O
βασιλικός
κήπος που το 1974 με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας μετονομάστηκε σε Εθνικό
κήπο έγινε για τον περιβάλλοντα καλλωπισμό των βασιλικών ανακτόρων.
Τις πρώτες φυτευτικές εργασίες οργάνωσε και
επέβλεψε ο Βαυαρός γεωπόνος Σμάρατ
(Smarat)
το 1839, όπου φυτεύτηκαν 15.000 καλλωπιστικά φυτά που μεταφέρθηκαν από τη
Γένοβα, καθώς επίσης και με αυτοφυή είδη, που μετέφερε από το Σούνιο και την
Εύβοια ο Πρώσος γεωπόνος Φρειδερίκος Σμιτ
(Friedrich
Schmidt),
βοηθός τού Σμάρατ.
Ο
κήπος συνέχισε να επεκτείνεται, και για το σκοπό αυτό προσκλήθηκε ο Γάλλος κηποτέχνης
Φρανσουά Λουί Μπαρώ (François
Louis
Bareaud),
ο οποίος ανέλαβε τη διεύθυνση τού κήπου από το 1845 έως το 1854.
Τον
Μπαρώ
διαδέχθηκε ο Φρειδερίκος Σμιτ, ο
οποίος διηύθυνε τον κήπο επί 30 χρόνια, φέρνοντας από το εξωτερικό πολλά φυτά,
κατάλληλα για το κλίμα της Αττικής, συμπληρώνοντας έτσι τη φύτευση του κήπου
στα σημερινά της όρια.
Ο
κήπος ήταν για την αποκλειστική τέρψη της
βασιλικής οικογένειας και δεν ήταν ελεύθερος για τον Αθηναϊκό λαό.
(Φωτογραφικό
αρχείο : Ελληνικό
λογοτεχνικό και ιστορικό αρχείο)
