Για
έναν περίπου αιώνα η ύδρευση ταλάνιζε την Αθήνα. Το παλαιό υδραγωγείο του Αδριανού είχε πάθει
ανεπανόρθωτες ζημιές από τους πολέμους του ΄21. Η Αθήνα υδρευόταν από τις
55 δημοτικές βρύσες που υπήρχαν σε
διάφορα σημεία, οι οποίες συνεισέφεραν ελάχιστα έως και καθόλου στις
καθημερινές ανάγκες της κατανάλωσης νερού. Ατελείωτες οι ουρές των
Αθηναίων καθημερινά
σε αυτές με τους τενεκέδες και τις στάμνες, καυγάδες για την σειρά και
φασαρίες.
Χρυσές
δουλειές έκαναν ωστόσο οι νερουλάδες που μετέφεραν με τα κάρα τους και
πουλούσαν νερό στην Αθήνα, στα σπίτια που διέθεταν δεξαμενές από τις πηγές των
γύρω χωριών, όπως της Κηφισιάς και του Αμαρουσίου. Μέχρι το 1924 η Αθήνα
υδρευόταν κυρίως από τα νερά των πηγών της Πάρνηθας και από τον υπόγειο
υδροφορέα.
Το
1925 άρχισαν να κατασκευάζονται τα πρώτα σύγχρονα έργα ύδρευσης στην περιοχή
της Πρωτεύουσας. Τη χρονιά αυτή υπογράφτηκε σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού
Δημοσίου, της Αμερικανικής Εταιρείας ULEN και της Τράπεζας Αθηνών για τη
χρηματοδότηση και κατασκευή έργων ύδρευσης της Πρωτεύουσας.
