Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ - Θαύματα θεραπείας (4)

Α. Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

Λουκ.ιγ:11-17

1.  Τα γεγονότα

Το θαύμα αυτό έγινε στην συναγωγή κατά την ημέρα του Σαββάτου. Μαζί με άλλες θεραπείες που είχαν γίνει το Σάββατο, δημιούργησε μεγάλη αντίσταση κατά του Ιησού. Σ’ αυτή την περίπτωση ο αρχισυνάγωγος θύμωσε πολύ.

Αυτή η γυναίκα μπορεί να ήταν ηλικιωμένη. Δεν ξέρουμε την ακριβή της ηλικία, αλλά το σώμα της ήταν λυγισμένο και δεμένο από ένα πνεύμα ασθένειας πάνω από δεκαοχτώ χρόνια.  Ήταν ανίκανη να σταθεί όρθια, κι έτσι έπρεπε να περπατά και να κινείται κατ’ αυτό τον τρόπο. Ήταν μια χρόνια περίπτωση ασθένειας, και σίγουρα μια δύσκολη υπόθεση.

2.  Η ανάγκη.

Μια συγκύπτουσα γυναίκα αβοήθητη πάνω από δεκαοχτώ χρόνια χρειαζόταν ελευθερία.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Θα πρέπει προσεκτικά να μελετήσουμε τα βήματα που έκανε εδώ ο Ιησούς.

ÞΚάλεσε την γυναίκα προς Αυτόν. Αυτό απαιτούσε προσπάθεια, πίστη και υπακοή από το μέρος της.

ÞΠροφανώς αυτή ποτέ δεν ζήτησε θεραπεία, αλλά οπωσδήποτε, ο Κύριος είπε τον Λόγο: «Γύναι, ηλευθερωμένη είσαι από της ασθενείας σου».

ÞΟ Ιησούς έβαλε τα χέρια Του πάνω της. Αυτό έγινε αφού πρόφερε το γεγονός της θεραπείας.

ÞΑμέσως στάθηκε όρθια θεραπευμένη. 

ÞΔόξασε τον Θεό.

4.  Αποτελέσματα και δίδαγμα

Υπάρχουν τρεις βασικές διδασκαλίες εδώ:

1.     Αυτή η παραμόρφωση οφειλόταν σ’ ένα πνεύμα αναπηρίας. Είχε δεθεί απ’ τον Σατανά για 18 χρόνια. Αυτό δείχνει ότι η θλίψη της ήταν σαφώς προερχόμενη από πνευματικούς λόγους.  Ήταν δεμένη από ένα δαιμόνιο.

2.     Ο Κύριος την απεκάλεσε «θυγατέρα του Αβραάμ». Αυτό σήμαινε περισσότερα από το ότι ήταν Εβραία. Στην πραγματικότητα την ονόμασε «παιδί της πίστης». Αυτό μπορεί να απευθυνθεί στον καθένα απ’ εμάς (Β’ Τιμ.β:19).

3.     Πρώτα έπρεπε να υπακούσει και να πάει στο Χριστό.

Αυτό απαιτούσε οδυνηρή προσπάθεια και αγώνα, αλλά ήταν αναγκαίο.

Β. Ο ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ

Λουκ.ιζ:11-19

1.  Τα γεγονότα

Το θαύμα αυτό της θεραπείας των δέκα λεπρών έλαβε χώρα έξω από ένα χωριό κοντά στα σύνορα της Σαμάρειας.  Οι εννέα απ’ αυτούς τους λεπρούς ήταν Εβραίοι κι είχαν έναν εθνικό ανάμεσά τους. Η κοινή αθλιότητα και τα βάσανα τους είχαν γκρεμίσει τα φυλετικά εμπόδια.

Σύμφωνα με την παράδοση, έπρεπε να στέκονται μακριά και να φωνάζουν «Ακάθαρτος». Η κατάστασή τους ήταν απελπιστική, αλλά τίποτα δεν είναι απελπιστικό όταν ο Ιησούς έρχεται στο προσκήνιο.  Αναμφίβολα θα είχαν ακούσει για την θεραπεία του λεπρού στην αρχή της διακονίας του Κυρίου μας. Αν μη τι άλλο, είχαν ακούσει για τον Ιησού, και γι’ αυτό τώρα φωνάζουν τ’ όνομά Του. Κραύγασαν όλοι μαζί «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς».

2.  Η ανάγκη.

Υπήρχαν 10 λεπροί που είχαν ανάγκη θεραπείας.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Ο Ιησούς τους είπε απλά να πάνε και να δείξουν τους εαυτούς τους στους ιερείς. Αυτό σήμαινε ότι ο καθένας θα πήγαινε στον ιερέα που ήταν πιο κοντά στο σπίτι του και ο Σαμαρείτης στον ναό του όρους Γαριζίν.

Αυτοί αμέσως υπάκουσαν και καθώς πήγαιναν θεραπεύτηκαν.

Τα ξερά λέπια έπεσαν από πάνω τους, οι λευκές κηλίδες εξαφανίστηκαν, το υγιές χρώμα επέστρεψε στο δέρμα τους, κι όλα τα παραμορφωμένα μέλη ήταν τώρα αποκατεστημένα. Ρίγησαν και γεμάτοι συγκίνηση βιάστηκαν να φύγουν. Ωστόσο ο Σαμαρείτης επέστρεψε γρήγορα στον Ιησού, έπεσε στα πόδια Του και άρχισε να Τον ευχαριστεί.

Ο Ιησούς διέταξε τον Σαμαρείτη να φύγει λέγοντάς του ότι η πίστη του τον έσωσε, και καταδίκασε τους άλλους με την ερώτηση: «Οι δε εννέα πού είναι;»

4.  Αποτελέσματα και δίδαγμα.

Ο Θεός ευαρεστείται όταν Τον ευχαριστούμε. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε να Τον ευχαριστούμε για τις ευλογίες Του. Το να ευχαριστεί κανείς τον Θεό σημαίνει ότι έχει μια υγιή πίστη. Όταν ο Ιησούς επαίνεσε τον Σαμαρείτη, είπε ότι ήταν η πίστη του που τον έσωσε, όχι οι ευχαριστίες.

Γ. Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΒΑΡΤΙΜΑΙΟΥ

Μάρκ.ι:46-52  Λουκ.ιη:35-43

1.  Τα γεγονότα.

Αυτό το θαύμα έγινε καθώς ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για τελευταία φορά. Καθώς ο Ιησούς άφησε την Ιεριχώ, ένα μεγάλο πλήθος Τον ακολούθησε.

Στην άκρια του δρόμου καθόταν ένας τυφλός ζητιάνος που λεγόταν Βαρτίμαιος. 

Όταν άκουσε ότι ο Ιησούς περνούσε από κει, αμέσως άρχισε να φωνάζει «Ιησού Υιέ του Δαβίδ, ελέησόν με» Ο κόσμος του είπε να κάνει ησυχία, αλλά αυτός φώναζε περισσότερο.

2.  Η ανάγκη.

Ένας τυφλός άνθρωπος χρειαζόταν ν’ ανοίξουν τα μάτια του και να δει.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Ο Ιησούς σταμάτησε και διέταξε τον κόσμο να φέρει τον τυφλό σ’ Αυτόν. Όταν ο Βαρτίμαιος το άκουσε, πέταξε το πανωφόρι του και βιάστηκε να πάει στο Διδάσκαλο. Ο Ιησούς θέλοντας να εκφράσει ο ίδιος την ανάγκη του, τον ρώτησε: «Τι θέλεις να σοι κάμω;» Ο τυφλός  γρήγορα αποκρίθηκε: «Κύριε, να αναβλέψω». Ο Ιησούς απλά είπε τον λόγο: «Ανάβλεψον, η πίστη σου σε έσωσε». Ο Βαρτίμαιος αμέσως μπορούσε να δει καθαρά την όμορφη θέα γύρω του, τους ανθρώπους και το πρόσωπο του Ιησού. Ύψωσε φωνή δοξολογίας και ακολούθησε τον Κύριο.

4.  Τα αποτελέσματα και δίδαγμα.

Ένα από τα πιο ωραία πράγματα που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι, ότι αυτός ο άνθρωπος ήξερε ποιος ήταν ο Ιησούς και γι’ αυτό Τον φώναξε «Υιέ του Δαβίδ». Αυτό ήταν μια αλήθεια που οι περισσότεροι άνθρωποι με όραση δεν το ήξεραν.  Αρνήθηκε να ησυχάσει, και επέμενε να φωνάζει με απόγνωση.  Ήξερε ότι ήταν ή τώρα ή ποτέ. Έτσι θα πρέπει να είναι και με μας. Θα πρέπει να κράζουμε με απόγνωση, γιατί η ευκαιρία θεραπείας ή ευλογίας μπορεί να μην ξαναγυρίσει.

Δ. Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΥΔΡΩΠΙΚΟΥ

Λουκ.ιδ:2-4

1.  Τα γεγονότα.

Αυτό το θαύμα έγινε στο σπίτι ενός άρχοντα των Φαρισαίων. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτό το θαύμα για να διδάξει μερικές πολύ σπουδαίες αλήθειες. Ήταν άλλο ένα θαύμα που έκανε την ημέρα του Σαββάτου.

2.  Η ανάγκη.

Ένας άνδρας υδρωπικός χρειαζόταν θεραπεία.

3.  Πώς έγινε το θαύμα.

Πολύ λίγες λεπτομέρειες δίδονται. Η αναφορά απλώς λέει: «Και πιάσας ιάτρευσεν αυτόν, και απέλυσε».

4.  Αποτελέσματα και τι διδάσκουν.

Πολλές αλήθειες μπορούν να διδαχθούν χρησιμοποιώντας σαν θεμέλιο την θεραπεία και πάνω εκεί να χτιστούν αυτές οι αλήθειες.