Γέν.λθ:10
Αν και ελάλει προς τον Ιωσήφ καθ' εκάστην
ημέραν, ούτος όμως δεν υπήκουσεν εις αυτήν να κοιμηθή μετ' αυτής, διά να
συνευρεθή μετ' αυτής.
Καθημερινός, συνεχής πειρασμός. Πολλές φορές
ο διάβολος δουλεύει έτσι για να μας κουράσει να μας κάνει ν’ αποκάμουμε, να
χάσουμε την αφιέρωση και τον αγιασμό μας και να μας πιάσει στον ύπνο.
Γέν.λθ:11,12
Και ημέραν τινά εισήλθεν ο Ιωσήφ εις την
οικίαν διά να κάμη τα έργα αυτού, και ουδείς εκ των ανθρώπων του οίκου ήτο εκεί
εν τω οίκω. Και εκείνη ήρπασεν αυτόν από του ιματίου αυτού, λέγουσα, Κοιμήθητι
μετ' εμού· αλλ' εκείνος αφήσας το ιμάτιον αυτού εις τας χείρας αυτής, έφυγε,
και εξήλθεν έξω.
Μάλλον που όλα ήταν προσχεδιασμένα απ’ τη
γυναίκα του Πετεφρή, όμως ο Ιωσήφ ξέφυγε απ’ τον πειρασμό (Α’ Κορ.ς:18 Β’
Τιμ.β:22).
Γέν.λθ:13-18
Και ως είδεν ότι αφήκε το ιμάτιον αυτού εις
τας χείρας αυτής και έφυγεν έξω, εβόησε προς τους ανθρώπους της οικίας αυτής
και ελάλησε προς αυτούς, λέγουσα, Ίδετε, έφερεν εις ημάς άνθρωπον Εβραίον διά
να μας εμπαίξη· εισήλθε προς εμέ διά να κοιμηθή μετ' εμού και εγώ εβόησα μετά
φωνής μεγάλης· και ως ήκουσεν ότι ύψωσα την φωνήν μου και εβόησα, αφήσας το
ιμάτιον αυτού παρ' εμοί έφυγε και εξήλθεν έξω. Και απέθεσε το ιμάτιον αυτού
παρ' αυτή, εωσού ήλθεν ο κύριος αυτού εις τον οίκον αυτού. Και είπε προς αυτόν
κατά τους λόγους τούτους, λέγουσα, Ο δούλος ο Εβραίος, τον οποίον έφερες εις
ημάς, εισήλθε προς εμέ διά να με εμπαίξη, και ως ύψωσα την φωνήν μου και
εβόησα, αφήσας το ιμάτιον αυτού παρ' εμοί, έφυγεν έξω.
Τώρα ο εγωισμός και η υπερηφάνεια της
γυναίκας του Πετεφρή έχουν πληγωθεί, η επιθυμία της δεν εκπληρώθηκε και γι’
αυτό προσπαθεί να εκδικηθεί.
Το να υπακούμε το Θεό μέσα σ’ ένα κόσμο που
είναι γεμάτος αμαρτία, κοστίζει ή μπορεί να φέρει κακουχίες στη ζωή μας.
Ματθ.κς:59.
Γέν.λθ:19-23
Και ως ήκουσεν ο κύριος αυτού τους λόγους της
γυναικός αυτού, τους οποίους ελάλησε προς αυτόν, λέγουσα, Ούτω μοι έκαμεν ο
δούλός σου, εξήφθη η οργή αυτού. Και λαβών ο κύριος του Ιωσήφ αυτόν, έβαλεν
αυτόν εις την οχυράν φυλακήν, εις τον τόπον όπου οι δέσμιοι του βασιλέως ήσαν
πεφυλακισμένοι και έμενεν εκεί εν τη οχυρά φυλακή. Αλλ' ο Κύριος ήτο μετά του
Ιωσήφ και επέχεεν εις αυτόν έλεος, και έδωκε χάριν εις αυτόν έμπροσθεν του
αρχιδεσμοφύλακος. Και παρέδωκεν ο αρχιδεσμοφύλαξ εις τας χείρας του Ιωσήφ
πάντας τους δεσμίους, τους εν τη οχυρά φυλακή· και πάντα όσα επράττοντο εκεί,
αυτός έκαμνεν αυτά. Ο αρχιδεσμοφύλαξ δεν εθεώρει ουδέν εκ των όσα ήσαν εις τας
χείρας αυτού· διότι ο Κύριος ήτο μετ' αυτού και ο Κύριος ευώδονεν όσα αυτός
έκαμνε.
Αν ο Πετεφρής πίστευε πραγματικά τα λόγια της
γυναίκας του, τί θα τον εμπόδιζε να σκοτώσει ένα Εβραίο δούλο; Όμως επειδή
ήξερε τη γυναίκα του, ήξερε και τον Ιωσήφ, τον έκλεισε στη φυλακή, άδικα πάλι.
Το ίδιο έκανε και ο Πιλάτος. Ενώ δεν έβρισκε τίποτα κακό στον Ιησού, τον έδωσε
να σταυρωθεί αν και είχε προειδοποιηθεί απ’ τη γυναίκα του. Ο Πιλάτος ενήργησε
κάτω απ’ την πίεση των κατηγόρων του, ο Πετεφρής κάτω απ’ την πίεση της
γυναίκας του. Και οι δύο ήταν σε εξουσία ώστε να είχαν διαφορετικό τέλος κι οι
δύο υποθέσεις.
Ο Ιωσήφ ήταν δεμένος με σίδερα μέσα στη
φυλακή (Ψαλμ.ρε:17-20). Ο Ιησούς κατέβηκε στη Σιόλ, στα πνεύματα τα εν τη
φυλακή. Όπως δέθηκαν τα πόδια του Ιωσήφ, έτσι «εκεντήθη η πτέρνα» του Ιησού. Ο Ιωσήφ υπέφερε, αλλά το αποτέλεσμα
ήταν ευλογία (Ψαλμ.ρε:19-24).
Ο λόγος του Κυρίου θα δοκιμάσει τον καθένα
μας, όπως η φωτιά δοκιμάζει το χρυσάφι. Όμως πρέπει να κάνουμε κάθε μας θλίψη,
μια πρόκληση για διέγερση πίστης γιατί ένα μέρος του σχεδίου του Θεού για μας
περιέχει θλίψεις. Μπορούμε ν’ αφήνουμε τις θλίψεις να εργάζονται υπομονή κι η
υπομονή ας έχει τέλειο έργο.
Μετά από μια άδικη κατηγορία, ο Ιωσήφ
βρίσκεται στη φυλακή όπου κρατούνται «οι δέσμιοι του βασιλέως». Όμως κι εδώ
βρίσκει χάρη στα μάτια του αρχιδεσμοφύλακα. Είναι προφανές ότι ο Θεός επέτρεψε
να συμβούν όλα αυτά για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ο Ιωσήφ πουλήθηκε σκλάβος
στην Αίγυπτο, αλλά ο Κύριος ήταν μαζί του (λθ:2). Τον έκλεισαν στη φυλακή, αλλά
ο Κύριος ήταν με τον Ιωσήφ (εδ.21). Αυτό θα πρέπει να μας δώσει κουράγιο, γιατί
δεν έχει σημασία ποια είναι η δοκιμασία, ο Θεός ποτέ δεν θα εγκαταλείψει αυτούς
που Τον εμπιστεύονται (Ματθ.κη:20). Όχι μετά τη θλίψη, αλλά μέσα στη θλίψη ο
Θεός μας δίνει χάρη και μας χρησιμοποιεί (Λουκ.κγ:47). Ο Θεός έκανε να βρει
χάρη ο Χριστός στα μάτια του στρατιώτη που εκτελούσε τις διαταγές του Πιλάτου
και άφησε το Σίμωνα τον Κανανίτη να σηκώσει το σταυρό. Όπως ο Ιησούς προέκοπτε
σε χάρη, έτσι κι ο Ιωσήφ (Λουκ.β:52).
Αν και δεν το καταλάβαιναν, οι εχθροί του
Ιωσήφ απλά τον βοηθούσαν να φτάσει στον τελικό προορισμό του, το παλάτι του
βασιλιά. Ο Θεός μπορεί να κάνει τους εχθρούς μας να μας συνοδεύουν μέχρι το
σημείο που Αυτός θα μας χρησιμοποιήσει καλλίτερα. Αν ξεχωριστούμε ολοκληρωτικά
και αφεθούμε στα χέρια του Θεού, πιστεύοντας ότι Αυτός εργάζεται τα πάντα για
το καλό μας, τί είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους;
Στο σπίτι του πατέρα του, ο Ιωσήφ ήταν ο
πρώτος γιος. Στο σπίτι του Πετεφρή, ο πρώτος δούλος και τώρα στη φυλακή ο
καλλίτερος κρατούμενος. Δεν θα καθόταν δίχως να κάνει τίποτα εκεί, αλλά θα
προσευχόταν και θα μιλούσε στους συγκρατούμενούς του. Το ίδιο κι ο Κύριος
κήρυξε στα πνεύματα τα εν τη φυλακή (Α’ Πετρ.γ:19-20). Πρώτα πρέπει να
κατεβούμε, για να ανεβούμε (Εφεσ.δ:8-10
Ησ.μβ:6-7 ξα:1).
Ο Ιωσήφ είχε εξουσία και δύναμη ακόμα και
μέσα στη θλίψη. Δεν πρέπει να γεμίζουμε αρνητικά τους γύρω μας επειδή εμείς
περνάμε μια θλίψη.
Αυτό που ήταν υπέροχο στον Ιωσήφ, ήταν το
πνεύμα της υπηρεσίας που είχε μέσα του. Ο Θεός έκανε τα πάντα να ευοδώνονται
στα χέρια του. Πρέπει όμως να κάνουμε κάτι για να το ευοδώσει ο Θεός. Αν όλη τη
μέρα κάθομαι σε μια καρέκλα, ο Θεός δεν θα την ευοδώσει να γίνει πολυθρόνα!
Ο Θεός θέλει πίστη για να τη χρησιμοποιήσει
για τη δόξα Του. Καθώς προχωράμε με πίστη, ο Θεός μας στηρίζει με δύναμη, καθώς
πεθαίνουμε ως προς τον κόσμο, Αυτός φέρνει ζωή.
