Γέν.με:1-6
Αφού αναγνώρισαν την αμαρτία τους, ο Ιωσήφ αποκαλύπτει τον εαυτό του. Η ταπεινή στάση τους τον έκανε να μην μπορεί να κρατηθεί άλλο. Αν και με το σαρκικό νου θα περίμενε κανείς σκηνές εκδίκησης, ο Ιωσήφ κλαίει από χαρά και συγχωρεί τους αδελφούς του.
εκβάλετε πάντας απ' εμού: Κανένας ξένος δεν είναι δεκτός σαν μάρτυρας της ιερής αυτής σκηνής, γιατί ποιός θα μπορούσε να καταλάβει και να εκτιμήσει; Στη σχέση μας με τον Ιησού δεν χρειάζεται κανείς άλλος. Κάθε ανθρώπινη προσπάθεια πρέπει να βγει έξω.
Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Ιησούς θ' αποκαλύψει τον εαυτό του στους αδελφούς Του, τους Εβραίους, στη δεύτερη έλευση. Ωστόσο, θα χρειαστεί να περάσουν τη σκληρή δοκιμασία της Μεγάλης θλίψης για να έρθουν σ' αυτή τη θέση ν' αναγνωρίσουν και να δεχτούν τον Ιησού σαν τον Ένα αληθινό Θεό. Ησ.κε:8,9 Ζαχ.ιβ:10 Αποκ.α:7 Ιωήλ γ:12 & 16-17. Ο Βενιαμίν έπρεπε να είναι μαζί τη δεύτερη φορά, για να είναι ο τύπος τέλειος, επειδή όταν ο Ιησούς θ' αποκαλύψει τον εαυτό Του στη Δεύτερη Έλευση, "πας Ισραήλ θέλει σωθεί" Ρωμ.ια:25-27.
Γέν.με:2,3
Τώρα πια τους μιλάει στη γλώσσα τους, στα Εβραϊκά. Όταν ο άνθρωπος μετανοημένος επιστρέφει στον Ιησού, αρχίζει να καταλαβαίνει τα λόγια Του.
ο πατήρ μου έτι ζει; ξαναρωτάει γιατί πριν ρωτούσε με τη σκληρότητα του ξένου, ενώ τώρα σαν συγγενής που θέλει να μάθει λεπτομέρειες.
Οι αδελφοί του σοκαρίστηκαν τόσο που δεν μπορούσαν να μιλήσουν. Αυτός που είχαν πουλήσει, είναι κυβερνήτης της Αιγύπτου και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει! Ίσως ακόμα να φοβούνται για αντίποινα. Μπορεί να θυμήθηκαν τα όνειρα του Ιωσήφ.
Γέν.με:4-6
Ο Ιωσήφ δεν τους αφήνει πια σ’ αυτή την ταραχή. Βλέπουμε εδώ την πραγματική χάρη που δίνει στη συνείδηση τέλεια ειρήνη, αφού πρώτα την έπεισε για την αμαρτία της. Οι αδελφοί του Ιωσήφ έκριναν ήδη τους εαυτούς τους κι ο Ιωσήφ τώρα βάζει βάλσαμο στις συντετριμμένες καρδιές τους. Όλα αυτά είναι ένας πολύτιμος τύπος του πώς ενεργεί ο Θεός, αλλά και πώς θα ενεργήσει προς τον Ισραήλ στις έσχατες ημέρες όταν «θα επιβλέψουν προς εμέ τον οποίον εξεκέντησαν και θέλουσιν πενθήσει δι’ αυτόν» (Ζαχ.ιβ:10 & ιγ:1).
Ο Ιωσήφ είναι εδώ 39 χρονών. Ήταν 30 όταν άρχισε να κυβερνά, 7 χρόνια αφθονίας και 2 χρόνια πείνας.
Γέν.με:7,8
Δεν ήταν τ’ αδέλφια του που όριζαν τη ζωή του, αλλά ο Θεός. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι για την ταλαιπωρία του γιατί ενήργησαν από μίσος και ζήλια.
Πολλές φορές οι άνθρωποι προσπαθούν να μας κάνουν κακό και το καταφέρνουν. Όμως ο Θεός, αυτό το κακό μπορεί να το μετατρέψει σε καλό που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί! (Ψαλμ.ος:10).
πατέρα εις τον Φαραώ: συνηθισμένος τίτλος για τον πρωθυπουργό, αυτόν που συμβούλευε το Φαραώ που μπορεί να ήταν και μικρότερος απ’ τον Ιωσήφ.
Γέν.με:9-16
Η γη Γεσέν ή Ραμεσσή (μζ:11) βρισκόταν ανατολικά του Νείλου προς τη μεριά της Χαναάν κι ήταν καλός βοσκότοπος. Ήταν ακατοίκητη περιοχή, αλλά πλούσια για κτηνοτροφία.
Γέν.με:17-20
Για πρώτη φορά ο Φαραώ διατάζει τον Ιωσήφ, αλλά μ’ αυτό θέλει να δείξει την εκτίμησή του και την αγάπη του για την οικογένειά του και γι’ αυτό τον προστάζει να ενεργήσει έτσι.
Γέν.με:21,22
Πέντε αλλαξιές ρούχων: Ο Χριστός από αγάπη αλλάζει τα ρούχα μας και μας δίνει το λευκό ένδυμα της δικαιοσύνης Του κατά χάριν γιατί δεν το αξίζαμε.
Γέν.με:23,24
μη συγχύζεσθε καθ’ οδόν: Επειδή καταλάβαινε ότι επιστρέφοντας μπορεί ν’ άρχιζαν να μαλώνουν για το ποιος έφταιγε πιο πολύ.
Ο Ιωσήφ δέχτηκε και φίλησε τους μετανοημένους αδελφούς του, όπως ο πατέρας δέχτηκε και φίλησε τον άσωτο γιο. Χάρηκε που επέστρεψαν τ’ αδέλφια του, όπως χαίρεται ο Ιησούς και οι άγγελοι στον ουρανό.
Τους απέστειλε να φέρουν κι άλλους εκεί όπου είναι αυτός και μάλιστα τους λέει να σπεύσουν (εδ.9). Τους δίνει νουθεσίες για το δρόμο καθώς φεύγουν για να φέρουν κι άλλους λέγοντάς τους να μην συγχύζονται μεταξύ τους (Β’ Τιμ.β:24).
Καταφρονήθηκε απ’ τους αδελφούς του, αλλά τώρα αυτοί που τον καταφρόνησαν πηγαίνουν να κηρύξουν το μήνυμά του, ότι είναι ζωντανός, σωτήρας και προμηθευτής.
Το παράδειγμα του Ιωσήφ
1. Ο Ιωσήφ μας δίνει ένα αξιοθαύμαστο παράδειγμα αληθινού χριστιανού με τη στάση που κρατάει απέναντι στις διάφορες «ατυχίες». Κατ’ αρχήν οι αδελφοί του είναι τρομαγμένοι όταν στέκονται μπροστά σ’ αυτόν που του είχαν φερθεί τόσο άσχημα. Ο Ιωσήφ όμως χωρίς δυσκολία τους συγχωρεί (Γεν.με:5-8). Δεν έχει ούτε ίχνος πικρίας μέσα στην καρδιά του γι’ αυτούς που υπήρξαν η αιτία να υποφέρει τόσο πολύ, αλλά αναγνωρίζει την παρουσία του Κυρίου μέσα σ’ όλα αυτά. Η αλήθεια που απεικονίζεται εδώ είναι, ότι ο Θεός μπορεί να κάνει ακόμα και την οργή του ανθρώπου να Τον δοξάσει (Ψαλμ.ος:10).
2. Η ζωή του Ιωσήφ φανερώνει το γεγονός ότι μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι ακόμα και μέσα στις πιο σκληρές δοκιμασίες μας. Προσέξτε τα λόγια του στη Γεν.μα:52. Μπορούσε να διακρίνει πώς οι θλίψεις του εργαζόταν γι’ αυτόν. Ας προσέξουμε και τα λόγια του Παύλου στην Β’ Κορ.δ:17 και στην Α’ Θεσ. α:6-7. Ο Δαβίδ φανερώνει την ίδια στάση στον Ψαλμ.δ:1. Κατάλαβε ότι μέσα στις στεναχώριες αυξήθηκε εν Κυρίω. Στον Ψαλμ.ρε:19 διαβάζουμε σχετικά με τον Ιωσήφ ότι «ο λόγος του Κυρίου εδοκίμασεν αυτόν». Ο Θεός του έδειξε, ότι μια μέρα τ’ αδέλφια του θα γονατίσουν μπροστά του. Όμως οι περιστάσεις της ζωής που έζησε, φαινόταν ν’ αντικρούουν τα λόγια του Θεού. Ο Θεός μερικές φορές δίνει στα παιδιά του μια βεβαιότητα ότι θ’ απαντήσει κάποια προσευχή και μετά κάνει μερικά βήματα πίσω κι αφήνει τα γεγονότα να εξελιχθούν έτσι, ώστε στο φυσικό μάτι να φαίνεται αδύνατον να εκπληρωθεί ο Λόγος Του. Έτσι, κι εμείς, δοκιμαζόμαστε απ’ το Λόγο του Θεού.
Πρακτικά μαθήματα.
1. Ποτέ δεν μπορούμε να πάρουμε ό,τι καλλίτερο έχει ο Θεός για μας τραβώντας το δικό μας δρόμο. Μπορεί ο δρόμος του Θεού προς στιγμή να φαίνεται δύσκολος, όμως οδηγεί σε υπέρτατη χαρά στο τέλος. Ο Ιωσήφ θα μπορούσε να σκεφτεί ότι θα ήταν καλλίτερο γι’ αυτόν να μείνει με τους γονείς του. Αυτό φαίνεται απ’ τον τρόπο που τον μεταχειρίστικαν τ’ αδέλφια του (Γεν.μβ:21). Όμως αν αφηνόταν να τραβήξει το δικό του δρόμο, ποτέ δεν θα έβρισκε τη θέση που ο Θεός είχε γι’ αυτόν (Ησ.νε:9).
2. Προς τους αμαρτωλούς: Η στάση του Ιωσήφ φαίνεται αυστηρή και σκληρή όσο διάστημα τ’ αδέλφια του ενεργούν σαν να μην είχαν φταίξει σε τίποτα. Όμως μόλις ταπεινώνονται και αναγνωρίζουν την αμαρτία τους, ζητώντας το έλεός του, αυτός με χαρά και πολλή χάρη αποκαλύπτεται σαν αδελφός που τους έχει συγχωρέσει πραγματικά και τους ελευθερώνει. Όλοι αυτοί που προσπαθούν να «συστήσωσι την ιδίαν αυτών δικαιοσύνην» (Ρωμ.ι:3), ποτέ δεν θα γνωρίσουν τη χαρά της σωτηρίας μέχρι να καταλάβουν τη χαμένη τους κατάσταση και σαν τον αμαρτωλό της παραβολής κράξουν «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ» (Λουκ.ιη:13).
