Βουλευτής θέτει θέμα επαναφοράς της θανατικής ποινής στην Ελλάδα

Ο θάνατος σαν ποινή φωλιάζει στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου που τον θεωρεί σύμβολο ασφάλειας και βασικό μέσο περιστολής της εγκληματικότητας. Ακόμη αποτελεί για πολλούς τον μοναδικό τρόπο απόδοσης δικαιοσύνης, ικανοποίησης - εκτόνωσης και εκδίκησης κατά του εγκληματία για την απεχθή πράξη του, τον μοναδικό τρόπο να ελαφρώσει ο πόνος των συγγενών του θύματος, ακόμα και αν η καταδικαστική απόφαση έχει κενά και μπορεί (όπως πολλές φορές έχει γίνει στο παρελθόν) να οδηγήσει στην θανάτωση ενός εξιλαστήριου θύματος.
Όλα αυτά τα συναισθήματα εξηγούν την επιμονή και την  επιλογή της μάζας  να παρευρεθεί στον χώρο της εκτέλεσης, και να την παρακολουθήσει σαν να επρόκειτο για κάποιο ψυχαγωγικό θέαμα. Kι αναρωτιέται κανείς: «Γιατί τέτοια επιθυμία για "ζωντανό" θάνατο;»

Η θανατική ποινή είναι η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής από την οργανωμένη πολιτεία με νόμιμο τρόπο. Το κράτος με ψυχολογία εκδικητικού όχλου.Το κυριότερο είναι ότι ο άνθρωπος βάζει τον εαυτό του στη θέση του Θεού λαμβάνοντας μια αμετάκλητη απόφαση. Είναι κάτι το οποίο αν αποδειχθεί εσφαλμένο εκ των υστέρων δεν μπορεί  πια να διορθωθεί ούτε να αποκατασταθεί. Δεν υπάρχει περιθώριο μετάνοιας , μεταστροφής και επιστροφής.

Ο Ιησούς μπροστά σε αυτού του είδους την "απόδοση δικαιοσύνης" και με ελάχιστες λέξεις μας φανερώνει πως βλέπει ο Θεός αυτή τη στάση του όχλου:
"..Όστις από σας είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίψη τον λίθον.."