Μάρτυρες του Ιεχωβά (4)

Τι λένε για την ανάσταση του Χριστού!

Δεν αναφερόμαστε στην ανάσταση γενικά, αλλά στην ανάσταση του Χριστού. Οι ΜΤΙ λένε ότι ο Χριστός δεν αναστήθηκε με το φυσικό Του σώμα. Λένε ότι το σώμα του Χριστού μετατράπηκε σε αέρια και εξαφανίστηκε. Και αυτό που είδε η Μαρία και όλοι οι μαθητές ήταν μια οπτασία. Χρησιμοποιούν γι’ αυτό κάποιες γραφές:

Α’ Πέτρ.γ:18 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος·

Οι ΜΤΙ δεν το διαβάζουν όλο, αλλά σταματούν εκεί που λέει... ζωοποιηθείς δε δια του Πνεύματος

Α’ Πέτρ.γ:18-20 Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος· διά του οποίου πορευθείς εκήρυξε και προς τα πνεύματα τα εν τη φυλακή, τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος

Δεν αναφέρεται στην ανάσταση του Χριστού, αλλά στο τι έγινε αφού πέθανε ο Χριστός. Τι έγινε το διάστημα των 3 ημερών που ο Χριστός ήταν στον Άδη. Το πνεύμα δεν πεθαίνει ποτέ. Η σάρκα Του ήταν στον τάφο και με το πνεύμα Του πορεύθηκε και κήρυξε στα πνεύματα τα εν τη φυλακή, (Άδης).

Στο εδ.19 λέει ότι ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ πήγε στα πνεύματα. Γιατί ρωτάνε οι ΜΤΙ, πως πήγε εκεί;

Α’ Πέτρ.δ:6 Επειδή δια τούτο εκηρύχθη το ευαγγέλιον και προς τους νεκρούς, δια να κριθώσι μεν κατά ανθρώπους εν σαρκί, να ζώσι δε κατά Θεόν εν πνεύματι.

Ο Χριστός πήγε στον Άδη για να κηρύξει, γιατί όλοι οι νεκροί παρόλο που ήταν δίκαιοι δεν είχαν την ιδία γνώση όσο αφορά στα πράγματα του Θεού. Και έρχεται ο Χριστός να τους διαβεβαιώσει ότι όλες οι θυσίες και οι ραντισμοί που έκαναν δια πίστεως, αποβλέποντας στο πρόσωπό Του, εκπληρώθηκαν. Ο Χριστός θυσιάστηκε, πλήρωσε γι’ αυτούς και τους αγόρασε. Αυτό που λέει και σε μας σήμερα. Όλοι οι δίκαιοι νεκροί δεν είχαν την ίδια γνώση του ευαγγελίου, ίσως επειδή σώθηκαν (πίστεψαν) την τελευταία στιγμή (κατακλυσμός) δίχως να ξέρουν τίποτα από τα μεγαλεία του Θεού. Σ’ αυτούς κήρυξε ο Χριστός. Δεν κήρυξε για μετάνοια αλλά για να τους προετοιμάσει για την παρουσία του Θεού.

Έχουμε ένα άλλο εδάφιο το οποίο μιλάει για το σώμα του Χριστού μέσα στον τάφο.

Πράξ.β:24 ...τον οποίον ο Θεός τον ανέστησε, λύσσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατείται υπ’ αυτού.

Θάνατος σημαίνει αποχωρισμό του πνεύματος από το σώμα.

Ιάκ.β:26 Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς τον έργων είναι νεκρά.

λύσσας τας ωδίνας του θανάτου, σημαίνει ότι επανήλθε το πνεύμα στο σώμα. Και παρακάτω λέει (μιλάει ο Χριστός μέσω του Δαβίδ προφητικά) ότι η σάρκα θέλει αναπαυθεί με ελπίδα. Την ελπίδα της ανάστασης ... και δεν θέλεις αφήσει τον όσιον σου να ιδεί διαφθορά. Αυτό που φθείρεται είναι το σώμα.

Πράξ.β:30,31 Επειδή λοιπόν ήτο προφήτης και ήξευρεν ότι μεθ' όρκου ώμοσε προς αυτόν ο Θεός, ότι εκ του καρπού της οσφύος αυτού θέλει αναστήσει κατά σάρκα τον Χριστόν διά να καθίση αυτόν επί του θρόνου αυτού, προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν..

Εδώ μιλάει για σάρκα και λέει ότι δεν είδε διαφθορά. Αν λοιπόν ο Χριστός αναστήθηκε σαν πνεύμα, η σάρκα πρέπει να διαλύθηκε. Εδώ όμως λέει το αντίθετο. Για τους ΜΤΙ, η ψυχή είναι η ζωή. Δεν πιστεύουν στην υπόσταση αυτή του ανθρώπου που λέγεται ψυχή.

Ιώβ ιθ:26 και αφού μετά το δέρμα μου το σώμα τούτο φθαρή, πάλιν με την σάρκα μου θέλω ιδή τον Θεόν·

Αν αυτό είναι προφητεία για τον Χριστό, σημαίνει ότι ο Χριστός όταν αναστήθηκε, αναστήθηκε με τη σάρκα του.

Ιωάν.β:18-21 Απεκρίθησαν λοιπόν οι Ιουδαίοι και είπον προς αυτόν· Τι σημείον δεικνύεις εις ημάς, διότι κάμνεις ταύτα; Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτούς· Χαλάσατε τον ναόν τούτον, και διά τριών ημερών θέλω εγείρει αυτόν. Και οι Ιουδαίοι είπον· Εις τεσσαράκοντα και εξ έτη ωκοδομήθη ο ναός ούτος, και συ θέλεις εγείρει αυτόν εις τρεις ημέρας; Εκείνος όμως έλεγε περί του ναού του σώματος αυτού.

Ακριβώς αυτό που δεν κατάλαβαν τότε οι Ισραηλίτες, δεν καταλαβαίνουν και οι ΜΤΙ. Εδώ ο Χριστός λέει ότι εγώ θα αναστήσω το ναό, και ναός είναι το σώμα. Ο άνθρωπος είναι σώμα, ψυχή και πνεύμα. Ο Θεός τώρα όταν έρχεται στον άνθρωπο κατοικεί παντού, και στο σώμα και στην ψυχή και στο πνεύμα.

Η δεύτερη γραφή που χρησιμοποιούν οι ΜΤΙ είναι:

Α’ Κορ.ιε:42-45 Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία· σπείρεται εν ατιμία, ανίσταται εν δόξη· σπείρεται εν ασθενεία, ανίσταται εν δυνάμει· σπείρεται σώμα ζωϊκόν, ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωϊκόν, και είναι σώμα πνευματικόν. Ούτως είναι και γεγραμμένον· Ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ έγεινεν εις ψυχήν ζώσαν· ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν.

Το κείμενο εδώ μιλάει για την ανάσταση της εκκλησίας την ώρα της αρπαγής. Δεν μιλάει άμεσα για την ανάσταση του Χριστού. Αλλά ας δούμε μια λεπτομέρεια και την διευκρίνηση που κάνει γι’ αυτό το εδάφιο.

Α’ Κορ.ιε:51 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή,

Λέει πάντες θέλομεν μεταμορφωθή (τη στιγμή της αρπαγής). Και όσο αφορά στους ζωντανούς, έχουν το σώμα το οποίο θα μεταμορφωθεί. Οι νεκροί όμως που έχουν λειώσει; Τι γίνεται; Πρέπει το σώμα που έχει λειώσει να ανά-σταθεί, να επανέλθει στην κανονική του μορφή, και όλοι μαζί εν ριπή οφθαλμού να μεταμορφωθούν. Η διαφορά με την ανάσταση του Χριστού είναι, ότι ο Χριστός αναστήθηκε κανονικά σαν άνθρωπος με τα σημάδια από τα καρφιά και την λόγχη αλλά η μεταμόρφωση Του έγινε στην ανάληψη. Εκεί ντύθηκε η σάρκα την αφθαρσία. Μεταμορφώνομαι σημαίνει ότι αλλάζω από μία μορφή σε μια άλλη. Τώρα αν αναστηθώ σαν πνεύμα, πού είναι η μια μορφή και πού η άλλη;

Ένας ωραίος τύπος είναι τα χερουβείμ στο ναό του Σολομώντα τα οποία ήταν από ξύλο ντυμένα με χρυσό. Οι σανίδες που έκλειναν γύρω-γύρω τα Άγια των Αγίων ήταν από κέδρο ντυμένες με χρυσό. Το ξύλο συμβολίζει την ανθρώπινη φύση, και αυτό το ξύλο το ντύνει ο Θεός με ένα χρυσό περίβλημα που είναι άφθαρτο, που είναι η θεότητα.

Στο εδ.44 που λέει ανίσταται σώμα πνευματικό, το λέει για την εκκλησία γιατί θα γίνει αυτό σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού. Αλλά πάλι μιλάει για ΣΩΜΑ ζωικό και πνευματικό και το πνευματικό σώμα που παίρνει η εκκλησία έχει τη βάση και την υπόσταση του στο σώμα που υπήρχε πριν. Γι’ αυτό ο Θεός θέλησε να έχουμε σώματα. Θα μπορούσαμε να ήμασταν μαγνητικά κύματα στον αέρα ή φώτα. Ο Θεός όμως θέλησε να μας δώσει ένα σώμα για να εκφραστούμε μέσα απ’ αυτό. Και βλέπουμε ότι ο Θεός έκανε ολόκληρη ιστορία για το σώμα του Μωυσή.

Ιούδα α:9 Ο δε Μιχαήλ ο αρχάγγελος, ότε αγωνιζόμενος με τον διάβολον εφιλονείκει περί του σώματος του Μωϋσέως, δεν ετόλμησε να επιφέρη εναντίον αυτού κατηγορίαν βλάσφημον, αλλ' είπεν, Ο Κύριος να σε επιτιμήση.

Ο Μιχαήλ φιλονίκησε για το σώμα του Μωυσή γιατί το ήθελε ο Θεός. Ο Μωυσής αναστήθηκε, μεταμορφώθηκε και είναι στην παρουσία του Θεού. Τον βλέπουμε να μιλάει με τον Χριστό στο όρος της μεταμόρφωσης μαζί με τον Ηλία. Συμβολίζει τους νεκρούς εν Χριστώ ο Μωυσής και ο Ηλίας τους ζωντανούς που έχουν μεταμορφωθεί και είναι στην παρουσία του Θεού.

ΜΩΥΣΗΣ = ΝΟΜΟΣ

ΗΛΙΑΣ = ΠΡΟΦΗΤΕΣ

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ = Κ.Δ.

Πράξ.α:3 ...εις τους οποίους και εφανέρωσεν εαυτόν ζώντα, μετά το πάθος αυτού δια πολλών τεκμηρίων, εμφανιζόμεωος εις αυτούς τεσσαράκοντα ημέρας, και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού.

Φανέρωσε τον εαυτό του ζωντανό. Το πνεύμα δεν πεθαίνει (εδ.9).

Και αφού είπε ταύτα. Βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών.

Εδώ ο Ιησούς Χριστός ανελήφθη και πήρε την αφθαρσία και ήρθε μετά την ημέρα της Πεντηκοστής σαν Πνεύμα. Δεν παύει όμως ο Χριστός να έχει σώμα ουράνιο, όχι επίγειο πια.

Α’ Κορ.ιε:51 εκεί που ο Βάμβας λέει μεταμορφωθεί στο κείμενο λέει: αλλαγησόμεθα.

Αλλάζω στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει έχω ένα σώμα και παίρνω ένα άλλο. Όταν δεν έχω σώμα δεν αλλάζω, απλά παίρνω ένα σώμα. Όταν όμως έχεις ένα σώμα επίγειο αλλάζεις και παίρνεις ένα σώμα επουράνιο.

Μια άλλη γραφή που χρησιμοποιούν οι ΜΤΙ

Είναι η μέρα που πήγε η Μαρία στον τάφο και είδε ότι έλειπε το σώμα του Χριστού και καθόταν και έκλαιγε.

Λένε τώρα οι ΜΤΙ, ότι για να μη γνωρίζει η Μαρία τον Χριστό, άρα ο Χριστός δεν είχε σώμα. Δεν ήταν όπως ήταν πριν.

Ιωάν.κ:11-16 Η δε Μαρία ίστατο πλησίον του μνημείου κλαίουσα έξω’ ενώ λοιπόν έκλαιεν, έκυψεν εις το μνημείον και βλέπει δύο αγγέλους με λευκά ιμάτια καθημένους, ένα προς την κεφαλήν, και ένα προς τους πόδας, εκεί όπου είκειτο το σώμα του Ιησού. Και λέγουσι προς αυτήν εκείνοι, Γύναι, τί κλαίεις; Λέγει προς αυτούς, Διότι εσήκωσαν τον Κύριον μου, και δεν εξεύρω που τον έθεσαν αυτόν. Και αφού είπε ταύτα, εστράφη εις τα οπίσω, και θεωρεί τον Ιησού να εστάμενον, και δεν ήξευρεν ότι είναι ο Ιησούς. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς, Γύναι, τί κλαίεις; τίνα ζητείς; Εκείνη νομίζουσα ότι είναι ο κηπουρός, λέγει προς αυτόν, Κύριε, έαν συ εσήκωσας αυτόν, είπε μοι που έθεσας αυτόν, και εγώ θέλω σηκώσει αυτόν. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς ,Μαρία. Εκείνη στράφείσα, λέγει προς αυτόν, Ραββουνί! (που σημαίνει Δάσκαλε).

Αν ήξερες ότι κάποιος πέθανε, είδες με τα μάτια σου ότι τον θάψανε και μετά βλέπεις κάποιον, θα ήσουν προγραμματισμένος να σκεφθείς ότι είναι αυτός που πέθανε; Ο εγκέφαλος αυτό που κάνει είναι να πει ότι κάποιος άλλος είναι αφού ο άλλος πέθανε, είναι μέσα στον τάφο. Ο σαρκικός νους δεν μπορεί να δεχτεί να δει να σε θάβουν και να σε δει και ζωντανό μετά.

Στο εδ.14 λέει ότι δεν ήξερε ότι είναι ο Ιησούς. Αλλά γιατί δεν ήξερε ότι είναι ο Ιησούς μας το λέει παρακάτω στο εδ.15

...Εκείνη νομίζουσα ότι είναι ο κηπουρός, που σημαίνει ότι είδε κάποιον με κανονικό σώμα, με σάρκα και οστά και ρούχα κι όχι ένα πνεύμα. Στο εδ.14 λέει: ... εστράφη εις τα οπίσω, και θεωρεί τον Ιησού ιστάμενον , και μετά πάλι στο εδ.16 ... Εκείνη στραφείσα, Δηλαδή η Μαρία δεν κοίταζε συνέχεια προς τον κηπουρό, αλλά προς το μνήμα. Μετά δεν ξέρουμε αν όταν ο Χριστός της μιλούσε την κοίταξε στα μάτια ή ήταν αλλού στραμμένος. Μετά η Μαρία έκλαιγε, κι όταν κλαις τα μάτια είναι βρεγμένα και βλέπεις θαμπά.

Ακόμα λέει (κ:1) ότι ήταν όρθρος βαθύς, μισοσκόταδο.

Την δε πρώτην της εβδομάδας, Μαρία η Μαγδαληνή έρχεται εις μνημείον το πρωί, ενώ ήτο σκότος...

Κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε, είναι πόσο μακριά ήταν ο Χριστός από την Μαρία.

Μετά της λέει ο Χριστός στο εδ.17 ... Μη μου άπτου. Αν ήταν πνεύμα, γιατί να της πει, μη μου άπου. Αυτό που πήγε να κάνει η Μαρία ήταν να αγκαλιάσει τον Χριστό και να προσκολληθεί πάνω Του. Και ο Χριστός της λέει: Μην προσκολλάσαι. (απτό-αγγίζω αλλά και προσκολλάμε) γιατί δεν ήθελε ο Χριστός να προσκολληθεί στον άνθρωπο Χριστό αλλά στον ένδοξο, στο Πνεύμα, στον Ιησού σαν Θεό. Γιατί της λέει: δεν ανέβην έτι προς τον Πατέρα μου. Και ο Παύλος λέει... διότι δεν γνωρίζομεν πλέον αυτόν κατά σάρκα...γιατί ανέβηκε στην παρουσία του Θεού και είναι τώρα ανάμεσά μας σαν Πνεύμα.

Χρησιμοποιούν ακόμη το Λουκ.κδ:13-16

Και ιδού, δύο εξ αυτών επορεύοντο εν αυτή τη ημέρα εις κώμην, ονομαζομένην Εμμαούς, απέχουσαν εξήκοντα στάδια από Ιερουσαλήμ και αυτοί ωμίλουν προς αλλήλους περί πάντων των συμβεβηκότων τουτών. Και ενώ ωμιλουν και συνδιελέγοντο, πλησιάσαν και αυτός ο Ιησούς επορεύτο μετ’ αυτών. Αλλ’ οι οφθαλμοί αυτών εκρατούντο δια να μη γνωρίσωσιν αυτόν.

Είναι η αφήγηση της ιστορίας που ο Χριστός πήγαινε προς τους Εμμαούς και συνάντησε τους δύο μαθητές. Λένε τώρα οι ΜΤΙ το εξής: ο Χριστός περπάτησε μαζί τους, τους μίλησε, και δεν κατάλαβαν ότι ήταν ο Χριστός. Άρα δεν πρέπει να ήταν ο Χριστός έτσι όπως τον ήξεραν, γιατί αν ήταν θα τον γνώριζαν.

Στο εδ.16 λέει: ... Αλλ’ οι οφθαλμοί αυτών εκρατούντο δια να μη γνωρίσωσιν αυτόν. Ο Θεός τους έκανε να μην Τον γνωρίσουν, όχι ότι ο Χριστός δεν ήταν ο ίδιος.

εδ.31 Αυτών δε διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί, και εγνώρισαν αυτόν’ και αυτός έγεινεν άφαντος απ’ αυτών.

Λουκ.κδ:36-39 Ενώ δε ελάλουν ταύτα, αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών, και λέγει προς αυτούς, Ειρήνη υμίν. Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι, ενόμιζον ότι έβλεπον πνεύμα. Και είπε προς αυτούς, Δια τί είσθε τεταραγμένοι; και δια τί αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; ίδέτε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι ψηλαφήστε με και ιδέτε διότι πνεύμα σάρκα και όστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε εχοντα.

Οι μαθητές όταν είδαν τον Χριστό, γέμισαν από φόβο, επειδή νόμιζαν ότι έβλεπαν πνεύμα. Ενώ οι ΜΤΙ λένε ότι ο Χριστός εδώ ήταν πνεύμα. Αλλά επειδή ο Χριστός ήξερε τι σκεπτόταν τους εξηγεί στο εδ.39 ... ιδέτε τας χείρας μου, ένα πνεύμα δεν σε στρέφει στα χέρια του και στα πόδια του. Αλλά ο Χριστός τους λέει αυτό γιατί οι πληγές από τα καρφιά φαίνονταν ακόμα.

ψηλαφήστε με και ιδέτε’ διότι πνεύμα σάρκα και όστέα δεν έχει,

Εδώ λένε οι ΜΤΙ, πώς ο Θεός φανερώθηκε με τους αγγέλους Του στον Αβραάμ και έφαγαν. Έτσι έγινε κι εδώ.

Όμως δεν είναι η ίδια περίπτωση. Ο Χριστός εδώ τους λέει: ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΝΕΥΜΑ γιατί το πνεύμα δεν έχει σάρκα.

Πώς έγινε τώρα αυτό με τους αγγέλους; Αφού ο Χριστός λέει ότι το πνεύμα δεν έχει σάρκα και οστά, ούτε οι άγγελοι είχαν, αλλά φαινόταν σαν τέλειοι άνθρωποι.

Ιωάν.κ:19,20 Το εσπέρας λοιπόν της ημέρας εκείνης, της πρώτης της εβδομάδος, ενώ αι θύραι ήσαν κεκλεισμέναι, όπου οι μαθηταί ήσαν συνηγμένοι δια τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν ο Ιησούς, και εστάθη εις το μέσον, και λέγει προς αυτούς, Ειρήνη υμίν. Και τούτο είπών, έδειξεν εις αυτούς τας χέιρας και την πλευράν αυτού. Εχάρησαν λοιπόν οι μαθηταί ίδόντες τον Κύριον.

Λένε εδώ οι ΜΤΙ. Ήταν οι πόρτες κλειστές; Ήταν γύρω-γύρω τοίχοι; Πως μπορούσε να μπει ο Χριστός αν ήταν σάρκα; Άρα ήταν πνεύμα.

Ακριβώς επειδή δεν έχουν γευθεί, δεν γνωρίζουν τη δόξα του Θεού.

Πως ο Φίλιππος ενώ ευαγγέλιζε τον ευνούχο τον πήρε το Πνεύμα του Θεού και τον φέρνει στην Άζωτο; Πως ο Χριστός με τον Πέτρο βάδιζαν πάνω στα κύματα της θάλασσας; Με την ίδια δύναμη που έγιναν όλα αυτά, μέσα στο λόγο του Θεού, με την ίδια δύναμη που στάθηκε ο ήλιος και η σελήνη, με την ίδια δύναμη που ο Μωυσής σήκωνε τα χέρια του και νικούσαν οι Ισραηλίτες, με την ίδια δύναμη που άνοιξε η ερυθρά θάλασσα, με την ίδια δύναμη που ο Ησαΐας προφήτευε και γύρισε η γη 7 βαθμίδες στο ρολόι, με την ίδια δύναμη ο Χριστός πέρασε μέσα απ’ τον τοίχο. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα..

Μπορεί οι ΜΤΙ να διαβάσουν το Ιωαν.κ:19-20 αυτό όμως είναι το ίδιο με το Λουκ.κδ:36 και εδώ ο Χριστός αποδεικνύει στους μαθητές του ότι είναι ο ίδιος και δεν είναι πνεύμα. Ο Λουκάς είναι πιο λεπτολόγος στις αφηγήσεις του.

Λουκ.κδ:6,7 Δεν είναι εδώ, αλλ’ ανέστη. Ενθυμήθητε πως ελάλησε προς εσάς, ενώ έτι εν τη Γαλιλαία, λέγων, Ότι πρέπει ο Υιός του άνθρωπου να παραδοθή εις χείρας ανθρώπων αμαρτωλών, και να σταυρωθή, και την τρίτην ημέραν να αναστηθή.

Είναι τα λόγια που είπαν οι 2 άγγελοι στις γυναίκες, και λένε ότι αναστήθηκε, όχι ότι εξαφανίστηκε.

Ιωάν.κ:24,25 Θωμάς δε, εις εκτων δώδεκα, ο λεγόμενος Δίδυμος, δεν ήτο μετ’ αυτών ότε ήλθεν ο Ιησούς. Έλεγον λοιπόν προς αυτόν οι άλλοι μαθηταί, Είδομεν τον Κύριον. Ο δε είπε προς αυτούς, Εάν δεν ίδω εν τας χερσίν αυτού τον τύπον των ήλων, και βάλω τον δάχτυλόν μου εις τον τύπον των ήλων, και βάλω την χείρά μου εις την πλευράν αυτού, δεν θέλω πιστέυσει.

Όταν ο Χριστός την πρώτη μέρα της ανάστασής Του πέρασε από τον τοίχο και παρουσιάστηκε στους μαθητές, ο Θωμάς δεν ήταν εκεί. Και διαβάζουμε στο εδ.25 ότι ο Θωμάς λέει ότι αν δεν βάλει το χέρι του δεν πιστεύει γιατί μόνο ένας σταυρωμένος μπορούσε να έχει σημάδια στα χέρια και στα πόδια από τέτοια καρφιά. Και μάλλον θα είχε τις αμφιβολίες του αν οι άλλοι είχαν δει πραγματικά τον Χριστό, ή κανένα πνεύμα.

Παρακάτω διαβάζουμε ότι ο ίδιος ο Χριστός πριν κανείς Του πει τίποτα, ζητά από τον Θωμά να Τον αγγίξει με το χέρι του και να μη γίνει άπιστος αλλά πιστός.

Τώρα να σημειώσουμε μερικά εδάφια που μιλάνε για την ανάσταση του Χριστού:

Α’ Κορ.ιε:17 αλλ' εάν ο Χριστός δεν ανέστη, ματαία η πίστις σας· έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών.

Εδώ χτίζει ένα επιχείρημα ο απόστολος Παύλος.

Ρωμ.ι:9 Ότι εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή·

Δεν έχεις σωτηρία αν δεν δεχθείς την ανάσταση του Χριστού.

Ματθ.ις:21 Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να δεικνύη εις τους μαθητάς αυτού ότι πρέπει να υπάγη εις Ιεροσόλυμα και να πάθη πολλά από των πρεσβυτέρων και αρχιερέων και γραμματέων, και να θανατωθή, και την τρίτην ημέραν να αναστηθή.

Ματθ.κς:32 αφού δε αναστηθώ, θέλω υπάγει πρότερον υμών εις την Γαλιλαίαν.

Ματθ.κη:5-7 Αποκριθείς δε ο άγγελος είπε προς τας γυναίκας· μη φοβείσθε σείς· διότι εξεύρω ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε· δεν είναι εδώ· διότι ανέστη, καθώς είπεν. Έλθετε, ίδετε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος. Και υπάγετε ταχέως και είπατε προς τους μαθητάς αυτού ότι ανέστη εκ των νεκρών, και ιδού, υπάγει πρότερον υμών εις την Γαλιλαίαν· εκεί θέλετε ιδεί αυτόν· ιδού, σας είπον.

Μάρκ.θ:9 Ενώ δε κατέβαινον από του όρους, παρήγγειλεν εις αυτούς να μη διηγηθώσιν εις μηδένα όσα είδον, ειμή όταν ο Υιός του ανθρώπου αναστηθή εκ νεκρών.

Πράξ.β:24 τον οποίον ο Θεός ανέστησε, λύσας τας ωδίνας του θανάτου, διότι δεν ήτο δυνατόν να κρατήται υπ' αυτού.

Πράξ.ιγ:29-38 Αφού δε ετελείωσαν πάντα τα περί αυτού γεγραμμένα, καταβιβάσαντες αυτόν από του ξύλου έθεσαν εις μνημείον. Ο Θεός όμως ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών· όστις εφάνη επί πολλάς ημέρας εις τους μετ' αυτού αναβάντας από της Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ, οίτινες είναι μάρτυρες αυτού προς τον λαόν. Και ημείς ευαγγελιζόμεθα προς εσάς την γενομένην εις τους πατέρας επαγγελίαν, ότι ταύτην ο Θεός εξεπλήρωσεν εις ημάς τα τέκνα αυτών, αναστήσας τον Ιησούν, ως είναι γεγραμμένον και εν τω ψαλμώ τω δευτέρω· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα. Ότι δε ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, μη μέλλοντα πλέον να υποστρέψη εις την διαφθοράν, λέγει ούτως, ότι θέλω σας δώσει τα ελέη του Δαβίδ τα πιστά. Διά τούτο και εν άλλω ψαλμώ λέγει· Δεν θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν. Διότι ο μεν Δαβίδ, αφού υπηρέτησε την βουλήν του Θεού εν τη γενεά αυτού, εκοιμήθη και προσετέθη εις τους πατέρας αυτού και είδε διαφθοράν· εκείνος όμως, τον οποίον ο Θεός ανέστησε, δεν είδε διαφθοράν.  Έστω λοιπόν γνωστόν εις εσάς, άνδρες αδελφοί, ότι διά τούτου κηρύττεται προς εσάς άφεσις αμαρτιών.

Πράξ.ι:39,40 και ημείς είμεθα μάρτυρες πάντων όσα έκαμε και εν τη γη των Ιουδαίων και εν Ιερουσαλήμ· τον οποίον εφόνευσαν κρεμάσαντες επί ξύλου. Τούτον ο Θεός ανέστησε την τρίτην ημέραν και έκαμεν αυτόν να εμφανισθή

Ρωμ.ς:9 γινώσκοντες ότι ο Χριστός αναστάς εκ νεκρών δεν αποθνήσκει πλέον, θάνατος αυτόν δεν κυριεύει πλέον.

Αποκ.κ:4,5 Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη. Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη.

Βάζουν μέσα και τον Χριστό. Ότι ο Χριστός σαν άνθρωπος δεν αναστήθηκε. Επίσης λένε ότι στην 1^η ανάσταση αυτοί που αναστηθήκανε είναι οι 144.000, οι οποίοι είναι στο ουρανό με άυλα σώματα. Και αφού ο Χριστός (λένε) αναστήθηκε και αυτός, σαν πνεύμα αναστήθηκε.

Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει. Τώρα για να ξεκαθαρίσουμε αυτό το πράγμα πρέπει να δείξουμε ότι η 1^η ανάσταση αναφέρεται σ’ όλη την εκκλησία, στους άγιους της θλίψης και τις 144.000. Ό, τι ανάσταση υπάρχει πριν την χιλιετηρίδα είναι 1^η ανάσταση.

Το δεύτερο που πρέπει να δείξουμε είναι ότι η 1^η ανάσταση έγινε ως εξής:

Φιλ.γ:21 όστις θέλει μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη τα πάντα εις εαυτόν.

Εδώ βλέπουμε δύο σώματα. Ένα της ταπεινώσεώς μας, το οποίο δεν λέει ότι θα το εξαφανίσει, ότι θα το διάλυση, ότι δεν θα υπάρχει, λέει ότι θα το μετασχηματίσει. Θα αλλάξει σχήμα στο σώμα αυτό. Που σημαίνει ότι για να μετασχηματισθεί το σώμα αυτών που έχουν πεθάνει, πρέπει πρώτα να αναστηθεί το σώμα.

Αποκ.κ:13 Και έδωκεν η θάλασσα τους εν αυτή νεκρούς, και ο θάνατος και ο άδης έδωκαν τους εν αυτοίς νεκρούς, και εκρίθησαν έκαστος κατά τα έργα αυτών.

Τι δουλεία έχει η θάλασσα να δώσει τους νεκρούς της; Αφού έτσι κι αλλιώς, το σώμα αυτό δεν χρειάζεται πια, θα σταθούν σαν πνεύματα μπροστά στον Θεό, να τους κρίνει. Δεν είναι έτσι. Η θάλασσα θα αποδώσει τα σώματα για να μετασχηματισθούν και να πάνε στη δόξα του Θεού για να κριθούν. Και αυτοί που θα πάνε στη γέενα του πυρός και αυτοί θα αλλάξουν σώμα. Και αυτοί θα πάρουν άυλο σώμα το οποίο όμως θα είναι για τη γέενα του πυρός, για καταστροφή. Είναι τρομερό να σκεφθεί κάνεις ότι, ο άνθρωπος από ορισμένες κακοήθειες, ανυπάκουες, θα χάση την ευλογία της παρουσίας του Θεού, και θα είναι συνέχεια μακριά από τον Θεό.

Συνεπώς όταν ενώσουμε τώρα αυτά τα δύο λέει ότι θα μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως και θα γίνει σύμμορφο με το σώμα της δόξας του Θεού. Που σημαίνει ότι και εκεί θα έχουμε σώματα. Τα σώματα αυτά μετασχηματισμένα, δεν ξέρουμε πως θα είναι, λέει ο Ιωάννης ότι θα είναι τόσο ένδοξο, που δεν μπορούμε να το σκεφτούμε, να το φανταστούμε, γιατί δεν έχουμε στοιχεία για να το περιγράψουμε.

Οι ΜΤΙ δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός έχει σώμα αυτή τη στιγμή.

Μπορούμε βέβαια να τους δείξουμε το Κολ.β:9

«διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς»

Σωματικά...Μέσα στο σώμα του Χριστού. Και δεν λέει κατοικούσε αλλά κατοικεί. Και την ώρα που τα γράφει ο Παύλος ο Χριστός είχε ήδη αναληφθεί, και ήταν ανάμεσα στην εκκλησία του σαν Πνεύμα Άγιο. Συνεπώς ο Χριστός έχει σώμα. Το σώμα του Χριστού το αποτελούμε και εμείς πνευματικά, αλλά ο ίδιος ο Χριστός έχει σώμα.