ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ο τρόπος ν’ αποκτάνε παιδιά μέσω της
θεράπαινας, ήταν νόμιμος τότε.
Ο Μανδραγόρας είναι πολύ κοινό φυτό και στον
τόπο μας.
Η ρίζα είναι σαρκώδης, μακριά μοιάζοντας με
ανθρώπινο σώμα με δύο πόδια και ίσως αυτό συνετέλεσε στην δημιουργία διαφόρων
παραδόσεων και μύθων σχετικά με το φυτό αυτό.
Έτσι ένας μύθος αναφέρει ότι ο μανδραγόρας
προέρχεται από το σπέρμα σατανικών ανθρώπων και το ξερίζωμα του μπορεί να
επιφέρει τον θάνατο. Για να τον ξεριζώσουν χρησιμοποιούσαν κάποιο ζώο δένοντας
στο πόδι του ένα σχοινί και την άλλη άκρη στη βάση του φυτού. Αφού κατάφερναν
να το ξεριζώσουν πίστευαν ότι έκλαιγε σαν μωρό.
Ακόμη θεωρούσαν ότι αν πιεις το αφέψημα της
ρίζας του θα κάνεις αρσενικά παιδιά, εξ ου και η ονομασία του σερνικοβότανο.
Ο μανδραγόρας είναι τοξικό φυτό περιέχει
ατροπίνη, σκοπολαμίνη και υοσκυαμίνη που αποτελούν πολύτιμες φαρμακευτικές
ουσίες και χρησιμοποιούνται ως αντισπασμωδικά και καταπραϋντικά.
Στην αρχαιότητα τη ρίζα τη χρησιμοποιούσαν
και σαν υπνωτικό.
Τα φύλλα του είναι πολύ μεγάλα, ωοειδή, με
κυματιστά χείλη.
Τα άνθη του πολυάριθμα σε πολλούς
χρωματισμούς.
Ο καρπός του είναι σαρκώδης σε σχήμα μήλου με
γεύση υπόγλυκη και θεωρείται επικίνδυνος αν φαγωθεί.
Σε κάποιες περιοχές καλλιεργείται για τις
φαρμακευτικές του ιδιότητες.
Στην Ελλάδα βρίσκεται σε περιοχές της
Θεσσαλίας της Πελοποννήσου στη Στερεά και στα νησιά του Αιγαίου και είναι
γνωστός και με τις ονομασίες σερνικοβότανο, καλάνθρωπος, μανδραγούδα,
μεγαλοβοτάνι, αβγουδάτσα και άλλες.
Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι
οι ρίζες του μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η
μπελαντόνα και τα φύλλα της κόκας. Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα
είναι η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά.
Ο μανδραγόρας έχει επίσης μεγάλη
περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και ναρκωτικό. Είναι έτσι
εύκολο να καταλάβουμε γιατί αποδίδονται στο φυτό αφροδισιακές ιδιότητες όπως
και επίσης ο κίνδυνος να προκαλέσει τρέλα η και θάνατο. Είναι επίσης εμετικό
και καθαρτικό προξενώντας συστολές στο στομάχι. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος
που είχε συνδεθεί αρχικά με την τεκνοποιία. Αλλά σε κάθε περίπτωση η απευθείας
λήψη της ρίζας δεν συνιστάται. Τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα
είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά.
Καλλιεργείται συστηματικά στην Παλαιστίνη και
Μεσοποταμία και το σχήμα του είναι σαν μαρούλι με πιο σκούρα φύλλα.
Οι Άραβες το ονομάζουν σήμερα «μήλο του
διαβόλου» εξαιτίας της ιδιότητάς του όταν το πάρει κανείς σε μεγάλη δόση να
διεγείρει τον φιληδονισμό.
Η ρίζα του είναι σαρκώδης, μεγάλη και χωρίζεται
απ’ την κορυφή της σε δύο ή τέσσερα κομμάτια δίνοντας την εντύπωση ανδρείκελου.
Γι’ αυτό, ο Πυθαγόρας ονόμασε αυτό το φυτό ανθρωπόμορφο και σήμερα ονομάζεται
αρκάνθρωπος. Άλλες ονομασίες είναι: μανδραγούρα, μαντρακούκα και καλάνθρωπος.
Λαογραφικά πιστεύεται ότι έχει μαγικές ιδιότητες.
Η Ραχήλ μη έχοντας ξεκολλήσει απ’ τις
συνήθειες του τόπου που ζούσε, νομίζει ότι ο μανδραγόρας θα της δώσει παιδί και
δεν εμπιστεύεται το Θεό. Όπως αντάλλαξε τον Ιακώβ με τους μανδραγόρες, έτσι κι
εμείς πολλές φορές αλλάζουμε τον καθαρό Ιησού με κάτι άλλο μέσα στη ζωή μας.
Τελικά όμως βλέπουμε ότι ο Κύριος είναι αυτός που ανοίγει τη μήτρα!
Επειδή τα δώδεκα παιδιά του Ιακώβ έγιναν οι
πατριάρχες των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, καλό είναι να εξοικειωθούμε με τα
ονόματά τους, τη σημασία των ονομάτων καθώς και τη μητέρα του καθένα.
Ρουβήν Ιδού υιός Λεία
Συμεών Αυτός που ακούει Λεία
Λευΐ Ένωση Λεία
Ιούδας Δοξολογία Λεία
Δαν Κρίση Βαλλά (της
Ραχήλ)
Νεφθαλί Πάλη μου Βαλλά
Γάδ Ευτυχία Ζελφά (της Λεία)
Ασήρ Μακαρισμός Ζελφά
Ισσάχαρ Μισθός Λεία
Ζαβουλών Κατοίκηση Λεία
Ιωσήφ Πρόσθεση Ραχήλ
Βενιαμίν Υιός δεξιάς Ραχήλ
Το όνομα του Συμεών προέρχεται απ’ την ίδια
ρίζα με το «Σχέμά» (Δευτ.ς:4). Οι Λευίτες σαν ιερείς είχαν αποστολή να
«ενώνουν» με τη μεσιτεία τους τον άνθρωπο με το Θεό. Η Λεία γέννησε και μια
κόρη στον Ιακώβ που την ονόμασε Δείνα. Ο Βενιαμίν γεννήθηκε μετά που έφυγαν απ’
τη Χαράν (Γεν.λε:18).
Μετά τη γέννηση του Ιωσήφ, ο Ιακώβ αποφασίζει
να φύγει, αλλά ο Λάβαν τον παρακαλεί να μείνει γιατί όπως του είπε κατάλαβε εκ
πείρας ότι ο Κύριος τον είχε ευλογήσει εξαιτίας του. Πολλές φορές ο Θεός ευλογεί
άλλους ανθρώπους εξαιτίας μας (εδ.27).
Τα μελανωπά αρνιά είναι σπάνια, όμως ο Ιακώβ
διαλέγει τα πιο λίγα, τα μαύρα και τα πιτσιλωτά, όχι τα άσπρα. Συμβολίζει τον
Κύριο που έγινε φίλος των πορνών και των τελωνών για να τους σώσει.
Ποικίλματα στις αίγες είναι τα άσπρα σημάδια
και συμβολίζουν τη δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού. Ενώ είμαστε «μαύροι», σιγά -
σιγά αρχίζουν να φαίνονται πάνω μας άσπρες κηλίδες, μέχρι ο Κύριος να μας κάνει
τελείως άσπρους.
Η ράβδος συμβολίζει το λόγο του Θεού και τα
λεπίσματα αποκαλύπτουν τη δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού μέσα στο Λόγο. Τα
πρόβατα που πίνουν νερό (Πνεύμα Άγιο), βλέποντας τις ράβδους (ο λόγος του Θεού)
και μέσα στο λόγο του Θεού τη δικαιοσύνη του Ιησού Χριστού, συλλαμβάνουν και
αναπαράγουν τον εαυτό τους με ποικίλματα, με άσπρες κηλίδες, με αναλαμπές της
δικαιοσύνης του Ιησού.
Τα πρώιμα πρόβατα είναι τα πιο γερά, τα πιο
καλά, ενώ τα όψιμα είναι πιο καχεκτικά.
Τυπολογικά θα μπορούσαμε να δούμε: ΙΑΚΩΒ:
υπηρέτης του Θεού. ΡΑΒΔΟΙ: ο λόγος του Θεού, η εξουσία που κάνει θαύματα, η
δύναμη του Θεού. ΠΟΤΙΣΤΡΕΣ: τα πρόβατα πίνουν νερό (Π.Α) καθώς βλέπουν το λόγο
του Θεού. Πολλαπλασιαζόταν με τη δύναμη του Πνεύματος δια του λόγου. Έπαιρναν
τα χαρακτηριστικά των ράβδων, του λόγου του Θεού, γινόταν δηλαδή ζωντανές
επιστολές.
