«πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην
σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα νά λαλήται διά τού Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό τών
ακουσάντων, καί ο Θεός συνεπεμαρτύρει μέ σημεία καί τέρατα καί μέ διάφορα
θαύματα καί μέ διανομάς τού Αγίου
Πνεύματος κατά τήν θέλησιν αυτού»
(Εβρ.β:3-4).
Μπορεί
να υπάρξει εξαίρεση στο σχέδιο σωτηρίας της Καινής Διαθήκης που ξέρουμε μέσα
από το λόγο του Θεού; Θα αναλύσουμε τώρα, στο φως των Γραφών, κάποιες
προτεινόμενες εξαιρέσεις.
Βασικές αρχές.
Αρχικά
πρέπει να εδραιώσουμε κάποιες βασικές αρχές που θα οδηγήσουν τη μελέτη μας:
(1) Το θέμα της σωτηρίας του κάθε
ανθρώπου μπορεί να το κρίνει μόνο ο Θεός (Ρωμ.β:16 Εβρ.ιβ:23). Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να
καταδικάσει μια ψυχή ότι θα πάει στην κόλαση και κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί
μια θέση στον ουρανό, γιατί η σωτηρία είναι ένα ζήτημα μεταξύ του καθένα
προσωπικά και του Θεού.
Ο Κύριος μας δίδαξε να μην κρίνουμε ο
ένας τον άλλο, αλλά να κρίνουμε τους εαυτούς μας αφήνοντας την κρίση των άλλων
στο Θεό (Ματθ.ζ:1-5 Λουκ.ς:37). Ο Ιησούς
δεν ήρθε για να καταδικάσει τον κόσμο αλλά για να προσφέρει σωτηρία
(Ιωάν.γ:17), κι εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο, να
ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να υπακούσουν σ’ αυτό, να τους προειδοποιούμε για
τις συνέπειες που αναφέρει η Γραφή γι’ αυτούς που δεν θα υπακούσουν, αλλά το
τελικό αποτέλεσμα βρίσκεται στα χέρια του Θεού.