«Την γλώσσαν όμως ουδείς των ανθρώπων δύναται να δαμάσει είναι ακράτητον κακόν, μεστή θανατηφόρου φαρμάκου» (Ιάκ.γ:8)
«Ας είναι ευάρεστα τα λόγια του στόματός μου....ενώπιόν σου Κύριε» (Ψαλμ.ιθ:14)
Ανυπότακτο μέλος. Η γλώσσα είναι το πιο δύσκολο μέρος του σώματος να ελεγχθεί, κι έχει την ικανότητα να γίνεται η αιτία για τις περισσότερες ζημιές. Ο τρόπος που χρησιμοποιείς τη γλώσσα σου, είναι μια καλή ένδειξη της σχέσης σου με το Θεό. Η γλώσσα φέρνει στην επιφάνεια ό,τι είναι μέσα στην καρδιά (Ματθ.ιβ:34 & ιε:18). Ο Ιάκωβος έχει μερικές δυνατές διδασκαλίες σχετικά με τη γλώσσα: Ιάκ.α:26 & Ιάκ.γ:2. Συγκρίνει τη γλώσσα με το χαλινάρι που ελέγχουμε τις κινήσεις του αλόγου, με το πηδάλιο του πλοίου που ελέγχει την κίνησή του όσο μεγάλο κι αν είναι, με μια μικρή φωτιά που όμως μπορεί να προξενήσει μεγάλη ζημιά. Η γλώσσα είναι που μιαίνει όλο το σώμα. Μόνο η δύναμη του Θεού μπορεί να τη δαμάσει (Ιάκ.γ:1-13).
Αυτός είναι ένας λόγος που ο Θεός έχει διαλέξει τη γλωσσολαλιά σαν το αρχικό σημείο της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο (Πράξ.β:4 ι:46 ιθ:6). Παίρνουμε το Άγιο Πνεύμα όταν μετανοούμε, πιστεύουμε, και παραδιδόμαστε απόλυτα στο Θεό. Η γλώσσα μας είναι το πιο σκληρό μέλος για να δαμαστεί, έτσι είναι το τελευταίο που παραχωρείται στο Θεό. Όταν μιλάμε με γλώσσες για πρώτη φορά, καθώς το Πνεύμα δίδει, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει επιτέλους έλθει μέσα μας κι έχει πλήρη έλεγχο.
Σπερμολογία και κουτσομπολιό. Αυτό είναι από τις πιο κακές αμαρτίες. Είναι από τα πρώτα εργαλεία του Σατανά για να καταστρέψει την εκκλησία από μέσα. Μπορεί να καταστρέψει την εμπιστοσύνη σε ανθρώπους, να ζημιώσει κάποιον αθώο και να εμποδίσει τη μετάνοια. Χωρίζει εκκλησίες, απογοητεύει τους αγίους του Θεού, αποθαρρύνει νέους πιστούς. Η Γραφή μας διδάσκει να μην μιλάμε άσχημα σε κανένα, ιδιαίτερα στους αδελφούς και τις αδελφές εν Χριστώ (Τίτ.γ:2 Ιάκ.δ:11). Ψαλμ.ρα:5
Οι περισσότεροι άνθρωποι πρόθυμα θ’ αναγνωρίσουν το κακό που προξενεί το κουτσομπολιό, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει σαν πρόβλημα στη ζωή τους. Είναι μια αρκετά δύσκολη περιοχή - στο πρακτικό μέρος - στη ζωή πολλών Χριστιανών. Ας περιγράψουμε με σαφήνεια τί εννοούμε όταν λέμε σπερμολογία και κουτσομπολιό, με την ελπίδα ότι κάποιοι θα αφυπνιστούν και θα καταλάβουν τί κάνουν στην πραγματικότητα.
Βασικά, σημαίνει το να λες ανοιχτά πράγματα προσωπικά, που θα έπρεπε να μένουν σε στενό κύκλο. Ακόμη περιλαμβάνει διάδοση κάποιας φήμης που θα μπορούσε να καταστρέψει κάποιον ή κακολογία, δηλαδή να λες για κάποιον πράγματα που σκανδαλίζουν. Ας σημειώσουμε ότι το κουτσομπολιό δεν είναι μόνο να λέει κανείς ψέματα για κάποιον ή να διαδίδει ανεπιβεβαίωτες φήμες, αλλά είναι και το να λέει γεγονότα προσωπικής φύσης που ο κουτσομπόλης δεν έχει καμιά δουλειά να φανερώσει. Φανερώνοντας ένα γεγονός, μπορεί να είναι σπερμολογία όταν λέγεται σαν κουτσομπολιό σε κάποιον που δεν υπάρχει λόγος να ξέρει.
Ο Θεός έχει οργανώσει και έχει θέσει εξουσίες στην εκκλησία (Α΄Κορ.ιβ:28). Όταν δημιουργηθούν προβλήματα στην εκκλησία, αυτοί που είναι στην εξουσία θα πρέπει να ενημερωθούν. Ωστόσο, άσκοπο κουτσομπολιό σε άλλα μέλη της συνάθροισης δεν είναι σωστό. Οι άγιοι δεν είναι αυτοί που θα κρίνουν ο ένας τον άλλο (Ρωμ.ιδ:10,13 Ματθ.ζ:1 Ιάκ.δ:12). Στην εκκλησία η εξουσία μπορεί και πρέπει να κάνει κρίση προκειμένου να φυλάξει το ποίμνιο (Ματθ.ιη:18 Α΄Κορ.ς:5).
Αυτό σημαίνει ότι η εξουσία της εκκλησίας είναι αυτή που πρέπει να έχει δοσοληψίες με τα προβλήματα μέσα στην εκκλησία, κι ότι οι άγιοι δεν έχουν αυτή την ευθύνη. Μερικές φορές κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν για διευκρινίσεις, για να δοθούν οδηγίες ή για την ακρίβεια των πραγμάτων. Γενικά όμως, το να λες ιστορίες που μπορεί να βλάψουν άλλους δεν είναι σωστό ενώπιον του Θεού. Το κουτσομπολιό είναι αντίθετο με το λόγο του Θεού (Παρ.κς:20,22). Πόσες εκκλησίες θα είχαν ειρήνη, αν τα μέλη τους πίστευαν πραγματικά αυτά τα εδάφια!
Για να δούμε ένα πρακτικό παράδειγμα, τί θα έκανες αν ανακάλυπτες ότι κάποιο άτομο που έρχεται στην εκκλησία και που θέλει να λέγεται αδελφός έχει διαπράξει μοιχεία; Δεν μπορείς να αποκρύψεις την αμαρτία γιατί δεν έχεις αυτή την εξουσία. Πρέπει να την αναφέρεις σε κάποιον που είναι σε εξουσία, τον ποιμένα ή σε κάποιο πρεσβύτερο μέσα στην εκκλησία. Απ’ αυτή τη στιγμή και μετά η ευθύνη είναι στον επίσκοπο κι όχι σ’ εσένα.
Αν τώρα αρχίσεις να το λες στον καθένα, τότε είσαι ένας σπερμολόγος. Υπάρχει λόγος που πρέπει να το πεις στον ποιμένα, γιατί αυτός πρέπει να προστατεύσει την υπόλοιπη εκκλησία και να βοηθήσει τον αδελφό που αμάρτησε. Αν ο αδελφός έχει μετανοήσει, γιατί να πεις στον καθένα για την αμαρτία του; Μήπως αυτό θα τον βοηθήσει να σηκωθεί απ’ την πτώση του; Σαν άλλο παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένα μέλος αμαρτάνει, μετανοεί, και για κάποιο λόγο πρέπει να μετακινηθεί σε μια άλλη εκκλησία. Ο ποιμένας αυτού του ατόμου πρέπει να πληροφορήσει τον καινούριο ποιμένα για το γεγονός για να μπορέσει να το βοηθήσει, αλλά θα πρέπει να κρατηθεί μυστικό από τα άλλα μέλη της εκκλησίας (Παρ.ια:13 & ιζ:9).
Αν τώρα αρχίσεις να το λες στον καθένα, τότε είσαι ένας σπερμολόγος. Υπάρχει λόγος που πρέπει να το πεις στον ποιμένα, γιατί αυτός πρέπει να προστατεύσει την υπόλοιπη εκκλησία και να βοηθήσει τον αδελφό που αμάρτησε. Αν ο αδελφός έχει μετανοήσει, γιατί να πεις στον καθένα για την αμαρτία του; Μήπως αυτό θα τον βοηθήσει να σηκωθεί απ’ την πτώση του; Σαν άλλο παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένα μέλος αμαρτάνει, μετανοεί, και για κάποιο λόγο πρέπει να μετακινηθεί σε μια άλλη εκκλησία. Ο ποιμένας αυτού του ατόμου πρέπει να πληροφορήσει τον καινούριο ποιμένα για το γεγονός για να μπορέσει να το βοηθήσει, αλλά θα πρέπει να κρατηθεί μυστικό από τα άλλα μέλη της εκκλησίας (Παρ.ια:13 & ιζ:9).
Ας σημειωθεί ότι δεν έχεις ποτέ το δικαίωμα να καλύψεις μια αμαρτία για την οποία δεν έχει υπάρξει μετάνοια άσχετα αν αυτός/η που εμπλέκεται είναι φίλος/η σου. Ακόμη δεν μπορείς να αποκρύψεις αμαρτία που θα γίνει αιτία να κριθεί κάποιος ακατάλληλος για τη θέση που έχει κι έτσι να του στερηθεί το δικαίωμα σύμφωνα με τη Βίβλο. Και στις δυο περιπτώσεις, αυτός που είναι στην εξουσία πρέπει να γνωρίζει. Την ίδια στιγμή, εσύ δεν είναι ανάγκη να ξαναπείς την αμαρτία του φίλου σου σε άλλους. Το γεγονός πρέπει να μείνει μεταξύ αυτού, αυτών που είναι σε εξουσία και του Θεού.
Βασικά μια ιδιωτική - προσωπική αμαρτία γίνεται πρόβλημα στην εκκλησία όταν το άτομο δεν μετανοεί, αλλά συνεχίζει να ζει υποκριτικά, ή όταν φέρνει όνειδος και μομφή πάνω στην εκκλησία. Αυτό είναι ιδιαίτερα πρέπον όταν κάποιος που είναι σε θέση εξουσίας έχει αμαρτήσει. Για παράδειγμα, τί γίνεται όταν ένας διάκονος της εκκλησίας πέσει στο αμάρτημα της πορνείας αλλά μετανοήσει; Και πάλι ο ποιμένας πρέπει να το πληροφορηθεί επειδή είναι ένα γεγονός που καταισχύνει ολόκληρη την εκκλησία και επειδή ο διάκονος έχει χάσει τα προσόντα του, την καλή μαρτυρία.
Το πρόσωπο με το οποίο αμάρτησε αλλά και αυτός που ανακάλυψε την αμαρτία θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην εκκλησία αν δεν γίνει τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ποιμένας θα πρέπει να κάνει μια δημόσια αναγγελία της μετανοημένης αμαρτίας. Θα πρέπει να βάλει το διάκονο σε “ησυχία” αν έχει μετανοήσει, και να μην πει σε κανένα γιατί. Φυσικά το υπόλοιπο εκκλησίασμα δεν θα πρέπει να αρχίσει να διαλογίζεται και να κουτσομπολεύει το γεγονός.
Βασικά μια ιδιωτική - προσωπική αμαρτία γίνεται πρόβλημα στην εκκλησία όταν το άτομο δεν μετανοεί, αλλά συνεχίζει να ζει υποκριτικά, ή όταν φέρνει όνειδος και μομφή πάνω στην εκκλησία. Αυτό είναι ιδιαίτερα πρέπον όταν κάποιος που είναι σε θέση εξουσίας έχει αμαρτήσει. Για παράδειγμα, τί γίνεται όταν ένας διάκονος της εκκλησίας πέσει στο αμάρτημα της πορνείας αλλά μετανοήσει; Και πάλι ο ποιμένας πρέπει να το πληροφορηθεί επειδή είναι ένα γεγονός που καταισχύνει ολόκληρη την εκκλησία και επειδή ο διάκονος έχει χάσει τα προσόντα του, την καλή μαρτυρία.
Το πρόσωπο με το οποίο αμάρτησε αλλά και αυτός που ανακάλυψε την αμαρτία θα χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην εκκλησία αν δεν γίνει τίποτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ποιμένας θα πρέπει να κάνει μια δημόσια αναγγελία της μετανοημένης αμαρτίας. Θα πρέπει να βάλει το διάκονο σε “ησυχία” αν έχει μετανοήσει, και να μην πει σε κανένα γιατί. Φυσικά το υπόλοιπο εκκλησίασμα δεν θα πρέπει να αρχίσει να διαλογίζεται και να κουτσομπολεύει το γεγονός.
Αν ακούσεις ότι κάποιος αδελφός σου έχει πει πράγματα εναντίον σου, ή έχει κάνει πράγματα εναντίον σου, ή ότι έχει γίνει αδιάκριτος σε κάποιους τομείς, τί θα κάνεις; Πρώτα απ’ όλα η αγάπη δεν διαλογίζεται το κακόν, έτσι δεν θα πρέπει να πιστέψεις τη διάδοση. Ξέχασέ το. Αν μετά από προσευχή δεν μπορείς να το ξεχάσεις, τότε πήγαινε και βρες το άτομο που είναι μπλεγμένο, μάθε την ιστορία κατ’ ευθείαν απ’ αυτό και ξεκαθάρισε τα πράγματα μαζί του (Ματθ.ιη:15).
Τι γίνεται αν ακούσεις μια σοβαρή κατηγορία για κάποιον; Αν δεν μπορείς να το αγνοήσεις, τότε ρώτησε τον ποιμένα σου. Ο ποιμένας θα μιλήσει μετά στο άτομο που αφορά η σοβαρή αυτή διάδοση. Αν είναι σίγουρος ότι η φήμη είναι ψεύτικη ή λάθος, τότε θα πρέπει να ειδοποιήσει αυτούς που την έχουν ακούσει. Αν πιστεύει ότι είναι αλήθεια, τότε έχει καθήκον να ξεκαθαρίσει το θέμα. Δεν μπορεί να το αγνοήσει. Άσχετα με την έκβαση, εσύ δεν πρέπει ν’ αφήσεις τη φήμη να απλωθεί περισσότερο.
Τι γίνεται αν ακούσεις μια σοβαρή κατηγορία για κάποιον; Αν δεν μπορείς να το αγνοήσεις, τότε ρώτησε τον ποιμένα σου. Ο ποιμένας θα μιλήσει μετά στο άτομο που αφορά η σοβαρή αυτή διάδοση. Αν είναι σίγουρος ότι η φήμη είναι ψεύτικη ή λάθος, τότε θα πρέπει να ειδοποιήσει αυτούς που την έχουν ακούσει. Αν πιστεύει ότι είναι αλήθεια, τότε έχει καθήκον να ξεκαθαρίσει το θέμα. Δεν μπορεί να το αγνοήσει. Άσχετα με την έκβαση, εσύ δεν πρέπει ν’ αφήσεις τη φήμη να απλωθεί περισσότερο.
Αν ο ποιμένας ακούσει μια σοβαρή κατηγορία εναντίον σου, οφείλει να σε καλέσει και να σου εξηγήσει τί έχει ακούσει. Τώρα εσύ αφού εξηγήσεις την κατάσταση, ότι ήταν αποτέλεσμα παρεξήγησης ή κάτι παρόμοιο, δεν θα πρέπει να αποκτήσεις ένα κακό πνεύμα. Μην προσπαθήσεις να βρεις ποιος άρχισε να διαδίδει αυτά για σένα, αλλά ευχαρίστησε τον ποιμένα που προσπαθεί να σε βοηθήσει. Άφησε αυτόν να το ξεκαθαρίσει. Αν προσπαθήσεις ν’ ανακαλύψεις ποιος το είπε στον ποιμένα, αυτόματα καλλιεργείς ένα πνεύμα εκδίκησης και κακίας. Άφησε τον ποιμένα να επιπλήξει αυτόν που άρχισε. Αν είσαι πραγματικά αθώος, το πρόσωπο που ανέφερε τη διάδοση στον ποιμένα σου έχει κάνει χάρη, ιδιαίτερα αν δεν την έχει σκορπίσει περισσότερο.
Σπέρνοντας έριδες. Το θέμα του κουτσομπολιού είναι τόσο σημαντικό γιατί είναι το κύριο μέσο σποράς ερίδων ανάμεσα στους αδελφούς. Το θέμα μας είναι ένα από τα επτά πράγματα που αναφέρονται στη λίστα των βδελυγμάτων (Παρ.ς:19). Βδέλυγμα είναι κάτι που ο Θεός μισεί και που θα σε κρατήσει έξω από τον ουρανό (Αποκ.κα:8).
Σπέρνω έριδες σημαίνει το να πηγαίνω από άτομο σε άτομο προξενώντας αντιπάθεια, δυσπιστία, και διαίρεση λέγοντας δήθεν εμπιστευτικά πράγματα ή με συνεχή κριτική. Αυτός που σπέρνει έριδες με λόγια, είναι ένα άτομο που νομίζει ότι μπορεί να λέει τα πάντα, παντού, πάντοτε και σε όλους. Επαναλαμβάνει πράγματα που άκουσε εμπιστευτικά και τα οποία κρατήθηκαν λόγω φιλίας. Δεν φοβάται να κριτικάρει τον οποιοδήποτε.
Έλεγξε τον εαυτό σου σ’ αυτά: Μήπως σου αρέσει να κουτσομπολεύεις ανθρώπους; Μήπως σου αρέσει ν’ ακούς κακά λόγια για κάποιον; Μήπως σου αρέσει να μιλάς για όλα όσα ξέρεις; Μήπως σου αρέσει κα κάνεις συνέχεια κριτική και να ρίχνεις λάσπη σε άλλους; Μήπως ξεσηκώνεις φασαρίες διαφωνίες και διαμάχες; Αν ναι, πρέπει να προσέξεις. Δεν έχει και τόσο σημασία πόσο δυνατός κήρυκας είσαι, ούτε πόσο τα καταφέρνεις στη ρητορική, αν σπέρνεις έριδες, θα έχεις προβλήματα με το Θεό!
Σπέρνω έριδες σημαίνει το να πηγαίνω από άτομο σε άτομο προξενώντας αντιπάθεια, δυσπιστία, και διαίρεση λέγοντας δήθεν εμπιστευτικά πράγματα ή με συνεχή κριτική. Αυτός που σπέρνει έριδες με λόγια, είναι ένα άτομο που νομίζει ότι μπορεί να λέει τα πάντα, παντού, πάντοτε και σε όλους. Επαναλαμβάνει πράγματα που άκουσε εμπιστευτικά και τα οποία κρατήθηκαν λόγω φιλίας. Δεν φοβάται να κριτικάρει τον οποιοδήποτε.
Έλεγξε τον εαυτό σου σ’ αυτά: Μήπως σου αρέσει να κουτσομπολεύεις ανθρώπους; Μήπως σου αρέσει ν’ ακούς κακά λόγια για κάποιον; Μήπως σου αρέσει να μιλάς για όλα όσα ξέρεις; Μήπως σου αρέσει κα κάνεις συνέχεια κριτική και να ρίχνεις λάσπη σε άλλους; Μήπως ξεσηκώνεις φασαρίες διαφωνίες και διαμάχες; Αν ναι, πρέπει να προσέξεις. Δεν έχει και τόσο σημασία πόσο δυνατός κήρυκας είσαι, ούτε πόσο τα καταφέρνεις στη ρητορική, αν σπέρνεις έριδες, θα έχεις προβλήματα με το Θεό!
Το όνομα του Κυρίου. «Μη λάβεις το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» (Έξ.κ:7). Οι εντολές για μας σήμερα μπορούν να μπουν σε δύο ομάδες: ν’ αγαπάς το Θεό και τον πλησίον σου (Μάρκ.ιβ:28-31). Αυτή η εντολή αναφέρεται στην αγάπη προς το Θεό, και θέλει να μας διδάξει τη σωστή χρησιμοποίηση του ονόματός Του. Αναφέρεται σε κάθε βέβηλη, μάταιη, ασήμαντη και ανευλαβή χρησιμοποίηση του ονόματος του Θεού. Ακόμα έχει να κάνει με κάθε ύβρη και κατάχρηση του ονόματός Του από ψευδοθρησκείες και μάγους. Ο σωστός τρόπος χρησιμοποίησης του ονόματος του Θεού είναι στη λατρεία, την προφητεία, στο κήρυγμα και τη διδασκαλία, στη δοξολογία και την προσευχή. Ακόμα υπάρχει μια ευλογία γι’ αυτούς που παίρνουν με ευλάβεια το όνομα του Κυρίου (Μαλ.γ:16).
Δυστυχώς πολλοί Χριστιανοί παραβλέπουν αυτή την εντολή. Πόσες φορές δεν έχεις ακούσει τις λέξεις Θεέ, Κύριε, Ιησού ή αλληλούγιαχ (το οποίο στα Εβραϊκά σημαίνει δόξα στο Γιάχβε) να χρησιμοποιούνται άσκοπα ή πολύ ελαφριά; Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις από συνήθεια. Ανάλογα αν είναι χαρούμενοι, θυμωμένοι, λυπημένοι, απογοητευμένοι ή τρομαγμένοι χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού σαν μια απλή παροιμιώδη έκφραση. Γιατί να χρησιμοποιούμε λέξεις που αναφέρονται στο Θεό μ’ ένα τέτοιο τρόπο, εκτός αν είμαστε ειλικρινά σ’ επικοινωνία μαζί Του; Αυτό δίνει το δικαίωμα να χρησιμοποιούμε και ύμνους λατρείας ή φράσεις με ανευλαβή τρόπο. Μπορούμε να μάθουμε ένα μάθημα από του Εβραίους. Ήταν τόσο προσεκτικοί στο να μην προφέρουν το όνομα του Θεού μάταια, που σταμάτησαν να προφέρουν το όνομα του Θεού Γιάχβε.
Αν έχεις τη συνήθεια να λες “Ιησού” ή “Κύριε” ή “Θεέ μου” δίχως καμία πραγματική σκέψη δοξολογίας, λατρείας ή προσευχής τότε γιατί δεν σταματάς αυτή τη συνήθεια; Δίχως να το καταλαβαίνεις μπορεί να παίρνεις το όνομα του Κυρίου επί ματαίω.
Λαϊκή γλώσσα (αργκό). Όλοι μας, αλλά ιδιαίτερα οι εργάτες, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν χρησιμοποιούμε τέτοιες εκφράσεις. Πολλές τέτοιες λέξεις έχουν κάποια κακή δευτερεύουσα σημασία και μπορεί να τις χρησιμοποιήσουμε χωρίς να καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνουν.
Αισχρολογία. «Τώρα όμως απορρίψατε...αισχρολογίαν εκ του στόματός σας» (Κολ.γ:8).
«Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας» (Εφεσ.δ:29).
Είμαστε ναός του Αγίου Πνεύματος. Άσεμνα αστεία, άσεμνες λέξεις και πράξεις δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε να βγαίνουν από εμάς. Ακόμη λέξεις που υπαινίσσονται κάτι άσεμνο δεν πρέπει να βγαίνουν απ’ τα χείλη ενός χριστιανού. Είναι δυνατόν προσευχές και πρόστυχες λέξεις να βγαίνουν απ’ το ίδιο στόμα; (Ιάκ.γ:11-12).
«Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας» (Εφεσ.δ:29).
Είμαστε ναός του Αγίου Πνεύματος. Άσεμνα αστεία, άσεμνες λέξεις και πράξεις δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε να βγαίνουν από εμάς. Ακόμη λέξεις που υπαινίσσονται κάτι άσεμνο δεν πρέπει να βγαίνουν απ’ τα χείλη ενός χριστιανού. Είναι δυνατόν προσευχές και πρόστυχες λέξεις να βγαίνουν απ’ το ίδιο στόμα; (Ιάκ.γ:11-12).
Ο απόστολος Παύλος μας λέγει "μηδέ αισχρότης και μωρολογία ή βωμολοχία, τα οποία είναι απρεπή" (Εφεσ.ε:4). Παίρνοντας αυτό το εδάφιο μέσα στο γενικό νόημα των εδαφίων 3 και 5 καταλαβαίνουμε ότι αναφέρεται στην ευφυολογία που εκφράζεται μ’ ένα χυδαίο κι αχρείο τρόπο, σ’ αγενείς κι άσεμνους αστεϊσμούς.
Με άλλα λόγια, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να συμμετέχουν σε βρώμικους υπαινιγμούς, ανέκδοτα σόκιν, αστεία και χειρονομίες που έχουν να κάνουν με το σεξ. Υπάρχουν μερικά πράγματα που γίνονται κρυφά, για τα οποία είναι αισχρό ακόμη και να τα αναφέρεις (Εφεσ.ε:12).
Με άλλα λόγια, οι Χριστιανοί δεν πρέπει να συμμετέχουν σε βρώμικους υπαινιγμούς, ανέκδοτα σόκιν, αστεία και χειρονομίες που έχουν να κάνουν με το σεξ. Υπάρχουν μερικά πράγματα που γίνονται κρυφά, για τα οποία είναι αισχρό ακόμη και να τα αναφέρεις (Εφεσ.ε:12).
Κατάρες. Ρωμ.ιβ:14 & Ιάκ.γ:10 Αυτά τα εδάφια έχουν να κάνουν με τις κατάρες εναντίον κάποιου άλλου. Η σωστή χριστιανική στάση δεν είναι ν’ ανταποδίδεις κακό αντί κακού, αλλά να νικάς το κακό δια του αγαθού (Ρωμ.ιβ:21).
Η Π.Δ. μπορεί να έλεγε οφθαλμόν αντί οφθαλμού, αλλά ο Ιησούς κήρυξε: “Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι” (Ματθ.ε:44).
Μερικοί έχουν παρανοήσει την εξουσία που νομίζουν ότι έχουν πάρει απ’ το Θεό, χρησιμοποιώντας τη για να καταριούνται αγίους του Θεού επειδή ίσως κάνουν λάθη ή επειδή οι ίδιοι δεν τους συμπαθούν. Ωστόσο, μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορεί να στηριχτεί μέσα απ’ το λόγο του Θεού, είναι αντίθετη με τα εδάφια που είδαμε κι είναι αποτέλεσμα διαστρέβλωσης του λόγου του Θεού. Ακριβώς γι’ αυτό δεν μπορεί να υπαγορεύεται απ’ το Άγιο Πνεύμα.
Η Π.Δ. μπορεί να έλεγε οφθαλμόν αντί οφθαλμού, αλλά ο Ιησούς κήρυξε: “Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι” (Ματθ.ε:44).
Μερικοί έχουν παρανοήσει την εξουσία που νομίζουν ότι έχουν πάρει απ’ το Θεό, χρησιμοποιώντας τη για να καταριούνται αγίους του Θεού επειδή ίσως κάνουν λάθη ή επειδή οι ίδιοι δεν τους συμπαθούν. Ωστόσο, μια τέτοια συμπεριφορά δεν μπορεί να στηριχτεί μέσα απ’ το λόγο του Θεού, είναι αντίθετη με τα εδάφια που είδαμε κι είναι αποτέλεσμα διαστρέβλωσης του λόγου του Θεού. Ακριβώς γι’ αυτό δεν μπορεί να υπαγορεύεται απ’ το Άγιο Πνεύμα.
Υπάρχουν τρεις περιπτώσεις μέσα στη Γραφή οι οποίες χρησιμοποιούνται πολλές φορές για να υποστηριχτεί αυτή η συμπεριφορά (οι κατάρες) και για να δοθεί κύρος στην πράξη της κατάρας!!!! Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια γιατί αυτές οι τρεις περιπτώσεις στην πραγματικότητα δεν βοηθούν αυτούς που τις επικαλούνται..
1) Β’ Βασ.β:23-24 2) Πράξ.ε:3-10 3) Πράξ.ιγ:10-11
Στην πρώτη περίπτωση, μια ομάδα μικρών παιδιών από την πόλη Βαιθήλ κορόιδεψαν τον Ελισσαιέ. Τον αποκάλεσαν φαλακρό, το οποίο τον καιρό της Π.Δ. ήταν έκφραση περιφρόνησης και χλευασμού και σήμαινε “τιποτένιε”. Τον ενέπαιζαν λέγοντας “Ανάβαινε φαλακρέ! Ανάβαινε φαλακρέ!” εννοώντας “Γίνε όπως λες ότι ο Ηλίας ήταν”. Ο Ελισσαιέ τους καταράστηκε στο όνομα του Κυρίου.
Αργότερα δύο αρκούδες κατασπάραξαν 42 απ’ αυτά τα παιδιά. Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να επισημάνουμε εδώ είναι ότι αυτό το γεγονός συμβαίνει κάτω απ’ το νόμο, πριν την διδασκαλία του Ιησού και πριν την εμπειρία του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει ακόμα να καταλάβουμε ότι δεν ήταν ο Ελισσαιέ αυτός που πραγματικά καταδίκασε αυτούς τους ανθρώπους. Οι τελευταίοι ήταν απ’ τη Βαιθήλ, μια από τις δύο πόλεις του Βόρειου βασιλείου όπου λατρευόταν ο χρυσός μόσχος (Α’Βασ.ιβ:29) κι ενέπαιζαν τον προφήτη του Θεού και κατά συνέπεια τη δύναμη του Θεού. Κάτω απ’ το νόμο αυτοί οι άνθρωποι ήταν ήδη καταδικασμένοι να πεθάνουν εξαιτίας της ειδωλολατρίας τους (Δευτ.ιγ:12-15).
Ο Θεός τους είχε ήδη καταραστεί και το ζητούμενο ήταν, απλά, πότε θα εκτελούνταν η ποινή. Ο Θεός δεν κάνει πάντοτε γρήγορα κρίση κι αυτό κάνει πολλές φορές τους ανθρώπους να νομίζουν ότι ο Θεός παρέβλεψε την αμαρτία τους (Εκκλ.η:11). Σ’ αυτή την περίπτωση, είχε απλώς καθυστερήσει την κρίση Του μέχρι που άρχισαν να κοροϊδεύουν τον προφήτη Του.
Αργότερα δύο αρκούδες κατασπάραξαν 42 απ’ αυτά τα παιδιά. Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να επισημάνουμε εδώ είναι ότι αυτό το γεγονός συμβαίνει κάτω απ’ το νόμο, πριν την διδασκαλία του Ιησού και πριν την εμπειρία του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει ακόμα να καταλάβουμε ότι δεν ήταν ο Ελισσαιέ αυτός που πραγματικά καταδίκασε αυτούς τους ανθρώπους. Οι τελευταίοι ήταν απ’ τη Βαιθήλ, μια από τις δύο πόλεις του Βόρειου βασιλείου όπου λατρευόταν ο χρυσός μόσχος (Α’Βασ.ιβ:29) κι ενέπαιζαν τον προφήτη του Θεού και κατά συνέπεια τη δύναμη του Θεού. Κάτω απ’ το νόμο αυτοί οι άνθρωποι ήταν ήδη καταδικασμένοι να πεθάνουν εξαιτίας της ειδωλολατρίας τους (Δευτ.ιγ:12-15).
Ο Θεός τους είχε ήδη καταραστεί και το ζητούμενο ήταν, απλά, πότε θα εκτελούνταν η ποινή. Ο Θεός δεν κάνει πάντοτε γρήγορα κρίση κι αυτό κάνει πολλές φορές τους ανθρώπους να νομίζουν ότι ο Θεός παρέβλεψε την αμαρτία τους (Εκκλ.η:11). Σ’ αυτή την περίπτωση, είχε απλώς καθυστερήσει την κρίση Του μέχρι που άρχισαν να κοροϊδεύουν τον προφήτη Του.
Η δεύτερη περίπτωση αφορά στον Ανανία και τη Σαπφείρα. Αυτό το ζευγάρι προσπάθησε να εξαπατήσει την εκκλησία και το Πνεύμα το Άγιο λέγοντας ψέματα κι ο Θεός με λόγο γνώσης αποκάλυψε στον Πέτρο την αλήθεια. Ο τελευταίος δεν καταράστηκε προσωπικά τον Ανανία και τη Σαπφείρα, αλλά είπε στον Ανανία ότι έλεγε ψέματα. Λίγο αργότερα ο Θεός του έδωσε και πάλι λόγο γνώσης ότι η Σαπφείρα θα πεθάνει ακριβώς όπως κι ο άνδρας της..
Ο Θεός χρησιμοποίησε αυτό το γεγονός για τον παραδειγματισμό της εκκλησίας τότε. Ωστόσο, όλοι οι υποκριτές μέσα στην εκκλησία δεν πέφτουν νεκροί σήμερα απ’ το Θεό! Το περιστατικό εκείνο ήταν ένα ιδιαίτερο παράδειγμα στο ξεκίνημα της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, όπως ο Θεός έριξε νεκρό το γιο του Ααρών εξαιτίας της ανυπακοής του, όταν ο νόμος είχε δοθεί (Λευιτ.ι:1-2). Στις δύο παραπάνω περιπτώσεις η κρίση εκτελέστηκε άμεσα για παραδειγματισμό και κανείς δεν καταράστηκε τον ένοχο.
Ο Θεός χρησιμοποίησε αυτό το γεγονός για τον παραδειγματισμό της εκκλησίας τότε. Ωστόσο, όλοι οι υποκριτές μέσα στην εκκλησία δεν πέφτουν νεκροί σήμερα απ’ το Θεό! Το περιστατικό εκείνο ήταν ένα ιδιαίτερο παράδειγμα στο ξεκίνημα της εκκλησίας της Καινής Διαθήκης, όπως ο Θεός έριξε νεκρό το γιο του Ααρών εξαιτίας της ανυπακοής του, όταν ο νόμος είχε δοθεί (Λευιτ.ι:1-2). Στις δύο παραπάνω περιπτώσεις η κρίση εκτελέστηκε άμεσα για παραδειγματισμό και κανείς δεν καταράστηκε τον ένοχο.
Η τρίτη περίπτωση αφορά στον Παύλο και το μάγο Βαριησού, ο οποίος αντιστεκόταν στο κήρυγμα του ευαγγελίου στην Κύπρο. Εδώ έχουμε απλά μια περίπτωση όπου ο Θεός δίνει λόγο γνώσης στον Παύλο κι αυτός προφητεύει στον Βαριησού. Ο Θεός φανέρωσε στον Παύλο τι σκόπευε να κάνει κι ο Παύλος το αποκάλυψε σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Δεν ήταν ένα προσωπικό μίσος του Παύλου εναντίον του το ελατήριο αυτών των λόγων. Ένας αληθινός εργάτης του ευαγγελίου ποτέ δεν μισεί και ποτέ δεν ζητά εκδίκηση.
Αυτά τα παραδείγματα δεν αποδεικνύουν, σε καμία περίπτωση ότι μπορούμε να καταριόμαστε, αλλά αντίθετα αποδεικνύουν την κρίση του Θεού. Η κατάρα είναι τελείως αντίθετη με το λόγο του Θεού. Πιστεύεις ότι ο Παύλος που έγραψε το Ρωμ.ιβ:14 μπορούσε μετά να κάνει το αντίθετο;
Όταν κάποιος πέφτει σε λάθος, η σωστή χριστιανική στάση είναι: “Κύριε, βοήθησέ τον να καταλάβει το λάθος του, Κύριε ελέησέ τον, βοήθησέ τον να υπακούσει το λόγο Σου και να μην απομακρύνεται από Σένα”
Λοιδορία. Ούτε λοίδοροι...δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλεία του Θεού (Α΄Κορ.ς:10).
Αλλά τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφησθε εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι.. λοίδορος.. με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε (Α΄Κορ.ε:11).
Λοιδορώ ή χλευάζω σημαίνει βρίζω χρησιμοποιώντας λέξεις. Μπορεί ακόμη να σημαίνει μαλώνω ή χρησιμοποιώ τραχιά, αυθάδη και υβριστική γλώσσα.
Αλλά τώρα σας έγραψα, να μη συναναστρέφησθε εάν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι.. λοίδορος.. με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε (Α΄Κορ.ε:11).
Λοιδορώ ή χλευάζω σημαίνει βρίζω χρησιμοποιώντας λέξεις. Μπορεί ακόμη να σημαίνει μαλώνω ή χρησιμοποιώ τραχιά, αυθάδη και υβριστική γλώσσα.
Όπως ξέρουμε, είμαστε ναός του Αγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό δεν πρέπει να ακολουθούμε τις σαρκικές μας αδυναμίες και σε καμία περίπτωση δεν μας επιτρέπεται να βρίσουμε κάποιον, ακόμα κι αν μας συμπεριφέρθηκε άσχημα ή μας αδίκησε. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη δικαιολογία “όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας” γιατί το Άγιο Πνεύμα μας δόθηκε ακριβώς για να υπερνικούμε τις σαρκικές μας αδυναμίες.
Στην Α΄Κορ.δ:12-13 βρίσκουμε τη σωστή αντίδραση όταν οι άλλοι μας λοιδορούν. Ο απόστολος Παύλος σ’ όλα αυτά αντιδρούσε μ’ ευλογία.
Στην Α΄Κορ.δ:12-13 βρίσκουμε τη σωστή αντίδραση όταν οι άλλοι μας λοιδορούν. Ο απόστολος Παύλος σ’ όλα αυτά αντιδρούσε μ’ ευλογία.
Ο Παύλος δέχτηκε επίπληξη για τη λοιδορία του αρχιερέα κατά την ανάκρισή του από το συνέδριο (Πράξ.κγ:1-5). Ο αρχιερέας Ανανίας διέταξε κάποιον να κτυπήσει το στόμα του Παύλου, κάτι που ήταν αντίθετο με το νόμο, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθούσε να κρίνει τον Παύλο με το νόμο. Τότε ο τελευταίος είπε στον Ανανία ότι είναι “τοίχος ασβεστωμένος” ή με άλλα λόγια υποκριτής, εφόσον έκανε αυτό.
Όταν ο Παύλος είπε αυτό το πράγμα οι παρευρισκόμενοι τον επέπληξαν ότι λοιδορεί τον αρχιερέα του Θεού. Όταν λοιπόν κατάλαβε ότι ο Ανανίας ήταν ο αρχιερέας, άρχισε να απολογείται. Αναφέρθηκε στην Έξ.κβ:28 που απαγορεύει τη λοιδορία άρχοντα του λαού κι είπε ότι όταν το έλεγε, δεν ήξερε ότι μιλούσε στον αρχιερέα.
Ο Παύλος ή δεν ήξερε σε ποιόν μιλούσε ή δεν αναγνώρισε το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος σφετερίστηκε τη θέση που είχε. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την ιστορία, ο Ανανίας σφετερίστηκε αυτή τη θέση, από την οποία είχε προηγουμένως εκδιωχθεί από τους Ρωμαίους εξαιτίας εγκλημάτων που είχε διαπράξει. Ο Παύλος αναγνώρισε ότι αν κι είχε καταδικαστεί άδικα, δεν μπορούσε να λοιδορεί τον αρχιερέα εξαιτίας της θέσης του.
Όταν ο Παύλος είπε αυτό το πράγμα οι παρευρισκόμενοι τον επέπληξαν ότι λοιδορεί τον αρχιερέα του Θεού. Όταν λοιπόν κατάλαβε ότι ο Ανανίας ήταν ο αρχιερέας, άρχισε να απολογείται. Αναφέρθηκε στην Έξ.κβ:28 που απαγορεύει τη λοιδορία άρχοντα του λαού κι είπε ότι όταν το έλεγε, δεν ήξερε ότι μιλούσε στον αρχιερέα.
Ο Παύλος ή δεν ήξερε σε ποιόν μιλούσε ή δεν αναγνώρισε το γεγονός ότι αυτός ο άνθρωπος σφετερίστηκε τη θέση που είχε. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με την ιστορία, ο Ανανίας σφετερίστηκε αυτή τη θέση, από την οποία είχε προηγουμένως εκδιωχθεί από τους Ρωμαίους εξαιτίας εγκλημάτων που είχε διαπράξει. Ο Παύλος αναγνώρισε ότι αν κι είχε καταδικαστεί άδικα, δεν μπορούσε να λοιδορεί τον αρχιερέα εξαιτίας της θέσης του.
Ακόμη ο αρχάγγελος Μιχαήλ δεν τόλμησε να επιφέρει εναντίον του Σατανά βλάσφημη κρίση όταν φιλονικούσε για το σώμα του Μωυσή, αλλά απλώς είπε “Ο Κύριος να σε επιτιμήσει” (Ιούδ.9). Ο Μιχαήλ δεν έβρισε ακόμη και το Σατανά με λόγια, επειδή σίγουρα θυμόταν ότι στην αρχή είχε δημιουργηθεί σαν χερούβ κεχρισμένο. Ο Ιούδας αντιπαραβάλλει τη σωστή συμπεριφορά του αρχάγγελου, μ’ αυτή των αποστατών που περιφρονούν την εξουσία και βλασφημούν τα αξιώματα (εδ.8,10).
Κατά τον ίδιο τρόπο κι ο Πέτρος περιγράφει αυτούς που είναι αποστάτες, οι οποίοι φοβούνται αλλά καταφρονούν την εξουσία (Β΄Πέτρ.β:10-11). Σημειώστε ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν δέχονται διόρθωση από κανένα, ούτε ακούνε αν κάποιος θελήσει να τους πει τί πρέπει να κάνουν. Ακόμα δεν φοβούνται να μιλάνε άσχημα εναντίον αυτών που είναι σε θέσεις πάνω απ’ αυτούς. Εμείς ξέρουμε ότι ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας (Παρ.θ:10). Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν φόβο ή σεβασμό στον Κύριο, στο Λόγο Του, στην εκκλησία Του και στους χρισμένους εργάτες Του κι έτσι δεν φοβούνται να μιλάνε όπως οι άνθρωποι στον κόσμο.
Σύμφωνα με τον Ιούδα και τον Πέτρο αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν απ’ τους αγγέλους. Οι άγγελοι που έχουν την ευθύνη να αναφέρουν στο Θεό γι’ αυτούς τους ίδιους τους αποστάτες, δεν τους κατηγορούν απερίσκεπτα ούτε τους καταδικάζουν με πικρία. Απλώς αναφέρουν τα γεγονότα όπως είναι, δίχως καμία λοιδορία. Είναι ευγενικοί στις αναφορές τους, παρόλο που έχουν περισσότερη δύναμη από τους ανθρώπους.
Έτσι βλέπουμε ότι οι απόστολοι, συμπεριλαμβανομένου και του Παύλου, καθώς κι οι άγγελοι, συμπεριλαμβανομένου και του Μιχαήλ, ήξεραν ένα καλύτερο τρόπο αντιμετώπισης από το να βρίζουν. Ωστόσο πολλοί εργάτες και άγιοι του Θεού δεν διστάζουν να λένε ό,τι θέλουν για προεστώτες και ανθρώπους σε εξουσία. Οι άγιοι λένε για τους ποιμένες τους, και εργάτες λένε για άλλους εργάτες. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό;
Ακόμα κι αν κάποιος έχει αμαρτήσει, υπάρχει μια διαδικασία, μία τάξη μέσα από την οποία το πράγμα μπορεί να έλθει στον ποιμένα ή το πρεσβυτέριο. Το να αναφέρεις γεγονότα στην κατάλληλη εξουσία δεν είναι κακό, αλλά το να είσαι κακεντρεχής και υβριστικός, δεν είναι καλό. Οι αγενείς αναφορές είναι λάθος. και ακόμα κι οι άγγελοι είναι προσεκτικοί σ’ αυτό το θέμα, όταν αναφέρουν στο Θεό.
Ο αγιασμός απαιτεί να μην μιλάμε άσχημα και να μην βρίζουμε κανένα. Ακόμα κι αν ένα άτομο έχει πέσει στη χειρότερη αμαρτία, δεν έχουμε δικαίωμα να το βρίσουμε. Θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί να μη βρίζουμε άτομα σε εξουσία. Αυτοί που βρίζουν, κάνουν κάτι που οι απόστολοι, ο Παύλος, ο αρχάγγελος Μιχαήλ κι όλοι οι άγγελοι φοβούνται να κάνουν. Ας ζητήσουμε απ’ το Θεό να φτιάξει τη σωστή στάση μέσα στη καρδιά μας απέναντι στον καθένα!
Ψέματα και ψευδομαρτυρία. Έξ.κ:16 Αποκ.κα:8 Σ’ αυτά και σε πολλά άλλα εδάφια, ο Θεός φανερώνει πόσο μισεί το ψέμα. Αποκ.κα:27 Παρ.ς:16-19 Ψαλμ.ιε:4 Παρ.ιθ:5. Ψεύδομαι σημαίνει λέγω κάτι ξέροντας ότι δεν είναι σωστό, ιδιαίτερα όταν γίνεται με σκοπό την απάτη. Αυτό μπορεί να συμπεριλάβει την εσκεμμένη προσπάθεια να δοθεί μια λάθος εντύπωση ή να μπερδευτεί μία συγκεκριμένη υπόθεση, αποφεύγοντας την αλήθεια..
Ακόμα μπορούμε να πούμε ψέματα σε συγκεκριμένες καταστάσεις παρακρατώντας πληροφορίες που είναι ζωτικής σημασίας γι’ αυτόν που ακούει ώστε να σχηματίσει τη σωστή γνώμη για την κατάσταση. Με άλλα λόγια, κρύβοντας μέρος της αλήθειας που πρέπει να ειπωθεί, λέμε ψέματα. Μπορούμε να ψευστούμε με τις πράξεις μας το ίδιο όπως και με τα λόγια μας, αν εξαπατούμε, αποπλανούμε ή δημιουργούμε λάθος εντυπώσεις. Δεν έχει σημασία πόσο μικρό είναι ένα ψέμα, δεν έχει σημασία σε ποιον λέγεται, δεν έχει σημασία για ποιο λόγο λέγεται, ένα ψέμα είναι ένα ψέμα!
Ας δούμε μερικά παραδείγματα για να καταλάβουμε: Ας πούμε ότι δύο άτομα έχουν κάποιο πρόβλημα, έχουν ψυχραθεί οι σχέσεις τους κι αρνούνται να μιλήσουν ο ένας στον άλλο. Κάποιος τρίτος, αποφασίζει να γίνει μεσάζων και λέει ψέματα στον καθένα από τους δυο ότι - δήθεν - ο άλλος έχει ζητήσει συγνώμη. Ακόμα κι αν μ’ αυτή την πράξη οι δυο συμφιλιώθηκαν, ο τρίτος έχει πει ένα ψέμα. Το καλό αποτέλεσμα δεν αγιάζει το μέσο.
Τί θα γίνει αν κάποιος νέος έχει γονείς που δεν τον αφήνουν να πάει στην εκκλησία; Μπορεί να πει ότι πάει κάπου αλλού και αντί να πάει εκεί να πάει στην εκκλησία; Όχι, γιατί πάλι λέει ψέματα. Δεν μπορείς να αμαρτήσεις για να πάς στην εκκλησία και μετά να περιμένεις να είσαι εντάξει.
Μερικοί πιστεύουν ότι η ιστορία της Ραάβ αποδεικνύει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η γυναίκα αυτή είπε ψέματα στους κατοίκους της Ιεριχώ προκειμένου να κρύψει τους Ισραηλίτες κατασκόπους. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ραάβ ήταν μια εθνική που δεν ήξερε το νόμο του Θεού. Απλώς είχε ακούσει τα θαυμάσια που ο Γιάχβε είχε κάνει στον Ισραήλ κι είχε πίστη σ’ Αυτόν, γι’ αυτό έκρυψε τους κατασκόπους. Δεν σώθηκε από το ψέμα της, αλλά από την πίστη της που εκφράστηκε με έργα. Το σχέδιο του Θεού ήταν να φανερώσει τη δύναμή Του μέσα απ’ το λαό Ισραήλ, έτσι ώστε τα έθνη να την έβλεπαν, να πίστευαν και να σώζονταν. Η Ραάβ ήταν ένα αγγείο μέσα από το οποίο έγινε αυτό ακριβώς. Αν η Ραάβ ήξερε τί έλεγε ο νόμος του Θεού, θα ελευθερωνόταν μαζί με τους κατασκόπους με κάποιο άλλο τρόπο χωρίς να χρειαστεί να πει ψέματα.
Για να δώσουμε άλλο ένα παράδειγμα από την Παλαιά Διαθήκη, ο Αβραάμ είπε δυο φορές ψέματα, λέγοντας ότι η γυναίκα του η Σάρα ήταν μόνο αδελφή του (Γέν.ιβ:10-20 & κ:1-16). Το έκανε αυτό για να μην τον σκοτώσουν οι βασιλιάδες, οι οποίοι ήθελαν να παντρευτούν τη Σάρα που ήταν πολύ όμορφη. Στις δυο παραπάνω περιπτώσεις, αυτή η απάτη οδήγησε σε συμφορά, επειδή οι βασιλιάδες προσπάθησαν να πάρουν τη Σάρα για γυναίκα τους νομίζοντας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόνο η επέμβαση του Θεού ξαναέδωσε τη Σάρα στον Αβραάμ. Ο Αβραάμ επιπλήχθηκε και τις δύο φορές για τη συμπεριφορά του και μια φορά εκδιώχθηκε κι από τη χώρα. Αυτά τα περιστατικά μας δείχνουν ότι το να λέμε ψέματα είναι κακό, ακόμη κι όταν γίνεται προκειμένου να προστατευτεί κάποιος, γιατί οδηγεί σε καταστροφή. Ωστόσο, το σπουδαιότερο είναι ότι ο Θεός μπορεί να μας ελευθερώσει χωρίς να χρειαστεί εμείς να καταφύγουμε στην απάτη. Τα συμβάντα αυτά αποτελούν παραδείγματα της ιδέας ότι μπορούμε να λέμε “μισά ψέματα”, κι έτσι να δημιουργούμε εσκεμμένα λάθος εντυπώσεις, γιατί στην πραγματικότητα η Σάρα ήταν κι αδελφή του Αβραάμ.
Να θυμόμαστε ακόμα ότι μπορούμε να πούμε ψέματα και με πράξεις, αν για παράδειγμα δείξουμε ένα αποδεικτικό χαρτί (δίπλωμα, απόδειξη κτλ) ενώ δεν είναι δικό μας, για δικό μας.. Με τον τρόπο αυτό εξαπατάμε και ψευδόμαστε, δίνοντας λάθος εντύπωση.
Αν σου δοθεί κάποιο ποσό χρημάτων για ένα συγκεκριμένο έργο κι αυτό τελικά στοιχίσει λιγότερο, τί θα κάνεις; Αν αλλάξεις την απόδειξη για να φανεί μεγαλύτερο το ποσό, αυτό είναι απάτη και ψέμα που διαπράττεται με μια πράξη. Το ίδιο ισχύει αν απαιτήσεις ένα συγκεκριμένο ποσό χρημάτων για κάτι και τελικά στοιχίσει λιγότερο και κρατήσεις τη διαφορά δίχως να σου δοθεί σαν προσφορά.
Σαν Χριστιανοί δεν πρέπει να λέμε ψέματα. Αν δεν έχουμε κάνει τίποτα κακό, τότε μπορούμε να εμπιστευόμαστε το Θεό ότι θα μας βοηθήσει και θα μας προστατεύσει σε δύσκολες καταστάσεις. Όσον αφορά στα πράγματα του Θεού, η παλιά παροιμία “η τιμιότητα είναι η καλύτερη πολιτική” ισχύει σ’ όλες τις περιπτώσεις.
Αργοί λόγοι. Ματθ.ιβ:36-37 Ματθ.ε:22 Η λέξη ρακά έχει την έννοια κάποιου που άφρονα αγνοεί το Θεό (Ψαλμ.ιδ:1). Βλέπουμε πόση σημασία έχει η γλώσσα και καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό θέμα είναι αυτό που εξετάζουμε, γιατί ο Ιησούς είπε ότι θα κριθούμε από τα λόγια μας. Ακόμα έχουμε τη διδασκαλία του Ιακώβου ότι αν κάποιος δεν χαλινώνει τη γλώσσα του η θρησκεία του είναι μάταιη. Αντίθετα, αυτός που ελέγχει τη γλώσσα του είναι τέλειος και μπορεί να χαλιναγωγήσει κι ολόκληρο το σώμα. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος θέλει να λέγεται άγιος, θα πρέπει να έχει “λόγον υγιή και ακατάκριτον” (Τίτ.β:8). Κολ.δ:6. Σε τελική ανάλυση πρέπει να στραφούμε στο Θεό, γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να μας βοηθήσει να χαλιναγωγήσουμε τη γλώσσα μας (Ψαλμ.ρμα:3).
