκε για πάνω από 400 χρόνια στην Αίγυπτο και στη συνέχεια το μετέφεραν για 40 χρόνια στην έρημο πριν να θαφτεί στην Παλαιστίνη, την γη της επαγγελίας.

Γέν.ν:24-25 Και είπεν ο Ιωσήφ προς τους αδελφούς αυτού, Εγώ αποθνήσκω· ο δε Θεός θέλει βεβαίως σας επισκεφθή και θέλει σας αναβιβάσει εκ της γης ταύτης εις την γην, την οποίαν ώμοσε προς τον Αβραάμ, προς τον Ισαάκ και προς τον Ιακώβ. Και ώρκισεν ο Ιωσήφ τους υιούς Ισραήλ, λέγων, Ο Θεός βεβαίως θέλει σας επισκεφθή και θέλετε αναβιβάσει τα οστά μου εντεύθεν.

Έξοδ.ιγ:19 Και έλαβε μεθ' εαυτού ο Μωϋσής τα οστά του Ιωσήφ· διότι είχεν ορκίσει μεθ' όρκου τους υιούς Ισραήλ, λέγων· Ο Θεός βεβαίως θέλει σας επισκεφθή· και θέλετε αναβιβάσει τα οστά μου εντεύθεν μεθ' υμών.

Ιησ.κδ:32 Τα δε οστά του Ιωσήφ, τα οποία ανεβίβασαν οι υιοί Ισραήλ εξ Αιγύπτου, έθαψαν εν Συχέμ, εν τη μερίδι του αγρού την οποίαν ηγόρασεν ο Ιακώβ παρά των υιών του Εμμώρ, πατρός του Συχέμ, δι' εκατόν αργύρια, και έγεινε κληρονομία των υιών Ιωσήφ.

Πόσο πιο απλό θα ήταν για τους Ισραηλίτες να έχουν αποτεφρώσει το σώμα του Ιωσήφ, και να έπαιρναν τις στάχτες του μαζί τους σ’ ένα μικρό βάζο! Αλλά αρνήθηκαν να το κάνουν. Στον Ιωσήφ, τον ακόλουθο του ενός αληθινού Θεού, που προσέβλεπε στην ανάσταση των σωμάτων, δόθηκε μια έντιμη ταφή, όπως και σε κάθε άνθρωπο του Θεού στην Αγία Γραφή.

Ακόμα κι ο Θεός χρησιμοποίησε την ταφή

Δευτ.λδ:5-6 Και ετελεύτησεν εκεί ο Μωϋσής, ο θεράπων του Κυρίου, εν τη γη Μωάβ, κατά τον λόγον του Κυρίου. Και έθαψεν αυτόν εν κοιλάδι εν τη γη Μωάβ, κατέναντι του Βαιθ-φεγώρ· και ουδείς γνωρίζει την ταφήν αυτού έως της σήμερον.

Αν αυτή είναι η μέθοδος του Θεού, γιατί να μην είναι και η δική μας!

Στη Γένεση, όταν ο Θεός απήγγειλε στον Αδάμ την ποινή της παρακοής του, μεταξύ των άλλων του είπε:

Γέν.γ:19 εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.

Άρα, ο Θεός θέλει όταν ο άνθρωπος πεθάνει, να επιστρέψει στην γη, όχι να καεί σ’ ένα αποτεφρωτήρα και η στάχτη είτε να σκορπιστεί είτε να κρατηθεί.

Η καύση είναι σημάδι της κατάρας του Θεού

Σ’ ολόκληρη τη Βίβλο, η καταστροφή ενός ανθρώπινου σώματος ή ενός αντικειμένου από φωτιά, χρησιμοποιείται σαν σημάδι θεϊκής οργής:

Σόδομα και Γόμορρα – Γέν.ιθ:24 Και έβρεξεν ο Κύριος επί τα Σόδομα και Γόμορρα θείον και πυρ παρά Κυρίου εκ του ουρανού·

Β’ Πέτρ.β:6 και κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας και ετέφρωσε, καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι,

Ναδάβ και Αβιούδ - Λευιτ.ι:1-2 Και λαβόντες οι υιοί του Ααρών, Ναδάβ και Αβιούδ, έκαστος το θυμιατήριον αυτού, έβαλον πυρ εις αυτό, και επ' αυτό έβαλον θυμίαμα και προσέφεραν ενώπιον του Κυρίου πυρ ξένον, το οποίον δεν προσέταξεν εις αυτούς. Και εξήλθε πυρ παρά του Κυρίου και κατέφαγεν αυτούς· και απέθανον έμπροσθεν του Κυρίου.

Αυτοί που επαναστάτησαν μαζί με τον Κορέ - Αριθ.ις:35 Και πυρ εξήλθε παρά Κυρίου και κατέφαγε τους διακοσίους πεντήκοντα άνδρας τους προσφέροντας το θυμίαμα.

Τα είδωλα – Έξοδ.λβ:20 και λαβών τον μόσχον, τον οποίον είχον κάμει, κατέκαυσεν εν πυρί, και συντρίψας εωσού ελεπτύνθη, έσπειρεν επί το ύδωρ και επότισε τους υιούς Ισραήλ. Δευτ.ζ:25 Τα γλυπτά των θεών αυτών θέλετε καύσει εν πυρί·  Β’ Βασ.ι:26 Και εξέβαλον τα είδωλα του οίκου του Βάαλ και κατέκαυσαν αυτά. Α’ Χρον.ιδ:12 Και εκεί κατέλιπον τους θεούς αυτών· και ο Δαβίδ προσέταξε και κατεκαύθησαν εν πυρί.

Ο Αχάν και η συγγένειά του - Ιησ.ζ:15 και όστις πιασθή έχων το ανάθεμα, θέλει κατακαυθή εν πυρί, αυτός και πάντα όσα έχει· διότι παρέβη την διαθήκην του Κυρίου και διότι έπραξεν ανομίαν εν τω Ισραήλ.

Τα βιβλία των μάγων – Πράξ.ιθ:18-19 και πολλοί των πιστευσάντων ήρχοντο εξομολογούμενοι και φανερόνοντες τας πράξεις αυτών. Πολλοί δε και εξ εκείνων, οίτινες έκαμνον τας μαγείας, φέροντες τα βιβλία αυτών κατέκαιον ενώπιον πάντων· και αριθμήσαντες τας τιμάς αυτών, εύρον πεντήκοντα χιλιάδας αργυρίου.

Οι ασεβείς που ρίχνονται στη λίμνη του πυρός για αιώνια τιμωρία – Αποκ.κ:15 Και όστις δεν ευρέθη γεγραμμένος εν τω βιβλίω της ζωής, ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός.

Η μη σωστή ταφή, θεωρούνταν ατιμία για ένα άνθρωπο

Ιεζάβελ – A’ Βασ.κα:23-24 Και περί της Ιεζάβελ έτι ελάλησεν ο Κύριος, λέγων, Οι κύνες θέλουσι καταφάγει την Ιεζάβελ πλησίον του προτειχίσματος της Ιεζραέλ· όστις εκ του Αχαάβ αποθάνη εν τη πόλει, οι κύνες θέλουσι καταφάγει αυτόν· και όστις αποθάνη εν τω αγρώ, τα πετεινά του ουρανού θέλουσι καταφάγει αυτόν.

Μαδιανίτες – Ψαλμ.πγ:9-10 Κάμε εις αυτούς ως εις τους Μαδιανίτας, ως εις τον Σισάραν, ως εις τον Ιαβείν εν τω χειμάρρω Κεισών· οίτινες απωλέσθησαν εν Εν-δώρ· έγειναν κόπρος διά την γην.

Το σώμα του χριστιανού ανήκει στον Θεό: δεν είναι δικό μας για να το καταστρέψουμε με φωτιά ή οποιοδήποτε άλλο μέσο

Α’ Κορ.ς:19-20 Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών; Διότι ηγοράσθητε διά τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν διά του σώματός σας και διά του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού.

Ρωμ.ιδ:8 Επειδή εάν τε ζώμεν, διά τον Κύριον ζώμεν· εάν τε αποθνήσκωμεν, διά τον Κύριον αποθνήσκομεν. Εάν τε λοιπόν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου είμεθα.

Ο Θεός ξεκάθαρα ονόμασε την καύση, παράβαση

Άμ.β:1 Ούτω λέγει Κύριος· Διά τας τρεις παραβάσεις του Μωάβ και διά τας τέσσαρας δεν θέλω αποστρέψει την τιμωρίαν αυτού· διότι κατέκαυσε τα οστά του βασιλέως του Εδώμ μέχρι κονίας·

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός θάφτηκε, και Αυτός είναι το μεγάλο παράδειγμά μας, για όλα τα πράγματα.

Ιωάν.ιθ:38-42 Μετά δε ταύτα Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, όστις ήτο μαθητής του Ιησού, κεκρυμμένος όμως διά τον φόβον των Ιουδαίων, παρεκάλεσε τον Πιλάτον να σηκώση το σώμα του Ιησού· και ο Πιλάτος έδωκεν άδειαν. Ήλθε λοιπόν και εσήκωσε το σώμα του Ιησού. Ήλθε δε και ο Νικόδημος, όστις είχεν ελθεί προς τον Ιησούν διά νυκτός κατ' αρχάς, φέρων μίγμα σμύρνης και αλόης έως εκατόν λίτρας. Έλαβον λοιπόν το σώμα του Ιησού και έδεσαν αυτό με σάβανα μετά των αρωμάτων, καθώς είναι συνήθεια εις τους Ιουδαίους να ενταφιάζωσιν. Ήτο δε εν τω τόπω όπου εσταυρώθη κήπος, και εν τω κήπω μνημείον νέον, εις το οποίον ουδείς έτι είχε τεθή. Εκεί λοιπόν έθεσαν τον Ιησούν διά την παρασκευήν των Ιουδαίων, διότι ήτο πλησίον το μνημείον.

Στο φως των παραπάνω διδασκαλιών της Αγίας Γραφής, η θέση ότι «στο χριστιανισμό δεν υπάρχει κάτι που να απαγορεύει την καύση ή να επιβάλει την ταφή», αποδεικνύεται ότι είναι αναληθής. Φυσικά, δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε κανένα είτε να θάψει ή να μην θάψει. Όμως, ο εργάτης του Θεού πρέπει υπομονετικά να μοιραστεί αυτές τις αλήθειες, με όσους ζητούν τη βοήθειά του στην ταφή των αγαπημένων τους.

Αυτές τις μέρες της γενικής αποστασίας και της δογματικής σύγχυσης ανάμεσα σ’ αυτούς που λένε ότι είναι Χριστιανοί δάσκαλοι, απαιτείται επειγόντως μια καθαρή φωνή πάνω σ’ αυτό το θέμα.

Ταφή δεν σημαίνει απαραίτητα κάτω από το έδαφος

Όταν η Γραφή λέει ότι ένας άνθρωπος «θάφτηκε», δεν σημαίνει, όπως συμβαίνει σήμερα, ότι το σώμα του τοποθετήθηκε κάτω από τη γη σε ένα φέρετρο. Όταν ένας άνθρωπος θαβόταν στην Αγία Γραφή, θαβόταν πάντα πάνω από το έδαφος. Ο λαός του Θεού είτε θάβονταν σε μια σπηλιά, σε ένα σπίτι ή σ’ ένα μνήμα.

Ερώτηση:

Πώς εξηγείτε τα εδάφια στην Αγία Γραφή, που φαίνεται να δείχνουν ότι τα νεκρά σώματα αποτεφρωνόταν και μόνο τα κόκκαλα έμεναν; Όπως:

Α’ Σαμ.λα:12 ηγέρθησαν πάντες οι δυνατοί άνδρες και ώδοιπόρησαν όλην την νύκτα και έλαβον το σώμα του Σαούλ και τα σώματα των υιών αυτού από του τείχους Βαιθ-σαν, και ήλθον εις Ιαβείς και έκαυσαν αυτά εκεί·

Άμ.ς:10 Και ο σηκόνων έκαστον αυτών θείος ή ο καίων αυτόν, διά να εκβάλη τα οστά εκ του οίκου, θέλει ειπεί προς τον ευρισκόμενον εις τα ενδότερα της οικίας, Είναί τις έτι μετά σου; Και αυτός θέλει ειπεί, Ουχί. Τότε θέλει ειπεί, Σιώπα· διότι δεν είναι πλέον καιρός να αναφέρωμεν το όνομα του Κυρίου.

Απάντηση:

Όταν η Γραφή μιλάει για καύση κάποιου, σημαίνει καύση αρωμάτων και διαφόρων μπαχαρικών γι’ αυτόν. Για παράδειγμα:

Ιερ.λδ:5 εν ειρήνη θέλεις αποθάνει, και κατά τας καύσεις τας εις τους πατέρας σου, τους προγενεστέρους βασιλείς, τους υπάρξαντας προ σου, ούτω θέλουσι κάμει καύσεις εις σέ· και θέλουσι κλαύσει, λέγοντες, Ουαί, Κύριε· διότι εγώ ελάλησα τον λόγον, λέγει Κύριος.

Το παραπάνω εδάφιο αναφέρει «τας καύσεις τας εις τους πατέρας σου» (αναφερόμενο στους πρώην βασιλιάδες, όπως ο Σαούλ) που είναι παρόμοιο με αυτό που λέει ο Αμώς ς:10 «ο καίων αυτόν», ή αυτό που λέει στο Α’ Σαμ.λα:12 «και έκαυσαν αυτά εκεί». Το παραπάνω απόσπασμα διευκρινίζει τι σημαίνει αυτό, λέγοντας ότι «θέλουσι κάμει καύσεις εις σέ».

Έχουμε άλλα δύο εδάφια που διευκρινίζουν τι ήταν αυτό το κάψιμο:

Β’ Χρον.ις:14 Και έθαψαν αυτόν εις τον τάφον αυτού, τον οποίον έσκαψε δι' εαυτόν εν πόλει Δαβίδ, και έθεσαν αυτόν επί κλίνης πλήρους ευωδίας και διαφόρων αρωμάτων μυρεψικών· και έκαμον εις αυτόν καύσιν μεγάλην σφόδρα.

Προσέξτε τι λέει αυτό το εδάφιο, «έθαψαν αυτόν εις τον τάφον αυτού» «και έκαμον εις αυτόν καύσιν». Αυτό εννοούσαν όταν έλεγαν ότι «έκαψαν» κάποιον που πέθανε. Ήταν μια τιμή που άρμοζε σ’ ένα βασιλιά.

Αλλά μερικές φορές, όταν ένας βασιλιάς ήταν κακός, δεν έκαναν καύσεις γι’ αυτόν:

Β’ Χρον.κα:19 και προϊόντος του καιρού, μετά παρέλευσιν δύο ετών, εξήλθον τα εντόσθια αυτού, εκ της αρρωστίας αυτού, και απέθανε με πόνους σκληρούς. Ο δε λαός αυτού δεν έκαμεν εις αυτόν καύσιν, κατά την καύσιν των πατέρων αυτού.

Όσον αφορά στα «οστά» που ελήφθησαν μετά από την καύση (Αμώς ς:10), δεν σημαίνει ότι όλη η σάρκα είχε καεί και παρέμειναν μόνο τα οστά. Η λέξη «οστά» ήταν μια κοινή έκφραση για να υποδηλώσει ένα νεκρό σώμα (με τη σάρκα ακόμα πάνω σ’ αυτά).

Γέν.ν:25-26 Και ώρκισεν ο Ιωσήφ τους υιούς Ισραήλ, λέγων, Ο Θεός βεβαίως θέλει σας επισκεφθή και θέλετε αναβιβάσει τα οστά μου εντεύθεν. Και ετελεύτησεν ο Ιωσήφ εν ηλικία ετών εκατόν δέκα· και εβαλσάμωσαν αυτόν· και ετέθη εις θήκην εν τη Αιγύπτω.

Τα «οστά» είναι αναφορικά με το νεκρό σώμα. Και αυτό το σώμα ήταν «ταριχευμένο». Δεν είναι δυνατό να ταριχευτούν τα οστά μόνο, προκειμένου να ταριχευτεί κάποιος, πρέπει να έχει σάρκα. Επιπλέον, ακόμη και αν το Αμώς ς:10 περιγράφει ένα σώμα που κάηκε (αν και δεν κάηκε), και απέμειναν κυριολεκτικά τα οστά μετά από το κάψιμο, αυτό αντιβαίνει άμεσα την έννοια της καύση νεκρών σήμερα! Διότι σήμερα, το αποτεφρωτήριο μετατρέπει όλα τα μέρη του σώματος σε στάχτη, σάρκες, οστά και το φέρετρο. Ενώ στην Αγία Γραφή, τα οστά ποτέ δεν καταναλώθηκαν, αλλά θαβόταν σε φέρετρο.

Επομένως, όταν η Γραφή μιλάει για «κάψιμο» των νεκρών, μιλάει για κάψιμο μυρωδικών (Β’ Χρον.ις:14). Και αυτό εξηγεί γιατί Μαρία έφερε αρώματα για το σώμα του Ιησού στον τάφο:

Μάρκ.ις:1 Και αφού επέρασε το σάββατον, Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η μήτηρ του Ιακώβου και η Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα, διά να έλθωσι και αλείψωσιν αυτόν.

Στις αρχές του 2002, στις ΗΠΑ, ανακριτές έμειναν κατάπληκτοι όταν μετά από ανώνυμη καταγγελία εξέτασαν και βρήκαν ότι σε ένα αποτεφρωτήριο, περισσότερα από 300 σώματα που είχαν σταλεί για αποτέφρωση από την Georgia, Tennessee και Alabama, βρέθηκαν στοιβαγμένα ή διάσπαρτα, σε διάφορα στάδια αποσύνθεσης, σε αποθήκες καυσόξυλων, γκαράζ και νεκρικούς θαλάμους του κρεματόριου.

Η επιχείρηση ονομαζόταν Tri-state, κι επειδή ο αποτεφρωτήρας χάλασε, σταμάτησαν να αποτεφρώνουν. Για χρόνια, αντί να παραδίδουν στις οικογένειες το αποτέλεσμα της καύσης των σωμάτων, έδιναν μια τεφροδόχο με στάχτη από ξύλα και τσιμέντο.