Α. Ο ΝΕΕΜΙΑ
Ο Νεεμία ήταν οινοχόος του βασιλιά Αρταξέρξη που βασίλεψε στην Περσία
κατά την περίοδο 465 - 425 π.Χ. Ήταν έμπιστος αξιωματούχος του βασιλιά.
Υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές γι’ αυτόν, εκτός απ’ ότι είναι γραμμένο στο βιβλίο
που έχει το όνομά του. Ήταν άνθρωπος προσευχής, θάρρους και επιμονής.
Ένας απ’ τους αδελφούς του Νεεμία, ο Ανανί, έφερε τα νέα για την ερημωμένη
κατάσταση της Ιερουσαλήμ. Χωρίς αμφιβολία ο Ανανί πίστευε ότι ο Νεεμία θα
μπορούσε να βοηθήσει γιατί χρειαζόταν η βασιλική εξουσία για να υπερνικηθεί η
τοπική αντίσταση. Ο Έσδρα βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ εδώ και 30 χρόνια, αλλά τον
απασχολούσε κύρια η δουλειά του σαν ιερέας και η διδασκαλία του λαού.
Ο Νεεμία βάρυνε επειδή λυπήθηκε πολύ κι αμέσως πήγε να προσευχηθεί (Νεεμ.α:4,
β:4). Προσευχόταν 4 μήνες πριν κάνει γνωστό το αίτημά του στο βασιλιά. Περίμενε
για την κατάλληλη ευκαιρία να τον πλησιάσει. Την Άνοιξη του 444 π.Χ. ήρθε αυτή
η ευκαιρία. Ο Αρταξέρξης πρόσεξε τη λύπη του Νεεμία και τον ρώτησε για την
αιτία. Αυτός του μίλησε για την κατάσταση στην Ιερουσαλήμ και του ζήτησε την
άδεια να πάει να βοηθήσει. Ο βασιλιάς όχι μόνο δέχτηκε την αίτηση, αλλά του
έδωσε και στρατιώτες να τον συνοδεύσουν.
Β. Η ΤΡΙΤΗ ΜΕΤΟΙΚΕΣΙΑ
Ένας αριθμός Εβραίων πήγε μαζί με το Νεεμία καθώς επέστρεφε στην Ιερουσαλήμ,
το εικοστό έτος της βασιλείας του Αρταξέρξη (444 π.Χ.). Δεν υπάρχει αναφορά
πόσοι Εβραίοι ακολούθησαν το Νεεμία. Φαίνεται ότι ήταν πολλοί, όχι όμως τόσοι όσοι
στις δύο προηγούμενες μεταναστεύσεις.
Γ. ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ
Φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ, ο Νεεμία βρήκε τα τείχη διαλυμένα, τελείως
ερειπωμένα. Για να μπορεί να έχει ο ίδιος γνώση της πραγματικής κατάστασης,
χρειάστηκε να επιθεωρεί τα τείχη τρεις νύχτες. Όταν είχε όλα τα στοιχεία,
συναντήθηκε με τους αρχηγούς στην Ιερουσαλήμ και τους εξέθεσε τα σχέδιά του.
Ανταποκρίθηκαν καλά. Στρατολογήθηκαν εργάτες μέσα κι έξω απ’ την Ιερουσαλήμ και
τους ανατέθηκαν διάφορα τμήματα του τείχους για να εργάζονται.
Το έργο προχώρησε γρήγορα, αλλά δημιουργήθηκε σοβαρή αντίσταση. Τα άλλα
έθνη που ήταν τριγύρω και ιδιαίτερα η Σαμάρεια, είχε συμφέρον να είναι αδύνατη
η Ιερουσαλήμ. Αρχηγοί αυτής της αντίστασης ήταν ο Σαναβαλλάτ, ο Τωβίας, και ο
Γησέμ. Ο Νεεμία χώρισε τους εργάτες σε δύο ομάδες. Η μια ομάδα εργαζόταν στο να
χτίζει τα τείχη και η άλλη ήταν οπλισμένη. Κάθε βράδυ τα τείχη εφρουρούντο από
βαριά οπλισμένους άντρες. Τα τείχη αποπερατώθηκαν σε 52 μέρες κι έτσι η Ιερουσαλήμ,
μετά από 142 χρόνια απ’ την καταστροφή της, ήταν και πάλι μια οχυρωμένη πόλη.
Δ. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ
ΝΕΕΜΙΑ
Ο Νεεμία κυβέρνησε την Ιερουσαλήμ σε δύο περιόδους. Την πρώτη φορά
έμεινε σ’ αυτή τη θέση για 12 χρόνια και μετά επέστρεψε στην πρώτη του θέση
στην αυλή της Περσίας.
Αφού έμεινε στην Περσική πρωτεύουσα για λίγο καιρό, του ανατέθηκε για
δεύτερη φορά να γίνει διοικητής της Ιερουσαλήμ. Δεν υπάρχει αναφορά για το πόσο
διάστημα κυβέρνησε ο Νεεμία τη δεύτερη φορά.
Ε. ΤΟ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΝΕΕΜΙΑ
1. Ασφάλεια
Αφού ολοκληρώθηκε το έργο του τείχους, ο Νεεμία τοποθέτησε τον Ανανία
υπεύθυνο της ασφάλειας της πόλης (κεφ.ζ). Το 1/10 του πληθυσμού είχε
μετακινηθεί στην Ιερουσαλήμ, πράγμα που την έκανε περισσότερο ασφαλή.
2. Ελάττωση των χρεών
(ε:1-9)
Ο Νεεμία πήρε μέτρα για να ελαττωθούν τα χρέη των φτωχών. Μερικοί
πλούσιοι, εκμεταλλεύτηκαν τους βαρείς Περσικούς φόρους και τα μικρά εισοδήματα,
και δάνειζαν χρήματα στους φτωχούς. Αν δεν μπορούσαν να πληρώσουν το χρέος τους, οι πλούσιοι τους
έπαιρναν τις περιουσίες. Ο Νεεμία έκανε έκκληση στο λαό να σταματήσει αυτή η
κατάσταση και να επιστρέψουν ό,τι είχαν πάρει. Έδωσε προσωπικά το παράδειγμα,
αρνούμενος να δεχτεί το μισθό του σαν κυβερνήτης.
3. Η ανάγνωση του νόμου του
Θεού (κεφ.η - ι).
Ο Νεεμία παρότρυνε το λαό να μαζευτεί για ν’ ακούσει το Λόγο του Θεού
που θα διαβαζόταν από τον Έσδρα. Γιόρτασαν τη Σκηνοπηγία που ακολουθήθηκε από
δημόσια εξομολόγηση αμαρτιών. Υπογράφηκε διαθήκη απ’ το Νεεμία και τους αρχηγούς
του λαού, να τηρούν το νόμο του Θεού.
4. Αφιέρωση των τειχών
(ιβ:27 - 47)
Τα τείχη αφιερώθηκαν τυπικά. Ο λαός σχημάτισε δύο πομπές που βάδισαν σε
αντίθετες κατευθύνσεις γύρω από τα τείχη μέχρι που συναντήθηκαν στο ναό. Οι
ψαλμοί και οι δοξολογίες προς το Θεό, ακουγόταν σε μεγάλη απόσταση.
5. Συλλογή των δεκάτων
Ο Νεεμία επέμεινε ότι ο λαός πρέπει ν’ αποδεκατίζει τα εισοδήματά του.
Ιδιαίτερα δωμάτια ξεχωρίστηκαν σαν αποθήκες των δεκάτων. Διέταξε να φέρονται τα
δέκατα με μεγάλη προσοχή.
6. Η τήρηση του Σαββάτου
Υπήρχε μεγάλη ατονία στο θέμα της τήρησης του Σαββάτου. Πολλοί Εβραίοι
δούλευαν ή εμπορευόταν το Σάββατο. Ο Νεεμία έκλεινε τις πύλες της πόλης και
απαγόρευε κάθε εμπορική δραστηριότητα την ημέρα του Σαββάτου.
7. Τέλος των μικτών γάμων
(ιγ:23 - 28)
Παρά τις προσπάθειες του Έσδρα, η αμαρτία των μικτών γάμων συνεχίστηκε.
Ο Νεεμία δεν διέλυσε τους γάμους αυτούς, αλλά ο λαός έπρεπε να ορκιστεί ότι δεν
θα ξανασυνέβαινε κάτι τέτοιο.
Ζ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ
ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΕΜΙΑ
Τον καιρό του Νεεμία, είχαν περάσει 17 αιώνες από τότε που ο Θεός κάλεσε
τον Αβραάμ. Η Παλαιά Διαθήκη δεν αναφέρει άλλα ιστορικά στοιχεία μετά το
Νεεμία. Μέχρι τον καιρό του Χριστού, πέρασαν 400 σιωπηλά χρόνια. Η Παλαιά
Διαθήκη κλείνει, κατά την περίοδο που η Περσική Αυτοκρατορία κυβερνά τη Μέση
Ανατολή.
Οι προσπάθειες των Περσών να κατακτήσουν την Ελλάδα δεν πέτυχαν ποτέ.
Τελικά, ο μέγας Αλέξανδρος εμφανίστηκε στο προσκήνιο. Κατέκτησε την Τύρο και
την Αίγυπτο. Μετά, χτύπησε την Περσική Αυτοκρατορία και κέρδισε τη μάχη στα
Άρβηλα. Η Αυτοκρατορία του Κύρου διήρκησε περίπου 200 χρόνια.
Ο Αλέξανδρος πέθανε νέος κι η Αυτοκρατορία του μοιράστηκε σε 4 στρατηγούς.
Στον Πτολεμαίο δόθηκε η Παλαιστίνη κι οι Ιουδαίοι πέρασαν καλά. Η μετάφραση
των Γραφών στα Ελληνικά, η γνωστή σαν μετάφραση των Ο’ (εβδομήκοντα) άρχισε
αυτή την εποχή.
Ο στρατηγός του Αλέξανδρου Σέλευκος, πήρε τη Συρία και γρήγορα συμπεριέλαβε
σχεδόν όλη την Ασία. Τότε χτίστηκαν οι πόλεις της Σελεύκειας και της Αντιόχειας.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σελευκίδη κυβερνήτη Αντίοχου του
μέγα, καταλήφθηκε η Παλαιστίνη και προστέθηκε στο βασίλειο της Συρίας. Αυτή
ήταν απ’ τις πιο σκοτεινές περιόδους της ιστορίας των Εβραίων. Ο Αντίοχος ο
Επιφανής έσφαξε 40.000 Εβραίους κι άλλους τόσους πούλησε σαν σκλάβους. Βεβήλωσε
το ναό θυσιάζοντας χοίρο πάνω στο θυσιαστήριο. Αργότερα ξανάκανε μια τρομερή
σφαγή και κατεδάφισε την πόλη και τα τείχη.
Για μια χρονική περίοδο, υπήρξε ένδοξη απελευθέρωση απ’ τους Μακκαβαίους.
Αυτό κράτησε περίπου 100 χρόνια πριν η Παλαιστίνη κατακτηθεί απ’ τους Ρωμαίους
που ήταν στρατός κατοχής όταν γεννήθηκε ο Χριστός.
