Γένεση ιζ:1
Προτροπή η παραπάνω του Θεού στον Αβραάμ, που μάλιστα για να
μη νομιστεί ότι δίνεται μόνο στο ξεκίνημα του πνευματικού βίου, προλογίζεται με
το «ότε ήτο ενενήκοντα εννέα ετών... είπε προς αυτόν ο Κύριος». Όλος δηλαδή ο
πνευματικός μας βίος, είναι ένα καθημερινό και συνεχώς ανανεούμενο «περιπάτει ενώπιον
του Θεού, μετά του Θεού» (ε:22,24, ς:9). Σε τί όμως αναλύεται και πώς
υλοποιείται τούτο το πνευματικό περπάτημα;
1. Σε μια
ολόψυχη αφιέρωση
Ενώχ - για να πάρουμε κάποιον που μαρτυρημένα «περιεπάτησε
μετά του Θεού» (Εβραίους ια:5) - σημαίνει «αφιερωμένος». Η επιστροφή σου στον
Χριστό, υπογραφή ενός συμβολαίου ισόβιας και αιώνιας φιλίας και συμπόρευσης
ήταν. Άφηνε την πνευματική σου μνήμη, συχνά ν’ αναφέρεται σ’ αυτό.
2. Σε μια
αδιατάρακτη επικοινωνία
Το «περιπάτει ενώπιόν μου» και τα «να περιπατείς εις τας οδούς
του Κυρίου» (Δευτερονόμιο κς:17), «τους περιπατούντας ενώπιόν σου» (Α’ Βασιλέων
η:23), φανερώνουν μια ζωή που δεν έχει τίποτα να κρύψει από τον Κύριο. Μια επικοινωνία,
που δεν τη διαταράσσει και δεν την διακόπτει η αμαρτία.
3. Σε μια
απόλυτη ταύτιση
Ο Αμώς, διερωτάται «δύνανται δύο να περιπατήσουν ομού, εάν δεν
είναι σύμφωνοι;» (γ:3). Το κείμενο των Ο’, προσδιορίζει· «εάν μη γνωρίσωσιν εαυτούς;».
Φανερή λοιπόν η ανάγκη, να μαθαίνεις το χαρακτήρα και το θέλημα του Θεού, και να
ταυτίζεσαι απόλυτα μ’ αυτά, για να χεις πραγματική κι ευλογημένη συμπόρευση μαζί
Του.
4. Σε μια
ισοβιότητα σχέσης
Το «περιεπάτησεν μετά του Θεού», είχε έκταση 300 χρόνων στη
ζωή του Ενώχ. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια θερινή διαμονή μαζί με τον τάδε φίλο
ή έναν κυριακάτικο εκκλησιασμό. Στην περισυλλογή - προχθές - των 40 χρόνων με τον
Κύριο, βλέποντας τη ζωή, τους ανθρώπους και τους δρόμους τους, είπα- «Κύριε, προς
τίνα θέλω υπάγει;» (Ιωάννης ς:67).
5. Σε μια
επιδοκιμασία θεϊκή
Όταν γράφεται για τον Ενώχ ότι «ευηρέστησεν εις τον Θεόν» (Εβραίους
ια:5), σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι αρκετές φορές δεν συμμορφώθηκε και δεν
ευαρέστησε τον κόσμο γύρω του. Και τα δύο μαζί, δεν συμβαίνουν. Γιατί, «η φιλία
του κόσμου... και όστις θελήση να είναι φίλος του κόσμου...» (Ιάκωβος δ:4).
6. Σε μια
ακλόνητη πίστη
Τη διέθετε ο Ενώχ, γιατί μια πνευματική πορεία 300 χρόνων,
ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι δεν θα ’χε και τις συννεφιές της και τις μπόρες
της! Εξάλλου - «χωρίς πίστεως είναι αδύνατον να ευαρεστήσει τις εις αυτόν» (Εβραίους
ια:6). Κι όσο η πορεία φέρνει στο «πλησιάζει η εσπέρα κι έκλινεν η ημέρα» (Λουκάς
κδ:29), τόσο πιο παρούσα πρέπει να 'ναι.
7. Σ’
ένα ένδοξο περπάτημα
Το «μετέθεσεν» (Εβραίους ια:5), δεν είναι ταυτόσημο με το «εξαφάνισε»
η «εγκατέλειψε». Εκείνος που στη ζωή τούτη «περιεπάτησεν μετά του Θεού», με το
θάνατο απλώς αλλάζει τόπο κι ένδυμα, για ένα καινούργιο κι ένδοξο περπάτημα με τον
Θεό. Μπαίνει στη χορεία εκείνων που «θέλουσι περιπατήσει μετά του Χριστού με
λευκά» (Αποκάλυψη γ:4).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
ΑΡΧΙΣΕ, να περιπατείς με τον Θεό. ΣΥΝΕΧΙΣΕ, πιστά στην
πνευματική σου τούτη συμπόρευση. ΖΗΣΕ στην προσδοκία, της αιώνιας συμπόρευσης με
τον Κύριό σου.
