Γένεση (115)

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Αυτό το κεφάλαιο περιέχει τις γενεαλογίες των γιων του Ησαύ με τους διάφορους τίτλους και τόπους που κατοίκησαν. Το κεφάλαιο τελειώνει λέγοντάς μας ότι ο Ησαύ είναι ο πατέρας των Εδωμιτών.

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γέν.λζ:1 Κατώκησε δε ο Ιακώβ εν τη γη, εν ή παρώκησεν ο πατήρ αυτού, εν τη γη Χαναάν.

Ο Ιακώβ φεύγοντας απ’ την Παδάν-αράμ κατοίκησε στη γη Χαναάν, στη γη που ο Θεός του είχε υποσχεθεί ότι θα του δώσει. Ο Ιωσήφ ήταν ο μεγαλύτερος γιος της Ραχήλ και ήταν πέντε ή έξι χρονών όταν ο πατέρας του έφυγε απ’ την Παδάν-αράμ. Έτσι, γλύτωσε κάποιες ζηλοτυπίες και τους φόνους που έγιναν εκεί. Ενώ τ’ αδέλφια του έβλεπαν στον πατέρα τους τον παλιό Ιακώβ, αυτός μεγάλωσε κι επηρεάστηκε απ’ τον νέο Ιακώβ τον Ισραήλ. Ξεκινώντας να μελετάμε τον Ιωσήφ, η Γραφή μας τον παρουσιάζει δεκαεφτά χρονών νέο.

Γέν.λζ:2 Αύτη είναι γενεαλογία του Ιακώβ. Ο Ιωσήφ, νέος ων ετών δεκαεπτά, εποίμαινε τα πρόβατα μετά των αδελφών αυτού, των υιών της Βαλλάς και των υιών της Ζελφάς, των γυναικών του πατρός αυτού· και ανέφερεν ο Ιωσήφ προς τον πατέρα αυτών την κακήν αυτών φήμην.

Η Βαλλά και η Ζελφά, όπως ξέρουμε,  ήταν υπηρέτριες της Λείας και της Ραχήλ, έτσι δεν ήταν οι πρώτες σε αξία γυναίκες για τον Ιακώβ. Τ’ αδέλφια που αναφέρει εδώ ο Ιωσήφ ήταν αδέλφια του, αλλά από άλλες μάνες κι ίσως ήταν κι αυτό ένας απ’ τους λόγους που τον μισούσαν.

Ο Χριστός διαγράφεται σε πάρα πολλούς τύπους μέσα στην Παλαιά Διαθήκη:

1.   Αδάμ - ο πρώτος άνθρωπος κατά την εικόνα του Θεού, υιός κατ’ ευθείαν απ’ το Θεό, αθώος, είχε κοινωνία με το Θεό.

2.   Αβελ - πρόσφερε τέλεια θυσία προς το Θεό, σφάζεται από φθόνο απ’ τον αδελφό του.

3.   Ενώχ - τέλειος, αρπάχτηκε προς το Θεό.

4.   Νώε - το πνευματικό του βάδισμα προμήθευσε καταφύγιο και σωτηρία στο λαό του, ήταν κήρυκας δικαιοσύνης.

5.   Μελχισεδέκ - Ιερέας και βασιλιάς, μοναδικό ιερατείο.

6.   Μωυσής - Προφήτης, σωτήρας, πράος, κριτής, οδηγός.

7.   Δαβίδ - Βασιλιάς του Ισραήλ, νικητής, καταδίωξε κι έδιωξε τους εχθρούς του.

8.   Σολομώντας - Βασιλεία ειρήνης, νυμφίος.

9.   Ηλίας - ο άφοβος προφήτης, στάθηκε μόνος του, φανέρωσε τ’ όνομα του Γιάχβε, αρπάχτηκε, άφησε τη μηλωτή του στον Ελισσαιέ.

Όμως φαίνεται ότι δεν υπάρχει ωραιότερος και τελειότερος τύπος του Χριστού απ’ τον Ιωσήφ, είτε τον εξετάσουμε σαν το αντικείμενο της αγάπης του πατέρα, ή του φθόνου των δικών του. Στην ταπείνωσή του, στα παθήματά και το θάνατό του, στη εξύψωση και τη δόξα του. Όχι μόνο ένα μέρος της ζωής του, αλλά κάθε λεπτομέρειά της φανερώνει και συμβολίζει το Χριστό αλλά και τον Υιό Αρσεν.

Το όνομά του σημαίνει «προσθήκη» (Γεν.λ:24). Ο πρώτος Αδάμ ήταν μεγάλη αφαίρεση ενώ ο δεύτερος Αδάμ μεγάλη πρόσθεση (Γεν.μθ:22 & Ησ.θ:6-7).

Η ζωή του Ιωσήφ δεν είναι ενδιαφέρουσα μόνο επειδή προεικονίζει το Χριστό, αλλά γιατί είναι ένα πρακτικό παράδειγμα αρετών για μας. Το χέρι της πρόνοιας του Θεού φαίνεται σ’ όλη του τη ζωή, για να μας δείξει ότι ο Θεός μπορεί να κανονίσει, έτσι ώστε, μια ολόκληρη αλυσίδα από περιστάσεις να φέρουν σε πέρας τα σχέδιά Του.

Βρίσκουμε μια αντίθεση ανάμεσα στον Ιακώβ και τον Ιωσήφ. Ενώ ο Ιακώβ υπέφερε τόσο πολύ εξαιτίας της αφροσύνης του και της έλλειψης εμπιστοσύνης στο Θεό, ο Ιωσήφ υποφέρει ενώ είναι αθώος.

Διαβάζουμε στην Α’ Πετρ.β:19-21:

Διότι τούτο είναι χάρις, το να υποφέρη τις λύπας διά την εις τον Θεόν συνείδησιν, πάσχων αδίκως. Διότι ποία δόξα είναι, εάν αμαρτάνοντες και ραπιζόμενοι υπομένητε; εάν όμως αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομένητε, τούτο είναι χάρις παρά τω Θεώ. Διότι εις τούτο προσεκλήθητε, επειδή και ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού·

Πολλοί άνθρωποι όταν περνούν δύσκολες καταστάσεις, αξιούν ότι υποφέρουν υπέρ του Χριστού, ενώ στην πραγματικότητα θερίζουν τις συνέπειες μιας αντιγραφικής τους στάσης, ή κάποιας άσοφης κίνησης.

Γέν.λζ:3 Ο δε Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού, διότι ήτο υιός του γήρατος αυτού· και έκαμεν εις αυτόν χιτώνα ποικιλόχρωμον.

Ο Ιωσήφ ήταν το αντικείμενο της αγάπης του πατέρα του, ίσως επειδή ήταν παιδί της αγαπημένης του Ραχήλ, που για να την αποκτήσει δούλεψε 14 χρόνια, υπομένοντας τη Λεία. Ο Ιακώβ φερόταν στον Ιωσήφ σαν σε πρωτότοκο και αργότερα δίνει στα παιδιά του (Εφραίμ και Μανασσή) διπλή ευλογία, λογαριάζοντάς τα σαν δύο ξεχωριστές φυλές.

Φυσικός κληρονόμος των πρωτοτοκίων ήταν ο Ρουβήν, ο πρωτότοκος γιος του Ιακώβ που όμως είχε αποκληρωθεί εξαιτίας των αθέμιτων σχέσεών του με μια παλλακίδα του πατέρα του (λε:22, μθ:3-4, Α’ Κορ.ε:1,2). Ο Συμεών και ο Λευί, δεύτερος και τρίτος στη σειρά της διαδοχής (κθ:31-35), είχαν παραγκωνιστεί εξαιτίας του εγκλήματός τους στη Συχέμ (λδ:25-30 & μθ:5-7). Ο Ιούδας, ο τέταρτος γιος του Ιακώβ, ήταν ο αμέσως επόμενος στη σειρά της διαδοχής και μάλλον που όλοι πίστευαν ότι αυτός θα κληρονομήσει τα πρωτοτόκια. Ο Ιωσήφ όμως, αν και ενδέκατος γιος του Ιακώβ, ήταν ο πρωτότοκος της Ραχήλ, της πιο αγαπητής απ’ της γυναίκες του κι έτσι ο Ιωσήφ ήταν ο ευνοούμενος γιος του.

Έτσι, ο Ιούδας κι ο Ιωσήφ, είναι οι δύο πιθανότεροι αντίζηλοι για τα πρωτοτόκια. Γι’ αυτό ίσως ο Ιούδας πήρε ενεργό μέρος στην πώληση του Ιωσήφ σαν σκλάβου (26,27).

Η αντιζηλία αυτή μεταξύ Ιούδα και Ιωσήφ μεταβιβάστηκε στους απογόνους τους. Οι φυλές του Ιούδα και του Εφραίμ (γιου του Ιωσήφ) βρισκόταν πάντοτε σε συνεχή διαμάχη για την υπεροχή. Η φυλή του Ιούδα αναδείχθηκε στην ηγεσία ολόκληρου του λαού Ισραήλ κατά τη βασιλεία του Δαβίδ και του Σολομώντα και αμέσως μετά, υπό την ηγεσία της φυλής Εφραίμ δέκα φυλές αποστάτησαν.

Ο Ισραήλ ηγάπα τον Ιωσήφ υπέρ πάντας τους υιούς αυτού: Ήταν ο αγαπητός υιός του πατέρα: Ματθ.γ:17, Ιωαν.γ:35, ε:20.

υιός του γήρατος: ο Θεός βέβαια δεν γερνάει, αλλά αν δούμε το χρόνο απ’ τον Αδάμ μέχρι το τέλος (7.000 χρόνια), ο Ιησούς είναι συμβολικά υιός γήρατος του Θεού γιατί τον γέννησε μετά από 4.000 χρόνια. Ακόμα εννοεί την όμορφη σχέση που έχει ένας ηλικιωμένος πατέρας με το γιο του που του δίνει χαρά βλέποντάς τον ν’ αυξάνει (Γαλ.δ:4).

χιτώνα ποικιλόχροον: Ο χιτώνας ήταν το εσωτερικό ρούχο που φορούσαν. Αυτός ο χιτώνας ήταν πανάκριβος για την εποχή εκείνη λόγω της δυσκολίας των βαφών και τον φορούσαν μόνο πλούσιοι, ευγενείς και βασιλιάδες (Β’ Σαμ.ιγ:18).

Ο Ιωσήφ ξεχωρίστηκε απ’ τους αδελφούς του μ’ αυτό το χιτώνα. Ο Χριστός ξεχωρίστηκε απ’ τους αδελφούς του στη γέννηση - ήταν υπερφυσική, τον επισκέφθηκαν μάγοι, έψαλαν άγγελοι. Στη βάπτιση - φωνή απ’ τον ουρανό, περιστερά. Στο θάνατό του - σεισμός, σκοτάδι, καταπέτασμα.

Τα πολλά χρώματα αναφέρονται στην πολυποίκιλη χάρη και το έλεος του Θεού, στις πολλές ιδιότητες και αρετές Του που φανερώθηκαν στο πρόσωπο του Ιησού. Ακόμα τα πολλά χρώματα έχουν να κάνουν με τις πολλές πτυχές της διακονίας του Ιησού, διδασκαλία, θεραπεία, θαύματα, αναστάσεις και άλλες δυνάμεις. Ποια μπορεί να ήταν τα χρώματα του χιτώνα; Μάλλον αυτά που χρησιμοποιεί ο Λόγος του Θεού: Χρυσός: θεότητα, Μπλε: ουρανός, ο χαρακτήρας του Θεού, Βυσσινί: βασιλικότητα, Κόκκινο: χρώμα της γης (αδαμά), ανθρώπινη φύση, αίμα, θυσία. Μπλε και κόκκινο δίνουν μοβ: ουρανός και γη, μεσιτεία, ανθρώπινη και θεία φύση. Άσπρο: δικαιοσύνη καθαρότητα, αγνότητα. Πράσινο: ζωή, ειρήνη, ανάπαυση, έλεος, η χάρη του Θεού.