Δανιήλ (18)

Δαν.β:30 Πλην όσον το κατ' εμέ, το μυστήριον τούτο δεν απεκαλύφθη προς εμέ διά σοφίας, την οποίαν έχω εγώ μάλλον παρά πάντας τους ζώντας, αλλά διά να φανερωθή η ερμηνεία προς τον βασιλέα και διά να γνωρίσης τους διαλογισμούς της καρδίας σου.

Εδώ ο Δανιήλ δείχνει ταπεινοφροσύνη. Αναγνωρίζει ταπεινά ότι εάν ο Θεός δεν του φανέρωνε την όράση, ποτέ δεν θα ήταν ικανός να πει στον βασιλιά την ερμηνεία του ενυπνίου.

Ο Δανιήλ δεν λέει ότι δεν είναι σοφότερος από όλους τους ζώντες, ή ότι δεν είναι σοφός από οιονδήποτε άλλον. Ήταν πράγματι ο πιο σοφός από όλους, αλλά η φανέρωση του ονείρου δεν ήταν αποτέλεσμα της σοφίας του. Ο Θεός του το απεκάλυψε. Ο Δανιήλ δεν ήταν κάποιος υπεράνθρωπος, κάποιο υπερφυσικό δημιούργημα του Θεού. Ήταν απλά ένας άνθρωπος στον οποίο ο Θεός έδωσε σοφία και ιδιαίτερη αποκάλυψη ώστε να φανερώσει την ερμηνεία στον βασιλιά. Εδώ ο Δανιήλ δοξάζει και υψώνει τον Θεό μέσα στο παλάτι και μπροστά στον βασιλιά, στον κατάλληλο καιρό και στην κατάλληλη περίσταση. Εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να μαρτυρήσει για τον Κύριο όσο μπορούσε και να ομολογήσει ότι ο Θεός του ουρανού έκανε γνωστή την ερμηνεία στον βασιλιά.

αλλά διά να φανερωθή η ερμηνεία προς τον βασιλέα

Με άλλα λόγια, για να φανερωθεί ο σκοπός που είχε η ερμηνεία του ενυπνίου στον βασιλιά. «δια να φανερωθή» είναι μια αόριστη γενικότητα. Ο Δανιήλ εκείνο που θέλει να κάνει εδώ είναι να μην ελκύσει την προσοχή στον εαυτό του λέγοντας, «εγώ θα σας φανερώσω την ερμηνεία». Προσπαθεί να δώσει στον βασιλιά να καταλάβει ότι δεν είναι ο ίδιος, ούτε έχει κάποια ιδιαίτερη αξία, ούτε θεϊκή καταγωγή, αλλά είναι ο αληθινός Θεός του ουρανού Εκείνος που του αποκάλυψε την ερμηνεία του ενυπνίου.

Στις Παρ.κβ:29 μας λέει ότι ο άνθρωπος που είναι επιτήδειος στο έργο του, θα παρασταθεί ενώπιον βασιλέων. Και ο Δανιήλ ήταν επιμελής και προσεκτικός στην εργασία του και στο περπάτημά του με τον Θεό, γι' αυτό και ο Θεός τον ύψωσε και του έδωσε σοφία να παρασταθεί ενώπιον του βασιλιά. Επίσης στις Παρ.κε:3 διαβάζουμε ότι «Ο ουρανός κατά το ύψος και η γη κατά το βάθος και η καρδία των βασιλέων είναι ανεξερεύνητα». Ο Θεός όμως είναι ικανός να ερευνήσει την καρδιά του βασιλιά. Είναι ο μόνος που το έκανε και το αποκάλυψε στον Δανιήλ.

Τώρα οι σοφοί άντρες της Βαβυλώνας θα καταλάβαιναν οπωσδήποτε όταν ο Δανιήλ έδινε την ερμηνεία, ότι ο Θεός που λατρεύει ήταν η αιτία που δεν θανατώθηκαν. Όλοι αυτοί οι σοφοί που αντιπροσώπευαν διάφορους ψευδείς θεούς θα αντιλαμβάνονταν ότι ο Θεός του Δανιήλ τους κράτησε ζωντανούς, κάτι που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι δικοί τους θεοί.

Δαν.β:31 Συ, βασιλεύ, εθεώρεις και ιδού, εικών μεγάλη· εξαίσιος ήτο εκείνη η εικών και υπέροχος η λάμψις αυτής, ισταμένης ενώπιόν σου, και η μορφή αυτής φοβερά.

Η εικόνα είναι ένα σύμβολο, αλλά και κάτι περισσότερο από σύμβολο. Αυτή η εικόνα ήταν ένα άγαλμα, ένα ειδωλολατρικό σύμβολο. Με την πλατιά της έννοια, συμβολίζει την δραστηριότητα της ανθρώπινης φυλής, του παλαιού Αδάμ κάτω από το πνεύμα και την δύναμη του Σατανά. Αυτό που πέτυχε ο Σατανάς στη συνεργασία του με τον άνθρωπο, είναι αυτές οι ειδωλολατρικές παγκόσμιες αυτοκρατορίες, οι οποίες βρίσκονταν κάτω από την κυριαρχία του.

Η ειδωλολατρική εικόνα είχε μορφή ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι αυτοκρατορίες εξύψωναν ανθρώπους του οποίους θεωρούσαν θεούς και εξυμνούσαν τη δόξα τους και τη δύναμή τους.

και υπέροχος η λάμψις αυτής

Ήταν λαμπερή η εικόνα, γυαλιστερή και αστραφτερή. Ο Σατανάς έρχεται σαν άγγελος φωτός (Β' Κορ.ια:14). Καθώς η εξουσία του Σατανά επηρεάζει τον κόσμο, οι άνθρωποι είναι κάτω από την εξουσία και την λαμπρότητα αυτών των αυτοκρατοριών, οι οποίες διαδέχονται η μία την άλλη. Οι λαοί βρίσκονται σε φόβο από την εξουσία αυτών που ίδρυσαν αυτές τις μεγάλες αυτοκρατορίες, που ενσάρκωναν τις επιθυμίες, τις φιλοδοξίες και την υπερηφάνεια της καρδιάς του ανθρώπου, που είναι αποχωρισμένος από τον Θεό.

Στην Α' Ιωάν.β:15-17 μας λέει ο λόγος του Θεού: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω. Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ' είναι εκ του κόσμου. Και ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα».

Αυτό ακριβώς πρόκειται να δει ο Δανιήλ. Όλες αυτές οι παγκόσμιες αυτοκρατορίες και αυτοί που αντιπροσωπεύουν ανθρώπινες επιθυμίες και φιλοδοξίες, πρόκειται να παρέλθουν. Μόνο αυτοί που θα μείνουν άγιοι και αποχωρισμένοι από την αμαρτία πρόκειται να ζήσουν αιώνια στην παρουσία του Θεού.

Η εικόνα ήταν τρομακτική και προξενούσε φόβο. Έτσι όταν ο βασιλιάς είδε αυτήν την εικόνα στο όνειρό του, μπήκε ένας μεγάλος φόβος μέσα στην καρδιά του, γιατί η εικόνα στεκόταν ακριβώς μπροστά του, ήταν τρομερή στη θέα και πολύ μεγαλύτερη από αυτόν.

Όπως η Βαβυλώνα είναι ένα από τα επτά κεφάλια του θηρίου στην Αποκ.ιγ:1 και μέρος ενός μεγαλύτερου παγκόσμιου Σατανικού σχεδίου, έτσι και η αυτοκρατορία του Ναβουχοδονόσωρ ήταν μόνο ένα δόντι στο μεγάλο τέρας που κατασκεύαζε ο Σατανάς. Εάν ο Σατανάς δεν μπορούσε να επιβάλλει πλήρως την εξουσία του μέσω της αυτοκρατορίας του Ναβουχοδονόσωρ, θα εργαζόταν με την επόμενη αυτοκρατορία, και αν αποτύγχανε και  μ’ αυτή, θα χρησιμοποιούσε κάποια άλλη, μέχρις ότου τελικά να κατορθώσει να επιβάλλει ολοκληρωτική παγκόσμια κυριαρχία στις καρδιές των ανθρώπων. Η Σατανική δύναμη αυτής της τεράστιας κοσμοκρατορίας τρομοκράτησε ακόμη και τον Ναβουχοδονόσωρ. Αυτή η κοσμοκρατορία δεν είναι άλλη από το παγκόσμιο σύστημα του Αντίχριστου.

Τα επτά κεφάλια είναι επτά αυτοκρατορίες:

1. Αίγυπτος - Σύμβολό της είναι ο κροκόδειλος.
2. Ασσυρία - μαύρος πάνθηρας.
3. Βαβυλώνα - λέων.
4. Μηδοπερσία - άρκτος.
5. Ελλάδα - λεοπάρδαλη.
6. Ρώμη – απερίγραπτο θηρίο.
7. Το σύστημα του Αντίχριστου