Γέν.μβ:21-23
Και είπεν ο εις προς τον άλλον, Αληθώς ένοχοι
είμεθα διά τον αδελφόν ημών, καθότι είδομεν την θλίψιν της ψυχής αυτού, ότε
παρεκάλει ημάς και δεν εισηκούσαμεν αυτού· διά τούτο επήλθεν εφ' ημάς η θλίψις
αύτη. Απεκρίθη δε ο Ρουβήν προς αυτούς λέγων, Δεν είπον προς εσάς λέγων, Μη
αμαρτήσητε κατά του παιδίου, και δεν εισηκούσατε; διά τούτο, ιδού, και το αίμα
αυτού εκζητείται. Και αυτοί δεν ήξευρον ότι ενόει ο Ιωσήφ· διότι συνωμίλουν δι'
ερμηνέως.
Κρύβοντας για 21 χρόνια την αλήθεια απ' τον
Ιακώβ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τη φωνή της συνείδησής τους. Δεν μπορούμε να
έχουμε ειρήνη μέσα μας με το να κρύβουμε τις αμαρτίες μας απ' τους ανθρώπους.
Μόνο όταν εξομολογηθούν και καλυφτούν με αίμα, μπορούμε να γνωρίσουμε τί
σημαίνει πραγματική ειρήνη.
Μπορεί κάποιος να ρωτήσει: Πώς μπορούσε ο
Ιωσήφ να μεταχειρίζεται έτσι κάποιους που έλεγε ότι αγαπά; Όταν όμως δούμε ότι
αυτή η συμπεριφορά του τους έκανε να καταλάβουν την αμαρτία τους, μπορούμε ίσως
να καταλάβουμε καλλίτερα και τον τρόπο με τον οποίο πολλές φορές ο Θεός φέρεται
στους αμαρτωλούς.
Τους πληγώνει τώρα, για να τους θεραπεύσει
αργότερα. Τους καταδικάζει ώστε ν' αναγνωρίσουν την αμαρτία τους και να
μετανοήσουν για να τους δείξει έλεος.
Εξαιτίας της αγάπης Του για τον αμαρτωλό,
πολλές φορές ο Θεός επιτρέπει να έρθουν συμφορές στη ζωή του για να ξυπνήσει
μέσα του η πραγματική εικόνα της ενοχής, την οποία πρέπει ν' αναγνωρίσει πριν
σωθεί.
Γέν.μβ:24
Και συρθείς από πλησίον αυτών έκλαυσε· και
πάλιν επέστρεψε προς αυτούς και ελάλει εις αυτούς· και έλαβεν εξ αυτών τον
Συμεών και έδεσεν αυτόν ενώπιον αυτών.
συρθείς: μάλλον πήγε σε
κάποιο άλλο δωμάτιο για να μην τον δουν και να μπορέσει να ξαναποκτήσει την
ψυχραιμία του. Η χαρά κι η αγάπη για τ' αδέλφια του, ιδιαίτερα τώρα που τους
έβλεπε να μετανοούν, τον έκαναν να μην μπορεί να κρατηθεί από το να κλάψει.
έδεσε
τον Συμεών ενώπιον αυτών: πολύ πιθανόν να ήταν ο Συμεών αυτός που έδεσε τότε τον
Ιωσήφ. Αυτός κι ο αδελφός του Λευϊ ξέρουμε ότι ήταν αρκετά σκληροί
(Γεν.μθ:5-7). Ίσως να τον έδεσε με τον ίδιο τρόπο που κι αυτός τον είχε δέσει.
Γέν.μβ:25-26
Τότε προσέταξεν ο Ιωσήφ να γεμίσωσι τα αγγεία
αυτών σίτον και να επιστρέψωσι το αργύριον εκάστου εν τω σακκίω αυτού και να
δώσωσιν εις αυτούς ζωοτροφίαν διά την οδόν· και έγεινεν εις αυτούς ούτω. Και
φορτώσαντες τον σίτον αυτών επί τους όνους αυτών, ανεχώρησαν εκείθεν.
αγγεία: εννοεί μεγάλα σακιά.
Φυσικά θα ήρθαν προετοιμασμένοι για να πάρουν αρκετό στάρι και γι' αυτό θα
είχαν μαζί τους ανάλογα ζώα και αγγεία.
Ο Ιωσήφ τους έδωσε πίσω τα χρήματα, προφανώς
από την τσέπη του, όπως ο Κύριος μας δίνει τον άρτο της ζωής δωρεάν
(Εφεσ.β:8,9 Ησ.νε:1,2).
Γέν.μβ:27-28
Ότε δε εις εξ αυτών έλυσε το σακκίον αυτού,
διά να δώση εις τον όνον αυτού τροφήν εν τω καταλύματι, είδε το αργύριον αυτού,
και ιδού, ήτο εν τω στόματι του σακκίου αυτού. Και είπε προς τους αδελφούς
αυτού, το αργύριόν μου μοι εδόθη οπίσω και μάλιστα ιδού, είναι εν τω σακκίω
μου· και εξεπλάγη η καρδία αυτών και συνεταράχθησαν, λέγοντες προς αλλήλους, Τι
είναι τούτο, το οποίον μας έκαμεν ο Θεός;
Σακκίον: δεν είναι το αγγείο,
αλλά κάποια μικρή τσάντα για το ταξίδι που μπορεί να είχε και τροφή για τα ζώα.
Κατάλυμα: μέρος για να
περάσουν τη νύχτα και ν' αναπαυθούν τα ζώα.
Φοβήθηκαν γιατί τώρα ο Ιωσήφ θα μπορούσε να
τους ενοχοποιήσει και για κλέφτες.
Γέν.μβ:29-35
Ήλθον δε προς Ιακώβ τον πατέρα αυτών εις την
γην Χαναάν και απήγγειλαν προς αυτόν πάντα τα συμβάντα εις αυτούς, λέγοντες, Ο
άνθρωπος, ο κύριος του τόπου, ελάλησε προς ημάς σκληρά και εξέλαβεν ημάς ως
κατασκόπους του τόπου. Και είπομεν εις αυτόν, Είμεθα καλοί άνθρωποι δεν είμεθα
κατάσκοποι· δώδεκα αδελφοί είμεθα, υιοί του πατρός ημών· ο εις δεν υπάρχει ο δε
νεώτερος είναι την σήμερον μετά του πατρός ημών εν τη γη Χαναάν. Είπε δε προς
ημάς ο άνθρωπος, ο κύριος του τόπου, Με τούτο θέλω γνωρίσει ότι είσθε καλοί
άνθρωποι· ένα εκ των αδελφών σας αφήσατε μετ' εμού, και λαβόντες σίτον διά την
πείναν των οικιών σας απέλθετε· και φέρετε προς εμέ τον αδελφόν σας τον
νεώτερον· τότε θέλω γνωρίσει ότι δεν είσθε κατάσκοποι, άλλ' είσθε καλοί· και
θέλω σας αποδώσει τον αδελφόν σας και θέλετε εμπορεύεσθαι εν τω τόπω. Και ότε
εκένουν τα σακκία αυτών, ιδού, εκάστου το κομβόδεμα του αργυρίου ήτο εν τω
σακκίω αυτού· και ιδόντες αυτοί και ο πατήρ αυτών τα κομβοδέματα του αργυρίου
αυτών, εφοβήθησαν.
Φαίνεται ότι όλοι ξαφνιάστηκαν όταν βρήκαν τα
χρήματα, όμως στο μγ:21 βλέπουμε ότι όλοι είχαν ανοίξει τα σακιά τους στο
κατάλυμα. Το έκαναν όμως έτσι για να δείξουν στον Ιακώβ ότι όλα έγιναν χωρίς να
το ξέρουν κι ότι είναι αθώοι.
Γέν.μβ:36
Και είπε προς αυτούς Ιακώβ ο πατήρ αυτών,
Σεις με ητεκνώσατε· ο Ιωσήφ δεν υπάρχει και ο Συμεών δεν υπάρχει, και τον
Βενιαμίν θέλετε λάβει επ' εμέ ήλθον πάντα ταύτα.
Επειδή ο Ιακώβ είχε χάσει τον Ιωσήφ, δεν
θέλει να δώσει τον Βενιαμίν, αν και αργότερα άλλαξε γνώμη.
Η λέξη "τάφος", στα Εβραϊκά είναι
"Σιόλ" που σημαίνει Άδης. Ήθελε να πει ότι αν έφευγε κι ο Βενιαμίν θα
πέθαινε γιατί τώρα πλέον αυτός ήταν η παρηγοριά του. Ήταν ό,τι του είχε
απομείνει απ' την αγαπημένη του Ραχήλ.
Πολιά, σημαίνει αγκαλιά, κόλπος. Γηραιά
πολιά, η αγκαλιά του γέρου. "Θα κατεβάσεις την πολιά μου στον τάφο"
είναι Εβραϊκός ιδιωματισμός που σημαίνει "θα με πεθάνεις".
Ας προσέξουμε τα λόγια του Ιακώβ στο εδ.36: "ο Ιωσήφ δεν υπάρχει και ο Συμεών δεν
υπάρχει και τον Βενιαμίν θέλετε λάβει, επ' εμέ ήλθον πάντα ταύτα". Ο
φυσικός άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει τις ευλογίες που είναι κρυμμένες μέσα
στις δοκιμασίες που περνάει. Στην πραγματικότητα ο Κύριος απλά προετοίμαζε το
δρόμο για μια απ' τις πιο θαυμαστές οικογενειακές συγκεντρώσεις που διαβάζουμε
μέσα στο Λόγο Του. Πόσο διαφορετικά βλέπει ένας πνευματικός άνθρωπος τις
δυσκολίες που περνάει! Ας ακούσουμε τον Παύλο πώς γράφει μέσα από μια Ρωμαϊκή
φυλακή: "Θέλω δε να εξεύρητε
αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του
ευαγγελίου" (Φιλιπ.α:12).
