Ρωμ.ζ:9 Πριν ενεργοποιηθεί
οποιαδήποτε αρχή του Νόμου στη ζωή μας, ήμασταν ζωντανοί, που σημαίνει ότι δεν
είχαμε συναίσθηση της αμαρτίας και κατά συνέπεια, δεν υπήρχε κατάκριση. Ο
Παύλος εδώ μπορεί να μιλάει για προσωπική του εμπειρία από την παιδική του
ηλικία, ή θεωρητικά για όλη την ανθρωπότητα πριν το Νόμο.
Όταν μάθαμε τις αρχές του Νόμου, η αμαρτωλή φύση μας μας
ανάγκασε να αθετήσουμε και να καταπατήσουμε το Νόμο κι έτσι βρεθήκαμε υπό
κρίση. Πεθάναμε πνευματικά. Όταν ήρθε ο Νόμος, ανέζησε η αμαρτία. Από την Πτώση
και μετά, οι άνθρωποι είχαν αμαρτωλή φύση, αλλά μόνο όταν ήρθε ο Νόμος ήρθε και
η συναίσθηση της αμαρτίας. Ο Νόμος αποκαλύπτει την ύπαρξη της αμαρτωλής φύσης
μέσα μας.
Ρωμ.ζ:10 Στην
πραγματικότητα, ο Νόμος του Θεού σχεδιάστηκε για να μας διδάξει πώς να ζήσουμε
πνευματικά, αλλά εφόσον ήμασταν εκ φύσεως αμαρτωλοί, καταπατήσαμε το Νόμο με
αποτέλεσμα να είμαστε υποκείμενοι στην ποινή του θανάτου. Αντί να μας δίνει
ζωή, λοιπόν, ο Νόμος έφερε θάνατο.
Ρωμ.ζ:11 Το
εδάφιο αυτό προσωποποιεί την αμαρτία για να περιγράψει το ρόλο της. Η αμαρτία
είναι σαν τον δολοφόνο που καραδοκεί, αλλά χωρίς όπλο. Όταν ήρθε ο νόμος, που
δόθηκε για το καλό μας, η αμαρτία το θεώρησε σαν την ευκαιρίας της, και μας
εξαπάτησε ώστε να μην υπακούσουμε στο Νόμο του Θεού. Μ’ αυτό τον τρόπο η
αμαρτία εκμεταλλεύτηκε το Νόμο και τον χρησιμοποίησε για να μας θανατώσει. Ίσως
η αναφορά εδώ να εστιάζει στον κήπο της Εδέμ, τότε που ο Σατανάς εξαπάτησε την
Εύα (Α’ Τιμ.β:14). Με το να της πει ψέματα σχετικά με τις συνέπειες του να φάει
από τον απαγορευμένο καρπό, ο Σατανάς κατάφερε την Εύα να παραβεί τον πρώτο
νόμο του Θεού, κι έτσι να μπει η αμαρτία για πρώτη φορά στο ανθρώπινο γένος.
Ρωμ.ζ:12 Ο Νόμος
του Μωυσή είναι άγιος, δίκαιος και καλός. Δεν είναι κακός. Γίνεται βλαβερός
μόνο όταν τον αθετούμε ή τον εφαρμόζουμε λανθασμένα.
Ρωμ.ζ:13 Δεν
μπορούμε να κατηγορήσουμε το Νόμο για τον πνευματικό μας θάνατο. Η αμαρτία και
όχι ο Νόμος, είναι στην πραγματικότητα η άμεση αιτία του θανάτου. Για
παράδειγμα, το αυτοκίνητο είναι μια θαυμάσια εφεύρεση, που έχει ωφελήσει με
δραματικό τρόπο την κοινωνία και την οικονομία. Όμως, όταν κάποιος οδηγεί το
αυτοκίνητο ριψοκίνδυνα, μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές, ακόμα και θάνατο.
Αν και αυτές οι συνέπειες δεν θα είχαν συμβεί χωρίς το αυτοκίνητο, δεν μπορεί
κανείς να κατηγορήσει την εφεύρεση, αλλά τον οδηγό! Ένα άλλο παράδειγμα, όταν
ένας εγκληματίας κλείνεται στη φυλακή, οι συνέπειες γι’ αυτόν και την
οικογένειά του προκαλούν πόνο και θλίψη. Όμως, η νομοθετική εξουσία, ο
δικαστής, δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι’ αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, ο
εγκληματίας φταίει. Ο Νόμος είναι καλός, και δεν ευθύνεται για το θάνατό μας. Η
αμαρτία ευθύνεται. Η αμαρτία χρησιμοποιεί το Νόμο σαν όπλο, αλλά ουσιαστικά
αυτή προκαλεί τον πνευματικό μας θάνατο.
Πως μπορεί να είναι ο Νόμος καλός και γιατί τον έδωσε ο
Θεός, αν η αμαρτία μπορεί να μας θανατώσει δι’ αυτού; Πως μπορεί ο Νόμος του
Μωυσή να είναι καλός, κι εμείς σήμερα να χαιρόμαστε όταν ελευθερωνόμαστε απ’
αυτόν; Ο Νόμος αποκαλύπτει την
πραγματική φύση της αμαρτίας. Πριν το Νόμο του Μωυσή, οι άνθρωποι είχαν κάποια
γνώση της αμαρτίας, αλλά δεν καταλάβαιναν πόσο μακριά από το σχέδιο του Θεού
βρισκόντουσαν. Ο Νόμος του Μωυσή αποκάλυψε πλήρως τον ορισμό της αμαρτίας
(Ρωμ.γ:20, ε:20), τον υπερβολικό βαθμό της αμαρτίας (Ρωμ.ζ:13), και το μισθό
της αμαρτίας που είναι θάνατος (Ρωμ.δ:15).
Αν θα μπορούσαμε ειλικρινά να διδαχτούμε αυτά τα μαθήματα
από το Νόμο, τότε θα ήμασταν απόλυτα αποφασισμένοι να πολεμήσουμε και να
νικήσουμε την αμαρτία. Θα επιστρέφαμε στο Θεό με μετάνοια και θα
χρησιμοποιούσαμε τη δύναμη του Πνεύματος για να υπερνικούμε την αμαρτία σε
καθημερινή βάση. Για παράδειγμα, αν ειλικρινά καταλαβαίναμε πόσο πολύ ο Θεός
αγαπά την αλήθεια και μισεί τα ψέματα και πόσο μας μολύνουν πνευματικά, δεν θα
βλέπαμε το ψέμα σαν μια μικρή κοινωνική αδιακρισία, αλλά σαν μια τρομερή
αμαρτία, όπως στην πραγματικότητα είναι! Θα επιθυμήσουμε τον αγιασμό, μόνο όταν
αναγνωρίσουμε την απόλυτη έννοια της αμαρτίας.
