Στην
Καινή Διαθήκη υπάρχουν 21 επιστολές, απ’ τις οποίες οι 14 είναι γραμμένες απ’
τον απόστολο Παύλο.
Υπάρχει
μια ορισμένη αρμονία στην Καινή Διαθήκη και οι επιστολές θα πρέπει να
μελετηθούν μετά το βιβλίο των Πράξεων. Οι συγγραφείς των επιστολών, με εξαίρεση
τον Ιούδα, ήταν όλοι ηγετικές προσωπικότητες
στο βιβλίο των Πράξεων. Το μήνυμα που βρίσκουμε στο ιστορικό βιβλίο των
Πράξεων κυρίως αναφέρεται στους άπιστους, ενώ οι επιστολές γράφτηκαν σε
πιστούς.
Ο σκοπός του βιβλίου των Πράξεων είναι να ευαγγελίσει, ενώ ο σκοπός
των επιστολών είναι να διδάξουν, να καθοδηγήσουν και να εποικοδομήσουν.
Το
βιβλίο των Πράξεων απαντά στην ερώτηση: “Τί να κάνω για να σωθώ”; Οι επιστολές
απαντούν στο “Τί πρέπει να κάνω για να ζήσω για το Χριστό αφού σώθηκα”;
Όπως
υπάρχει σχέση κι αρμονία ανάμεσα στις Πράξεις και τις επιστολές, το ίδιο ισχύει
και για τις επιστολές μεταξύ τους. Οι συγγραφείς ποτέ δεν αντιφάσκουν μεταξύ
τους αν και ο καθένας τους είχε ένα
προσωπικό θέμα.
- Το θέμα του Παύλου στις επιστολές του είναι ΠΙΣΤΗ
- Το θέμα του Πέτρου στις επιστολές του είναι ΕΛΠΙΔΑ
- Το θέμα του Ιωάννη στις επιστολές του είναι ΑΓΑΠΗ
- Το θέμα του Ιακώβου στην επιστολή του είναι ΔΡΑΣΗ
- Το θέμα του Ιούδα στην επιστολή του είναι ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ
Αν
και μερικές επιστολές είναι προσωπικές, οι περισσότερες γράφτηκαν για να
διαβαστούν δημόσια στις εκκλησίες. Μερικές γράφτηκαν για να πληρώσουν
συγκεκριμένες ανάγκες σε ιδιαίτερες εκκλησίες και ιδιώτες. Ωστόσο, ήταν τόσο
εμπνευσμένες απ’ το Πνεύμα του Θεού κι είχαν τόση πνευματική σημασία που
προκαλούσαν τεράστιο ενδιαφέρον και ωφελούσαν τον καθένα. Γρήγορα έγιναν
αποδεκτές σαν μέρος των Γραφών και βρήκαν τη θέση τους στον κανόνα της Καινής
Διαθήκης σαν θεόπνευστα γραφτά.
Β. Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
Θα
μπορέσουμε εύκολα να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα της διακονίας του αποστόλου
Παύλου, όταν θυμηθούμε ότι ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας στα τελευταία 16
κεφάλαια του βιβλίου των Πράξεων κι ότι έγραψε 14 απ’ τις επιστολές που
αποτελούν μέρος της Καινής Διαθήκης. Μπορούμε να μάθουμε πολλά γι’ αυτό το
μεγάλο άντρα του Θεού, όχι μόνο μελετώντας την ιστορική σκιαγράφηση των
Πράξεων, αλλά και μέσα από τα γραπτά του. Κάθε μια απ’ τις επιστολές του μας
λέει κάτι για το συγγραφέα της.
Ονομαζόταν
Σαούλ και ήταν γιος μιας σημαντικής Εβραϊκής οικογένειας με Ρωμαϊκά πολιτικά
δικαιώματα. Γεννήθηκε στην Ταρσό, τη σπουδαιότερη πόλη της Κιλικίας όπου
βρισκόταν ένα φημισμένο κέντρο μάθησης. Ήταν απ’ τη φυλή Βενιαμίν.
Όταν ήταν νέος τον έστειλαν στην Ιερουσαλήμ να
συνεχίσει τη μόρφωσή του. Εκεί διδάχτηκε απ’ τον Γαμαλιήλ, ένα απ’ τους πιο
διακεκριμένους δασκάλους εκείνης της εποχής. Ο Παύλος έγινε γρήγορα μέλος της Φαρισαϊκής
κοινότητας και εξέχων διώκτης της εκκλησίας. Έχοντας υπ’ όψη την εξέχουσα θέση
που είχε στο λιθοβολισμό του Στέφανου και στους διωγμούς των χριστιανών,
μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ήταν μέλος του συνεδρίου “Σανχεντρίν”.
Γύρω
στο 35 μ.Χ. ενώ ταξίδευε με σκοπό να συλλάβει χριστιανούς, ο Σαούλ πίστεψε,
όταν ο Ιησούς του φανερώθηκε στο δρόμο για τη Δαμασκό. Αφού πέρασε κάπου τρία
χρόνια στην Αραβική έρημο, τελικά επέστρεψε στην Ταρσό. Εκεί έμεινε μέχρι που ο
Βαρνάβας τον έφερε στην Αντιόχεια για να διδάξει σε μια νεοϊδρυθείσα εκκλησία.
Εδώ έλαβε την ιεραποστολική κλήση και απεστάλη από τη συνάθροιση.
Στη
διάρκεια του δεύτερου ιεραποστολικού ταξιδιού του στο τέλος του 50 ή αρχές του
51 μ.Χ. έγραψε τις πρώτες του επιστολές προς την εκκλησία της Θεσσαλονίκης.
Γ. ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ
Ο
Παύλος ήταν ένας μεγάλος ευαγγελιστής. Όλος ο κόσμος της Μεσογείου συνταράχτηκε
απ’ τη διακονία του καθώς ταξίδευε από πόλη σε πόλη κηρύττοντας την αποστολική
αλήθεια χωρίς φόβο και προσωποληψία.
Στην
αρχή της διακονίας του, επισκεπτόταν ξανά τις νεοϊδρυθείσες εκκλησίες με σκοπό
να τους επιβεβαιώσει την αλήθεια και να διορθώσει τυχόν λάθη που θα είχαν
συμβεί. Αυτό γινόταν ολοένα δυσκολότερο καθώς οι εκκλησίες αυξανόταν και η
διακονία του επεκτεινόταν συνέχεια πιο μακριά. Τότε ήταν που άρχισε να γράφει
γράμματα με συμβουλές, παρηγοριές, οδηγίες και διορθώσεις προς τους
πρεσβυτέρους και τους αγίους των εκκλησιών που είχε ιδρύσει.
Προφανώς,
ο Παύλος είχε κάποιο πρόβλημα με την όρασή του και γι’ αυτό υπαγόρευε τις
περισσότερες επιστολές του σε γραφέα. Μετά, αυτός πρόσθετε το χαιρετισμό με το
δικό του χέρι. Όταν έγραψε προς τους Γαλάτες, ο Παύλος ξέφυγε απ’ τη συνήθειά
του κι έγραψε ολόκληρη την επιστολή με το χέρι του (Γαλ.ς:11).
Ο
Παύλος έγραψε τρεις απ’ τις επιστολές του σε ποιμένες εκκλησιών, μία σ’ ένα
χριστιανό φίλο του και τις υπόλοιπες προς τις εκκλησίες.
Δ. Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΟΥ
ΠΑΥΛΟΥ
Εμείς
θα μελετήσουμε τις επιστολές του Παύλου με τη σειρά που είναι στη Γραφή μας.
Ωστόσο, θα μας βοηθήσει πολύ αν θυμόμαστε τη χρονολογική σειρά αυτών των
επιστολών. Γράφτηκαν με την παρακάτω σειρά:
Περίπου
το 50-53 μ.Χ. στη διάρκεια του δεύτερου ιεραποστολικού ταξιδιού:
Α’
Θεσσαλονικείς Β’ Θεσσαλονικείς
Περίπου
το 54-58 μ.Χ. κατά το τρίτο ιεραποστολικό ταξίδι:
Γαλάτες
|
Α’
Κορινθίους
|
Β’
Κορινθίους
|
Ρωμαίους
|
Γύρω
στο 61-63 μ.Χ. κατά την πρώτη φυλάκισή του στη Ρώμη:
Κολοσσαείς
|
Φιλήμωνα
|
Εβραίους
|
Εφεσίους
|
Φιλιππησίους
|
Περίπου
το 64-67 μ.Χ. μετά που ελευθερώθηκε απ’ την πρώτη φυλάκιση και κατά τη διάρκεια
της δεύτερης στη Ρώμη πάλι:
Α’
Τιμοθέου
|
Β’
Τιμοθέου
|
Τίτο
|
