Α. ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ
Ψαλμ.λβ:2 “Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν.”
Ρωμ.δ:8 “Μακάριος ο άνθρωπος εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.”
Δικαίωση είναι η αλλαγή της σχέσης του ανθρώπου ή της στάσης του απέναντι στο Θεό. Έχει να κάνει με την προσωπική σχέση του καθένα με το Θεό που διαταράχτηκε εξαιτίας της αμαρτίας. Σύμφωνα με το Δευτ.κε:1 (Εάν συμβή διαφορά μεταξύ ανθρώπων, και έλθωσιν εις την κρίσιν, και κρίνωσιν αυτούς, τότε θέλουσι δικαιώσει τον δίκαιον και καταδικάσει τον ένοχον) σημαίνει να θεωρείσαι αθώος ή δίκαιος. Είναι θέμα σχέσης και μέσων με τα οποία κάποιος τακτοποιείται με το Θεό. Μιλώντας απόλυτα, η δικαίωση είναι μία νομική πράξη του Θεού με την οποία όσοι εμπιστεύονται το Χριστό θεωρούνται δίκαιοι και απαλ-λάσσονται απ’ την ενοχή και την καταδίκη.
Β. ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ
1. Συγχώρεση της αμαρτίας κι εξάλειψη της ενοχής.
Πρ.ιγ:38-39 “...Ότι διά τούτου κηρύττεται προς εσάς άφεσις αμαρτιών και από πάντων αφ’ όσων δεν ηδυνήθητε διά του νόμου του Μωϋσέως να δικαιωθήτε, διά τούτου πας ο πιστεύων διακαιούται.”
Ρωμ.η:1 “Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις τους εν Χριστώ Ιησού...”
Ρωμ.η:33 “Τις θέλει εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών.”
Δικαίωση σημαίνει ότι όλες οι αμαρτίες μας έχουν συγχωρεθεί κι ότι η ενοχή και η τιμωρία έχουν εξαλειφθεί. Η δικαίωση είναι κάτι παραπάνω από απλή αθώωση. Είναι η τακτοποίηση ολόκληρου του προβλήματος της αμαρτίας.
Δικαίωση - “Σαν να μην είχα ποτέ αμαρτήσει.”
Δικαίωση - “Σαν να μην είχα ποτέ αμαρτήσει.”
2. Απόδοση της δικαιοσύνης του Χριστού στους αμαρτωλούς.
Ρωμ.γ:22 “Δικαιοσύνη δε του Θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού, εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας.”
Α’Κορ.α:30 “Αλλά σεις είσθε εξ’ αυτού εν Χριστώ Ιησού, όστις εγεννήθη εις ημάς σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις.”
Στην Παλαιά Διαθήκη η δικαιοσύνη απλώς “λογιζόταν”. Στην Καινή Διαθήκη όμως η δικαιοσύνη λογίζεται και μεταδίδεται στην αναγέννηση από το Άγιο Πνεύμα.
Γ. ΠΩΣ ΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ
1. Όχι με έργα
Ρωμ.γ:20 “Διότι εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.”
Ρωμ.γ:28 “Συμπεραίνομεν λοιπόν ότι ο άνθρωπος δικαιούται διά της πίστεως, χωρίς των έργων του νόμου.”
Εφεσ.β:9 “Ουχί εξ έργων, διά να μη καυχηθή τις.”
Το πρώτο βήμα για τη δικαίωση είναι η παραίτηση απ’ τα έργα. Τα καλά έργα ακολουθούν τη δικαίωση, αλλά δεν προηγούνται απ’ αυτή. Αυτός που εργάζεται δεν είναι δικαιωμένος, αλλά ο δικαιωμένος πρέπει να εργάζεται.
2. Με την πίστη
Ρωμ.ε:1 “Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως.”
Ρωμ.δ:5 “Εις τον μη εργαζόμενον όμως, πιστεύοντα δε εις τον δικαιούντα τον ασεβή, η πίστις αυτού λογίζεται εις δικαιοσύνην.”
Γαλ.β:16 ”Εξεύροντες ότι δεν δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου, ειμή διά πίστεως Ιησού Χριστού.
Υπάρχουν πολλά εδάφια που φανερώνουν ότι η πίστη είναι ο κύριος όρος που απαιτείται για τη δικαίωση. Ο Αβραάμ πίστεψε στο Θεό και “ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην” (Ρωμ.δ:3).
Ο όρος που απαιτήθηκε απ’ τον Αβραάμ είναι ο ίδιος που απαιτείται απ’ τους ανθρώπους σήμερα. Πρέπει όμως να θυμόμαστε ότι ο Αβραάμ υπάκουσε το Θεό, ότι είχε κοινωνία μ’ Αυτόν κι ήταν τόσο αφιερωμένος που δεν δίστασε να θυσιάσει τον Ισαάκ, τον γιο της υπόσχεσης, πάνω στο θυσιαστήριο. Η πίστη δεν μπορεί να ξεχωριστεί απ’ την μετάνοια και την υπακοή. Όποιος πιστεύει στο Θεό υπακούει σ’ ολόκληρο το Ευαγγέλιο και βαδίζει σύμφωνα με το φως που έχει.
Δ. Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ
Τα έργα πρέπει ν’ ακολουθούν την πίστη σαν αποδείξεις της. Αν υπάρχει πίστη, τότε η υπακοή στο πλήρες Ευαγγέλιο πρέπει να είναι ολοκληρωτική. Είναι αναγκαία η μετάνοια, το βάπτισμα στο νερό στ’ όνομα του Ιησού και το βάπτισμα με το Άγιο Πνεύμα, τα οποία πρέπει ν’ ακολουθούνται από άγια ζωή. Είναι αδύνατο κάποιος να πιστέψει στο Θεό για σωτηρία και ν’ αρνηθεί το βάπτισμα στ’ όνομα του Ιησού ή τη γλωσσολαλιά.
Ε. Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Εδώ δεν θ’ ασχοληθούμε με λεπτομερή μελέτη του θέματος, αλλά είναι αναγκαίο να εξετάσει κανείς προσεκτικά πώς λάβαιναν τη σωτηρία στην αποστολική εκκλησία. Η εμπειρία της αποστολικής εκκλησίας είναι η εμπειρία της πλήρους σωτηρίας της Καινής Διαθήκης. Ας δούμε τις γραφικές αναφορές:
1. Ημέρα της Πεντηκοστής | Πραξ.β | Μετάνοια Βάπτισμα στ’ όνομα του Ιησού Χριστού, δωρεά του Αγίου Πνεύματος |
2. Σαμαρείτες | Πραξ.η | Πίστη στο Ευαγγέλιο, βάπτισμα στ’ όνομα του Κυρίου Ιησού, Άγιο Πνεύμα |
3. Οίκος του Κορνήλιου | Πραξ.ι | Η εκ πίστεως δωρεά του Αγίου Πνεύματος,βάπτισμα στ’ όνομα του Κυρίου |
4. Σαούλ απ’ την Ταρσό | Πραξ.θ | Άνοιγμα οφθαλμών, πρόσκληση για βάπτισμα στ’ όνομα του Κυρίου, Άγιο Πνεύμα |
5. Λυδία | Πραξ.ις | Κατάνυξη της καρδιάς, βάπτισμα |
6. Ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους | Πραξ.ις | Πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό, βάπτισμα |
7. Εφέσιοι | Πραξ.ιθ | Μετάνοια, βάπτισμα στ’ όνομα του Κυρίου Ιησού, Αγιο Πνεύμα |
Πότε κάποιος είναι σωσμένος; Θα βρούμε την απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση αν κοιτάξουμε το λαό Ισραήλ. Πότε σώθηκαν; Σώθηκαν όταν το αίμα έβαψε τους παραστάτες στις πόρτες των σπιτιών τους, ωστόσο και πάλι δεν ήταν σωσμένοι. Σώθηκαν όταν διέσχισαν την Ερυθρά θάλασσα, ωστόσο και πάλι δεν ήταν σωσμένοι. Όταν καταλάβουμε την πλήρη έννοια της σωτηρίας, το πλάτος, το βάθος κι όλες τις διαστάσεις αυτής της θαυμαστής εμπειρίας δεν θα κάνουμε το λάθος να την εντοπίζουμε σε κάτι μεμονωμένο.
H σωτηρία περικλείει όλη την εμπειρία με το Θεό, απ’ το άκουσμα του Ευαγγελίου μέχρι την στιγμή που ο άγιος θ’ αρπαχτεί όταν ο Κύριος έρθει να πάρει την εκκλησία Του.
