Ο Πνευματικός Αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και τις αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.

Γένεση κβ (2)

Γέν.κβ:6

Σ’ όλες αυτές τις ενέργειες του Αβραάμ υπήρχε ένα πραγματικό “έργο πίστης” κι ένα “έργο αγάπης” κι όχι μια προσποίηση. Ο Αβραάμ δεν πλησίαζε το Θεό μόνο με τα χείλη του ενώ η καρδιά του απείχε μακριά. Δεν έλεγε “Εγώ υπάγω Κύριε” χωρίς να πάει.    Είναι εύκολο να επιδεικνύει κανείς αφοσίωση. Είναι εύκολο να λέει: “Και αν πάντες σκανδαλισθώσιν εν σοί, εγώ ποτέ...” (Ματθ.κς:33,35). Ομως εκείνο που χρειάζεται είναι να μένει κανείς σταθερός και να νικά τους πειρασμούς. Η πίστη δεν μιλά για ό,τι θέλει να κάνει, αλλά κάνει αυτό που μπορεί με τη δύναμη του Κυρίου. Τίποτα δεν είναι περισσότερο αξιοθρήνητο όσο η υπερηφάνεια και η μεγαλαυχία. Η πίστη όμως ενεργεί όταν δοκιμάζεται και μέχρι τότε χαίρεται να μένει στη σιωπή και την αφάνεια. Ο Θεός λοιπόν δοξάζεται μ’ αυτή την άγια δραστηριότητα της πίστης.

 

ΓΕΝΕΣΗ κβ (1)

Γέν.κβ:1

Το να έρχεται ο Κύριος των δυνάμεων, ο ΓΙΑΧΒΕ ΣΑΒΑΩΘ και να σε φωνάζει με το μικρό σου όνομά, σημαίνει ότι θέλει να έχει μια προσωπική σχέση μαζί σου.

εδοκίμασε: όχι για να αμαρτήσει, αλλά δοκίμασε την αγάπη του (Ιάκ.α:12-15).

Σκληροκαρδία

Η Βίβλος μας πληροφορεί ότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο το φαινόμενο (Α' Σαμ.ις:7), δεν είναι όμως το ίδιο με το Θεό (Λουκ.ις:15). Αυτός ερευνά καρδιές και νεφρούς (Αποκ.β:23).

Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, η διάγνωση είναι απόλυτα ακριβής!

Καρδιά είναι η εσωτερική προσωπικότητα από την οποία προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής

«Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.δ:23). 

ΑΓΙΟ ΣΩΜΑ - Γιατί έπρεπε ο Χριστός να είναι τέλειος άνθρωπος;

Όταν ο απόστολος Ιωάννης έγραψε την πρώτη επιστολή του, υπήρχε μια διδασκαλία που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή η οποία πρέσβευε πως ο Χριστός δεν ήταν άνθρωπος.

Η αίρεση αυτή ονομαζόταν «δοκητισμός». Έρχεται από  τη λέξη «δοκέω» που στην απλή γλώσσα σημαίνει «αυτό που φαίνεται». Αυτοί λοιπόν πίστευαν πως ο Χριστός απλά φαινόταν σαν άνθρωπος, δεν ήταν πραγματικά όμως. 

Ευαγγελισμός

Α΄ Θεσσαλονικείς β:8 "ούτως έχοντες ένθερμον αγάπην προς εσάς, ευχαριστούμεθα να μεταδώσωμεν ουχί μόνον το ευαγγέλιον του Θεού αλλά και τας ψυχάς ημών, επειδή εστάθητε αγαπητοί εις ημάς".

Το κήρυγμα και η διακονία του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού είναι ο μοναδικός και κύριος σκοπός της Χριστιανικής Εκκλησίας στον κόσμο αυτό. Αυτή την εντολή άφησε ο Χριστός στους μαθητές Του και στην Εκκλησία Του λίγο πριν φύγει από τον κόσμο. "Υπάγετε εις όλον τον κόσμον και κηρύξατε το Ευαγγέλιον εις πάσαν την κτίσιν".

Γένεση δ (1)

Γέν.δ:1

απέκτησα άνθρωπο διά του Κυρίου: Στα Εβραϊκά η κατά λέξη ερμηνεία της πρότασης είναι: «απέκτησα άνθρωπο, τον Γιάχβε» πολλές φορές μεταφράζεται και “με” ή “με τη βοήθεια” ή “δια μέσω του Γιάχβε”.

Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο γιατί η Εύα δεν γέννησε τον Γιάχβε βέβαια, αλλά εδώ μέσα κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια. Αναφέρεται προφητικά στη γέννηση του Μεσσία που γεννήθηκε από γυναίκα και που ήταν ο Ίδιος ο Γιάχβε σαν Θεός. 

Κάιν και Αβελ - Οι δύο προσφορές

Μέσα απ’ αυτές τις δύο προσφορές βλέπουμε τις δύο τάξεις ανθρώπων που πάντοτε υπήρχαν πάνω στη γη - αυτούς που εμπιστεύονται το αίμα για να συμφιλιωθούν με το Θεό κι αυτούς που εμπιστεύονται τα έργα τους.

Ο Κάιν πρόσφερε προσφορά απ’ τους καρπούς της γης, ενώ ο Αβελ «εκ των πρωτοτόκων των προβάτων» (Γένεσις δ:4). Μερικοί δίνουν την ερμηνεία ότι τα δύο αδέλφια έκαναν ένα είδος πειράματος για να δουν ποια προσφορά ευαρεστεί το Θεό, αλλά κάποια πράγματα μέσα στη Γραφή μας δίνουν το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι ήξεραν από πριν ποια ήταν η σωστή προσφορά.

Ποιος σταύρωσε το Χριστό;

«Αλλ' αυτός ετραυματίσθη διά τας παραβάσεις ημών, εταλαιπωρήθη διά τας ανομίας ημών^. η τιμωρία, ήτις έφερε την ειρήνην ημών, ήτο επ' αυτόν^. και διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:5).
 

Σήμερα υπάρχει στον κόσμο μια περίεργη συνωμοσία σιωπής-ακόμα και στους θρησκευτικούς κύκλους- σχετικά με την ευθύνη του ανθρώπου για την αμαρτία, την πραγματικότητα της κρίσης για την αμαρτία, την ύπαρξη ενός οργισμένου Θεού και την ανάγκη για ένα σταυρωμένο Σωτήρα.

Ο πνευματικός αγωνιστής

Κανείς δε μπορεί να ζει αληθινή πνευματική ζωή αν δεν είναι αγωνιστής στον πνευματικό αγώνα. Όμως «τον καλόν αγώνα της πίστεως» (Α΄ Τιμ.ς:12), δεν τον διεξάγουν οι ερασιτέχνες, οι καιροσκόποι και οι ιδιοτελείς χαρακτήρες, αλλά οι αληθινοί αγωνιστές.

Μόνο εκείνοι που πιστεύουν στις αξίες και αρετές, έλκονται από τον πνευματικό αγωνιστικό στίβο και στο στάδιο των πνευματικών αγώνων υπάρχουν μόνο αγωνιστές. Δε θα συναντήσεις ανθρώπους που πήγαν εκεί για να βρουν ανταλλαγή φιλοφρονήσεων, την επιδοκιμασία των ανθρώπων ή τα καλά τους λόγια ούτε ανθρώπους που πήγαν εκεί για να τα έχουν καλά με όλους. Αυτά όλα είναι ενάντια στον ανιδιοτελή και γενναίο μαχητή.

Εγχειρίδιο αγιασμού -1

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ο Σ

Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι η προσεκτική παρουσίαση της διδασκαλίας και της πρακτικής ζωής του Βιβλικού αγιασμού. Πολλοί εργάτες του Θεού έχουν εκφράσει κατά καιρούς ενδιαφέρον για κάποια μελέτη σχετικά με το θέμα αυτό για να το δώσουν στα μέλη της εκκλησίας τους και στους καινούριους πιστούς. Η μελέτη αυτή προσφέρεται για να πληρώσει αυτή ακριβώς την ανάγκη.