Καλομαθημένα παιδιά

Είναι τα παιδιά σήμερα κακομαθημένα ή όχι; Οι περισσότεροι λένε πως είναι. Και επίσης πως υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι γονείς.

Ξέρουμε όλοι ιστορίες κακομαθημένων παιδιών και είμαι σίγουρος πως δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν έτσι, ή δεν τα μεγαλώνουμε έτσι. Και αυτό είναι αξιέπαινο. Χρειάζεται προσπάθεια να αντισταθείς στο κλίμα και στην κατάσταση που υπάρχει γύρω σου. Γι’ αυτό, αφού ξέρουμε τέτοιες περιπτώσεις, ας θυμόμαστε πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος πολύ πλούσιος για να κακομάθει το παιδί του, ή πολύ μορφωμένος. Το αν κάποιος μεγαλώσει σωστά ή όχι εξαρτάται από άλλα πράγματα.

Χρειάζεται σήμερα να θυμηθούμε και ιδιαίτερα όσοι είμαστε γονείς, παππούδες, ή έχουμε κάτω από την επίβλεψη μας παιδιά, πως σαν γονείς η ευθύνη μας να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για τα παιδιά μας δεν τελειώνει με τις ευκαιρίες  που τους δίνουμε να σπουδάσουν.

Τα εφόδια για το ζην είναι μόνο ένα κομμάτι αυτού που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός όταν μας χάρισε τα παιδιά. Το άλλο κομμάτι ίσως, το πιο μεγάλο και πιο σημαντικό είναι να τα εκπαιδεύσουμε να έχουν χαρακτήρα και ζωή που να τιμά το Θεό. Σαν γονείς δεν έχουμε ευθύνη να δημιουργήσουμε μόνο «μυαλά,» με πτυχία στον τοίχο. Ούτε επιτυχημένους επαγγελματίες. Και αυτά είναι σημαντικά και αυτά χρειάζονται και πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας. Δεν φτάνει, όμως μόνο αυτό.

Δεν φτάνει ούτε για το καλό της κοινωνίας να έχουν ανθρώπους με πολλές γνώσεις χωρίς χαρακτήρα όμως, χωρίς αξίες, χωρίς αγάπη για το συνάνθρωπο και το Θεό. Και δεν φτάνει ούτε για τα ίδια τα παιδιά. Κάνει στα ίδια κακό. Γιατί κάνει κακό; Γιατί η ζωή αυτή που ζούμε δεν είναι η μόνη ζωή. Υπάρχει η επόμενη η οποία είναι αιώνια. Το εδώ είναι πολύ προσωρινό. Και αν εμείς τα βοηθούμε μόνο γι’ αυτήν εδώ, τα αδικούμε. Και δεν έχουμε το δικαίωμα αυτό.

Τι είναι αυτό λοιπόν που θα μας κάνει γονείς πραγματικά επιτυχημένους; Όχι με τα κοσμικά πρότυπα, αλλά με τα πνευματικά, με τις αρχές της Αγίας Γραφής;

Λουκ.β:52: «και ο Ιησούς προέκοπτεν σε σοφία, και ηλικία, και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις»

Δεν νομίζω πως είναι τυχαίο αγαπητοί. Ο Ιησούς ωρίμαζε, μεγάλωνε στο σώμα και ήταν αρεστός και στο Θεό και στους ανθρώπους. Αυτός θα πρέπει να είναι και ο δικός μας στόχος σαν χριστιανοί γονείς. Να είναι τα παιδιά μας αρεστά στους ανθρώπους και στο Θεό. Όχι μόνο αρεστός στους ανθρώπους, αλλά κυρίως αρεστός στο Θεό. Και τις πιο πολλές φορές, σαν χριστιανοί, αυτά τα δύο είναι αντίθετα. Γιατί το να είναι κάποιος αρεστός στο Θεό σημαίνει να μην είναι στους ανθρώπους.

Ο Θεός να δώσει να δούμε όλα τα παιδιά μας να προκόβουν «παρά Θεώ και ανθρώποις». Ο Θεός να μας ελεήσει ώστε να τα δούμε όλα να επιστρέφουν σε υπακοή του ευαγγελίου και να γίνονται ολοκληρωμένοι άνθρωποι, χρήσιμοι στην κοινωνία, και την εκκλησία του Θεού. Χρήσιμοι όχι μόνο γιατί έχουν πτυχία στον τοίχο, αλλά γιατί είναι άνθρωποι όπως ο Θεός τους θέλει.

Το μυστικό της ευλογίας είναι ένα: Η σχέση του γονιού με το Θεό, με την Αγία Γραφή. Ή πιο απλά το μυστικό είναι ο γονιός, δεν είναι το παιδί.

Δευτ.ς:4-9 Άκουε, Ισραήλ· Κύριος ο Θεός ημών είναι εις Κύριος. Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου. Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσι είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος. Και θέλεις δέσει αυτούς διά σημείον επί της χειρός σου και θέλουσιν είσθαι ως προμετωπίδια μεταξύ των οφθαλμών σου. Και θέλεις γράψει αυτούς επί τους παραστάτας της οικίας σου και επί τας πύλας σου.

Σύμφωνα μ’ αυτό που διαβάσαμε τα τρία κλειδιά του ευλογημένου γονιού είναι (1) η προσωπική αγάπη για το Θεό και το λόγο Του, (2) η προσωπική διδαχή του λόγου του Θεού στα παιδιά του και (3) η προσωπική εφαρμογή του λόγου του Θεού. Με άλλα λόγια, λέει ο Θεός στους γονείς. Θέλεις να ευλογηθείς με τα παιδιά σου; (1) Αγάπα (2)  Δίδασκε (3) Ζήσε το λόγο μου στη ζωή σου.

Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι η αγάπη για το λόγο του Θεού. Διαβάσαμε στα εδάφια 5 και 6 «Και θέλεις αγαπά Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της δυνάμεώς σου. Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσι είσθαι εν τη καρδία σου».  Να αγαπώ το Θεό σημαίνει πολλά πράγματα. Σημαίνει πως η γνώμη του Θεού για μένα και για αυτά που κάνω, είναι πιο σημαντική από τη δική μου ή των άλλων. Σημαίνει να αγαπώ το λόγο Του.  Ένα από τα μεγαλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι το προσωπικό μας παράδειγμα υπακοής και αφοσίωσης στο λόγο του Θεού.

Β΄ Τιμ.α:5: «ανακαλών εις την μνήμην μου την εν σοι ανυπόκριτον πίστιν, ήτις πρώτον κατώκησεν εν τη μάμμη σου Λωΐδι και εν τη μητρί σου Ευνίκη, είμαι δε πεπεισμένος ότι και εν σοι». Και πιο κάτω γράφει πως «από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα» (Β΄ Τιμ.γ:15).

Αλήθεια τι θα θυμάται το παιδί μου από μένα; Την αγάπη μου για τα χρήματα ή τη μόρφωση, ή την επιτυχία, ή την αγάπη μου για το λόγο του Θεού; Το πόσες ώρες ξοδεύω στην τηλεόραση ή πόσο το Βιβλίο του Θεού ήταν στα χέρια μου και το μελετούσα; Θα θυμάται την αγάπη μου για τα πράγματα του Θεού, τους αδελφούς, ή ότι έβρισκα κάθε είδους δικαιολογία για να μην πάω εκκλησία;

Θα με θυμάται σαν άνθρωπο που τίμια και ηθικά αγωνίστηκα στη χριστιανική μου πορεία; Ή σαν άνθρωπο που συμβιβάστηκα και έβαλα νερό στο κρασί μου; Από εμένα εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό αν τα παιδιά μου θα συνεχίσουν να αγαπούν τον Θεό και να εργάζονται για τη βασιλεία του, όταν εγώ δεν θα τα παίρνω από το χέρι πια.

Με απλά λόγια: Αγαπώ εγώ σαν άτομο το λόγο του Θεού; Έχω εγώ προσωπική σχέση αγάπης και υπακοής με το Θεό; Είναι ο λόγος αυτός στην καρδιά μου;

Αδελφοί, σαν άνθρωπος χριστιανός, όποτε διαβάζω τα εδάφια στο Δευτερονόμιο, ξέρετε πού κολλάει το μάτι μου και κάνω την αυτοεξέτασή μου; Στις λέξεις «εξ όλης». Με όλη την καρδιά, με όλη την ψυχή, με όλο το νου. Χωρίς συμβιβασμό, χωρίς αμφιβολία. Όταν αγαπάς κάτι με όλη την καρδιά σου, κάνεις θυσίες γι’ αυτό. Χάνεις τον ύπνο σου, το χρόνο σου, αλλάζεις το πρόγραμμα σου. Και αυτές οι θυσίες δε σε πειράζουν. Γιατί αγαπάς με όλη την καρδιά σου κάτι. Αυτό είναι το πρώτο χαρακτηριστικό. «Ν’ αγαπάς λοιπόν τον Κύριο, το Θεό σου, μ’ όλη την καρδιά σου, μ’ όλη την ψυχή σου και μ’ όλη τη δύναμή σου.

Το δεύτερο χαρακτηριστικό του επιτυχημένου γονιού είναι πως διδάσκει το λόγο του Θεού. Διαβάσαμε στα εδάφια του Δευτερονόμιου: «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσι είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.»

Η λέξη «διδάσκω» στο εδάφιο αυτό, είναι άξια προσοχής. Γιατί στην πραγματικότητα σημαίνει «να ακονίσω». Αυτό το «επιμελώς» που έχει μπει εκεί προσπαθεί να αποδώσει περιφραστικά αυτό το νόημα. Στους γονείς είναι η πρώτη και η κύρια ευθύνη να «ακονίσουν» τα παιδιά στο θέλημα του Θεού. Να τα κάνουν ευαίσθητα στο τι ο Θεός θέλει. Και αυτό όντως θα πρέπει να γίνεται με επιμέλεια. Σε κάθε ευκαιρία. Και το πρωί και το μεσημέρι και το βράδυ. Δηλαδή, σε κάθε ευκαιρία, σε κάθε ώρα της ημέρας. Όταν είμαστε σπίτι μας θα πρέπει να δώσουμε χρόνο να διαβάσουμε την Αγία Γραφή μαζί τους. Να τους την εξηγήσουμε. Είναι δική μας ευθύνη πρώτα απ’ όλα. Ο λόγος του Θεού το λέει. Θα πρέπει η τηλεόραση να κλείσει και να κάτσουμε όλοι γύρω από ένα τραπέζι με τη Γραφή ανοιχτή.

Υπάρχει ένα ακόμη ρήμα, εκτός από «ακονίζω» στο εδάφιο 6. Είναι το ρήμα «μιλάω.» Θα διδάσκεις στα παιδιά από τη μία και θα τους μιλάς για το Θεό από την άλλη. Όπως τα ρωτάς για το σχολείο, για το τι θα φάνε, για τα αθλητικά, έτσι με τον ίδιο τρόπο θα τους «μιλάς για το Θεό».

Όταν λοιπόν οδηγούμε στο αυτοκίνητο και είμαστε τόσες ώρες, καλή είναι και η μουσική, αλλά έχουμε ευκαιρία να τους μιλήσουμε για το Θεό. Ο Θεός μας δίνει αναρίθμητες ευκαιρίες καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν να μιλήσουμε μαζί τους. Όταν είμαστε για ψάρεμα, για μπάνιο. Η ώρα του μαθήματος είναι για το μάθημα. Και η ώρα της παρέας είναι ώρα για παρέα. Όχι μόνο την Κυριακή, αλλά όπως τους μιλάς από την Δευτέρα μέχρι το Σάββατο.

Κάθε στιγμή της ζωής είναι ευκαιρία να τους πούμε πως ο Θεός είναι Δημιουργός, πως τα αγαπάει όσο κανένας άλλος, ότι απαντάει στις προσευχές τους, ότι έδωσε το Χριστό για μας. Εμείς θα τους διδάξουμε τι είναι σωστό και τι λάθος. Τι αμαρτία και τι όχι, σύμφωνα με την Γραφή. Εμείς θα τους μάθουμε πως η αμαρτία τους χωρίζει από το Θεό. Πως η αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου.

Το παιδί σου μπορεί να γίνει καθηγητής, δάσκαλος, επιχειρηματίας πετυχημένος, αλλά αν δεν ξέρει να φοβάται και να τιμά το Θεό και το λόγο Του, θα είναι ένας άνθρωπος αποτυχημένος αιώνια. Και όλα όσα θα ξέρει δεν θα έχουν κανένα αντίκτυπο στην αιωνιότητα. Μόνο αν ο λόγος του Θεού εφαρμοστεί στη ζωή έχει δύναμη να ελευθερώνει να φωτίζει και να καθαρίζει τον άνθρωπο. Και η πιο μεγάλη ευθύνη στον τομέα της διδασκαλίας είναι να διδάξουμε το παιδί πως μπορεί να είναι καλό παιδί αλλά είναι αμαρτωλός που χρειάζεται το Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα και Κύριο.

Ας ξοδέψουμε χρόνο με τα παιδιά μας. 5, 10, 15 λεπτά μόνοι μας μαζί τους να τους μιλήσουμε να προσευχηθούμε εκεί μπροστά για τις ανάγκες τους να τους διαβάσουμε το λόγο του Θεού. Ή ας βάλουμε ώρα σαν γονείς που να ξοδεύουμε με το κάθε παιδί ξεχωριστά. Καθώς τα γνωρίζουμε και μιλάμε για το σχολείο για τους φίλους τους, για κάτι που έγινε, καθώς αλλάζει το σώμα τους στην εφηβεία, έχουμε ευκαιρία να τους δείξουμε το Θεό.

Καμιά φορά φοβόμαστε. Να μην τα πιέσουμε και αντιδράσουν. Μήπως αν επιμείνουμε τα κάνουμε να σηκωθούν να φύγουν. Βέβαια, θέλει προσοχή ο τρόπος που τα προσεγγίζουμε, αλλά αν αυτό που κάνουμε γίνεται με απλότητα, από αγάπη για το Θεό και το παιδί μας, θα έχει καλό αποτέλεσμα.