Εκείνο όμως που
μας παρουσιάζεται είναι ένα ανυπεράσπιστο βρέφος, που περισσότερο χρειάζεται τη
δική μας βοήθεια και συμπάθεια, χωρίς τίποτα να θυμίζει κάτι βασιλικό – εκτός
ίσως από τα δώρα των Μάγων και ...τα κάλαντα των παιδιών. Αντίθετα η βασιλική
ιδιότητα του Ιησού προβάλλεται μάλλον στη σκηνή της εισόδου Του στα Ιεροσόλυμα
“μετά βαΐων και κλάδων” λίγες ημέρες πριν από τη Σταύρωση. Οι δύο αυτές
σκηνές, εντούτοις, έχουν κάποια κοινά σημεία που καλό είναι να παρατηρήσουμε.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Ιησούς
παρουσιάστηκε σαν Βασιλιάς. Οι μάγοι ρώτησαν: «Πού είναι ο
τεχθείς βασιλεύς των Ιουδαίων;» και ο Κύριος σταυρώθηκε
σαν «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ματθ.β:2,
Ιωάν.ιθ:19).
Ο άγγελος Γαβριήλ ενημέρωσε την παρθένο
Μαρία ότι το παιδί που θα γεννούσε «θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας,
και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος» και στη
θριαμβευτική Του είσοδο στα Ιεροσόλυμα, οι όχλοι Τον υποδέχθηκαν ψάλλοντας «Ευλογημένος ο ερχόμενος
Βασιλεύς εν ονόματι Κυρίου» (Λουκ.α:33, Λουκ.ιθ:38). Όμως πάντοτε
οι ισχυροί αυτού του κόσμου αμφισβήτησαν αυτό το γεγονός.
Και στις δύο περιπτώσεις κανείς “επίσημος”
της ιουδαϊκής κοινωνίας δεν ενδιαφέρθηκε να συναντήσει τον Ιησού, ούτε όταν
ακούστηκε το μήνυμα των αγγέλων και των βοσκών της Βηθλεέμ, ούτε όταν αργότερα
έφτασαν οι Μάγοι από την Ανατολή για να Τον προσκυνήσουν, ούτε και κατά την είσοδό
Του στα Ιεροσόλυμα.
Και στις δύο περιπτώσεις η αντίδραση του
κατεστημένου ήταν εχθρική σε βαθμό που επιδιώχθηκε η εξόντωσή Του, είτε από τον
Ηρώδη είτε από τους Αρχιερείς, που τελικά κατάφεραν να Τον σταυρώσουν με τη
συνεργασία των Ρωμαίων.
Στην αρχή της ζωής Του τιμήθηκε για τη
βασιλική Του ιδιότητα και στο τέλος της ζωής σταυρώθηκε κατηγορούμενος για τη
βασιλική Του ιδιότητα.
Ας σκεφθούμε τώρα το σενάριο, να έμπαινε ο
Ιησούς στην πρωτεύουσα μιας σύγχρονης χώρας, όχι βέβαια καθισμένος σε ένα
γαϊδούρι αλλά επάνω σε ένα αυτοκίνητο, συνοδευμένος από ανθρώπους που
κυματίζουν πανό και σημαίες, και Τον αναγνωρίζουν σαν ηγέτη. Αν αυτό γινόταν
σήμερα στην Ουάσιγκτον ή την Αθήνα, το Λονδίνο ή τη Μόσχα, φανταζόμαστε την
έκπληξη και το σοκάρισμα των ανθρώπων...
Έτσι περίπου έγινε και όταν περπάτησε στην
Ιουδαία. Αν και οι προφήτες είχαν μιλήσει γι’ αυτό τον ερχομό και οι Γραφές
ανέφεραν αρκετά στοιχεία –τον τόπο που θα γεννιόταν, την οικογένειά Του κ.λπ.–
αυτό καθόλου δεν ενοχλούσε το λαό και τους ηγέτες του. Ναι, θα ερχόταν κάποια
στιγμή στο μέλλον αλλά έχουν περάσει κιόλας αρκετοί αιώνες χωρίς να έρθει... Ας
μιλούν λοιπόν οι Γραφές γι’ αυτό το μελλοντικό γεγονός – μέχρι τότε εμείς
μπορούμε να ορίζουμε τη ζωή μας...
Όταν όμως οι Μάγοι άρχισαν να ρωτούν «Πού είναι ο
γεννηθείς βασιλεύς;»
τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα πια δεν είναι αυτός που θα
γεννηθεί αλλά αυτός που γεννήθηκε, και άρα βρίσκεται ήδη ανάμεσά
μας, ο Ηρώδης ανησύχησε για τη θέση του στο θρόνο και έκανε ό,τι περνούσε από
το χέρι του, για να ανατρέψει και την προφητεία και τις προσδοκίες του λαού. Ο
Ιησούς δεν ήταν πλέον καλοδεχούμενος. Θα Τον έστελνε, λοιπόν, εκεί από όπου
ήρθε...
Ο Ιησούς δεν είναι ενοχλητικός όσο μένει σε
κάποια απόσταση.
Τα πράγματα αλλάζουν όταν έρχεται κοντά μας και επεμβαίνει στη ζωή μας. Δεν
είναι πρόβλημα όσο τον αντιμετωπίζουμε ως θέμα προσωπικής άποψης και εσωτερικών
συναισθημάτων, όταν όμως διεκδικεί βασιλική εξουσία επάνω μας, τότε όλα δυσκολεύουν.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Οι
περισσότεροι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από τον Ιησού όσο μένει στη θέση που Του
έχουν επιτρέψει –είτε ψηλά στον Ουρανό είτε στην κορυφή του τρούλου ή σε
κάποιο εικονοστάσι– όχι όμως να μιλούμε για την επικείμενη Δεύτερη Έλευσή Του,
επειδή αυτό δεν αρέσει. Ο Ιησούς είναι καλός σαν διακοσμητικό στοιχείο, σαν
θέμα κουλτούρας, σαν αντικείμενο στις γλώσσες των βλάσφημων, αλλά όχι ΖΩΝΤΑΝΟΣ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, πολύ περισσότερο ΟΧΙ ΣΑΝ Ο ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΜΑΣ. Αυτό πάει
πολύ!...
Όμως ο Ιησούς δεν είναι διατεθειμένος να
μείνει σε απόσταση ούτε να περιορισθεί σε ένα συναίσθημα στο βάθος της καρδιάς
μας. Απαιτεί βασιλική εξουσία και θέλει να κυβερνά τα πάντα στη ζωή μας. Είναι
ο Βασιλιάς των βασιλιάδων, ο ύπατος των Προέδρων, των Πρωθυπουργών, των Κυβερνητών
και των Δημάρχων. Είναι ο ανώτατος δικαστής, που σ’ Αυτόν όλοι οι δικαστές και
τα δικαστήρια οφείλουν να λογοδοτήσουν. Είναι ο επικεφαλής της Εκκλησίας, και
όλοι οι επίσκοποι, πρεσβύτεροι, ιεράρχες και εφημέριοι, όπως και όλοι οι
ενορίτες, θα απολογηθούν σ’ Αυτόν.
Ο Βασιλιάς Ιησούς είναι Κύριος της
εκπαίδευσης και κάθε σχολείο και πανεπιστήμιο, κάθε πρύτανης και καθηγητής,
κάθε μέλος εκπαιδευτικού συμβουλίου και διευθυντής σχολείου, όλοι κρίνονται και
αξιολογούνται από Αυτόν.
Ο Ιησούς βασιλεύει στον εργασιακό χώρο και
κάθε προϊστάμενος, διευθυντής και εργαζόμενος, είναι υπόλογοι σ’ Αυτόν.
Ο Βασιλιάς Ιησούς έχει αρμοδιότητα πάνω
στην οικογένεια και κάθε πατέρας, μητέρα, αγόρι και κορίτσι, πρέπει κάποτε να
Τον αντιμετωπίσουν.
Πριν από 2000 χρόνια, οι περισσότεροι
άνθρωποι στο Ισραήλ είχαν ακούσει κάποιες ιστορίες για τον Ιησού αλλά δεν Τον
είχαν συναντήσει πραγματικά. Ήταν μόλις κάτι παραπάνω από μια φήμη από τη
μακρινή Γαλιλαία. Όμως ο Ιησούς ήρθε στον κόσμο όχι για να έχουμε ωραίες
χριστουγεννιάτικες ή πασχαλινές ιστορίες ούτε για να αισθανόμαστε συγκινήσεις
βλέποντας κινηματογραφικές ταινίες ή βίντεο αντίθετα ήρθε ως Βασιλιάς. Ο Ιησούς
αποκάλεσε τα Ιεροσόλυμα «πόλη του Μεγάλου Βασιλιά» (Ματθ.ε:35),
και όταν πήγε στην πόλη τη μέρα που ο κόσμος γνωρίζει σαν Κυριακή των Βαΐων, ο
λαός Τον υποδέχθηκε ακριβώς σαν Βασιλιά, εκπληρώνοντας την αρχαία προφητεία που
έλεγε, «Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραΰς και καθήμενος επί όνου και
πώλου υιού υποζυγίου»
(Ματθ.κα:5) γι’ αυτό και τα πλήθη φώναζαν, «Ευλογημένος ο
ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι Κυρίου» (Λουκ.ιθ:38).
Αλλά αυτοί που δεν χάρηκαν βλέποντας την
επέμβαση του Βασιλιά Ιησού ήταν πρώτιστα οι θρησκευτικοί και οι πολιτικοί
ηγέτες. Οι Αρχιερείς δεν ήθελαν έναν Μεσσία που θα ανακατευόταν στο σύστημά
τους, γι’ αυτό και όταν ο Ιησούς διεκδίκησε θεία εξουσία μέσα στο Ναό, –τον
οίκο του Πατρός Του– και έδιωξε τους έμπορους και τους χρηματομεσίτες που είχαν
εγκατασταθεί εκεί με έγκριση των αρχιερέων, πήραν γρήγορα την απόφαση να Τον
σκοτώσουν.
Αλλά το ίδιο έκανε και ο Ρωμαίος έπαρχος. Όταν
ο Πιλάτος ρώτησε τον Ιησού, «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;»
Εκείνος δεν το αρνήθηκε. Διευκρίνισε ωστόσο ότι ήρθε σταλμένος για να κηρύξει
την αλήθεια της ερχόμενης Βασιλείας του Θεού. «Η βασιλεία η εμή
δεν είναι εκ του κόσμου τούτου· εάν η βασιλεία η εμή ήτο εκ του κόσμου τούτου,
οι υπηρέται μου ήθελον αγωνίζεσθαι, διά να μη παραδωθώ εις τους Ιουδαίους· τώρα
δε η βασιλεία η εμή δεν είναι εντεύθεν» είπε (Λουκ.κγ:2-3,
Ιωάν. ιη:36). Παράλληλα τόνισε στον Πιλάτο πως και η εξουσία που εκείνος
ασκούσε σαν διοικητής της Ιουδαίας, δεν ήταν αξίωμα που κέρδισε με αγώνες και
μόχθο αλλά του είχε παραχωρηθεί ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΥΠΟΔΙΚΟΥ... (Ιωάν.ιθ:11).
Αλλά ο Πιλάτος δεν ήταν διατεθειμένος να
ακούει από ένα ταπεινό Γαλιλαίο να αμφισβητεί την εξουσία του και επίσης δεν
ήθελε να αντιμετωπίσει το δίλημμα να διαλέξει ανάμεσα σε έναν άνθρωπο δίκαιο
και τον Καίσαρα. Ένας δίκαιος λιγότερο δεν έκανε μεγάλη διαφορά για τον Πιλάτο,
που προτιμούσε να μην πέσει στη δυσμένεια του Καίσαρα.
Το πρόβλημα στους ανθρώπους δεν είναι το
βρέφος Ιησούς ούτε ο Γαλιλαίος ραβίνος, αλλά το ποιος θα είναι Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ!
Εκείνος ή εμείς; Και επειδή όλοι αισθάνονται ότι ο Ιησούς δεν πρόκειται να
μείνει για πολύ βρέφος ή μαραγκός ή ραβίνος, και ότι πάντα θα διεκδικεί την
βασιλική εξουσία που Του ανήκει, οι άνθρωποι σήμερα θέλουν να Τον σβήσουν
εντελώς από τον χάρτη να αφαιρέσουν κάθε παρουσία Του στη ζωή του κόσμου, να
εξαλείψουν τις παραστάσεις της γέννησης που άλλοτε κοσμούσαν τις πλατείες και
τα δημόσια κτίρια να Τον αντικαταστήσουν με τον γλυκανάλατο, όμως τόσο βολικό
Santa Claus, που μπορεί να παρουσιάζεται και σαν μεθυσμένος και σαν εμπορικός
προωθητής και σαν όμορφη κοπέλα ντυμένη στα κόκκινα... Ο Χριστός, αντίθετα,
επιμένει να είναι Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ!
Αυτή την αλήθεια δίδαξε ο Χριστός στον
κόσμο και την ίδια αλήθεια είπε στον Πιλάτο. Όταν ο Ρωμαίος άρχοντας άκουσε τον
Κύριο να λέει αυτά, ρώτησε «Τι είναι αλήθεια;» (Ιωάν.ιη:36-38),
δεν θέλησε όμως να αντιμετωπίσει κατάματα την αλήθεια του Θεού. Δεν είχε
διάθεση να βάλει κάτω από άλλη εξουσία το χαρακτήρα και τις αποφάσεις του. Γι’
αυτό και μόλις ο Ιησούς είπε, «Πας όστις είναι εκ της αληθείας ακούει την φωνήν μου»,
ο Πιλάτος έπαψε ν’ ακούει και έφυγε χωρίς να περιμένει απάντηση.
Το ίδιο κάνουν σήμερα οι πολιτικοί των
“χριστιανικών” χωρών, που αν και ονομάζονται “Χριστιανοί” και ορκίζονται στο
Ευαγγέλιο –πολλές φορές μάλιστα συμμετέχουν σε θρησκευτικές εκδηλώσεις και
τελετουργίες– θέλουν να ενεργούν “ανθρωπιστικά”, αποφασίζοντας σύμφωνα με τις
δικές τους αντιλήψεις και προτιμήσεις.
Δεν ενδιαφέρονται για την θρησκευτική
καλλιέργεια των λαών τους. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, λένε, και καλλιεργούν
την ανοχή των διαφορετικών πεποιθήσεων μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό και
πολυθρησκευτικό περιβάλλον. Αυτός ο τρόπος σκέψης, εντούτοις, αφήνει αιωρούμενο
το ερώτημα του Πιλάτου, «Τι είναι αλήθεια;».
Ρωτήθηκε προηγούμενα, τι θα γινόταν αν
ερχόταν ο Ιησούς στην πρωτεύουσα της χώρας μας. Οι πολιτικοί θα έσκυβαν να Τον
προσκυνήσουν ή θα προσπαθούσαν να Τον συλλάβουν; Το ανώτατο δικαστήριο θα Τον
τιμούσε σαν τον τέλειο Δικαστή ή θα Τον δίωκε και θα Τον κατηγορούσε σαν αναρχικό;
Εάν ο Ιησούς ερχόταν στο σχολείο που
πηγαίνουν τα παιδιά μας, η διεύθυνση θα ζητούσε τις συμβουλές Του για το
πρόγραμμα σπουδών και θα Τον καλούσε να διδάξει, ή θα Του απαγόρευε να μπει στο
χώρο του σχολείου;
Εάν ο Ιησούς έμπαινε στις εκκλησίες, θα Του
άρεσαν όσα συμβαίνουν εκεί ή θα έβγαζε έξω όσους μεταχειρίζονται την εκκλησία
περισσότερο σαν επιχείρηση παρά σαν τόπο προσευχής;
Εάν ο Ιησούς έμπαινε στο χώρο της εργασίας
σας, θα θέλατε να μείνει εκεί και να βλέπει πώς εργάζεστε ή θα θέλατε να φύγει
για να μπορείτε να συνεχίσετε τη δραστηριότητά σας όπως συνήθως;
Εάν ο Ιησούς έμπαινε στο σπίτι σας την ώρα
που παρακολουθείτε τηλεόραση, θα Τον προσκαλούσατε να καθίσει κοντά σας ή θα
νιώθατε ντροπιασμένοι γι’ αυτά που βλέπετε και γρήγορα θα αλλάζατε κανάλι, με
την ελπίδα ότι δεν θα μείνει πολλή ώρα;
Πολλοί προσεύχονται τακτικά: «ΕΛΘΕΤΩ Η
ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΟΥ!» πόσοι όμως εννοούν αυτό που λένε; Στο
ερώτημα “Πού είναι ο γεννηθείς βασιλεύς” οφείλουμε να ξέρουμε και να
απαντήσουμε ότι δεν είναι μόνο στον Ουρανό «εν δεξιά του Θεού»
αλλά και στην καρδιά και στη ζωή μας!
