Το Άγιο Πνεύμα είναι δύναμη

διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε· αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει. Ρωμ.η:13

Χτυπάει το τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή ακούς πως σου τηλεφωνούν από το σχολείο. Πριν καταλάβεις τι γίνεται σου λένε πως το παιδί σου, χτύπησε στη γυμναστική και έρχεται ένα ασθενοφόρο να το πάρει. Η ανησυχία ανεβαίνει κατακόρυφα. Πρέπει ν’ αφήσεις τη δουλειά και να τρέξεις αμέσως. Πώς να είσαι ήρεμος; Πώς να έχεις καθαρό μυαλό; Τι πρέπει να κάνεις; Ποιος φταίει για το ατύχημα; Χρειάζεσαι δύναμη πνευματική εκείνη την ώρα, δύναμη για να εμπιστευθείς το Θεό, να σταθείς σωστά.

Είναι Δευτέρα πρωί και πηγαίνεις στη δουλειά σου. Ξέρεις πως θα έχεις μια δύσκολη συνάντηση με κάποιον συνεργάτη ο οποίος αποδεδειγμένα σε διαβάλει στον προϊστάμενο. Όσο το σκέφτεσαι τόσο περισσότερο φουντώνεις μέσα σου και νοιώθεις αδικημένος. Κατά θεία συγκυρία χτες το βράδυ διάβασες στη Γραφή σου, «ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται».  Πως το εφαρμόζεις αυτό; Που να βρεις τη δύναμη να κάνεις και να πεις το σωστό, αυτό που είναι μεν δίκαιο, αλλά με τρόπο που να τιμάει το Θεό. Χρειάζεσαι δύναμη.

Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου, να παλεύει με την αμαρτία και να μην μπορεί να τη νικήσει. Καταλαβαίνεις στη θεωρία τουλάχιστον, πως ο εγωισμός είναι αμαρτία. Έλα όμως, που όταν φουντώνει δεν ξέρεις τι να τον κάνεις! Εκείνη την ώρα λες πράγματα που μετά το μετανιώνεις. Και σκέφτεσαι: μπορεί άραγε κάποιος να βάλει χαλινάρι στη γλώσσα; Μπορεί στα μάτια; Ακόμη περισσότερο, μπορεί στη σκέψη; Πως κόβεις τις κακές συνήθειες; Πως παλεύεις το παρελθόν που νοιώθεις να σε κρατάει αιχμάλωτο;

Δύναμη, δύναμη, δύναμη. Αυτό είναι το ζητούμενο. Ψάχνουμε να βρούμε δύναμη για να κάνουμε αυτό που είναι σωστό. Συχνά ψάχνουμε μέσα μας, και όσο προσπαθούμε τόσο αποτυγχάνουμε.

Αν έτσι έχεις νοιώσει, ή νοιώθεις τώρα έτσι, καλώς ήρθες σ’ αυτούς που το παραδέχονται. Σ’ αυτούς που τουλάχιστον έχουν τα πνευματικά κότσια να πουν «είμαι αδύναμος». Δεν είσαι μόνος σου. Η Αγία Γραφή αναγνωρίζει και περιγράφει αυτό που συμβαίνει σε όλους μας.

Επειδή, η σάρκα επιθυμεί ενάντια στο Πνεύμα, και το Πνεύμα ενάντια στη σάρκα· αυτά, μάλιστα, αντιμάχονται το ένα προς το άλλο, ώστε εκείνα που θέλετε, να μη τα πράττετε (Γαλ.ε:17).

Ο απόστολος Παύλος εκφραζόταν με τον ίδιο τρόπο όχι μόνο στην επιστολή προς Γαλάτες, γενικά και αόριστα, αλλά και για τον εαυτό του. Στην προς Ρωμαίους η περιγραφή γίνεται πιο προσωπική: διότι δεν πράττω το αγαθόν, το οποίον θέλω· αλλά το κακόν, το οποίον δεν θέλω, τούτο πράττω. (Ρωμ.ζ:19).

Σε τι αναφέρεται; Προσέξτε ε; Είναι ο απόστολος Παύλος. Αναφέρεται στην πονηρή επιθυμία: Αλλά την αμαρτίαν δεν εγνώρισα, ειμή διά του νόμου· διότι και την επιθυμίαν δεν ήθελον γνωρίσει, εάν ο νόμος δεν έλεγε· Μη επιθυμήσης. Αφορμήν δε λαβούσα η αμαρτία διά της εντολής, εγέννησεν εν εμοί πάσαν επιθυμίαν· διότι χωρίς του νόμου η αμαρτία είναι νεκρά. (Ρωμ.ζ:7β-8^α).

Όταν τα μάτια βλέπουν και η σκέψη αρχίζει και τρέχει, αυτό πως το νικάς; Ή όταν νοιώθεις το αίμα να τρέχει γρηγορότερα στις φλέβες σου και αρχίζεις να θυμώνεις, και αυτό πως το υποτάσσεις; Όταν ο συνάδελφος ή φίλος σου προοδεύει ενώ στη δική σου ζωή όλα μένουν ίδια και η ζήλια σου χτυπάει την πόρτα, πως παλεύεις;

Ο απόστολος Παύλος ήταν τίμιος με τον εαυτό του, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για να προχωρήσει κάποιος. Να παραδέχεσαι την αμαρτία σου, γιατί αν δεν την παραδεχτείς, δε θα την εξομολογηθείς ποτέ. Και αν δεν την εξομολογηθείς, ο Θεός δε συγχωρεί. Ο Θεός συγχωράει την αμαρτία, όταν την ομολογούμε, όχι όταν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Ο Παύλος, λοιπόν, τίμιος με τον εαυτό του έλεγε, Ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· τις θέλει με ελευθερώσει από του σώματος του θανάτου τούτου; (Ρωμ.ζ:24). Ποιος θα μου δώσει τη δύναμη να κάνω αυτό που ξέρω πως πρέπει να γίνει. Που θα βρω δύναμη για να ξεπεράσω τον εαυτό μου;

Αδελφοί μου, δύναμη υπάρχει. Και είναι διαθέσιμη. Μάλιστα, αν έχουμε δεχτεί το Χριστό, η Αγία Γραφή γράφει πως αυτή η δύναμη κατοικεί μέσα μας.

Δεν είναι δύναμη χαρακτήρα, ούτε είναι δύναμη θέλησης. Δεν υπάρχει επειδή ξέρουμε γράμματα ή είχαμε καλή ανατροφή. Κατοικεί μέσα μας, αλλά δεν είναι ο εαυτός μας. Μας δίνει δύναμη, αλλά δεν είναι κάτω από τον έλεγχό μας. Είναι το Άγιο Πνεύμα! Το Άγιο Πνεύμα είναι η απάντηση. Το Άγιο Πνεύμα δίνει δύναμη!

Ο Παράκλητος, διαβάζουμε πως κατοικεί μέσα σε κάθε άνθρωπο που με μετάνοια και πίστη έδωσε τη ζωή του στο Χριστό και υπάκουσε στο ευαγγέλιο της σωτηρίας. Όταν μια ψυχή, ζητήσει το έλεος και τη συγχώρεση του Θεού, τότε γίνεται παιδί του Θεού.

Για να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, τι είπε ο Χριστός; Τι κήρυξε; Ο Ιησούς ήρθε στη Γαλιλαία, κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας τού Θεού, και λέγοντας, ότι: επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού· μετανοείτε και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον. (Μάρκ.α:14β-15).

Μετάνοια και πίστη ήταν τα δύο που ζητούσε ο Χριστός. Όταν λοιπόν, ο άνθρωπος μετανοήσει, ζητήσει συγνώμη και πιστέψει, όταν δεχτεί το Χριστό να γίνει δικός Του αρχηγός, τότε ο άνθρωπος γίνεται παιδί του Θεού. Γράφει στο ευαγγέλιο του Ιωάννη: Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν, εις αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γείνωσι τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας εις το όνομα αυτού· (Ιωάν.α:12).

Μπορεί ο κάθε άνθρωπος, από δημιούργημα του Θεού να γίνει παιδί του Θεού, να μπει στην οικογένεια του Χριστού. Φτάνει να μετανοήσει και να πιστέψει. Να παραδεχτεί πως είναι μακριά από το Θεό, να παραδεχτεί την αμαρτία του, να την ομολογήσει και να ζητήσει συγχώρεση. Τότε ο Θεός συγχωρεί. Τότε γινόμαστε παιδιά του Θεού. Τότε ο Χριστός γίνεται προσωπικός πια σωτήρας. Ο χριστιανισμός γίνεται προσωπική υπόθεση, γιατί αυτό είναι, σχέση, όχι τήρηση κανόνων και τύπων απλά.

Είναι σχέση με το Χριστό, προσωπική σχέση, ένας με έναν. Και ο Χριστός το έκανε αυτό δυνατό να γίνει, γιατί πέθανε για μας. Τιμωρήθηκε για χάρη μας ώστε να μπορούμε να βρούμε συγχώρεση.

Τι συμβαίνει λοιπόν, όταν κάποια ψυχή, νοιώσει αυτό τον έλεγχο, καταλάβει πως υπάρχει αμαρτία και προσευχηθεί;  Η Αγία Γραφή μας διδάσκει πως αυτό που συμβαίνει είναι μια καινούργια γέννα, που μοιάζει με τη γέννα των μωρών. Γινόμαστε καινούργιοι άνθρωποι, ή όπως λέει πάλι η Καινή Διαθήκη, «καινούργια κτίσματα», καινές κτίσεις. Ας ακούσουμε πάλι και ας διαβάσουμε το λόγο του Θεού:

Αλλ' ότε εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού, ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος, (Τίτ.γ:4-5^α).

Να γιατί σωθήκαμε. Γιατί ο Θεός είναι αγαθός, δηλαδή καλός και φιλάνθρωπος, αγαπάει τον άνθρωπο. Και πως αποδείχθηκε αυτή η καλοσύνη και φιλανθρωπία του Θεού; Ο Θεός, λέει, μας έσωσε. Μας έσωσε όχι επειδή κάναμε κάτι, όχι από τα έργα της δικής μας δικαιοσύνης, αλλά επειδή έδειξε έλεος.

Δηλαδή είναι άχρηστο να κάνω έργα δικαιοσύνης; Αυτά δεν μετράνε; Δεν χρειάζεται να προσπαθήσω να γίνω καλύτερος; Τίποτα δεν είναι άχρηστο, αυτό είναι αλήθεια. Και τίποτα δεν πάει χαμένο. Τη σωτηρία της ψυχής όμως, δεν μπορεί κανείς να την κερδίσει. Κανείς δε μπορεί να πάει στο Θεό ποτέ και να του πει, «εγώ ξέρω πόσο προσπάθησα, γνωρίζεις πόσο τίμιος ήμουνα, πόσο ηθικός, πόσο εντάξει στη δουλειά μου, ήμουν άνθρωπος με μπέσα, πιστός στην οικογένειά μου, επομένως δεν είμαι αρκετά καλός για να με δεχτείς;» Αυτό δεν μπορεί να το πει κανένας.

Όπως επίσης κανένας δε μπορεί να πει, «τι να κάνουμε, κανένας δεν είναι τέλειος, ο Θεός το ξέρει και δε θα μας κρίνει. Εξάλλου, αυτή είναι η δουλειά του καλού θεούλη, όπως έλεγε ο Βολταίρος, να συγχωρεί».

Ο Θεός συγχωρεί, την αμαρτία όμως δεν την ανέχεται. Για αυτό πέθανε ο Χριστός. Γιατί η αμαρτία πρέπει να τιμωρηθεί. Ο Θεός είναι απόλυτα τέλειος και άγιος, δεν μπορεί καμιά αμαρτία να γίνει δεκτή μπροστά του. Όταν μας συγχωρεί δε το κάνει επειδή εμείς γίναμε καλοί, αλλά γιατί στέκεται ανάμεσα σε εμάς και το Θεό ο Χριστός, ο μοναδικός μεσίτης ανάμεσα στο Θεό και τους ανθρώπους.

Ξέρετε με τι μοιάζει; Σαν να κρυβόμαστε πίσω από το Χριστό και ο Θεός, που έχει δεχτεί τη θυσία του Χριστού, που έχει τιμωρήσει ήδη το Χριστό για μας, μας δέχεται επειδή δέχεται το Χριστό.

Όσο καλός άνθρωπος και να είναι κάποιος, δεν είναι τέλειος. Έχουμε καλοσύνη, υπάρχει το καλό μέσα μας, δεν είναι αρκετό για το Θεό. Και ούτε και θα είναι ποτέ. Στην Αγία Γραφή πάλι λέει, «καθώς είναι γεγραμμένον Ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις, δεν υπάρχει τις έχων σύνεσιν· δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν· δεν υπάρχει ο πράττων αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις.» (Ρωμ.γ:10-12).

Μπορεί να είμαι θρήσκος, αλλά ούτε αυτό φτάνει. Μπορεί μέσα μου να έχω μια εσωτερική συστολή και να μην κάνω εξόφθαλμα την αμαρτία. Υπάρχει όμως υπερηφάνεια, εγωισμός, θυμός, πικρία, ζήλια. Ποιος θα πει πως στην καρδιά του δεν υπάρχουν αυτά;

Για αυτό, όχι από έργα δικαιοσύνης, που εμείς πράξαμε, αλλά σύμφωνα με το έλεός του μας έσωσε… (Τίτο γ:5^α). Κανένας δεν είναι από μόνος Του, ούτε μπορεί να γίνει αρκετά καλός για να τον σώσει ο Θεός. Ο Θεός μας σώζει με το έλεός Του, όταν με απλότητα και ταπείνωση, «μετανοήσουμε και πιστέψουμε» όπως ο Χριστός ζήτησε. Και τότε θα κάνουμε πολλά καλά έργα. Γιατί θα αλλάξει η ζωή μας. Τότε θα κάνουμε έργα από ευγνωμοσύνη, από αγάπη και θα πιάσουν περισσότερο τόπο, γιατί θα γίνονται για τη δόξα του Θεού και μόνο.

Προχωράμε τώρα. Τι έκανε ο Θεός και με το έλεός Του μας έσωσε;

ουχί εξ έργων δικαιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανακαινίσεως του Αγίου Πνεύματος, το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ' ημάς διά Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών, (Τίτο γ:5-6).

Να λοιπόν τι έκανε ο Θεός. Μας έκανε ένα λουτρό. Το μυαλό μας πάει σε αυτό που κάνει το νερό, να καθαρίζει. Αυτό έκανε ο Θεός, μας καθάρισε. Αυτό το λουτρό το ονομάζει λουτρό «παλιγγενεσίας» και «ανακαίνισης». Το έκανε διαμέσου του Αγίου Πνεύματος. Ο Θεός μας ανακαίνισε. Δηλαδή πάλι εμείς είμαστε, αλλά και δεν είμαστε. Είμαστε ο ίδιος άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα ένας καινούργιος άνθρωπος. Πως ανακαινίζεις ένα κτίριο και είναι το ίδιο, αλλά το βλέπεις και εντυπωσιάζεσαι, γιατί είναι βαμμένο, γιατί αλλάξαμε τα παράθυρα, περάσαμε καινούργιες γραμμές για το ρεύμα. Τώρα το βλέπεις και το χαίρεσαι. Αυτό ονομάζεται «ανακαίνιση» και «αναγέννηση». Αυτό σημαίνει παλιγγενεσία. Να ξαναγεννηθεί κάποιος.

Αυτό το έκανε ο Θεός στη ζωή μας, αυτό το λουτρό διαμέσου του Αγίου Πνεύματος που γράφει πως το ξέχυσε πάνω μας πλούσια δια του Ιησού Χριστού. Δεν το έδωσε λίγο, πλούσια. Το έχυσε επάνω μας πλούσια!

Με απλά λόγια: Αν έχεις μετανοήσει και πιστέψει στο Χριστό, αν ζήτησες ο Χριστός να σε συγχωρήσει και να σε αλλάξει, αν υπάκουσες στο ευαγγέλιο της σωτηρίας σου και βαπτίστηκες στο όνομα του Ιησού, αν μίλησες σε άγνωστες γλώσσες, τότε μέσα σου κατοικεί το Άγιο Πνεύμα. Το σώμα σου, γράφει, είναι ναός του Αγίου Πνεύματος. Μυστήριο, αλλά είναι αλήθεια!

Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; (Α΄Κορ.γ:16).

Πιο κάτω το ξαναλέει: Η δεν εξεύρετε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν, το οποίον έχετε από Θεού, και δεν είσθε κύριοι εαυτών; (Α΄Κορ.ς:19).

Το σώμα μου, δεν είναι πια δικό μου, γιατί τώρα κατοικεί το Άγιο Πνεύμα. Και για αυτό δε μπορώ να κάνω ό,τι θέλω. Μ’ αυτό το Άγιο Πνεύμα γράφει αλλού ο Θεός μας σφράγισε: εις τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας, (Εφες.α:13). Και αλλού, λέει, όστις και εσφράγισεν ημάς και έδωκε τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών. (Β΄Κορ.α:22).

Ίσως πει κάποιος, αδελφέ, έχεις καταλάβει σε ποιους απευθύνεσαι; Κοίτα γύρω σου. Αυτά τα γνωρίζουμε. Πολλοί από εμάς, ερχόμαστε στην Εκκλησία πολλά χρόνια. Αυτό είναι σωστό. Όπως επίσης είναι σωστό πως έχουμε πολλά κηρύγματα πάνω σ’ αυτά τα πράγματα.

Υπάρχει λόγος όμως που το κάνουμε αυτό. Χρειάζεται να θυμηθούμε και να το βάλουμε όσο πιο πολύ γίνεται στο μυαλό μας, πως μέσα μας κατοικεί το Πνεύμα του Θεού. Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει δύναμη! Το Πνεύμα του Θεού μέσα σου, σημαίνει δύναμη!

Σημαίνει πως έχεις όλη τη δύναμη που χρειάζεσαι για να ζήσεις όλα αυτά που ο Θεός θέλει. Με τι δύναμη να συγχωρέσεις τον εχθρό σου; Με τη δύναμη που σου δίνει το Άγιο Πνεύμα. Πώς να ξεπεράσεις το φόβο των ανθρώπων; Με τη δύναμη που δίνει το Άγιο Πνεύμα.

Όταν αναλήφθηκε ο Χριστός τι είπε στους μαθητές Του;

Εκείνοι λοιπόν συνελθόντες ηρώτων αυτόν, λέγοντες· Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ; Είπε δε προς αυτούς· Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία,αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ' υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης. (Πράξ.α:6-8).

Το Άγιο Πνεύμα, μεταμόρφωσε ανθρώπους φοβισμένους, κρυμμένους, αμόρφωτους, σε ανθρώπους που αναστάτωσαν όλη την οικουμένη. Πως; Δίνοντας τους δύναμη! Ο απόστολος Παύλος μεταμορφώθηκε από διώκτη της Εκκλησίας σε απόστολο. Πώς; Επειδή το Άγιο Πνεύμα του έδωσε δύναμη.

Η σάρκα μας, αδελφοί, είναι πιο δυνατή από εμάς. Θυμάστε πως ήταν οι μαθητές του Χριστού; Γεμάτοι εγωισμό, ανταγωνισμό, πισώπλατα μαχαιρώματα. Τίποτα διαφορετικό από τον κόσμο χωρίς Θεό. Πως τα ξεπερνάς αυτά; Πως συγχωρείς; Πως παραμένεις ελεύθερος; Μόνος σου, όση θέληση και να έχεις θα αποτύχεις. Στο τέλος, θα στερέψεις.

Πως περίγραψε τη δική του κατάσταση ο Παύλος;

διότι ηδύνομαι μεν εις τον νόμον του Θεού κατά τον εσωτερικόν άνθρωπον, βλέπω όμως εν τοις μέλεσί μου άλλον νόμον αντιμαχόμενον εις τον νόμον του νοός μου, και αιχμαλωτίζοντά με εις τον νόμον της αμαρτίας, τον όντα εν τοις μέλεσί μου. (Ρωμ.ζ:22-23).

Είναι καταπληκτικό να διαβάζεις την επί του όρους ομιλία του Χριστού. «Μακάριοι οι πραείς γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη… Μην κρίνετε για να μην κριθείτε… Με όποιο μέτρο κρίνετε, με αυτό θα σας κρίνουν… Προσεύχεστε για αυτούς που σας βλάπτουν… Όταν κάνεις ελεημοσύνη, να μη γνωρίζει η δεξιά σου τι κάνει η αριστερά σου… Λοιπόν, όλα όσα θέλετε να κάνουν σε σας οι άνθρωποι, έτσι κι εσείς να κάνετε σ' αυτούς· επειδή, αυτός είναι ο νόμος και οι προφήτες». Τα διαβάζουμε αυτά και είναι πραγματικά ένα διαμάντι. Και λες, «αχ και να ήταν ο κόσμος έτσι. Αχ και να ζούσαμε με περισσότερη αγάπη και αδελφοσύνη».

Και την ώρα που το λες αυτό, την ίδια ώρα θυμάσαι το γείτονα, τον ξάδελφο, το θείο, το συνάδελφο που σου έκανε τη ζωή δύσκολη και λες, «δεν θέλω ούτε να τον βλέπω». Ή έρχεται το παιδί σου και σε διακόπτει και θυμώνεις τόσο πολύ που σε ενόχλησε που του λες «Τι θέλεις πάλι άσε μας ήσυχους επιτέλους!»

Ξέρουμε την αλήθεια, και μας αρέσει. αλλά δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας. Μας ευχαριστεί στον εσωτερικό άνθρωπο, αλλά επίσης υπάρχει ένας άλλος νόμος στα μέλη μας που μας κρατάει. Για αυτό φώναξε ο Παύλος: Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου; (Ρωμ.ζ:24).

 

Η απάντηση βρίσκεται σ’ Αυτόν που κατοικεί μέσα μας. Γιατί το Άγιο Πνεύμα δίνει δύναμη. Η περιγραφή της χριστιανικής ζωής δε σταματάει στο κεφ.ζ. Συνεχίζει στο η. Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου. (Ρωμ.η:2).

Στη ζωή μου, τώρα λέει έχει έρθει ένας άλλος νόμος. Ο νόμος του Πνεύματος. Το Πνεύμα του Θεού έρχεται μέσα μου επειδή ο Χριστός μου δίνει την αιώνια ζωή. Και αυτός ο νόμος επειδή είναι πιο δυνατός, είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει αυτά που δεν μπορώ να νικήσω εγώ.

Εμείς μόνοι μας δε μπορούμε να πάμε κόντρα στον παλιό εαυτό μας. Η αμαρτία είναι τόσο ριζωμένη μέσα μας, και είναι τόσο φυσιολογική που δεν τη νικάς.  Εδώ έρχεται κάποιος και μας προσπερνάει απότομα και αντιδρούμε εξίσου άσχημα. Πώς να παλέψεις τον ίδιο σου τον εαυτό;

διότι το φρόνημα της σαρκός είναι έχθρα εις τον Θεόν· επειδή εις τον νόμον του Θεού δεν υποτάσσεται· αλλ' ουδέ δύναται· (Ρωμ.η:7).

Η φύση μας η αμαρτωλή ούτε υποτάσσεται στο Θεό, ούτε και μπορεί να το κάνει. Μόνοι μας δεν γίνεται να ζήσουμε αυτά που θέλει ο Θεός. Μόνο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί μέσα μας.

διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε· αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει (Ρωμ.η:13).

Προσέξτε το δεύτερο μέρος, το υπογραμμισμένο: Μπορώ να θανατώνω τις πράξεις του σώματος. Και μάλιστα είμαι εγώ υπεύθυνος να το κάνω. Μπορώ να είμαι πράος. Μπορώ να είμαι εγκρατής όπου χρειάζεται. Μπορώ να είμαι μακρόθυμος και ευγενικός. Μπορώ να γυρίσω το άλλο μάγουλο. Μπορώ όταν μου ζητήσουν το σακάκι να δώσω και το παλτό. Μπορώ. Με τη δύναμη που μου δίνει το Άγιο Πνεύμα.

Οι πράξεις του σώματος που πρέπει να θανατώνονται είναι κάθε πονηρή σκέψη, κάθε ματιά, κάθε υπερηφάνεια, κάθε εγωισμός. Ο Ιησούς είπε:

Τα δε εξερχόμενα εκ του στόματος εκ της καρδίας εξέρχονται, και εκείνα μολύνουσι τον άνθρωπον. Διότι εκ της καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. (Ματθ.ιε:18-19).

Το μήνυμα του Θεού σε μας σήμερα, είναι πως αυτό μπορεί να γίνει. Η δύναμη υπάρχει. Μπορούμε με τη δύναμη που μας δίνει το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας, να είμαστε νικητές, ελεύθεροι από τη δύναμη της αμαρτίας στη ζωή μας.

 

Και αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται, δεν έρχεται αμέσως, είναι και αυτό μια πνευματική γυμνασία. Χρειάζεται εξάσκηση. Χρειάζομαι να διαβάζω το λόγο του Θεού, να προσεύχομαι, να βρίσκομαι με αδελφούς για να ενθαρρύνομαι. Να μην αφήνω αμαρτίες χωρίς να τις εξομολογηθώ.

Ας κρατήσουμε αυτό το μήνυμα: θα πάρετε δύναμη, όταν έρθει επάνω σας το Άγιο Πνεύμα· και θα είστε μάρτυρες για μένα (Πράξα:8). Αν… διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε (Ρωμ.η:13).

Μέσα σου κατοικεί ο Θεός. Το Άγιο Πνεύμα. Μη λες δε μπορώ. Από μόνος σου, όντως δε μπορείς. Αλλά δεν είσαι μόνος σου.

Διότι αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού· και αι εντολαί αυτού βαρείαι δεν είναι. Διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον κόσμον· και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών. (Α΄ Ιωάν.ε:3-4).

Αν έχεις γεννηθεί από το Θεό και πιστεύεις στο Θεό και πιστεύεις αυτές τις υποσχέσεις μπορείς να είσαι νικητής.

Όταν θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσεις τα άσχημα νέα, μέσα σου, να θυμάσαι, υπάρχει το Άγιο Πνεύμα. Έχεις δύναμη. Όταν πας στη δουλειά και αυτός ο άνθρωπος σε ενοχλεί, μπορείς να του χαμογελάς, μπορείς να τον βοηθάς. Όταν έρθει η δοκιμασία, η στέρηση, η αρρώστια, μπορείς να μη χάσεις την πίστη σου.

επειδή εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να ταπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι· εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι· τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντός με Χριστού. (Φιλιπ.δ:11-13).

Όταν πας να χάσεις την υπομονή σου, μπορείς να συνεχίσεις να την έχεις. Γιατί μέσα σου κατοικεί το Πνεύμα του Θεού και για αυτό είσαι δυνατός! Ευχαρίστησε το Θεό για τη δύναμη που σου δίνει. Πίστεψε το, έτσι απλά. Μη νοιώθεις καημένος και μίζερος. Μέσα σου κατοικεί ο Θεός. Ο λόγος Του το βεβαιώνει. Μέσα σου κατοικεί το Πνεύμα του Θεού και για αυτό είσαι δυνατός! Αμήν.