Τελική νουθεσία (ις:17-20)
Η παραίνεση αυτή είναι ασυνήθιστη για την επιστολή, γιατί
μόνο εδώ ο Παύλος αναλαμβάνει την αποστολική εξουσία με τόσο δυναμικό τρόπο. Σε
όλη την επιστολή ήταν πολύ προσεκτικός και διακριτικός, επικαλείτο πάντοτε τη
Γραφή για να καθιερώσει τις προτάσεις του, έχοντας επίγνωση ότι δεν είχε μιλήσει
αυτός στους Ρωμαίους, ούτε τους είχε υπηρετήσει. Ωστόσο, ο Θεός έκρινε προφανώς
αυτό το προειδοποιητικό μήνυμα ότι είναι τόσο σημαντικό, ώστε να δικαιολογείται
η δυναμική νουθεσία.
Ρωμ.ις:17 Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, να προσέχητε τους
ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα εναντίον της διδαχής, την οποίαν σεις
εμάθετε, και απομακρύνεσθε απ' αυτών.
Αυτή η τελική νουθεσία ήταν μια προειδοποίηση κατά των
ταραχοποιών. Οι Ρωμαίοι προειδοποιούνται ότι είναι επιτακτική ανάγκη να προσέξουν
και να κρατήσουν μακριά τους ταραξίες. Το υπόλοιπο της επιστολής δεν μαρτυρεί
ότι υπήρξαν τέτοιου είδους προβλήματα στη ρωμαϊκή εκκλησία εκείνο τον καιρό —
αντίθετα, είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική (α:8, ιε:14, ις:19). Προφανώς ο Θεός
προειδοποιούσε τους Ρωμαίους να προφυλαχθούν από μελλοντικά προβλήματα. Ο Παύλος
είχε ήδη αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στη Γαλατεία, με την άφιξη των Ιουδαϊζόντων.
Αυτοί ήταν Εβραίοι Χριστιανοί που επέμεναν ότι οι Εθνικοί Χριστιανοί έπρεπε να
τηρούν το Νόμο του Μωυσή για να σωθούν. Ο Παύλος προέβλεψε ότι αυτοί οι
παρείσακτοι σύντομα θα πήγαιναν στη Ρώμη και υποκινούσαν διαμάχες εκεί.
Συγκεκριμένα οι Ρωμαίοι έπρεπε να προσέξουν και να αποφεύγουν
εκείνους που προκαλούν τις διαιρέσεις (σχήσματα μέσα στην εκκλησία) και τα σκάνδαλα
(λίθους προσκόμματος ή εμπόδια που εμποδίζουν το λαό να βρει και να λατρεύσει τον
Θεό). Έπρεπε να αποφεύγουν τέτοιους ανθρώπους που δημιουργούν σκάνδαλα ενάντια
στη διδασκαλία που είχαν λάβει, και περιλαμβάνεται σ’ αυτή την επιστολή.
Ρωμ.ις:18 Διότι οι τοιούτοι δεν δουλεύουσι τον Κύριον
ημών Ιησούν Χριστόν, αλλά την εαυτών κοιλίαν, και διά λόγων καλών και κολακευτικών
εξαπατώσι τας καρδίας των ακάκων·
Περιγράφει την κατάσταση αυτών των ταραχοποιών. Αντί να
υπηρετούν τον Κύριο, εξυπηρετούν τις δικές τους ορέξεις ή επιθυμίες. Με άλλα
λόγια, είναι μισθοφόροι. Με ωραία και κολακευτικά λόγια κοροϊδεύουν τους άκακους.
Άκακος σημαίνει «αθώος, άδολος ή ανυποψίαστος». Η μέθοδος αυτών των έμμισθων
οργάνων έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που ο Παύλος κήρυττε το Ευαγγέλιο:
Α’ Κορ.β:1 Και
εγώ, αδελφοί, ότε ήλθον προς εσάς, ήλθον ουχί με υπεροχήν λόγου ή σοφίας
κηρύττων εις εσάς την μαρτυρίαν του Θεού.
Α’ Κορ.β:4 και
ο λόγος μου και το κήρυγμά μου δεν εγίνοντο με καταπειστικούς λόγους ανθρωπίνης
σοφίας, αλλά με απόδειξιν Πνεύματος και δυνάμεως,
(Το κριτικό κείμενο λέει «κυριω ημων χριστω» αντί «Κύριον
ημών Ιησούν Χριστόν).
Ρωμ.ις:19 διότι η υπακοή σας διεφημίσθη εις πάντας.
Όσον λοιπόν διά σας χαίρω· θέλω δε να ήσθε σοφοί μεν εις το αγαθόν, απλοί δε
εις το κακόν.
Τους διαβεβαιώνει για την εμπιστοσύνη που τους έχει και την
ικανότητά τους να μένουν αληθινοί. Όπως έγραψε και στο α:8, η ρωμαϊκή εκκλησία
είχε μια καλή φήμη σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο και Παύλος χαιρόταν γι’ αυτό.
Ειδικότερα, ήταν γνωστοί για την υπακοή τους. Ωστόσο, ο Θεός τους υποδεικνύει
να είναι σοφοί σχετικά με το καλό αλλά απλοί ή αθώοι σχετικά με το κακό. Στο
κριτικό κείμενο αντί «απλοί» λέει «ακεραιους» που σημαίνει «αγνούς, αθώους». Η
ίδια λέξη (ακέραιοι) χρησιμοποιείται στη διδασκαλία του Χριστού, στο Ματθ.ι:16,
οπότε το εδ.19 φαίνεται να είναι ένας υπαινιγμός στα προηγούμενα λόγια του
Χριστού.
Ρωμ.ις:20 Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει
τον Σατανάν υπό τους πόδας σας. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μεθ'
υμών. Αμήν.
Δίνει τη βεβαιότητα της νίκης. Ο Θεός της ειρήνης (ιε:33) θα
φέρει ειρήνη συντρίβοντας τον εχθρό μας. Σύντομα, θα συντρίψει το Σατανά κάτω
από τα πόδια της εκκλησίας. Η λέξη «ταχέως» μπορεί να σημαίνει είτε «σύντομα» ή
«άμεσα». Ίσως η έμφαση είναι ότι όταν έρθει αυτή η ώρα, αυτό θα γίνει ταχέως.
Προφανώς παραπέμπει στη Γένεση γ:15, όπου ο Θεός είπε στο
φίδι: «και έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του
σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν,
και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού». Εφαρμόζοντας αυτή την προφητεία
για το Χριστό στο Θεό, η προς Ρωμαίους στην πραγματικότητα εξισώνει το Χριστό
με το Θεό. Επίσης εξισώνει το σύντριμμα της κεφαλής του Σατανά από το Χριστό,
με το σύντριμμα του Σατανά κάτω από τα πόδια της εκκλησίας. Δεδομένου ότι η
εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού, θα συμμετάσχει στη συντριβή του Σατανά και
θα βγει νικήτρια.
Σ’ αυτή τη θριαμβευτική αναφορά, δίδεται μια ευλογία στην εκκλησία
της Ρώμης: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού είη μεθ' υμών. Αμήν». (Το κριτικό κείμενο παραλείπει το «Χριστού»
και «Αμήν»).
Ενώ η δυναμική νουθεσία αυτού του τμήματος είναι λίγο
ασυνήθιστη για την επιστολή αυτή, παρόμοιες προειδοποιήσεις για ταραξίες,
έμμισθα όργανα, πλάνους και ψευδοπροφήτες είναι κοινές στις επιστολές της
Καινής Διαθήκης (Δείτε Φιλιπ.γ:18-19, Β’ Τιμ.γ:6, Τίτος α:10-11, Β’ Πέτρ.β:12-19,
και Ιούδα 11-16).
