Προτεραιότητες
Προτεραιότητα είναι κάτι στο οποίο
δίνουμε προβάδισμα προσδιορίζοντας ένα βαθμό επείγοντος ή σπουδαιότητας γι'
αυτό. Πολλοί εργάτες δεν έχουν διευθετήσει το ζήτημα για το ποιες πρέπει να
είναι οι προτεραιότητές τους. Ανάμεσα σ' εκείνες που έχουν, πολύ λίγοι ζουν
σύμφωνα με αυτές τις προτεραιότητες.
Οι πολλές επιλογές της ζωής
συναγωνίζονται το χρόνο μας, και για τον οποιοδήποτε έλεγχο επάνω στις ζωές μας
πρέπει να αποφασίσουμε εκ των προτέρων σε τι δίνουμε τους εαυτούς μας. Ο
αντικειμενικός σκοπός του να βάζουμε προτεραιότητες, είναι να κατανέμουμε
ορισμένα ποσά χρόνου και χρημάτων όπου ο Θεός μας κατευθύνει.
Τι είναι σημαντικό για τον Θεό; Η
απάντηση σ' αυτή την ερώτηση αποκαλύπτει ποιες οφείλουν να είναι οι
προτεραιότητές μας. Οι προτεραιότητες μας βοηθούν να περιορίσουμε την εστία
προσοχής μας. Για να το πούμε απλά, ο Θεός θέλει να ζούμε με βιβλικές
προτεραιότητες, να είμαστε εργάτες που σχεδιάζουμε τη ζωή μας σύμφωνα με το λόγο
του Θεού.
Μία μέρα ένας ειδικός στο νόμο του
Θεού δοκίμασε τον Ιησού με μία ερώτηση: «Διδάσκαλε,
ποία εντολή είναι μεγάλη εν τω νόμω; Και ο Ιησούς είπε προς αυτόν, 'Θέλεις
αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου,
και εξ όλης της διανοίας σου» (Ματθ.κβ:36-37).
Εάν αντιλαμβανόμασταν την πλήρη έκταση
αυτής της σπουδαίας εντολής, τότε οι ζωές μας θα έπαιρναν μία νέα διάσταση. Θα
βάζαμε τα χέρια μας στο καθήκον που ο Θεός μας έχει δώσει ή θα μας δώσει, ενώ
σκεφτόμαστε την ίδια στιγμή ότι το πιο σημαντικό έργο μας είναι να Τον αγαπάμε.
Οποιοδήποτε καθήκον μας παρέχει την ευκαιρία να αποδείξουμε την αγάπη και την
ευγνωμοσύνη μας προς Αυτόν με ένα χειροπιαστό τρόπο.
Η πρώτη ευθύνη ενός εργάτη είναι να
περιφρουρήσει το προσωπικό του βάδισμα με το Θεό και να μένει αφοσιωμένος σ'
Αυτόν. Απολύτως πρωταρχικό στην κλήση και το έργο του είναι το καθήκον να
καλλιεργήσει την πνευματική ζωή του. Παρόλο που αναφέρονται σε άλλο θέμα, αυτά
τα λόγια, μιλούν δυνατά σε κάθε εργάτη: «Με
έβαλον φύλακα εις τους αμπελώνας' τον ίδιον μου αμπελώνα όμως δεν εφύλαξα»
(Άσμα Ασμάτων α:6).
Αν δεν κάνουμε την πνευματική ζωή μας την
πρώτη προτεραιότητα, υπάρχει ένας αληθινός κίνδυνος να γίνουμε μόνο
επαγγελματίες. Η ψυχρότητα του επαγγελματισμού δε θα αφήσει ποτέ τη δουλειά να
γίνει στην πραγματικότητα, σταματά τη ροή του Πνεύματος, και οι ψυχές που
υπηρετούμε δε θα ανταποκριθούν. Ένα άτομο ή ένα ακροατήριο στο οποίο υπηρετεί ένας
εργάτης, γνωρίζει εάν έχει ή όχι πνευματική επαφή, δεν φαίνεται με το μάτι,
αλλά σίγουρα η ψυχή μπορεί να το αντιληφθεί.
Μπορεί να κουραστούμε πάρα πολύ με τις
πολλές δραστηριότητες που απαιτούν τον χρόνο και την προσοχή μας. Η διακονία
δεν υπήρξε ποτέ εύκολη δουλειά, αλλά τώρα περισσότερο από ποτέ οι απαιτήσεις
φαίνονται να αυξάνονται καθημερινά. Μόνο η εσωτερική δύναμη που παίρνουμε από
τον Θεό θα μας εμποδίσει να κουραστούμε ψυχολογικά.
Το σύστημα του κόσμου είναι πολύ
μακριά από την πνευματική ζωή, και συναγωνίζεται ευθέως τις βιβλικές
προτεραιότητες. Αλλά πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε ξένοι και παρεπίδημοι σ'
αυτόν τον κόσμο, προσκυνητές που απλά περιδιαβαίνουν.
