Όλοι πια το ξέρουν, γιατί όλοι το βλέπουν, ότι οι άνθρωποι είναι ταραγμένοι, «τα έχουν χαμένα», επειδή τίποτα δεν φανερώνει ότι κάτι θα πάει καλύτερα, δεν υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο. Ο κόσμος το έχει καταλάβει ότι όλα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο.
Γιατί; Ποιος είναι ο λόγος; Επειδή «εγκατέλιπον τον Θεόν, την πηγήν των ζώντων υδάτων και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ» (Ιερ.β:13) και γι' αυτό δεν μπορούν να τους ξεδιψάσουν.
Είναι πράγματι φοβερό! Δικαιολογημένα μπορεί να ρωτήσει κανείς, μα δεν θ' αλλάξουν τα πράγματα, δεν θα καλυτερεύσει η κατάσταση αυτή; Αυτό εξαρτάται από τη σχέση που έχει ο άνθρωπος με το Θεό. Όταν αυτή η σχέση χαλάει, ο Θεός είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι.
Κάποτε, δύο πόλεις, τα Σόδομα και τα Γόμορρα, είχαν φτάσει στο έσχατο σημείο αμαρτίας και έτσι ανάγκασαν το Θεό να πάρει μέτρα για να μην προχωρήσει το κακό. Όμως, μέσα στα Σόδομα κατοικούσε ο Λώτ με την οικογένειά του και ο Αβραάμ όταν έμαθε τι πρόκειται να κάνει ο Θεός, προσπαθεί να σώσει τους συγγενείς του - καλό παράδειγμα για τον καθένα μας που έχει συγγενείς στα Σόδομα σήμερα!
Ξεκινάει λοιπόν να κάνει παζάρια με το Θεό, ρωτώντας αν καταστρέψει την πόλη όταν είναι 50 δίκαιοι μέσα σ' αυτή. Όχι βέβαια, ήταν η απάντηση του Θεού. Τότε, ο Αβραάμ, άρχισε να κατεβάζει το ποσοστό στους 40, 30, 20, 10 κι εκεί σταμάτησε, φοβούμενος να μην πει κάποιο νούμερο που ο Θεός θα του έλεγε κάτι άλλο απ' αυτό που περίμενε, αν κι ο Θεός σε κάθε περίπτωση του έλεγε ότι για χάρη των όσων δίκαιων υπάρχουν δεν θα καταστρέψει την πόλη. Αυτό μας διδάσκει ότι 10 άνθρωποι, μπορεί να κρατήσουν την οργή του Θεού μέσα σε μια πόλη.
Μια άλλη φορά, (Ιεζ.ιδ:12-14), λέει ότι όταν οι άνθρωποι μιας πόλης αμαρτήσουν με βαριά αμαρτία, ο Θεός θα φέρει πείνα, αλλά αν τρεις άνθρωποι (Νώε Δανιήλ Ιώβ) είναι ανάμεσα στους κατοίκους αυτής της πόλης, ο Θεός θα τους διαφυλάξει πρώτα και μετά θα εκτείνει το χέρι Του εναντίον της. Αυτά είναι τα όρια ασφαλείας που μας δίνει ο λόγος του Θεού, 10 και 3.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να ψάχνουμε για μεγάλα νούμερα για να βρούμε την παρουσία ή την ευλογία του Θεού. 3,4,5 μέσα σε μία πόλη, για το Θεό είναι αρκετοί. Αρκεί να υπάρχουν οι 5, οι 4 ή οι 3!
Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι, ότι ο αριθμός αυτών που κρατάνε τις πόλεις συνεχώς ελαττώνεται. 'Αλλοι πεθαίνουν, άλλοι χάνουν τη δύναμή τους - όπως το αλάτι που χάνει τη δύναμή του, δεν μπορεί να διατηρήσει από τη σήψη και τότε το πετάς στο δρόμο (Ματθ.ε:13) - και μπορεί να ζουν αλλά είναι σα να μην υπάρχουν. Όμως, κάποια στιγμή, ο Κύριος θα έρθει για να πάρει όσους έμειναν. Δεν θα τους αφήσει - όχι πλέον μέσα σε μια πόλη - αλλά σ' όλο τον κόσμο, γιατί θα έρθει με θυμό εναντίον όλης της γης! Ο Χριστός είπε: «Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ δια να καταξιωθήτε να εκφύγητε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι.......επί της οικουμένης όλης» (Λουκ.κγ:36 & Αποκ.γ:10).
Θέλεις να ζήσεις έτσι; Θέλεις να αισθάνεσαι ότι είσαι ένας κόκκος αλατιού που κάνει όμως σωστά τη δουλειά του; Για να συμβεί αυτό, πρέπει να είσαι γεμάτος με το Πνεύμα του Θεού. Αν χάσεις αυτή τη δύναμη, να συγκρατείς από τη σήψη τον κόσμο γύρω σου, είναι για να σε πετάνε στο δρόμο. Υπάρχουν ακόμα ψυχές που δεν έχουν σωθεί, αλλά θα σωθούν, πρέπει να σωθούν.
Το θέμα μας είναι η Σωτηρία! Το ξέρουμε, θα πει κάποιος. Το ξέρω ότι το ξέρουμε και γι' αυτό μιλάμε συνέχεια γι' αυτό.
Ας φανταστούμε ότι βρισκόμαστε σ' ένα ναυάγιο, το πλοίο βούλιαξε, αλλά εσύ επειδή ξέρεις κολύμπι, κατάφερες με όση δύναμη έχεις, να επιπλέεις ακόμα. Είναι νύχτα, ο άνεμος φυσάει δυνατά και ξαφνικά βλέπεις από μακριά να έρχεται ένα άλλο πλοίο. Επειδή σε είδαν, σε πλησιάζουν, σου πετάνε ένα σωσίβιο, αλλά δεν σε ανεβάζουν πάνω, συνεχίζουν και απομακρύνονται ενώ σου φωνάζουν «'Αντε γεια, σε σώσαμε»! Πως θα σου φαινόταν αυτό; Τι είδους σωτηρία είναι αυτή; Σε έσωσαν, αλλά μόνο προς στιγμή. Δεν έκαναν κάτι για να διατηρηθεί αυτή η σωτηρία.
Σωτηρία σημαίνει διάσωση, αλλά και διατήρηση σε ασφάλεια. Όταν ο Ιησούς με σώζει, δεν μου λέει, σ' έσωσα τώρα, αλλά αύριο δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Όταν ο Θεός μας καλεί να σωθούμε, μας καλεί για να μας διατηρήσει μέσα σ' αυτή τη σωτηρία. Ας μη ξεχνάμε ποτέ τα λόγια του εδαφίου Αποκ.ιβ:10 όπου οι άγιοι, στον ουρανό πλέον, φωνάζουν «Τώρα έγεινεν η σωτηρία...». Η σωτηρία λοιπόν ξεκινάει σε κάποια στιγμή του χρόνου, αλλά είναι μια διαδικασία. Έχει μια αρχή στο παρελθόν, εφαρμόζεται καθημερινά στο παρών και φαίνεται ότι ισχύει, αλλά ολοκληρώνεται στο μέλλον.
Η σωτηρία προϋποθέτει την ύπαρξη Σωτήρα, αλλά και την ανάγκη για σωτηρία. Σήμερα, ο Σωτήρας υπάρχει, αλλά δυστυχώς λίγοι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη να σωθούν γιατί κανείς δεν τους έχει εξηγήσει τη σοβαρότητα του θέματος. Πολλοί καλούν ανθρώπους για να επαναλάβουν μια προσευχή, δίχως οι ίδιοι να έχουν αισθανθεί την ανάγκη αυτής της προσευχής. Μιλάνε στους ανθρώπους όχι για να σωθούν, αλλά για ν' αυξηθούν τα άτομα της εκκλησίας, για να πουν ότι είμαστε τόσοι, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν αυτοί οι «τόσοι» είναι σωσμένοι ή όχι. Τι να την κάνεις μια εκκλησία που αποτελείται από 10 μπεκρήδες, 2 κλέφτες, 35 ψεύτες, 7 πόρνους και 12 φιλάργυρους;
Αν ο άνθρωπος δεν αισθανθεί την ανάγκη για σωτηρία, αν δεν αισθανθεί αβοήθητος, ναυαγός που απελπισμένα ψάχνει για βοήθεια, ποτέ δεν θα τη ζητήσει. Αν κάθεται στο σαλόνι του πλοίου και πιστεύει ότι κάνει μια όμορφη κρουαζιέρα, γιατί να φωνάξει βοήθεια, αφού δεν είναι ναυαγός, είναι καλοβολεμένος!
Ο Χριστός ήρθε σαν γιατρός, κι οι γιατροί έχουν να κάνουν με άρρωστους. Αν δεν αναγνωρίσεις την αρρώστια σου, ποτέ δεν θα πας στο γιατρό. Αν δεν αναγνωρίσεις την ανικανότητά σου και την ανάγκη σου για να σωθείς, ο Θεός δεν μπορεί να σε σώσει γιατί δεν μπορείς να μετανοήσεις, δεν μπορείς να κλάψεις αναγνωρίζοντας την ανάγκη σου.
Στο τεράστιο αυτό θέμα της αμαρτίας και της Σωτηρίας, ο Θεός για να σώσει τον άνθρωπο, έδωσε πρώτα το νόμο για να τον κάνει να αισθανθεί την ανάγκη αποκατάστασης και μετά ήρθε σαν Σωτήρας (Ρωμ.γ:19,20). Αν ήταν τόσο απλό, να σώζεται κάποιος επαναλαμβάνοντας μια προσευχή, θα μας την είχε δώσει ο Κύριος.
Ο αμαρτωλός αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της κρίσης, αλλά κι όταν σωθεί είναι εξίσου ανίκανος να εγγυηθεί ο ίδιος τη σωτηρία του, χρειάζεται συνεχής εξάρτηση από τον Ιησού. Θα ήταν ανόητο, να πει κάποιος αφού σωθεί, ότι τώρα δεν έχει ανάγκη τίποτα. Ο Κύριος δεν ήρθε στη ζωή μου για να με γεννήσει απ' την αρχή και μετά να με αφήσει, αφού εγώ ξέρω τι να κάνω!
Εβρ.ιβ:2 «αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως...», δεν μπορώ να ζήσω ούτε μία μέρα χωρίς να βλέπω σ' Αυτόν, γιατί διακυβεύεται η σωτηρία μου. Δεν μπορώ ν' αφήσω διαστήματα στη ζωή μου που θα είμαι μακριά Του, γιατί κινδυνεύει η σωτηρία μου. 'Αλλο σώθηκα, κι άλλο αν είμαι σωσμένος σήμερα. Είναι γεγονός ότι σώθηκα, αλλά πρέπει κάθε μέρα να είμαι σωσμένος μέχρι εκείνη τη μέρα που κι εγώ θα φωνάξω «Τώρα έγεινεν η σωτηρία...».
Ας μην παίζουμε μ' αυτό το δώρο του Θεού, ας μην παίζουμε με τη σωτηρία μας, αλλά να αγωνιζόμαστε με φόβο και τρόμο για την προσωπική μας σωτηρία (Φιλιπ.β:12).
Α' Τιμ.δ:10 Μιλάει ο Παύλος για τον εαυτό του και τους συνεργάτες του: Μας κοροϊδεύουν, γίναμε θέατρο, μας θεωρούν περικαθάρματα, επειδή ελπίζουμε στο ζωντανό Θεό. Είναι φοβερό να χάσεις την ελπίδα σου γιατί μετά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Γενικά, ο Θεός είναι Σωτήρας όλων των ανθρώπων, αλλά ειδικά, μάλιστα, πολύ περισσότερο, είναι σωτήρας των πιστών. Εδώ μικραίνει ο κύκλος της σωτηρίας, αναφέρεται σ' αυτούς που έχουν σωθεί, αλλά τώρα πρέπει να διατηρήσουν τη σωτηρία τους.
Το θέμα μας δεν είναι ο ευαγγελισμός, η σωτηρία των αμαρτωλών, αλλά η σωτηρία των πιστών!
Όλοι ξέρουμε ότι η σωτηρία είναι μόνο δια Ιησού Χριστού αφού «δεν υπάρχει δι' ουδενός άλλου η σωτηρία, διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν» (Πράξ.δ:12), αλλά και δεν μπορείς να διατηρήσεις τη σωτηρία σου παρά μόνο δια Ιησού Χριστού, αν η ζωή σου δεν είναι ταυτισμένη μ' Αυτόν.
Ταύτιση σημαίνει ενδιαφέρον, σημαίνει στόχος. Όταν μ' ενδιαφέρει κάτι, όταν θέλω να περάσω κάπου που δίνω εξετάσεις, όταν θέλω να με προσλάβουν σε μια καλή δουλειά, όταν θέλω να παντρευτώ και τόσα άλλα θέλω, ταυτίζομαι με το στόχο μου. Επειδή μ' ενδιαφέρει, το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί σκέπτομαι αυτό, το πρωί που ξυπνάω, πετιέμαι απ' το κρεβάτι και φεύγω επειδή πρέπει να κάνω κάποιες δουλειές σχετικά με το «θέμα μου».
Διατηρώ λοιπόν τη σωτηρία μου, κάθε μέρα, σημαίνει ταυτίζομαι με τον Ιησού, κάθε μέρα.
Ρωμ.α:16 «Διότι δεν αισχύνομαι το ευαγγέλιον του Χριστού επειδή είναι δύναμις Θεού προς σωτηρίαν εις πάντα τον πιστεύοντα». Μ' αυτά τα λόγια, ο απόστολος Παύλος δεν εννοεί ότι δεν ντρέπεται να έχει ένα ευαγγέλιο στο σπίτι του, αλλά ότι δεν ντρέπεται όπου βρεθεί να κηρύξει αυτό το ευαγγέλιο γιατί είναι δύναμη προς σωτηρία γι' αυτόν που ακούει, αλλά και γι' αυτόν που μιλάει (Ματθ.ι:32,33). 'Αρα, η διατήρηση της σωτηρίας μου έχει να κάνει με το πόσο χρησιμοποιώ κάθε μέρα το στόμα μου για να μιλάει το ευαγγέλιο της σωτηρίας.
Το ευαγγέλιο είναι αυτό που φέρνει σωτηρία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να υποστηρίζει ότι σώθηκε χωρίς να έχει ακούσει το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι ο Θεός τους είχε σώσει πριν τους μιλήσει κάποιος για τη σωτηρία, επειδή είχε δει κάποιο όνειρο, μια όραση ή οτιδήποτε. Μπορεί ο Θεός να τους πλησίασε, αλλά σωσμένοι δεν ήταν. Σώζεται ο άνθρωπος μόνο όταν ακούσει και υπακούσει στο ευαγγέλιο. Ο Κορνήλιος ήταν άνθρωπος θεοσεβής, πλήρης προσευχών, είχε εμπειρίες με το Θεό, έκανε ελεημοσύνες, νηστείες, αλλά δεν ήταν σωσμένος. Έπρεπε ν' ακούσει το ευαγγέλιο της σωτηρίας του.
Ρωμ.ι:10 Μπορεί η καρδιά σου να πήρε κάποιες αποφάσεις, αλλά δεν φτάνει. Πρέπει να ομολογήσεις με το στόμα σου τον Ιησού για να ισχύσει η σωτηρία. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να έχει αναγεννηθεί και να ντρέπεται να ομολογήσει. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις παρέα με κάποιον 1,2,3,5 χρόνια και να μην ξέρει τι είσαι, επειδή δεν του έχεις μιλήσει, για να μη σκανδαλιστεί (λέει).
Εφεσ.α:13 Σωθήκαμε με το ευαγγέλιο της σωτηρίας, το οποίο λέει κάποια πράγματα, όπως αυτό που αναφέρει αυτό το εδάφιο, ότι σφραγιστήκαμε με το Πνεύμα το 'Αγιο που είναι ο αρραβώνας της κληρονομιάς μας. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η σφραγίδα είναι απαραίτητη για τη σωτηρία μου, για την απολύτρωσή μου, γιατί μόνο έτσι θα πάω στον ουρανό.
Το ξέρουμε, θα μου πεις. Ναι, αλλά κάποιοι άλλοι λένε ότι δεν είναι απαραίτητο! Και το φωνάζουν κι έχουν μαζέψει πολύ κόσμο που του διδάσκουν αυτό το ψέμα. Κι εσύ έχεις την αλήθεια, κι αντί να πας να τους κηρύξεις την αλήθεια που ελευθερώνει, κάθεσαι και τους ακούς τι λένε κάθε μέρα....
Α' Κορ.α:21 Υπάρχει μια τάση ο άνθρωπος να ζητάει σοφία κι αυτή η τάση έχει περάσει και μέσα στις εκκλησίες. Οι πιστοί ζητάνε κήρυκες που κηρύττουν με κόλπα, που συνδέουν ωραία διάφορες γραφές και βγάζουν λαγούς απ' τα μανίκια τους. Όμως, ο Θεός λέει ότι θα σώσει τους πιστούς με τη μωρία του κηρύγματος, με απλά πράγματα, καθημερινά, που για να τα καταλάβεις όμως, πρέπει να γίνει η καρδιά σου σαν ενός παιδιού. Μην τρέχεις ν' ακούς «σπουδαίους κήρυκες». Η δόξα ανήκει στο Θεό για ότι είναι, αν είναι, αλλά δεν θα σε σώσει ο κήρυκας, ούτε ένα κήρυγμα που θ' ακούσεις το χρόνο. Θα σε σώσει αυτό που ακούς κάθε μέρα, εκεί που ο Θεός σ' έχει βάλει, κι αν υπηρετείς σωστά τις απαιτήσεις που ο 'Αγιος Θεός έχει προσωπικά από σένα.
Εφεσ.β:4-8 Η σωτηρία είναι ένα δώρο αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο Θεός θα συνέχιζε να είναι δίκαιος, ακόμα κι αν όλοι οι άνθρωποι πήγαιναν στην κόλαση εξαιτίας των αμαρτιών τους. Η παρέμβαση λοιπόν του Θεού, στη συνεχιζόμενη αμαρτία του ανθρώπου, είναι ένα δώρο αγάπης, μια επέμβαση αγάπης και γι' αυτό λέει πρόσεξε! Είναι από μένα, δεν είναι από σένα! Αυτό το δώρο δεν στο έδωσα για να το πετάξεις, να το κακομεταχειριστείς, να το ποδοπατήσεις! Στο έδωσα για να το φυλάξεις, είναι ότι πιο πολύτιμο έχεις. Αν δεν το έκανα θα ήσουν αιώνια χαμένος.
Αλλά ο εγωιστής άνθρωπος, ο υπερήφανος, αφήνεται στην καθημερινότητα, στα προβλήματά του, στις πιέσεις της ζωής και δεν κοιτάζει τίποτε άλλο παρά τον εαυτό του, τη σάρκα του, τις επιθυμίες του. Τι αυτός θέλει κάθε μέρα, χωρίς να τον νοιάζει αν κινδυνεύει η σωτηρία του, το δώρο του Θεού.
Β' Τιμ.α:8,9 Μπορούμε κι εμείς να πούμε: «είμαστε σωσμένοι»! αδελφέ, άρα έχουμε δύναμη, άρα μπορούμε να ξεπεράσουμε κάποιες καταστάσεις.
Β΄Κορ.β:15 Για το Θεό, ο κόσμος χωρίζεται σε σωζόμενους και απολυμένους! Το ερώτημα είναι, είσαι σωσμένος ή είσαι χαμένος; Δεν λέει ότι ο κόσμος χωρίζεται σε καλούς και κακούς και ο λόγος του Θεού είναι ξεκάθαρος πότε είναι κάποιος σωσμένος. Όχι νομίζω, αλλά είμαι και μπορώ να το αποδείξω.
Εβρ.ς:9 Αν πιστεύουμε ότι είμαστε σωσμένοι, τότε πρέπει να υπάρχουν και τα συνεχόμενα της σωτηρίας που είναι τα καλύτερα. Ο Θεός έχει καλά πράγματα για σένα που είσαι σωσμένος, αλλά πρέπει να τα δεις άσχετα από τις περιστάσεις της ζωής, (τι περνάς, πως αισθάνεσαι, τι σε βαραίνει), έτσι όπως ο Θεός τα φανερώνει μέσα στο λόγο Του. Η Γραφή λέει ότι η ειρήνη του Θεού πρέπει να κατοικεί μέσα μου αν είμαι σωσμένος. Η ειρήνη του Θεού είναι κάτι συνεχόμενο της σωτηρίας μου που αν δεν την έχω πρέπει να ψάξω να βρω τι λάθος έχω κάνει. Μπορεί να έχω φτιάξει ένα δικό μου κόσμο μέσα στον οποίο ζω: την καθημερινότητα, την οικογενειακή ζωή, τη λατρεία, την προσευχή, τη μελέτη, την παρακολούθηση της εκκλησίας, όλα τα έχω φτιάξει εγώ, με αποτέλεσμα να έχω χάσει τα συνεχόμενα της σωτηρίας μου.
Φιλιπ.β:12 Εργάζομαι τη σωτηρία μου σημαίνει φροντίζω να μην τη χάσω, αλλά ακόμα σημαίνει ότι εξωτερικεύω, δείχνω ότι είμαι σωσμένος με διάφορους τρόπους. Αν είμαι σωσμένος, η αγάπη του Θεού κατοικεί μέσα μου που σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν φόβοι και ανησυχίες στη ζωή μου.
Εφεσ.ς:17 Η γνώση ότι είμαι σωσμένος πρέπει να λειτουργεί αμυντικά στις επιθέσεις του εχθρού. Ο διάβολος ξέρει αν αυτό που λέω το πιστεύω ή όχι γιατί φαίνεται από τις αντιδράσεις μου.
Ρωμ.ε:8-10 Τη σωτηρία την εργαζόμαστε και τη φροντίζουμε κάθε μέρα γιατί έχει μελλοντικές προοπτικές.
Ρωμ.ιγ:11 Μιλάει σε ανθρώπους που έχουν διδαχτεί ότι είναι ήδη ώρα. Αν κι εσύ πιστεύεις ότι είμαστε στις τελευταίες μέρες, ότι ο Κύριος έρχεται, ότι ο χρόνος δεν σου ανήκει, ότι κάθε μέρα συμβαίνουν τόσα απρόσμενα πράγματα, τότε ξύπνα.
Ο λήθαργος και η απάθεια υπάρχει παντού γύρω μας, αλλά όσοι ξέρουν ότι είναι ήδη ώρα, ντύνονται τον Κύριο Ιησού (εδ.14) Αυτό σημαίνει ότι ξέρω πως έρχεται ο Κύριος και πήρα την απόφαση να μην κοιμάμαι πλέον. Ντυνόμαστε το Χριστό όταν εις Χριστόν βαπτιζόμαστε, αλλά αυτό το ρούχο δεν πρέπει να το βγάζω στη δουλειά, στη βόλτα, στις διακοπές και να το βάζω την Κυριακή!
Φιλιπ.γ:20-21 Αυτή είναι η ελπίδα της εκκλησίας, τίποτε άλλο.
Εβρ.β:3
