«Να απεκδυθήτε τον
παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας
απατηλάς επιθυμίας, και να ανανεώνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να
ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι
της αληθείας» (Εφεσίους δ:22–24)
Μένει κανείς έκπληκτος όταν ανοίξει την Αγία Γραφή και σκύψει
με ενδιαφέρον να τη μελετήσει. Ένας τελείως διαφορετικός κόσμος μπροστά του. Ο
κόσμος του Θεού!
Τελείως διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισης όλων των θεμάτων
από το δικό μας, τον ανθρώπινο τρόπο. Τελείως διαφορετική νοοτροπία και
σκεπτικό. Τα τοποθετεί όλα σε τελείως διαφορετική βάση. Ο τρόπος του Θεού, ο
τρόπος που ο Θεός αντιλαμβάνεται και βλέπει τα πράγματα και τα αξιολογεί. Τι
βαραίνει γι’ Αυτόν, τι μετράει, τι αξίζει, τι απορρίπτει. Και κυρίως η
απλότητα. Μεγάλη δύναμη η απλότητα.
Το πολύπλοκο, το δαιδαλώδες, το σύνθετο είναι συνήθως ο
ανθρώπινος τρόπος, είναι προϊόν αδυναμίας. Ο απλός τρόπος σκέψης, προσέγγισης
κινείται σε ένα άλλο επίπεδο, πολύ-πολύ ανώτερο. Ο απλός τρόπος είναι και
ξεκάθαρος, κατανοητός, έχει δύναμη, έχει φώς που φωτίζει, που ερμηνεύει τις
έννοιες, τα γεγονότα, τις εξελίξεις. Αυτός είναι ο Θεός της Αγίας Γραφής, αυτός
είναι ο τρόπος του Θεού.
Πολλά μπορεί να πει κανείς γύρω από το σοβαρό θέμα της
αμαρτίας, της σωτηρίας του ανθρώπου από τον αιώνιο θάνατο, του έργου του
Σταυρού και της Ανάστασης του Ιησού Χριστού. Είναι πολλά, είναι βαθιά, δεν
εξαντλούνται. Και όμως ο Κύριος της σοφίας μπορεί να τα κλείσει σε λίγες
λέξεις, γεμάτες ουσία και νόημα. Και να είναι τα πάντα μέσα σ’ αυτές. Ο παλαιός
άνθρωπος, ο νέος άνθρωπος. Μία απλή εικόνα, γνωστή σε όλους μας, κατανοητή,
εύληπτη. Μέσα σε αυτές τις απλές λέξεις χωράει ολόκληρο το θαύμα της
αναγέννησης, της σωτηρίας, της αιώνιας ζωής, αλλά και της αιώνιας απώλειας, της
ζωής της αμαρτίας μακριά από τον Θεό.
Ο Παλαιός άνθρωπος
Παλιό είναι κάτι που έχει πολλά χρόνια ζωής επάνω του και
έχει φθαρεί, έχει παλιώσει. Κρατάει τα στοιχεία του παρελθόντος, στο οποίο
«χρωστάει» και τη φθορά του. Ανήκει στο παρελθόν, είναι το παρελθόν φθαρμένο
και άχρηστο. Παρελθόν όμως γιατί; Δεν θα ήταν παρελθόν, για πέταμα ή εμπόδιο,
αν δεν υπήρχε στο δρόμο του το νέο, το καινούργιο, το καθαρό, το αστραφτερό,
που πρέπει να πάρει τη θέση του. Κάποτε ο παλιός άνθρωπος ήταν το μόνο που
είχαμε. Τώρα είναι επιλογή. Μία από τις δύο. Δεν υπάρχει άλλη.
Τι είναι ο παλιός άνθρωπος, ποια η φύση του; Έχουμε πολλές
περιγραφές, με πολλά τραγικά γνωρίσματα, σαν αυτή που συναντάμε στην Εφεσίους δ:17-20,
«καθώς και τα λοιπά
έθνη περιπατούσιν εν τη ματαιότητι του νοός αυτών, εσκοτισμένοι την διάνοιαν,
απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού διά την άγνοιαν την ούσαν εν
αυτοίς, διά την πώρωσιν της καρδίας αυτών, οίτινες αναισθητούντες, παρέδωκαν
εαυτούς εις την ασέλγειαν, διά να εργάζωνται πάσαν ακαθαρσίαν ακορέστως»
Με το φως του Θεού, παλιός άνθρωπος θα πει αστοχία, σκοτάδι,
ζωή μακριά και εναντίον του Θεού, συνεργασία της ψυχής με τον Σατανά. Μπροστά
στα μάτια της δικαιοσύνης και αγιότητας του Θεού ο παλιός μας άνθρωπος είναι
ακάθαρτος, είναι αποτυχημένος, είναι αποκομμένος από το Θεό, είναι αμαρτωλός.
Οι σκέψεις μας, η κακία που κατοικεί μέσα μας και κάθε τόσο εκφράζεται προς τα
έξω, τα είδωλά μας, οι επιθυμίες μας, το πονηρό μας μάτι, η απατηλή μας καρδιά,
η ροπή μας στην αδικία, η τάση μας στην ακαθαρσία. Η ζωή του παλαιού ανθρώπου
είναι ζωή θανάτου και η πορεία του καθημερινά είναι πηγή φθοράς για τον ίδιο
και τους γύρω του. «…Τον παλαιόν άνθρωπον
τον κατά την προτέραν διαγωγήν, τον φθειρόμενον κατά τας απατηλάς επιθυμίας.»
Ο παλαιός άνθρωπος είναι η ζωή της αμαρτίας, που μας οδηγεί στην αιώνια
απώλεια, που αρχίζει από αυτή τη ζωή και από μέσα μας.
Με τον παλαιό άνθρωπο ξεκινάμε τη ζωή μας σ’ αυτή τη Γη.
Είναι ο πρώτος μας εαυτός. Αυτό παραλαμβάνουμε από τους γονείς μας, αυτόν
βλέπουμε να ζουν οι άλλοι γύρω μας. Με αυτό το ρούχο του παλαιού ανθρώπου μάς
βρίσκει η χάρη και η αγάπη του Θεού και μας προσφέρει τον Ιησού Χριστό, γιατί
θέλει να μας σώσει.
Ο Νέος άνθρωπος
Είναι ο νέος μας εαυτός, το καινούργιο δημιούργημα που μας
χαρίζει ο Κύριος με την αναγέννηση. Είναι χτισμένος με τα στοιχεία της
δικαιοσύνης, της αγιότητας και της αλήθειας του Θεού. Είναι ο άνθρωπος που
μπορεί να ευαρεστήσει το Θεό και που θα κληρονομήσει τη Βασιλεία του Θεού δια
του Ιησού Χριστού. Ο νέος άνθρωπος έχει την ευλογία του Θεού στη ζωή του, μέσα
του κατοικεί το Άγιο Πνεύμα του Θεού και επάνω του μορφώνεται ο Ιησούς Χριστός.
Είναι ο πιστός υπηρέτης του Θεού, που ακούει τη φωνή Του και εκτελεί με χαρά το
θέλημά Του. Είναι ο άνθρωπος που κάθε μέρα που περνάει μοιάζει και περισσότερο
στον Ιησού Χριστό. Ο ίδιος ελαττώνεται και η ζωή του Ιησού προοδεύει μέσα του
και επάνω του.
Η μεγάλη κίνηση
Ανάμεσα στους δύο αυτούς αντίθετους κόσμους υπάρχει αγεφύρωτο
χάσμα. Δεν έχουν τίποτα το κοινό, δεν μπορούν να πλησιάσουν, να συμπορευτούν.
Άλλος κόσμος ο ένας, ο κόσμος της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου, άλλος
κόσμος ο άλλος, ο κόσμος της αγιότητας, της δικαιοσύνης, του φωτός, της
αλήθειας του Θεού. Όλα όσα λέμε γύρω από το έργο της αγάπης του Θεού, γύρω από
τη σωτηρία του αμαρτωλού ανθρώπου από τον αιώνιο θάνατο, γύρω από τη λύτρωση,
την αιώνια ζωή συνοψίζονται σ’ αυτή τη μία κίνηση.
Σωτηρία για τον αμαρτωλό
άνθρωπο είναι να μετακινηθεί από τον κόσμο του παλαιού ανθρώπου στον κόσμο του
νέου ανθρώπου, στον κόσμο του Θεού. Όπως πολύ όμορφα το απεικονίζει το εδάφιο,
να ξεντυθούμε τον παλαιό άνθρωπο και να ντυθούμε τον νέο άνθρωπο. Να μας
καλύψει πλήρως, αυτόν να περιφέρουμε ανάμεσα στους ανθρώπους, αυτόν να ζούμε
κάθε μέρα, μ’ αυτόν να ταυτιζόμαστε όλο και περισσότερο, μέχρι να γίνουμε ένα.
Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια, περισσότερες αναλύσεις.
Ο παλιός μας εαυτός
είναι δούλος, υπηρέτης της κακίας, της αδικίας, της αμαρτίας, μας τυραννάει,
χάνουμε τη ζωή μας μαζί του και την αιωνιότητα. Ο πρώτος που βασανίζεται και
υποφέρει από την παρουσία του είμαστε εμείς οι ίδιοι. Πρέπει να φύγει από τη
μέση, να τον καταδικάσουμε, να του αντισταθούμε μέχρι να πεθάνει. Η θέση του
δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει κενή. Θα ντυθούμε τον νέο άνθρωπο. Ο Ιησούς
Χριστός σε μικρογραφία επάνω μας. Πιστό Του αντίγραφο. Ο καρπός του Αγίου
Πνεύματος να εκφράζεται καθημερινά και να προοδεύει στη ζωή μας.
Η ευλογημένη κατάληξη
Παλιά, οι νοικοκυρές που δεν είχαν και πολλές οικονομικές
δυνατότητες ξήλωναν ένα παλιό πλεκτό, έκαναν κουβάρι το νήμα για να πλέξουν
κάτι καινούργιο. Αυτό το καθημερινό ξήλωμα του παλιού ανθρώπου μάς καλεί ο
Κύριος να αρχίσουμε. Κάθε μέρα να λιγοστεύει ο παλαιός άνθρωπος. Αυτή είναι η
σωτηρία του ανθρώπου. Και κάθε μέρα πιο κοντά στον Κύριο, πιο δική μας η δική
Του η ζωή. Μέχρι να ξεντυθούμε τελείως τον παλαιό άνθρωπο, να ξηλωθεί τελείως
το παλιό δημιούργημα της αμαρτίας, να πεθάνει, να μην έχει δύναμη και ισχύ
επάνω μας.
«Τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη, διά να
καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, ώστε να μη ήμεθα πλέον δούλοι της αμαρτίας·
διότι ο αποθανών ηλευθερώθη από της αμαρτίας» (Ρωμαίους ς:6-7)
Αν θέλουμε να ξεντυθούμε τον παλαιό άνθρωπο, να λυτρωθούμε
από την τυραννία του, από τη βασανιστική παρουσία του στην κάθε μας μέρα, μία
είναι η λύση. Να μην τρέφεται, να μην τροφοδοτείται. Να του κόψουμε το οξυγόνο,
να του κόψουμε την αιμάτωση. Να μη ζει. Την ώρα που εμφανίζεται και υπαγορεύει
το δικό του να τον πολεμήσουμε, να του κλείσουμε το δρόμο, να τον καταδικάσουμε
μπροστά στον Κύριό μας, προκρίνοντας το σοφό και τέλειο δικό Του θέλημά. Έτσι
πεθαίνει ο παλιός άνθρωπος, έτσι καταργείται το σώμα της αμαρτίας, έτσι
ξεντυνόμαστε το ρούχο της αμαρτίας για να ντυθούμε την καινούργια, λυτρωμένη
ζωή, που τιμά και δοξάζει τον Θεό.
Κάτι που αποκλείεται
Πρέπει να το αναφέρουμε και αυτό στο τέλος, γιατί έχουμε να
κάνουμε με την καρδιά μας, που είναι ακόμα πονηρή και απατηλή. Μην κάνουμε το
λάθος και προσπαθήσουμε να τα συνταιριάξουμε. Ή το παλιό ρούχο θα αγαπάει η
καρδιά μας, ή το ρούχο του νέου ανθρώπου, και σ’ αυτό θα μένουμε και θα
προοδεύουμε. Τρίτη λύση, γκρίζα περιοχή, ενδιάμεση περιοχή δεν υπάρχει στα
πράγματα του Κυρίου. Όποιος θελήσει να φτιάξει μείγμα από τα δύο, όποιος
προσπαθήσει να κρατήσει τα καλά κατά τη γνώμη του από κάθε πλευρά, θα αποτύχει
οικτρά, γιατί η καρδιά του είναι πονηρή και βέβηλη.
Ο Κύριος είναι ξεκάθαρος σε αυτό που προτείνει, αυτό που
ζητάει από τον δικό Του πιστό. Να ξεντυθεί τον παλαιό άνθρωπο, να τον
καταδικάσει, να του αρνηθεί κάθε δικαίωμα να ζει και να εκδηλώνεται, να τον
στείλει με μίσος και αποστροφή στο σταυρό του Γολγοθά και στη θέση του να
αρχίσει να χτίζεται ο νέος άνθρωπος, σύμμορφος της εικόνας του Ιησού Χριστού,
με στοιχεία άγια, καθαρά, αιώνια. Τρίτη θέση δεν υπάρχει. Ο τρίτος δρόμος είναι
εκ του πονηρού και οι συνέπειες πολλές και τραγικές, όπως συμβαίνει με κάθε
απόκλιση του ανθρώπου από τον μοναδικό και αψεγάδιαστο νόμο του Θεού για τη ζωή
μας.
