ΡΩΜΗ (Το σιδερένιο βασίλειο 63
π.Χ. - 410 μ.Χ.)
Η Ρώμη ήταν αρχικά ένας μικρός συνοικισμός από αγρότες,
εμπόρους και βοσκούς κοντά στον Τίβερη ποταμό στην Ιταλία. Οι άνθρωποι ήταν
πολύ πατριώτες. Η υπακοή στην εξουσία της Ρώμης εθεωρείτο η υψηλότερη αξία.
Ήταν ακόμα απλοί, φιλόπονοι, λιτοί, γενναίοι και υπερήφανοι. Λάτρευαν πολλούς
θεούς, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο Ιανός (στ’ αγγλικά Janus) και ο Άρης (στ’
αγγλικά Mars). Ο Ιανός ήταν ο θεός του σπιτιού και ο Άρης ο θεός του πολέμου.
Απ’ αυτούς έχουν πάρει την ονομασία τους οι μήνες Ιανουάριος και Μάρτιος.
Απ’ αυτό το μικρό ξεκίνημα, η Ρώμη βαθμιαία αυξήθηκε σε
δύναμη. Τελικά, όλες οι χώρες γύρω απ’ τη Μεσόγειο θάλασσα ελεγχόταν απ’ τις
νικηφόρες λεγεώνες της Ρώμης. Στόλοι από Ρωμαϊκά πλοία περιπολούσαν τις
θάλασσες από την Ισπανία μέχρι την Ιταλία κι απ’ την Ελλάδα μέχρι την Αίγυπτο.
Η Ρωμαϊκή εξουσία επεκτάθηκε πάνω σ’ όλο τον τότε γνωστό πολιτισμένο κόσμο.
Δαν.β:33 ζ:7,19
Το 63 π.Χ. ο Ρωμαϊκός στρατός με τον Πομπήιο κατέλαβε την
πόλη της Ιερουσαλήμ. Η Ρωμαϊκή διακυβέρνηση, αν και ήταν αυστηρή και συχνά
σκληρή, έφερε τάξη και ειρήνη στην Παλαιστίνη. Όμως οι Εβραίοι ήταν ενοχλημένοι
που βρισκόταν κάτω από ξένο κυβερνήτη. Οι ελπίδες τους είχαν υψωθεί πάρα πολύ
κατά την περίοδο του αγώνα και της βασιλείας των Μακκαβαίων, για να χαμηλώσουν
με την αταξία και την παρακμή που ακολούθησε. Τώρα, κάτω απ’ το σιδερένιο χέρι
της Ρώμης, το μέλλον διακρινόταν χωρίς ελπίδα. Μόνο λίγοι πια έλπιζαν στον
ερχομό του Μεσσία.
Το βάδισμα των Ρωμαϊκών λεγεώνων αντηχούσε σ’ όλη την
Παλαιστίνη. Άπληστοι φοροεισπράκτορες απαιτούσαν βαρείς φόρους. Αντίσταση στη
Ρώμη είχε σαν τιμωρία την έσχατη των ποινών. Ένας ξένος διοικητής κάθισε στο
θρόνο. Η φωνή του προφήτη εδώ και πολύ καιρό δεν ακουγόταν. Ησ.ζ:14-16 θ:2.
Κατά τη διάρκεια αυτής της σκοτεινής περιόδου γεννήθηκε ο
Ιησούς σε μια άσημη πόλη, τη Βηθλεέμ, κοντά στην Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε κατά την
βασιλεία του Αυγούστου Καίσαρα (Λουκ.β:1-7). Άγγελοι έψαλαν στη γέννησή Του,
μερικοί απλοί βοσκοί βιάστηκαν να πάνε να δουν το νεογέννητο. Λουκ.β:8-18. Ένα
άστρο έλαμψε στον ουρανό και σοφοί άνθρωποι ήρθαν απ’ την Ανατολή ψάχνοντας το
νέο Βασιλιά. Ματθ.β:1-12. Η υπερήφανη Ρώμη ούτε που ενδιαφέρθηκε, η ζωή κυλούσε
όπως πριν. Ησ.νγ:2.
Η διακονία και η θυσία του Ιησού Χριστού έλαβαν χώρα κατά τη
διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου Καίσαρα. Λουκ.γ:1-3 & 21-23. Όταν ο
Ιησούς περνούσε από δίκη τη νύχτα πριν σταυρωθεί, ο όχλος που διψούσε για αίμα
έκραζε: «Το αίμα αυτού ας είναι εφ’
ημάς και επί τα τέκνα ημών» (Ματθ.κζ:25).
Οι Εβραίοι στασίασαν κατά της Ρωμαϊκής διακυβέρνησης. Το 66
μ.Χ. ο Βεσπασιανός, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας, έστειλε το γιο του Τίτο, με πέντε λεγεώνες
εναντίον της Ιερουσαλήμ. Η πόλη έπεσε το 70 μ.Χ. μετά από μια φοβερή πολιορκία.
Λέγεται ότι σκοτώθηκαν 1.000.000 Εβραίοι. 100.000 επιζώντες πουλήθηκαν σαν
σκλάβοι ή εξορίστηκαν σε άλλες χώρες. Ο Ναός καταστράφηκε κι έτσι εκπληρώθηκε η
προφητεία του Ιησού στο Ματθ.κδ:1-2 και στο Λουκ.ιθ:41-44.
Οι χριστιανοί Εβραίοι που θυμήθηκαν τα λόγια του Ιησού με τα
οποία τους είχε προειδοποιήσει στο Ματθ.κδ:15-22 κατάφεραν να δραπετεύσουν απ’
την καταδικασμένη πόλη.
