Σαν αδελφοί, σαν σύζυγοι, σαν συνάδελφοι, σαν άντρες και γυναίκες, σαν πολίτες τέλος πάντων!
αρκετόν είναι εις την ημέραν το κακόν αυτής. (Ματθ.ς:34)
Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, τελειοποιείσθε, παραμυθείσθε, φρονείτε το αυτό, ειρηνεύετε· και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης θέλει είσθαι μεθ' υμών. (Β΄Κορ.ιγ:11)
Ειρηνεύετε μεταξύ σας. (Α΄Θες.ε:13)
ει δυνατόν, όσον το αφ' υμών ειρηνεύετε μετά πάντων ανθρώπων. (Ρωμ.ιβ:18)
Πολυλογία, Περιέργεια, Καθαριότητα, Κρίσεις, Απότομος τρόπος, Φόβοι, Αγένεια, Μιζέρια, Καχυποψία
Να ζούμε τη στιγμή!
Ο καθένας προσπαθεί να επιβιώσει με όποιον τρόπο μπορεί, αλλά πόσοι από μας έχουμε χάσει το νόημα της ζωής;
Πόσοι από εμάς ανησυχούμε υπερβολικά, αναλύουμε υπερβολικά, σκεφτόμαστε το... «μετά» υπερβολικά και τελικά ξεχνάμε να ζήσουμε το “τώρα”;
Δεν είπα να μην σκεφτόμαστε τις συνέπειες των πράξεων μας απλά αντί ας πούμε να σκεφτόμαστε γιατί ένα τηλεφώνημα διήρκεσε όλη την ημέρα και σε τι αποσκοπούσε αυτός που το έκανε μπορούμε απλά να απολαύσουμε την ατελείωτη συζήτηση.
Δεν συμφέρει αναλωνόμαστε
Έχουμε ανάγκη από φίλους, συντρόφους, αδελφούς, έχουμε ανάγκη από αγάπη.
Ο άνθρωπος είναι αγαπητικό ον. Είναι έτσι πλασμένος να αγαπάει και να αγαπιέται. Μονό έτσι νοιώθει ότι έχει αξία και σε αυτό έγκειται η ολοκλήρωση και η ψυχοσωματική του υγειά.
Υπάρχουν δύο τρόποι οργάνωσης των σχέσεων μεταξύ θηλυκού και αρσενικού:
ο ένας στηρίζεται στο πρότυπο της κυριαρχίας - σ’ αυτό οι ανθρώπινες σχέσεις προσδιορίζονται από τη βία ή την απειλή της βίας
ο άλλος τρόπος οργάνωσης στηρίζεται στο πρότυπο της συντροφικότητας, εκεί η κοινωνική οργάνωση χαρακτηρίζεται από τη συντροφικότητα.
Η αμοιβαία εξάρτηση πρέπει να είναι τόσο μεγάλη που κανένας να μην μπορεί να συλλάβει την ιδέα της προσωπικής αυτοδυναμίας. Είναι μια κοινωνία από ίσους, αλλά αυτοί οι ίσοι συνδέονται μεταξύ τους τόσο στενά με δεσμούς αίματος, ώστε το «εγώ» δεν ξεχωρίζει εντελώς από το «εσύ». Είναι ένας κόσμος χωρίς τάξεις, κάστες και αξιώματα .. χωρίς φιλαυτία.
Η συζυγία, κατά κανόνα, είναι σκληρή αναμέτρηση εγωισμών, απαιτήσεων αυτονομίας και επιβολής –είναι καυγάδες, πικρά λόγια, σπαραγμός στα σωθικά
Μη γίνεσθε πρόσκομμα μήτε εις Ιουδαίους μήτε εις Έλληνας μήτε εις την εκκλησίαν του Θεού, (A΄Κορ.ι:32)
γίνεσθε προς αλλήλους φιλόστοργοι διά της φιλαδελφίας, προλαμβάνοντες να τιμάτε αλλήλους, (Ρωμ.ιβ:10)
γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς διά του Χριστού. (Εφες.δ:32)
Τελευταίον δε, γίνεσθε πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, φιλόφρονες, (Α΄Πέτρ.γ:8)
γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών· (Α΄Πέτρ.δ:9)
Τελικά χάνουμε τις στιγμές και κατ’ επέκταση δεν ζούμε το σήμερα παρά μόνο προσπαθούμε να το καταλάβουμε, να το αναλύσουμε και να το εξηγήσουμε. Ανησυχία, φόβο, άγχος; Όλα αυτά μαζί;
Ο καθένας έχει το λόγο του που τον κάνει να σκέφτεται έτσι... Ας το αλλάξουμε, έστω για να ρίξουμε και μια ματιά στη άλλη πλευρά...
