Και γι αυτό λέει, ότι όποιος δεν έρχεται δι’ εμού είναι κλέπτης!!!
Έτσι λέει το Ευαγγέλιο που έχουμε στα χέρια μας. Αλλά και αν ημείς, ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττει άλλο ευαγγέλιο παρά εκείνο το οποίον σας κηρύξαμε ας είναι ανάθεμα (Γαλ.α:8).
Αυτό το Ευαγγέλιο μας λέει ότι ο Ιησούς Χριστός δύναται να σώζει εντελώς τους προσερχομένους εις το Θεόν δι’ αυτού, ζών πάντοτε δια να μεσιτεύει υπέρ αυτών (Εβρ.ζ:25).
Γαλ.γ:22 Η γραφή όμως συνέκλεισε τα πάντα υπό την αμαρτίαν, δια να δοθεί η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού εις τους πιστεύοντας.
Η επαγγελία σε όλους αυτούς που αγαπάνε και ζητάνε το Θεό, δίδεται μόνο δια πίστεως εις τον Ιησού Χριστό. Και δεν αρνείται κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζητάνε το Θεό, και ο λόγος που οι άνθρωποι τρέχουν στις «εκκλησίες» είναι ότι ψάχνουν, έχουν ανάγκη από κάτι να θρέψει το πνεύμα τους, όμως τους έχουν διδάξει λάθος δρόμο και λάθος τρόπο. Η επαγγελία δίδεται εκ πίστεως Ιησού Χριστού.
Όλα λοιπόν συγκλείσθηκαν υπό την αμαρτία, και δεν εξαιρείται ΚΑΝΕΝΑΣ. Και οι Ιουδαίοι που είχαν το Νόμο αλλά δεν τον κράτησαν και αμάρτησαν, και οι εθνικοί που ζώντας μέσα στην ειδωλολατρία αμάρταναν.
Για να ελευθερωθούμε τώρα όλοι από τα δεσμά της αμαρτίας, θα έπρεπε κάποιος να πληρώσει για την αμαρτία μας. Φυλακισμένος λοιπόν όλος ο κόσμος μέσα στη φυλακή του διαβόλου, περίμενε το λυτρωτή.
Και ήρθε ο Χριστός, ο μόνος που είχε αυτή την εξουσία, και πλήρωσε για τον καθένα χωριστά το ποσό που έπρεπε για να μας εξαγοράσει από τα χέρια του διαβόλου (Κολ.β:13).
Η ιστορία λέει ότι ο απόστολος Παύλος αποκεφαλίστηκε στη Ρώμη. Όμως ο απόστολος Παύλος δεν έδωσε τη ζωή του για τη δική σου αμαρτία, ούτε ο απόστολος Πέτρος που το σταύρωσαν ανάποδα, έπρεπε να περάσουν απ’ αυτά για να διατηρήσουν τη δική τους μαρτυρία και να σώσουν τη δική τους ψυχή.
Πρέπει τώρα ο άνθρωπος μέσα από τη φυλακή να πιστέψει ότι Κάποιος έχει ήδη πληρώσει γι’ αυτόν, και να ζητήσει από το Λυτρωτή να τον βγάλει από εκεί μέσα. Πρέπει να ξέρει ότι το όνομα του Λυτρωτή είναι Ιησούς Χριστός, και ότι ΘΕΛΕΙ να τον ελευθερώσει! Πρέπει να καταλάβει ότι μόνος του ήταν αδύνατον να βγει από εκεί παρά μόνο δεχόμενος τα λύτρα - το αίμα - που Εκείνος πλήρωσε!!
Αυτή είναι η σωτηρία της ψυχής!!! Σαν φυλακισμένος δεν μπορούσες ΕΣΥ να κάνεις τίποτα. Μπορείς όμως να κάνεις πολλά σαν ελεύθερος, αφού δέχθηκες τη σωτηρία!
Εβρ.θ:28 «Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν δια σωτηρίαν».
Αυτό που μπορούμε να προσέξουμε εδώ είναι ότι δεν λέει: δια να σηκώσει τας αμαρτίας πάντων, αλλά πολλών.
Κι αυτό γιατί πολλοί δεν θα δεχθούν το Χριστό, πολλοί όμως θα Τον δεχθούν και αυτών τις αμαρτίες ο Κύριος σήκωσε. Βέβαια η αμαρτία όλου του κόσμου σηκώθηκε, αλλά τώρα μένει σ’ εμάς να το αναγνωρίσουμε.
Α΄Ιωάν.α:8 «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν. Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι πιστός και δίκαιος ώστε να συγχωρήσει εις ημάς τας αμαρτίας, και καθαρίσει ημάς από πάσης αδικίας Εάν είπωμεν ότι δεν ημαρτήσαμεν, ψεύστην κάμνομεν αυτόν, και ο λόγος αυτού δεν υπάρχει εν ημίν».
Όταν ρωτάς κάποιον για την αμαρτία του, δεν δέχεται ότι έχει κάνει κάτι κακό, αντίθετα αρχίζει να παινεύει τον εαυτό του για το πόσο καλός είναι αφού δεν έχει πειράξει κανένα, δεν έχει σκοτώσει κανένα, δεν έχει κλέψει, κτλ.
Δεν σκέπτεται όμως μήπως έχει πειράξει το Θεό, μήπως έχει κλέψει το Θεό...
Νομίζουν οι άνθρωποι ότι για να είναι κανείς αμαρτωλός πρέπει να έχει σκοτώσει!! Λέγοντας ένα «μικρό», «αθώο» ψέμα, είσαι αμαρτωλός!!! Αν σκεφτείς κάτι κακό μέσα στην καρδιά σου, είσαι αμαρτωλός! Ποιός γλυτώνει τώρα; Κανείς. Που σημαίνει ότι όποιος συνεχίζει να πιστεύει ότι είναι 'καλός άνθρωπος', πλανάται γιατί η αλήθεια, ο Χριστός, ο λόγος του Θεού δεν είναι μέσα του.
Το ερώτημα είναι: Πώς μπορούμε να ελευθερωθούμε από την αμαρτία; Η απάντηση είναι: Ομολογώντας τις αμαρτίες μας, χωρίς να προσπαθούμε να τις καλύψουμε. Και τις ομολογούμε στο Κύριο, γιατί σ’ Εκείνον αμαρτήσαμε! Αυτός ο οποίος καθαρίζει, συγχωρεί και κάνει την ψυχή του ανθρώπου αγνή και λευκή είναι ο Κύριος Ιησούς.
Ο λόγος του Θεού δεν αφήνει περιθώρια να ξεφύγει κάποιος, αλλά μας πιέζει να πούμε ότι είμαστε αμαρτωλοί, ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ!
Και μετά, αφού σε βάλει στο τούνελ του ότι είσαι αμαρτωλός, σου δίνει τη λύση, σου δείχνει το φώς, τη μόνη διέξοδο που περνάει μέσα από την συντριβή και τη μετάνοια. Κι εκεί είναι ο Ιησούς, η σωτηρία.
Όταν ο άνθρωπος αφήσει την καρδιά του να την οδηγήσει ο λόγος του Θεού, θα την οδηγήσει κατ’ ευθείαν εκεί.
Ο Σατανάς προκειμένου να εμποδίσει μια ψυχή να σωθεί, θα βάλει μπροστά της χίλια-δυο υποκατάστατα.
Πάει κανείς στο 'πνευματικό' για να ρωτήσει τι να κάνει να απαλλαχτεί από την αμαρτία του, κι εκείνος ανάλογα με το αμάρτημα, επιβάλει «κανόνα».
Ο «κανόνας» είναι δημιούργημα του 5ου αιώνα και μετά, τότε που οι άνθρωποι είχαν χάσει το Πνεύμα του Θεού και δεν ήξεραν πώς να κρίνουν την εκκλησία, να βοηθήσουν τους αδελφούς. Οι «πρεσβύτεροι» ήταν γεμάτοι από ειδωλολατρικές φιλοσοφίες και δεν τους ενδιέφερε πώς λειτουργεί το σώμα του Χριστού.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ!!! Το μόνο που μπορεί να καθαρίσει πάσα αμαρτία είναι το αίμα του Ιησού Χριστού. Που σημαίνει ότι για να συγχωρεθεί η αμαρτία πρέπει ειλικρινά, μέσα από την καρδιά του ο άνθρωπος να ζητήσει συγχώρεση από το Ιησού Χριστό. Παρ.κη:13
Ησ.ξδ:6 «Πάντες τω όντι εγίναμεν ως ακάθαρτον πράγμα, και πάσα η δικαιοσύνη ημών είναι ως ρυπαρόν ιμάτιον δια τούτο επέσαμεν πάντες ως το φύλλον, και αι ανομίαι ημών αφήρπασαν ημάς ως ο άνεμος».
Εδώ ο Ησαΐας μιλά προφητικά για τον Ισραήλ, αλλά και για το καθένα από εμάς που θα βρεθεί αμαρτωλός απέναντι στο Θεό.
Ρωμ.γ:10 «Καθώς είναι γεγραμμένον ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ είς»
Εδώ ο λόγος του Θεού μιλά για τον άνθρωπο που είναι μακριά από το Χριστό, μέσα στην αμαρτία του, και προσπαθεί να δικαιωθεί κάνοντας έργα, ή με «καλά έργα» που ήδη έχει κάνει. Έτσι, μ’ αυτό το εδάφιο ο λόγος του Θεού αποκλείει από την σωτηρία όλους αυτούς που με τα έργα τους προσπαθούν να πουν στο Θεό ότι δεν έχουν ανάγκη τον Ιησού Χριστό.
Λουκ.ιγ:1-3 «Κατ’ εκείνον δε το καιρόν ήλθον τινές απαγγέλοντες πρός αυτόν περί των Γαλιλαίων, των οποίων το αίμα ο Πιλάτος έμιξε με τας θυσίας αυτών. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε πρός αυτούς, Νομίζετε ότι οι Γαλιλαίοι ούτοι ήσαν αμαρτωλοί υπέρ πάντας τους Γαλιλαίους, διότι έπαθον τοιαύτα; Ουχί, σας λέγω αλλ’ εάν δεν μετανοήτε, πάντες ομοίως θέλετε απολεσθή».
Το φρόνημα του κόσμου είναι ότι όταν κάποιος παθαίνει κάτι, αυτό είναι σημείο ότι είναι αμαρτωλός και γι αυτό τα παθαίνει αυτά.
Ο Χριστός όμως δεν πίστευε κάτι τέτοια, και γι’ αυτό τους λέει ότι δεν έπαθαν ότι έπαθαν επειδή ήταν οι πιο αμαρτωλοί του κόσμου, αλλά απλώς επειδή δεν μετανόησαν που το ίδιο μπορεί να συμβεί στο καθένα αν δεν μετανοεί για τις αμαρτίες του.
Τίτ.γ:4 «Αλλ’ ότε εφανερώθει η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού, ουχί εξ έργων δικαιοσύνης, τα οποία επράξαμεν ημείς αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς, δια λουτρρύ παλιγγενεσίας, και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος, το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ’ ημάς, δια Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών ίνα δικαιωθέντες δια της χάριτος εκείνου, γείνωμεν κληρονόμοι κατά την ελπίδα της αιωνίου ζωής».
Δεν φανερώθηκε η χρηστότητα του Θεού σ'εμάς επειδή είμασταν δίκαιοι & καλοί γιατί υπάρχει η νοοτροπία ότι αυτοί που θρησκεύουν,είναι καλοί άνθρωποι, οπότε ο Θεός τους προσέχει!
Ο Χριστός είπε ότι ήρθε για να καλέσει σε μετάνοια τους αμαρτωλούς, που σημαίνει ότι αν κάποιος επιμένει ότι από δικού του είναι καλός, είναι σαν να λέει ότι δεν έχει ανάγκη τη θυσία, το αίμα του Ιησού Χριστού.
Είναι το Πνεύμα του Θεού που έρχεται και ανακαινίζει το άνθρωπο εσωτερικά και αυτό είναι η αναγέννηση.
Φιλιπ.γ:9 «...και να ευρεθώ εν αυτώ, μη έχων ιδικήν μου δικαιοσύνη την εκ του νόμου, αλλά την δια πίστεως του Χριστού, την δικαιοσύνην την εκ Θεού δια της πίστεως δια να γνωρίσω αυτόν, και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού, και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος με τον θάνατον αυτού».
Διαβάζοντας τα παραπάνω εδάφια βλέπουμε ότι ο Παύλος δεν σκέφτηκε ποτέ «τι έχασε» επειδή αποφάσισε ν’ ακολουθήσει το Χριστό, (αχ! άφησα το τσιγάρο, την πορνεία, την κλεψιά, τη μοιχεία, τη βωμολοχία για το Κύριο...)
Αντίθετα τα θεωρεί σκουπίδια!
Ο Θεός είναι Αυτός που ετοίμασε τη σωτηρία και τη δικαιοσύνη μας! Και αυτό έγινε με το να ζήσει Εκείνος (ο Χριστός) τέλεια, τηρώντας όλο το Νόμο, ευαρεστώντας το Θεό, και τώρα εμείς ντυνόμαστε το Χριστό και έχουμε τη δική Του δικαιοσύνη. Δεν έχουμε δική μας δικαιοσύνη στην οποία μπορούμε να καυχηθούμε. Όταν λοιπόν ακούμε κάποιον να λέει: «μα εγώ είμαι καλός!» εκεί είναι ένα πνεύμα αυτοδικαίωσης που αθετεί τη χάρη του Θεού. Για όλους αυτούς που επιμένουν να αυτοδικαιώνονται, ο λόγος του Θεού έχει ένα εδάφιο που βάζει τα πράγματα στη θέση τους: Α΄Ιωάν.α:8.
Όταν η ψυχή μας είναι καλυμμένη μ’ αυτή τη γνώση ότι είμαστε δίκαιοι κατά χάριν Θεού, τότε μπορούμε να γνωρίσουμε Αυτόν (εδ.10) και να σταθούμε μέσα σ’ αυτή τη χάρη.
Αν ο απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί το «ίσως» όσο αφορά στο άτομό του στην εξανάσταση των νεκρών (εδ.11) εμείς τί πρέπει να κάνουμε; (εξανάσταση = εκ-ανάσταση, όχι ανάσταση= όλοι ανασταίνονται, αλλά εξανάσταση = ένα μέρος αυτών που θα αναστηθούν)
Γαλ.β:16 «εξεύροντες ότι δεν δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου, ειμή δια πίστεως Ιησού Χριστού, και ημείς επιστεύσαμεν εις το Ιησούν Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστού, και ουχί εξ έργων νόμου διότι δεν θέλει δικαιωθεί εξ έργων νόμου ουδείς άνθρωπος».
Οι Γαλάτες σαν εθνικοί, αφού άκουσαν το Ευαγγέλιο πίστεψαν στην δια πίστεως δικαιοσύνη, αναγνώρισαν τη θυσία και το αίμα του Ιησού Χριστού κι έτσι ο Θεός τους έσωσε και τους δέχθηκε. Πήγαν όμως οι Ιουδαΐζοντες και τους είπαν ότι δεν αρκεί μόνο η θυσία του Ιησού Χριστού, αλλά ότι πρέπει να κρατάνε και το νόμο, να κάνουν περιτομή, να πηγαίνουν στην Ιερουσαλήμ, να θυσιάζουν κτλ.
Αυτό το εδάφιο, κάνει όλο αυτό το σύστημα που λέγεται «Ορθοδοξία» (ταξίματα, αρτοπλασίες, προσκυνήματα, κακουχίες του σώματος) που νομίζει ή κάνει τους ανθρώπους να νομίζουν ότι έτσι θα κερδίσουν τη σωτηρία τους, άχρηστο!!
Και όχι μόνο αυτό, αλλά μπορεί να πει κανείς ότι είναι Σατανικό, εφόσον δεν κηρύττει την αλήθεια, δεν στρέφει το κόσμο στο Ιησού Χριστό, αλλά σε άλλα πρόσωπα κάνοντάς τους να πηγαίνουν στην κόλαση.
Ιάκ.β:10 «Διότι όστις φυλάξει όλον το νόμον, και πταίσει εις έν, έγεινεν ένοχος πάντων».
Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί δεν μπορεί να δικαιωθεί ο άνθρωπος από τα έργα του νόμου. Που σημαίνει ότι η δικαίωση είναι κάτι που έρχεται έξω από το εαυτό μας γιατί ποιός είναι αυτός που μπορεί να δικαιωθεί με έργα νόμου!
Εφεσ.β:8 «Διότι κατά χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από σας Θεού το δώρον ουχί εξ έργων, δια να μην καυχηθεί τις».
Δια της πίστεως λοιπόν σώζεται ο άνθρωπος, και μόνο έτσι το δέχεται ο Θεός, αλλά πάλι μόνο η πίστη δεν θα έκανε τίποτα, αν δεν υπήρχε η χάρις του Θεού. Μπορεί να πιστεύεις όσο θέλεις στο Θεό, αλλά αν δεν δέχεσαι τη χάρη Του η πίστη μόνη της δεν βοηθάει. Πολλοί πιστεύουν στο Θεό, αλλά όχι στη χάρη Του.
Όσο αμαρτωλός κι αν είναι ο άνθρωπος, ο Θεός έχει την ικανότητα να το καθαρίσει, αρκεί να πιστέψει στην ΧΑΡΗ του Θεού.
Ο Θεός πήρε το Σαύλο από διώκτη των Χριστιανών και το έκανε απόστολο των εθνών, και γι’ αυτό ο Παύλος έχει να λέει για την πολυειδή χάρη του Θεού.
Ένας άλλος που είχε πίστη στο έλεος και στη χάρη του Θεού ήταν ο Δαβίδ!
Παρ.ιδ:12 «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις το άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον».
Είναι πολύ συνηθισμένη η φράση: «Εγώ νομίζω ότι...» Καθένας νομίζει ότι είναι στο σωστό δρόμο, ότι έχει την αλήθεια. Όμως όταν ο καθένας βαδίζει το δικό του σωστό δρόμο που είναι διάφορος όμως απ’ του άλλου, τότε ποιος είναι «ο σωστός δρόμος»; Αυτός πρέπει να είναι ένας για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα που ζουν ή τι ήθη και έθιμα έχουν.
Αν πάρεις το δρόμο που εσένα φαίνεται σωστός και όχι αυτόν που ο Θεός σου προτείνει, τα τέλη του οδηγούν στο θάνατο. Κανείς άλλος δρόμος δεν δικαιώνει το άνθρωπο εκτός απ’ το Χριστό γιατί Αυτός είπε ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ!!!
Ο δρόμος που ακλουθεί ο Μωαμεθανισμός οδηγεί στο θάνατο, ο δρόμος που ακολουθεί ο Βουδισμός οδηγεί στο θάνατο. Όλες αυτές οι θρησκείες έχουν τον άνθρωπο να κάνει συνέχεια έργα προκειμένου να σωθεί: Αυτοσυγκέντρωση και χαλάρωση του νου, να αδειάσεις από σκέψεις κι έτσι να ησυχάσεις και να ηρεμήσεις. Να μην σκοτώσεις ούτε μια μύγα ότι κι αν σου κάνει γιατί μπορεί να αντιπροσωπεύει μια ψυχή, μη φας αυγά, κρέας, ψάρι... πρέπει να φοράς ορισμένα ρούχα, να κουρεύεσαι με ορισμένο τρόπο, να χρησιμοποιείς ορισμένα χρώματα κτλ.
Έτσι αφήνουν το άνθρωπο μετέωρο μέσα στα δαιμόνια να προσπαθεί να σωθεί μόνος του, λέγοντας ότι η σωτηρία είναι «εμπειρία της ενότητας του εγώ με όλα τα άλλα». Στρέφουν τον άνθρωπο σε κάποιο από τα πολλά είδη Γιόγκα με απώτερο σκοπό να φτάσει κάποτε στο «φωτισμό».
Ο μόνος που προσφέρει σωτηρία αποδεδειγμένα είναι ο Ιησούς, αλλά βαδίζοντας το δρόμο που Εκείνος δίδαξε, με το τρόπο που Εκείνος θέλει. Αν ο άνθρωπος αλλάξει κάτι από αυτά που ο λόγος του Θεού λέει, χάνει αμέσως το δρόμο.
