Έξοδος - ς

ς:1

Ο Κύριος είναι μακρόθυμος, δεν παρατηρεί το Μωυσή για τα «διατί» του που προκλήθηκαν από το μέγεθος της θλίψης του, αλλά του απαντά με αγαθότητα. Αντί να ελέγξει τον τρόπο αυτού που τολμά να αμφισβητήσει τις ανεξιχνίαστες οδούς του «Εγώ είμαι», προσπαθεί να σηκώσει το πεσμένο ηθικό του υπηρέτη Του, αποκαλύπτοντας του τι θα κάνει (Ιάκ.α:5, 17 & Ψαλμ.ργ:13, 14).

Όταν η καρδιά βρίσκει στον ίδιο το Θεό την ανακούφιση που έχει ανάγκη, όταν μπορεί να καταφεύγει στην ασφάλεια που προσφέρει το όνομά Του, όταν μπορεί να βρίσκει στο χαρακτήρα Του την τέλεια απόκριση σε κάθε ανάγκη της, τότε ο Θεός είναι υψωμένος πάνω απ’ όλα τα κτίσματα. Τότε, αυτή η καρδιά, μπορεί να πει: «Τα πάντα είναι ματαιότης» αλλά και «Πάσαι αι πηγαί μου είναι εν σοι» (Ψαλμ.πζ:7).

 Ο Θεός θα έκανε όλα αυτά τα θαυμάσια δια μέσου του Μωυσή κι αυτό βέβαια θα ήταν μεγάλη ικανοποίηση γι’ αυτόν. Όπως ο Κύριος έβαλε το λόγο Του, τη σκέψη Του, την ενέργειά Του, τη σοφία Του, το θέλημά Του, στο στόμα του ανθρώπου Ιησού, έτσι τώρα θέλει να ενεργήσει μέσα από το Μωυσή (Α’ Ιωάν.γ:8β).

«δια χειρός κραταιάς»

Ο Θεός θα πίεζε το Φαραώ και θα τον ανάγκαζε ν’ αφήσει ελεύθερους τους Ισραηλίτες και μάλιστα με σπουδή (Ησ.νε:11  μγ:13  Ρωμ.ις:20).

ς:2-3 «Εγώ είμαι ο Γιάχβε»

Είναι σα να του λέει: «Θυμήσου ποιος είμαι, θυμήσου τι σημαίνει το όνομά μου». Γιάχβε, είναι το όνομα που παίρνει ο Θεός σαν ελευθερωτής του λαού Του βάσει της διαθήκης Του. Μιας διαθήκης υπέρτατης χάρης, αποκαλυπτόμενος ο ίδιος σαν η αιώνια πηγή της απολυτρωτικής αγάπης.

Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ ήξεραν το όνομα Γιάχβε, αλλά δεν είχαν την αποκάλυψη που είχε ο Μωυσής σχετικά μ’ αυτό το όνομα. Ίσως δεν είχαν καταλάβει πλήρως ότι είναι ο Θεός που φυλάει τη διαθήκη Του. Το όνομα Γιάχβε, είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη διαθήκη του Θεού με τον άνθρωπο, γι’ αυτό και η Καινή Διαθήκη είναι στο όνομα του Ιησού Χριστού. Ο Ιησούς, ο ελευθερωτής μας, έχει το ίδιο όνομα γιατί Ιησούς σημαίνει «ο Γιάχβε είναι Σωτήρας».

ς:4

Επαναλαμβάνει την υπόσχεση που είχε δώσει στον Αβραάμ, για να τους θυμίσει ότι δεν ξεχνά τη διαθήκη Του κι ότι κρατά τις υποσχέσεις Του.

Η Χαναάν συμβολίζει την πνευματική κληρονομιά των αγίων στη γη και στον ουρανό. Στη γη, έχει να κάνει με τη σωτηρία, τη ζωή με το Χριστό, τις επαγγελίες του Θεού (Γαλ.γ:29  Εφεσ.α:14  Α’ Πέτρ.α:3, 4).

ς:5-8

Ο Θεός, 7 φορές λέει «εγώ θέλω».

Παρουσιάζεται στις καρδιές των δικών Του σαν Αυτός που θα ενεργήσει μέσα τους, υπέρ αυτών, και μαζί τους για να φανερώσει τη δική Του δόξα. Όσο αδύνατοι κι αν ήταν αυτοί, ο Κύριος είχε «κατέβει» για να τους ελευθερώσει και να φανερώσει τη δόξα Του, τη χάρη Του και τη δύναμή Του. Αργότερα, όλα αυτά τους τα υπενθύμισε (Δευτ.ζ:7-8).

Ο Θεός μας έχει αναλάβει όπως είμαστε και με τέλεια συναίσθηση της φυσικής μας κατάστασης. Δεν πρόκειται ν’ ανακαλύψει τίποτε άλλο που να μπορέσει ν’ αλλάξει το χαρακτήρα ή το μέτρο της αγάπης Του (Ιωάν.ιγ:2). Αυτή η γνώση μπορεί να στερεώσει και να στηρίξει κάθε τρεμάμενη καρδιά. Γι’ αυτό λέει στον Ισραήλ, «εγώ θέλω, ... εγώ θέλω, ... εγώ θέλω...». Ο Κύριος ήθελε να κάνει όλα αυτά σύμφωνα με το δικό Του χαρακτήρα. Κανείς δεν μπορεί να ησυχάσει και να έχει ειρήνη, πριν μάθει ή πιστέψει ότι όλα τα θεία δικαιώματα ικανοποιήθηκαν κατά θείο τρόπο.

«ύψωσα την χείρα μου»

Συνήθεια, όταν ορκιζόταν.

ς:9 

«στενοχωρίαν της ψυχής αυτών»

Στο Εβραϊκό λέει: «του πνεύματος αυτών».

ς:10-12 

«απερίτμητος τα χείλη»

Το είπε μεταφορικά, με την έννοια ότι τα χείλη του δεν ήταν καθαρά. Στον Ιερ.ς:10 βλέπουμε την ίδια λέξη να έχει την έννοια ότι «είχε πολύ σάρκα» (Λευιτ.κς:41).

ς:13

Ο Μωυσής αρχίζει πάλι να «κλαψουρίζει» και να επαναλαμβάνει τα παλιά, αλλά τώρα ο Θεός κόβει τη συζήτηση και τους διατάζει να πάνε.

ς:14-30

Το υπόλοιπο κεφάλαιο είναι ένας κατάλογος από γενεαλογίες των «αρχηγών των οίκων» των πατέρων των Ισραηλιτών προκειμένου να φανεί η γενεαλογία του Μωυσή και του Ααρών. Κάτι πολύ σημαντικό εδώ, είναι το γεγονός ότι ο Θεός καταγράφει σαν δικούς Του ανθρώπους που είναι ακόμα στο βασίλειο του εχθρού.

Στα εδάφια 14-15 ο Ρουβήν και ο Συμεών αναφέρονται περιληπτικά μόνο για να οριστεί η θέση του Λευί σε σχέση με τον υπόλοιπο Ισραήλ. Η γενεαλογία από τον Λευί στο Μωυσή και τον Ααρών, αναφέρεται για να πιστοποιηθεί η θέση τους.

Στα εδάφια 26-27 βλέπουμε ότι το Πνεύμα του Θεού ξεχωρίζει και εξηγεί ποιοι είναι αυτοί τους οποίους οδήγησε να βγάλουν τους Ισραηλίτες μέσα από την Αίγυπτο.

Στα εδάφια 28-30 επαναλαμβάνει το προηγούμενο επεισόδιο, για να συνεχίσει την αφήγηση.

Ο Μωυσής σαν τύπος του Χριστού.

1. Ήταν Ισραηλίτης, σπέρμα του Αβραάμ (Έξ.β:1-2).

2. Γεννήθηκε κάτω από κυριαρχία και εξουσία ξένης δύναμης (Έξ.α  Ματθ.β:1).

3. Στη γέννηση ήταν «αστείος τω Θεώ» (Πράξ.ζ:20  Λουκ.β:11).

4. Κρύφτηκε όταν ο βασιλιάς διέταξε να σκοτωθούν όλα τα αρσενικά μωρά (Έξ.α:22  Ματθ.β:16).

5. Παιδική ηλικία στην Αίγυπτο (Ματθ.β:13-15).

6. Είχε συμπάθεια προς τους αδελφούς του (Πράξ.ζ:23,24  Ματθ.θ:36).

7. Άφησε τον κόσμο και τα πλούτη (Εβρ.ια:24-26  Φιλ.β:6,7).

8. Απορρίφθηκε από τα’ αδέλφια του (Πράξ.ζ:26-27  Ιωάν.α:11).

9. Ήταν ποιμένας (Έξ.γ:1  Ιωάν.ι:16).

10. Στάλθηκε απ’ το Θεό να ελευθερώσει τους Ισραηλίτες (Έξ.δ:12 γ:10  Ιωάν.θ:4  Εβρ.γ:1   Λουκ.ιθ:10).

11. Είχε τη ράβδο - το λόγο του Θεού (Έξ.θ;25  Ψαλμ.β:9).

12. Κήρυξε ενάντια στο βασιλιά του κόσμου τούτου (Ιωάν.ις:11).

13. Ο Ισραήλ βαπτίστηκε στο όνομά του (Α’ Κορ.ι:1,2  Ρωμ.ς:3).

14. Ήταν πολύ πράος (Αριθ.ιβ:3  Ματθ.ια:29).

15. Ήταν πιστός σε ότι ο Κύριος τον κάλεσε να κάνει (Εβρ.γ:5  Αποκ.γ:14).

16. Έβγαλε νερά από την πέτρα (Αρ.κ:11  Ιωάν.δ:14  ζ:37).

17. Ήταν προφήτης, ιερέας, βασιλιάς, κριτής και ηγέτης (Δευτ.ιη:18  Ψαλμ.99:6  Δευτ.λγ:4-5  Έξ.ιη:13 λβ:34  Ιωάν.ζ:40  Εβρ.β:17  Β΄Κορ.ε:10  Εβρ.β:10  Λευιτ.α:32,33).

18. Ισχυρός σε λόγο και έργα (Πράξ.ζ:22  Λουκ.κδ:19).

19. Ήταν μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων -της Διαθήκης του Θεού (Δευτ.ε:5  Εβρ.θ:19-20  Έξ.λδ:27  Α’ Τιμ.β:5  Α΄Κορ.ια:25  Εβρ.η:6).

20. Απέστειλε 12 (Αριθ.ιγ:16  Ματθ.ι:5).

21. Όρισε 70 πρεσβυτέρους (Αρ.ια:24  Λουκ.ι:1).

22. Μεσίτευσε για το λαό του Θεού (Αρ.κζ:5  Εβρ.ζ:25).

23. Είχε μια ιδιαίτερη κοινωνία με το πρόσωπο του Θεού (Έξ.λδ:10  Ιωάν.α:18).

24. Μιλούσε τα λόγια του Θεού (Έξ.κδ:3  Εβρ.α:2).

25. Νήστεψε και προσευχήθηκε στο βουνό (Έξ.λδ:28  Ματθ.δ:2).

26. Μεταμορφώθηκε πάνω στο όρος (Έξ.λδ:29-35  Ματθ.ιζ:2).

27. Ο τόπος του ήταν έξω από το στρατόπεδο των Ισραηλιτών (Έξ.λγ:7  Εβρ.ιγ:13).

28. Ο Θεός του έδωσε το σχέδιο της σκηνής του μαρτυρίου, κι αυτός το παρέδωσε στους υπόλοιπους.

29. Έδωσε κληρονομιά στον Ισραήλ.

30. Πέρασε το σχολείο του Θεού στην έρημο.

31. Είπε στους Ισραηλίτες ότι θα πεθάνουν δίχως το αίμα του αμνού.

32. Είπε στον Ισραήλ να βγει γρήγορα από την Αίγυπτο.

33. Καταδιώχτηκε μαζί με αυτούς που τον ακολουθούσαν, από τους εχθρούς του.

34. Ο Θεός στάθηκε μεταξύ αυτού και των εχθρών του.

35. Είπε στον Ισραήλ να φάει άρτο από τον ουρανό.

36. Έκανε τα πικρά νερά, γλυκά.

37. Ξαναεμφανίστηκε μετά το θάνατό του.