Άκαρπα δέντρα

Μακάριος ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθησεν· αλλ' εν τω νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και νύκτα. Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το φύλλον αυτού δεν μαραίνεται· και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή. Δεν θέλουσιν είσθαι ούτως οι ασεβείς· αλλ' ως το λεπτόν άχυρον, το οποίον εκρίπτει ο άνεμος. Διά τούτο δεν θέλουσιν εγερθή οι ασεβείς εν τη κρίσει, ουδέ οι αμαρτωλοί εν τη συνάξει των δικαίων. Διότι γνωρίζει ο Κύριος την οδόν των δικαίων· η δε οδός των ασεβών θέλει απολεσθή.. (Ψαλμ.α:1-6 ).

Κ α λ η μ έ ρ α

Θρησκεία ή Χριστός; (7)

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΪΝ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΑΒΕΛ

«Και μεθ' ημέρας προσέφερεν ο Κάϊν από των καρπών της γης προσφοράν προς τον Κύριον. Και ο Άβελ προσέφερε και αυτός από των πρωτοτόκων των προβάτων αυτού, και από των στεάτων αυτών. Και επέβλεψε με ευμένειαν Κύριος επί τον Άβελ και επί την προσφοράν αυτού· επί δε τον Κάϊν και επί την προσφοράν αυτού δεν επέβλεψε. Και ηγανάκτησεν ο Κάϊν σφόδρα, και εκατηφίασε το πρόσωπον αυτού» (Γέν.δ:3-5).

Το μυστικό

Κάποτε ήταν δυο φίλοι και μια ημέρα ο ένας ρώτησε τον άλλο:

- Πώς μπορείς να είσαι πάντοτε τόσο ευτυχισμένος; Έχεις τόσο πολλή ενέργεια, και δεν φαίνεσαι ποτέ «πεσμένος». 

Τότε ο άλλος με μάτια που έλαμπαν είπε:

- Απλά, ξέρω το μυστικό!" 

- Τι μυστικό είναι αυτό;"

Κ α λ η μ έ ρ α

Θρησκεία ή Χριστός; (6)

Ο ΣΩΣΜΕΝΟΣ ΛΗΣΤΗΣ

Και οι δυο άνδρες που σταυρώθηκαν με το Χριστό ήταν δολοφόνοι, ληστές, αντάρτες. Και οι δυο τους δίκαια καταδικάστηκαν σε θάνατο. Και οι δυο τους καρφώθηκαν στο σταυρό. Και οι δυο τους στην αρχή βλασφημούσαν το Σωτήρα. Καμιά διαφορά δεν μπορούμε να σημειώσουμε ανάμεσά τους, εκτός από τη στάση που πήραν στο πρόσωπο του Χριστού. Ο ένας Τον δέχτηκε, ο άλλος Τον απόρριψε. Πέντε πράγματα μπορούν να ειπωθούν για το σωσμένο ληστή, που είναι αληθινά και για κάθε πρόσωπο που είναι σωσμένο.

HTAN O XΡΙΣΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ;

Ο Γιάννης Κορδάτος σε μία μελέτη του με τον τίτλο “Ο Χριστός ηγέτης της φτωχολογιάς”, διατυπώνει γύρω από τη γένεση του Χριστιανισμού ορισμένες σκέψεις με βάση την υλιστική αντίληψη της ιστορίας.

Ο τρόπος αυτός της αντιμετώπισης και ερμηνείας της θρησκείας του Χριστού δεν είναι καινούργια θεωρία που για πρώτη φορά διατυπώνεται.  Είχαν γραφεί πολλά για τον Χριστιανισμό με βάση την θεωρία αυτή.  Γράφει λοιπόν ο Γ.Κ.  τα εξής:

“Στα χρόνια αυτά που οι Ιουδαίοι με την πάλη και τον ένοπλο αγώνα τους ήθελαν να ξεσκλαβώσουν την Πατρίδα τους και να ιδρύσουν δικό τους ελεύθερο Κράτος, γεννήθηκε σ’ ένα απόμερο μέρος της Ιουδαίας μέσα σε μία φάτνη των αλόγων ένα παιδί που όταν έγινε μεστωμένος άντρας έπαιξε ρόλο λαϊκού επαναστάτη στην Παλαιστίνη.  Ήταν ένας λαϊκός ηγέτης που παρέσυρε τις μάζες με τις νέες αρχές και ιδέες που ευαγγελιζόταν”.

Κ α λ η μ έ ρ α

Οπλισμένος άγ(ρ)ιος

 Ολοι γνωρίζουμε τον μύθο του "αγίου" Γεωργίου του "τροπαιοφόρου". Υπήρξε άραγε κάποιος  Γεώργιος και ποιος ήταν ο πραγματικός Γεώργιος;  

Υπάρχει η άποψη ότι δεν έχει καμία σχέση με τη σύντομη αναφορά του Ευσέβιου σε έναν επιφανή μάρτυρα από τη Νικομήδεια. Λέγεται λοιπόν ότι στην πραγματικότητα, πλάστηκε όλος αυτός ο μύθος γύρω από έναν διαβόητο επίσκοπο του 4ου αιώνα, τον αρειανόφρονα Γεώργιο της Καππαδοκίας.

Προσευχή

Ιώβ μβ:5,6 Ήκουον περί σου με την ακοήν του ωτίου, αλλά τώρα ο οφθαλμός μου σε βλέπει· διά τούτο βδελύττομαι εμαυτόν, και μετανοώ εν χώματι και σποδώ.

Υπάρχει μια βαθύτερη σχέση και επικοινωνία με τον Θεό, και πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει την ώρα της ατομικής σωστής προσευχής.

Λουκ.ια:1 Και ενώ αυτός προσηύχετο εν τόπω τινί, καθώς έπαυσεν, είπε τις των μαθητών αυτού προς αυτόν· Κύριε, δίδαξον ημάς να προσευχώμεθα, καθώς και ο Ιωάννης εδίδαξε τους μαθητάς αυτού.

Εκκλησία

Με εκπλήσσει το πόσοι Χριστιανοί παλεύουν με την ιδέα της παρακολούθησης της συνάθροισης της εκκλησίας. Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι σχετικά με τη σημασία του να πάμε στην εκκλησία. Σύμφωνα με έρευνα, η παρακολούθηση της εκκλησίας παγκόσμια, έχει μειωθεί δραματικά ή έχει μείνει στάσιμη τα τελευταία χρόνια.

Κ α λ η μ έ ρ α

Αδυναμία

Είναι αδυναμία του ανθρώπου να βλέπει τα πράγματα «με το δικό του μάτι». Και το λέμε αυτό «αδυναμία» επειδή, όχι λίγες φορές, αυτή η άποψη, που εμείς σχηματίζουμε, είναι πολύ διαφορετική από την πραγματικότητα.

Έτσι, όταν τα γεγονότα προχωρήσουν, αρκετά συχνά οδηγούμαστε σε απογοητεύ­σεις, διαπιστώνουμε ότι πέσαμε σε παγίδες ή ότι χάσαμε μοναδικές κι ανεπανάληπτες ευκαιρίες, που λίγο πριν βρίσκονταν μπροστά μας.

Θρησκεία ή Χριστός; (5)

Ο ΧΑΜΈΝΟΣ ΛΗΣΤΗΣ

Θα εξετάσουμε τώρα τρία χτυπητά χαρακτηριστικά του ανθρώπου που απόρριψε το Χριστό:

1. Ο άνθρωπος μπορεί ν' απορρίπτει το Χριστό ακόμη και την ημέρα του θανάτου του.

2. Ο άνθρωπος μπορεί να βρεθεί κοντά στο Χριστό κι' όμως στο τέλος να χαθεί.

3. Ο άνθρωπος μπορεί να εύχεται ακόμη και να ζητά το Χριστό να τον σώσει κι' όμως να είναι χαμένος.

Κ α λ η μ έ ρ α

Πίκρα, μοναξιά, απογοήτευση. Μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει!

Οι άνθρωποι της εποχής μας, μοιάζουν άλλος λίγο και άλλος πολύ, σαν μεθυσμένοι. Όλες αυτές οι ανακαλύψεις, εφευρέσεις και εφαρμογές των τελευταίων δεκαετιών, πέσανε πάρα πολύ δυνατές για το πνευματικό του στομάχι, και τον κάνανε να παραπατά, να παραληρεί και να έχει παραισθήσεις.

Πολλοί είναι αυτοί που θαυμάζουν και θριαμβολογούν για τον πολιτισμό της εποχής μας, μα δεν λείπουν παράλληλα και άλλοι συνετοί στοχαστές, που απορούν και διερωτώνται, αν πραγματικά υπάρχει πολιτισμός, αν ο άνθρωπος έχει καθόλου προοδεύσει ή παραμένει στα παλιά, με μοναδική διαφορά ένα βερνίκι γνώσεων και επιτευγμάτων. Ας δούμε κάποια σημεία πιο συγκεκριμένα, ας τα δούμε με ειλικρίνεια:

Θρησκεία ή Χριστός; (4)

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Στον κήπο της Εδέμ ο Θεός έδωσε αποκάλυψη σχετικά με τον ένα και μόνο δρόμο της σωτηρίας και ποτέ δεν άλλαξε ούτε και θα αλλάξει ποτέ. Ο Ιησούς μας βεβαίωσε ότι «όστις δεν εισέρχεται διά της θύρας εις την αυλήν των προβάτων, αλλά αναβαίνει αλλαχόθεν, εκείνος είναι κλέπτης και ληστής» (Ιωάν.ι:1).

Και ο απ. Παύλος λέει: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σας κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα» (Γαλ.α:8).

Κ α λ η μ έ ρ α

Θρησκεία ή Χριστός; (3)

ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

Υπάρχουν δυο ευαγγέλια στον κόσμο: το ευαγγέλιο των έργων και το ευαγγέλιο της πίστης. Ο λόγος του Θεού λέει ότι η σωτηρία έγινε. Ο Σατανάς λέει η σωτηρία είναι με τα έργα. Χτυπητό παράδειγμα βρίσκουμε την περίπτωση του Αδάμ και της Εύας. Ύστερά από την αμαρτία τους «ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί αμφοτέρων, και εγνώρισαν ότι ήσαν γυμνοί...» (Γέν.γ:7).

Τη στιγμή που αμάρτησαν γνώρισαν ότι έχασαν το κάλυμμα της αθωότητας και τα προστατευτικά ρούχα της αναμαρτησίας τους. Αντί όμως να στραφούν στον Θεό, στράφηκαν στη θρησκεία, στα δικά τους έργα.

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (5)

Το «Γιατί;» της Κοινωνίας

«Ένας για Όλους & Όλοι για έναν!»

«Το σκεύος εκείνο μέσω του οποίου ο Κύριος Ιησούς μπορεί - και θέλει - να αποκαλύψει τον εαυτό Του στη γενιά μας, δεν είναι η μονάδα/ ο μεμονωμένος πιστός, αλλά το Σώμα Του...Μεμονωμένοι πιστοί δεν είναι το Σώμα» (οι πιστοί ατομικά δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη λειτουργία και τη μαρτυρία του Σώματος συνολικά).

Τι θέλει να πει αυτό; Εάν επιθυμούμε ο Θεός να φανερώσει τη Δόξα και τη Σωτηρία Του με μοναδικό τρόπο στις ημέρες μας, έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Εμείς, μόνοι μας, σαν άτομα, σαν τοπικές εκκλησίες και σαν εκκλησιαστικές ομολογίες δεν τα ξέρουμε όλα, και δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα.

Κ α λ η μ έ ρ α

Θρησκεία ή Χριστός; (2)

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑ

Η θρησκεία διδάσκει έργα. Ο χριστιανισμός διδάσκει πίστη. Αυτή η διάκριση γίνεται σ' όλη τη Βίβλο. Ο Νικόδημος που ήρθε στο Χριστό μια νύχτα ήταν ένας άνθρωπος αφοσιωμένος στη θρησκεία. Ο Χριστός όμως του είπε: «Πρέπει να γεννηθής άνωθεν».

Ο απ. Παύλος ήταν αυστηρός Φαρισαίος προτού επιστραφεί στο Χριστό, όπως ομολόγησε και μπροστά στον Αγρίππα, όταν είπε: «Την εκ νεότητος λοιπόν ζωήν μου, την οποίαν απ' αρχής έζησα μεταξύ του έθνους μου εν Ιεροσολύμοις, εξεύρουσι πάντες οι Ιουδαίοι, επειδή με γνωρίζουσιν εξ αρχής, εάν θέλωσι να μαρτυρήσωσιν, ότι κατά την ακριβεστάτην αίρεσιν της θρησκείας ημών έζησα Φαρισαίος». (Πράξ.κς:4,5).

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (4)

Το «Πού;» & «Πότε;» της Κοινωνίας

Στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας, το «πού;» καθοριζόταν από το πού μαζευόταν η Εκκλησία για να λατρεύσει το Θεό (στο ιερό & σε αδελφικά σπίτια Πραξ.β:46, ε:42). Όπως και στη διδασκαλία, το «που;» εξαρτάται από τη παρουσία των πιστών, που είναι η ζωντανή Εκκλησία του Χριστού, οι ζωντανές «πέτρες», που συνοικοδομούνται από το Άγιο Πνεύμα σε πνευματικό κατοικητήριο και ναό του Θεού (Εφεσ.β:21-22, Α΄Τιμ.γ:15, Α΄Πετρ.β:5). Όσο αφορά στο «πότε;», όπως και τότε, δεν υπήρχε χρόνος, αλλά πάντοτε («ήσαν δε προσκαρτερούντες...τη κοινωνία»).

Κ α λ η μ έ ρ α

Η Εκκλησιαστική «Πράξη» (3)

«Αναπτυσσόμενη Κοινότητα»: 

Η Κοινωνία

«Ήσαν δε προσκαρτερούντες...τη κοινωνία»

Το «Τι;» της Κοινωνίας

Τι είναι όμως αυτή η κοινωνία ώστε να έχει τόση δύναμη; Τι την χαρακτηρίζει; «ΜΑΖΙ»! Αυτή είναι η λέξη που θα μπορούσε να περιγράψει την κοινωνία εκείνη των πρώτων πιστών, και η οποία ήταν το άμεσο αποτέλεσμα του έργου του Αγίου Πνεύματος πάνω στη βάση της μαρτυρίας, της διδαχής και του κηρύγματος των αποστόλων την ημέρα της Πεντηκοστής (Ιωάν.ιε:15, Α΄ Ιωαν.α:1-4, Πραξ.β:41).