Όχι, δεν κοιμούνται. Ούτε ξεκουράζονται. Έχουν
"εναποθέσει" για πάντα τη ζωή τους σε μερικά άγρια βράχια, στο δρόμο
για τη "σωτηρία". Αναμφισβήτητα σκληρές εικόνες. Σκέψου όμως μόνο για μια στιγμή,
αν στη θέση τους ήταν ένα γνωστό σου πρόσωπο. Ένα μέλος της οικογένειάς σου.
Σκέψου για κλάσματα του δευτερολέπτου και μόνο, ακόμα και τον εαυτό σου σε αυτή
τη θέση.
..Και σκέψου όλα αυτά, όταν θα ακούς να μας λοιδορούν και να μας μισούν,
επειδή μόνο και μόνο η ανάγκη μας έκανε μετανάστες. Και πολλούς από εμάς, στο δρόμο
για τη ξενιτιά, μας βρήκε ο θάνατος. Στη θάλασσα και στη στεριά. Άνθρωποι,
είμαστε κι εμείς άνθρωποι.
Niko Ago
