Η ιστορική εξέλιξη του Δόγματος της «Αγίας Τριάδας» - 1

(Τα πρώτα τμήματα αυτής της ιστορίας είναι κάπως θεωρητικά σχετικά με την επιρροή τους στην εφαρμογή της θεωρίας της τριάδας στο Χριστιανισμό. Γίνονται όμως αδιαφιλονίκητα όσο προχωράμε, και όταν φτάσουμε στην Αλεξάνδρεια δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία σχετικά με τη συνολική ακρίβεια.)

Είναι βέβαιο ότι, παρά τη δημοτικότητα αυτών των εννοιών στις ψευδοθρησκείες γύρω τους, οι πιστοί Εβραίοι και οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης ποτέ δεν δέχτηκαν - τρεις σε ένα - Θεό. Είναι αλήθεια ότι οι άπιστοι Ισραηλίτες συχνά δανείζονταν παγανιστικούς θεούς, παγανιστικά έθιμα, και ειδωλολατρικές αντιλήψεις (Βάαλ, Αστάρτη) και τους πρόσθεταν στη Θεόδοτη θρησκεία τους. Αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά (Γραφική ή κοσμική) τριαδικής έννοιας ακόμη και ανάμεσα σ’ αυτούς.

Οι πιστοί Ισραηλίτες είχαν μόνο ένα Θεό που ήταν πάντα ένας στη φύση Του με ένα όνομα, Γιάχβε. Ήταν ο ουράνιος Πατέρας τους - (Δευτ.ς:4,5 Ης.ξδ:8 Ψαλμ.83:16-18). Αυτή είναι η έννοια του μονοθεϊσμού, ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο.

«Η θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης και του Ιουδαϊσμού είναι μονοθεϊστική και προσωπική. Στην Παλαιά Διαθήκη, οι λέξεις Ελ, Ελόα και Ελοχίμ, από την ανάλογη ρίζα, είναι οι κοινές ονομασίες του Θεού. Παράλληλα και εναλλασσόμενα με αυτές βρίσκουμε το ατομικό, προσωπικό όνομα του Θεού, Γιάχβε». - New International Dictionary of New Testament Theology, τόμ.2, σελ.67.

Ο καθηγητής της εκκλησιαστικής ιστορίας LL Paine στο έργο του, A Critical History of the Evolution of Trinitarianism, σελ.4, μας λέει:

«Η Παλαιά Διαθήκη είναι αυστηρά μονοθεϊστική. Ο Θεός είναι ένας με ένα πρόσωπο, μία οντότητα με μία υπόσταση. Κάθε τριαδική ιδέα είναι εντελώς αβάσιμη».

Και ο Lohse γράφει:

«Από την αρχή, βέβαια, οι Χριστιανοί δεν πίστεψαν μόνο στο Θεό, με την έννοια που οι Εβραίοι πίστευαν, αλλά πίστεψαν στον Ιησού Χριστό». - Σελ.38. A Short History of Christian Doctrine, Bernard Lohse, 1985, Fortress Press.

Αυτή ήταν τότε η πίστη που ο Ιησούς δίδαξε στους αποστόλους Του. Αυτή είναι η αλήθεια που οι απόστολοι δίδαξαν στους ανθρώπους (οι οποίοι έζησαν και δίδαξαν την ίδια αρχή μέχρι τουλάχιστον το 150 μ.Χ.).

«Αρχικά, η χριστιανική πίστη δεν ήταν Τριαδική ούτε κατά την αποστολική ούτε κατά τη μεταποστολική περίοδο, όπως φαίνεται από την Καινή Διαθήκη και άλλα παλαιοχριστιανικά συγγράμματα» - Encyclopedia of Religion and Ethics, Hastings. 

«Κατά την περίοδο αυτή [1ος αιώνας μ.Χ.] οι εκκλησίες εξακολουθούν να θεωρούνται συναγωγές, τα μέλη των οποίων προσευχόταν τρεις φορές την ημέρα και νήστευαν δύο φορές την εβδομάδα, όπως οι Εβραίοι..Φανέρωναν μονοθεϊσμό ακριβώς όπως έκαναν οι Εβραίοι...Μέσα σε μεμονωμένες συναθροίσεις συνέχισαν να σκέπτονται, να υποστηρίζουν και να ενεργούν σαν τους αντίστοιχους Εβραίους». - Σελ. 121 - 122, The Rise of Christianity, W. H. C. Frend (τριαδικός), 1985, Fortress Press.

Μόνο μετά από 300 χρόνια από το θάνατο του Ιησού, η έννοια της τριάδας αναπτύχθηκε πλήρως, καλλιεργήθηκε, και επίσημα έγινε αποδεκτή από το χριστιανισμό με διάταγμα της υποτελούς στο ρωμαικό κράτος εκκλησίας.

"Θεωρητικοί άρχισαν να αναλύουν τη θεία φύση μέχρι που τον 4ο αιώνα εμφανίστηκε μια περίπλοκη θεωρία για τριαδικότητα στη θεότητα. Στη σύνοδο της Νίκαιας ή στο Σύμβολο του Αθανάσιου, ο Θεός λένε ότι αποτελείται από τρία πρόσωπα, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, όλα εξίσου αιώνια, ισχυρά και λαμπρά". - Encyclopedia Americana, 1944, v.6, p.619, "Christianity".

Συνεχίζεται