Δευτ.η:1,2 Πάσας τας εντολάς, τας οποίας εγώ προστάζω
εις σε σήμερον, θέλετε προσέχει να εκτελήτε, διά να ζήτε και να πληθυνθήτε και
διά να εισέλθητε και κληρονομήσητε την γην, την οποίαν ώμοσεν ο Κύριος προς
τους πατέρας σας. Και θέλεις ενθυμείσθαι πάσαν την οδόν, εις την οποίαν σε
ώδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, διά να σε
ταπεινώση, να σε δοκιμάση, διά να γνωρίση τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης
φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί.
Κάθε βλέμμα προς τα πίσω ζωογονεί, οικοδομεί, ενθαρρύνει!
· Μπορούμε να δούμε το πιστό χέρι του Θεού μας.
· Μπορούμε να δούμε τις θαυμάσιες επεμβάσεις Του
σε θλίψεις και δοκιμασίες.
Πόσο συχνά, όταν εμείς δεν ξέραμε τι θα γίνει, Αυτός ερχόταν
και άνοιγε το δρόμο, μας έδινε θάρρος, γέμιζε την καρδιά μας με ευχαριστία και
δοξολογία!
Όμως, κάθε φορά που κοιτάζουμε πίσω, δεν πρέπει να βλέπουμε
τις οδούς μας, την πρόοδό μας, τις υπηρεσίες μας, αλλά μάλλον την χάρη του
Θεού στη ζωή μας.
ενθυμείσθαι πάσαν την
οδόν, εις την οποίαν σε ώδήγησε ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ
Φιλ.γ:13,14 Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι
έλαβον αυτό· αλλ' εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν
επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της άνω κλήσεως του Θεού
εν Χριστώ Ιησού.
Τι ξεχνούσε ο Παύλος;
Μήπως τις επεμβάσεις του Θεού στην ζωή του;
Πράξ.κς:22 Αξιωθείς όμως της βοηθείας της παρά του
Θεού, ίσταμαι έως της ημέρας ταύτης μαρτυρών προς μικρόν τε και μεγάλον, μη
λέγων μηδέν εκτός των όσα ελάλησαν οι προφήται και ο Μωϋσής ότι έμελλον να
γείνωσιν,
Β’ Τιμ.δ:16,17 Εν τη πρώτη απολογία μου δεν με παρεστάθη
ουδείς, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· είθε να μη λογαριασθή εις αυτούς· αλλ' ο
Κύριος με παρεστάθη και με ενεδυνάμωσε, διά να πληρωθή δι' εμού το κήρυγμα και
να ακούσωσι πάντα τα έθνη· και ηλευθερώθην εκ του στόματος του λέοντος.
Για ποια πράγματα λοιπόν μιλάει ο απόστολος;
Μιλάει γι’ αυτά που δεν έχουν σχέση με τον Χριστό, γι’ αυτά
που η σάρκα μπορεί να καυχηθεί, που η καρδιά μπορεί να αναπαύεται.
ΟΛΑ αυτά έπρεπε να λησμονηθούν, ενώ έτρεχε για μεγάλες και
ένδοξες πραγματικότητες.
Ο Ισραήλ προτρέπεται να θυμάται, για να ξεσπάσει η καρδιά
του σε δοξολογία για το παρελθόν και να δυναμωθεί για το μέλλον.
διά να σε ταπεινώση,
να σε δοκιμάση, διά να γνωρίση τα εν τη καρδία σου,
Στην αρχή της πίστης μας, γνωρίζουμε λίγα πράγματα για την
καρδιά μας, γιατί εξετάζουμε πολύ επιφανειακά τα πράγματα.
Καθώς προχωράμε όμως, τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι,
ανακαλύπτουμε βάθη του κακού μέσα μας, το κενό που υπάρχει, την ματαιότητα του
κόσμου….
Κι έτσι, αισθανόμαστε μεγαλύτερη την ανάγκη εξάρτησης απ’
Αυτόν.
Όλα αυτά μας κάνουν:
· Ταπεινούς
· Δύσπιστους ως προς τον εαυτό μας
· Να στηριζόμαστε με απλότητα σ’ Αυτόν
Καθώς αυξάνουμε στην γνώση του εαυτού μας, καταλαβαίνουμε
καλύτερα την χάρη, την υπομονή, την αγάπη, την φροντίδα, τα αισθήματα και την
διαρκή επέμβαση του Θεού μας.
Το πρακτικό αποτέλεσμα όλης αυτής της γυμνασίας είναι να μας
κάνει πιο βαθείς, σταθερούς, γλυκείς, στον χαρακτήρα.
Έτσι, ελευθερωνόμαστε από ματαιότητες, θεωρίες και
ακρότητες.
Γινόμαστε οικτίρμονες, υπομονετικοί, γεμάτοι ενδιαφέρον για
τους άλλους. Δεν κρίνουμε αυστηρά, ζυγίζοντας με επιείκεια τις πράξεις τους.
