Δαν.β:21,22 και αυτός μεταβάλλει τους καιρούς και τους
χρόνους· καθαιρεί βασιλείς και καθιστά βασιλείς· δίδει σοφίαν εις τους σοφούς
και γνώσιν εις τους συνετούς. Αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμένα·
γνωρίζει τα εν τω σκότει και το φως κατοικεί μετ' αυτού.
Φαίνεται ότι ο Δανιήλ μιλάει με όρους της σημασίας της όρασης
που είδε. Η όραση αναφέρεται στον Ναβουχοδονόσωρ, που θα διωχνότανε από τον θρόνο
του και θα αναλάμβανε πάλι την εξουσία αργότερα.
Στον Ψαλμ.οβ:11 διαβάζουμε ότι «θέλουσι
προσκυνήσει αυτόν πάντες οι βασιλείς· πάντα τα έθνη θέλουσι δουλεύσει αυτόν».
Στην επιστολή Ιακ.α:5 μας λέει: «Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του
δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν».
Ο Δανιήλ ήταν σε ένα τόπο που δεν υπήρχε η σοφία του Θεού
και γι’ αυτό ζήτησε από τον Θεό να του δώσει. Στην Κολ.β:3 λέει: «εν τω οποίω είναι κεκρυμμένοι πάντες οι
θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως».
Στον Ψαλμ.ρλθ:12 λέει «και
αυτό το σκότος δεν σκεπάζει ουδέν από σού· και η νυξ λάμπει ως η ημέρα· εις σε
το σκότος είναι ως το φως». Για τον Θεό, το σκοτάδι είναι όπως το φως. Γνωρίζει
τα πάντα. Τίποτα δεν είναι κρυφό ενώπιον Του. Κατοικεί φως απρόσιτο και δεν
υπάρχει καμμιά σκοτεινή πτυχή πάνω Του.
Δαν.β:23 Σε, Θεέ των πατέρων μου, ευχαριστώ και σε
δοξολογώ, όστις μοι έδωκας σοφίαν και δύναμιν, και έκαμες γνωστόν εις εμέ ό,τι
εδεήθημεν παρά σου. Διότι συ έκαμες γνωστήν εις ημάς του βασιλέως την υπόθεσιν.
Ο Δανιήλ ταπεινά αναγνωρίζει ότι ο Θεός είναι Αυτός που του
έδωσε τη σοφία και τη δύναμη. Λέει ακόμα ότι ο Θεός τους αποκάλυψε ό, τι Του
ζήτησαν. Η ενότητα στην προσευχή και την δέηση ήταν αναγκαία ανάμεσά τους και
έπρεπε όλοι μαζί να έχουν μια καρδιά και ένα πνεύμα για να δώσει ο Θεός στον Δανιήλ
αυτήν την αποκάλυψη. Ένα σημείο που πρέπει να προσέξουμε εδώ είναι ότι πολλοί
μαζί προσευχήθηκαν να απαντήσει ο Θεός στο αίτημά τους, αλλά μόνο ένας έλαβε
την απάντηση, ο Δανιήλ. Έπρεπε να είναι σύμφωνοι και ενωμένοι για να κινηθεί ο Θεός
και να τους αποκαλύψει την υπόθεση του βασιλιά.
Δαν.β:24 Υπήγε λοιπόν ο Δανιήλ προς τον Αριώχ, τον
οποίον ο βασιλεύς διέταξε να απολέση τους σοφούς της Βαβυλώνος· υπήγε και είπε
προς αυτόν ούτω· Μη απολέσης τους σοφούς της Βαβυλώνος· είσαξόν με ενώπιον του
βασιλέως και εγώ θέλω φανερώσει την ερμηνείαν προς τον βασιλέα.
Ο Δανιήλ πρέπει να πήγε στον Αριώχ τα μεσάνυχτα ή πολύ νωρίς
το πρωί, πριν ακόμη γίνει κάποια ενέργεια σχετικά με τη διαταγή του βασιλιά να
θανατωθούν οι σοφοί της Βαβυλώνας. Ο Θεός είχε ήδη προετοιμάσει τον Δανιήλ γι’
αυτήν ακριβώς την ώρα. Έτσι εμφανίζεται στον Ναβουχοδονόσωρ. Ήταν η στιγμή που
ο Θεός θα χρησιμοποιούσε θαυμαστά τον Δανιήλ ώστε να ανέβει στα υψηλά αξιώματα
της αυτοκρατορίας και να δοξαστεί ο Θεός.
Δαν.β:25 Και εισήξεν ο Αριώχ μετά σπουδής τον Δανιήλ
ενώπιον του βασιλέως και είπε προς αυτόν ούτως, Εύρηκα άνδρα εκ των υιών της
αιχμαλωσίας του Ιούδα, όστις θέλει φανερώσει την ερμηνείαν εις τον βασιλέα.
Ο Αριώχ έφερε τον Δανιήλ μετά σπουδής μπροστά στον βασιλιά,
πιθανόν νωρίς το πρωί, ώστε να προλάβει οποιαδήποτε ενέργεια του βασιλιά σχετικά
με το διάταγμα.
Δαν.β:26 Απεκρίθη ο βασιλεύς και είπε προς τον
Δανιήλ, του οποίου το όνομα ήτο Βαλτασάσαρ, Είσαι ικανός να φανερώσης προς εμέ
το ενύπνιον το οποίον είδον και την ερμηνείαν αυτού;
Ο βασιλιάς θέλει από τον Δανιήλ να του φανερώσει το ενύπνιο
που είδε ώστε να το θυμηθεί, και την ερμηνεία του. Ο Δανιήλ ήξερε την ερμηνεία,
όχι από δική του ικανότητα, αλλά με την κατευθείαν αποκάλυψη του Θεού, ο Οποίος
γνωρίζει το κάθε τι πριν ακόμη γίνει.
Δαν.β:27 Απεκρίθη ο Δανιήλ ενώπιον του βασιλέως και
είπε, Το μυστήριον, περί του οποίου ο βασιλεύς επερωτά, δεν δύνανται σοφοί,
επαοιδοί, μάγοι, μάντεις, να φανερώσωσι προς τον βασιλέα·
Ο Δανιήλ εξυψώνει την σοφία του Θεού πάνω από την σοφία των
ανθρώπων. Χρησιμοποιεί αυτήν την ευκαιρία για να διακηρύξει ότι υπάρχει ένας
μόνο αληθινός Θεός, ο οποίος μπορεί να φανερώσει τέτοια πράγματα. Παίρνει σαν
αφορμή το όνειρο για να μαρτυρήσει και να ομολογήσει την αλήθεια.
