Ο Κύριος μέσα στη χάρη Του, χρησιμοποιεί δύο μεθόδους για να αποτρέψει την καρδιά του ανθρώπου από τα πράγματα του κόσμου: Πρώτα αποκαλύπτει την αξία και το αναλλοίωτο “των άνω” και μετά φανερώνει τη ματαιότητα και τη φθαρτή φύση “των κάτω” (Κολ.γ:1,2). Το τέλος του Εβρ.ιβ μας δίνει ένα θαυμαστό παράδειγμα καθεμιάς απ’ αυτές τις δύο μεθόδους. Αφού αποκαθιστά την αλήθεια ότι έχουμε προσέλθει στο όρος Σιών, σ’ όλες τις χαρές και τα προνόμια που συνδέονται μ’ αυτό, μετά λέει: “Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα.....διά να μήνωσι τα μη σαλευόμενα”.
Είναι λοιπόν καλύτερα να ελκύεται κανείς από τις χαρές του ουρανού, παρά να ωθείται προς τα άνω μέσα από θλίψεις της γης. Ο πιστός δεν πρέπει να περιμένει να τον εγκαταλείψει ο κόσμος για να εγκαταλείψει κι αυτός τον κόσμο, αλλά να αφήσει τα γήινα με τη δύναμη της κοινωνίας που έχει με τα άνω.
Ας δούμε τα γεγονότα που παρακολουθούμε, κάτω απ’ αυτό το φώς.
Γέν.ιθ:1
Ο Λωτ “κάθηται παρά την πύλην των Σοδόμων”. Δεν αναφέρεται στην πόρτα, αλλά σε θέση εξουσίας. Ήταν εκεί που γινόταν όλες οι δοσοληψίες της πόλης, το κέντρο των συζητήσεων με τους κατοίκους αλλά και τους ξένους. Εκεί μάθαιναν όλα τα νέα-κάτι ανάλογο της “αγοράς” των Αθηναίων. Το βιβλίο του Εκκλησιαστή και οι Παροιμίες έχουν γραφεί στην “πύλη” της Ιερουσαλήμ.
Ο Λωτ έχει κάνει προόδους στη ζωή του. Στην αρχή “έστησε τας σκηνάς αυτού έως Σοδόμων”, αργότερα μπήκε μέσα στην πόλη και κατοίκησε σ’ αυτή και τώρα τον βρίσκουμε να κάθεται στην πύλη, αυτή τη θέση εξουσίας που έμεναν όσοι είχαν επιρροή. Ενώ ο Αβραάμ “Διά πίστεως παρώκησεν εις την γήν της επαγγελίας ως ξένην κατοικήσας εν σκηναίς” (Εβρ.ια:9), δεν μπορούμε να πούμε ότι ο Λωτ διά πίστεως κάθισε στην πύλη των Σοδόμων! Ο κόσμος έγινε γι’ αυτόν παγίδα και τα παρόντα πράγματα η ζημιά του. Δεν “ενεκαρτέρησεν ως βλέπων τον αόρατον” (Εβρ.ια:27). Τα μάτια του ήταν προσηλωμένα στα βλεπόμενα που είναι πρόσκαιρα, ενώ του Αβραάμ στα μη βλεπόμενα που είναι αιώνια (Β’Κορ.δ:18).
Αυτοί οι δύο άνδρες, ενώ άρχισαν μαζί το δρόμο τους, φτάσανε σ’ ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον όσο αφορά τη μαρτυρία τους. Ο Λωτ σώθηκε, αλλά ως διά πυρός (Α’Κορ.γ:15) γιατί το έργο του κατακάηκε. Αντίθετα ο Αβραάμ απέκτησε πλούσια είσοδο στη Βασιλεία των ουρανών (Β’Πέτρ.α:11).
Ο Λωτ μόλις είδε τους άνδρες σηκώθηκε και προσκύνησε κατά τη συνήθεια, γιατί κατάλαβε ότι δεν ήταν κοινοί άνθρωποι (από τα πρόσωπα ή τα ρούχα τους).
Γέν.ιθ:2,3
Κύριοί μου: Αδωνάϊ - αλλά επειδή συντάσσεται με ρήμα πληθυντικού αριθμού, αναφέρεται σε περισσότερους από ένα. Μπορούμε να δούμε τη διαφορετική σχέση που είχε ο Θεός με τον Αβραάμ και το Λωτ. Ο Λωτ, αντί να δεχτεί στη σκηνή του την επίσκεψη του Κυρίου “εβασάνιζεν από ημέρας εις ημέραν την δικαίαν αυτού ψυχήν” (Β’Πέτρ.β:8). Αντί να απολαμβάνει την κοινωνία του Κυρίου, βρισκόταν σε μια αφόρητη απόσταση απ’ Αυτόν. Τέλος αντί να ικετεύει υπέρ των άλλων, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ικετεύει για τον εαυτό του. Ο Θεός μένει με τον Αβραάμ για να του φανερώσει τις σκέψεις Του, ενώ στα Σόδομα στέλνει δύο αγγέλους Του, οι οποίοι στην αρχή δεν ήθελαν να μείνουν στο σπίτι του Λωτ! “Ουχί, αλλ’ εν τη πλατεία θέλομεν διανυκτερεύσει”. Πόσο διαφέρει αυτή η απάντηση απ’ αυτή του Κυρίου προς τον Αβραάμ: “Κάμε ούτω καθώς είπας”.
Το να φιλοξενηθεί κανείς από κάποιον είναι μια πράξη πολύ σημαντική και έκφραση πλήρους κοινωνίας μ’ εκείνον από τον οποίο φιλοξενείται (Αποκ.γ:20 & Πραξ.ις:15). Η απάντηση των αγγέλων στο Λωτ περιέχει μια καταδίκη της θέσης που έχει στα Σόδομα. Προτιμούσαν να περάσουν τη νύχτα στο δρόμο παρά να μπουν μέσα στο σπίτι κάποιου που βρίσκεται σε λάθος θέση. Ο σκοπός που οι άγγελοι πήγαν στα Σόδομα ήταν να ελευθερώσουν το Λωτ κι αυτό εξαιτίας του Αβραάμ (εδ.29).
Το να διανυκτερεύσει κανείς στην πλατεία ήταν κάτι συνηθισμένο σ’ αυτά τα ζεστά κλίματα, αλλά ο Λωτ γνωρίζοντας τον κίνδυνο που διέτρεχαν αν έμεναν εκεί τους βίασε να δεχτούν τη φιλοξενία του.
Είναι πολύ θλιβερό να θέλει ο χριστιανός με οποιοδήποτε τρόπο να κυβερνά ο ίδιος τον εαυτό του. Χωρίς αμφιβολία ο Λωτ πίστευε ότι όλα θα πήγαιναν καλά, γι’ αυτόν και την οικογένειά του πηγαίνοντας στα Σόδομα. Όμως αυτά που ακολούθησαν απέδειξαν πόσο είχε απατηθεί και το τέλος της ιστορίας μας προειδοποιεί και μας προτρέπει σοβαρά να προφυλαχτούμε από τις πρώτες κινήσεις του κοσμικού πνεύματος μέσα μας, για να μην υποκύψουμε σ’ αυτό στο τέλος. Είναι πολύ καλύτερα ν’ αφήνουμε στο Θεό τη φροντίδα να χαράζει το δρόμο μας, εμπιστευόμενοι Αυτόν σαν μικρά παιδιά, επειδή ο Θεός μπορεί και θέλει να φροντίζει για μας, μέσ’ από την άπειρη σοφία και αγάπη Του.
Γέν.ιθ:4,5
Οι αρσενοκοίτες της πόλης ήθελαν να γνωρίσουν τους δύο άντρες. Απ’ αυτή την πόλη προέρχεται η λέξη Σοδομισμός που σημαίνει ομοφυλοφιλία, ασέλγεια, πάθη ατιμίας όπως περιγράφονται στη Ρωμ.α:26,27 Β’Πέτρ.β:6 Ιουδ.7 Ρωμ.θ:29.
Γέν.ιθ:6-9
Ενώ οι άντρες των Σοδόμων έχουν περικυκλώσει το σπίτι του Λωτ και προσπαθούν να το παραβιάσουν, αυτός μάταια προσπαθεί να τους κατευνάσει με μια πολύ ταπεινωτική πρόταση. Αυτός που ανακατεύεται με τον κόσμο με την πρόθεση να προοδεύσει μέσα σ’ αυτόν, πρέπει να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες της απόφασής του.
Ο Λωτ πρόσφερε τις δύο παρθένες κόρες του! Φοβισμένος και ανήσυχος εκείνη τη στιγμή, ίσως έλπιζε ότι η προσφορά του θα τους συγκινούσε και θα έφευγαν χωρίς να χρειαστεί να δώσει τις κόρες του, ή ακόμα να νόμιζε ότι θα τον σεβόταν για τη νίκη του Αβραάμ και την απελευθέρωσή τους. Βέβαια υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες της ενέργειας του Λωτ, αλλά μάλλον είναι μόνο δικαιολογίες: Η ανατολίτικη φιλοξενία απαιτούσε να φυλαχτεί ο ξένος. Οι γυναίκες δεν είχαν την αξία που έχουν σήμερα. Τουλάχιστον η σχέση άνδρα γυναίκας ήταν φυσιολογική. Κάτι παρόμοιο βλέπουμε στους Κριτ.ιθ:11-28.
Γέν.ιθ:9
Οι Σοδομίτες κατηγορούν το Λωτ ότι θέλει να γίνει και κριτής ανάμεσά τους. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον κόσμο για προσωπικό μας συμφέρον, και την ίδια στιγμή να μαρτυρούμε εναντίον του με αποτελεσματικό τρόπο. Δεν μπορεί κανείς να έχει επιρροή στον κόσμο, παρά μόνο αν μένει ξεχωρισμένος απ’ αυτόν. Είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να πείσει τον κόσμο για την αμαρτία, όταν μένει ενωμένος μαζί του για προσωπικά συμφέροντα. Ο κόσμος δεν υπολογίζει μια τέτοια μαρτυρία ή ανάλογη επίπληξη. Αυτό αντιμετώπισε ο Λωτ στους γαμπρούς του (εδ.14). Είναι ανώφελο να μιλάμε για επικείμενη κρίση, όσο η θέση μας, η μερίδα μας και οι απολαύσεις μας είναι εκεί που λέμε ότι θα πέσει η κρίση του Θεού.
Ο Αβραάμ ήταν σε πολύ καλύτερη θέση, ώστε να μπορεί να μιλά για κρίση. Οι σκηνές του δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο όταν τα Σόδομα ήταν στις φλόγες.
Γέν.ιθ:10-11
Η λέξη “αορασία” χρησιμοποιείται άλλη μια φορά στην Α’Βασ.ς:18 τότε που οι Σύριοι θέλανε να συλλάβουν τον προφήτη Ελισαιέ κι αυτός προσευχήθηκε ο Θεός να τους πατάξει με αορασία. Και στις δύο περιπτώσεις δεν σημαίνει πραγματική τύφλωση, αλλά πνευματική αορασία. Δηλαδή ενώ έβλεπαν, μέσα στο νου τους δεν είχαν τις σωστές εντυπώσεις αλλά διαφορετικές. Είναι όπως ο διάβολος τυφλώνει τους ανθρώπους σήμερα (Β’Κορ.δ:4 Ησ.ς:9).
απέκαμον ζητούντες την θύραν: Αν και οι άγγελοι τους πάταξαν με αορασία, συνέχισαν να ψάχνουν. Η καρδιά τους ήταν τόσο διεστραμμένη που δεν καταλάβαιναν τίποτα. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωράει τίποτε άλλο από κρίση.
Γέν.ιθ:12-14
Με την ερώτηση που κάνουν οι άγγελοι στο Λωτ εννοούν αν υπάρχει άλλος δίκαιος, αλλά δεν υπήρχε. Οι άγγελοι βιαζόταν γιατί δεν μπορούσαν να μείνουν άλλο εκεί μέσα. Έπρεπε να κάνουν το θέλημα του Θεού και να φύγουν.
Οι κόρες του Λωτ ήταν αρραβωνιασμένες, αλλά όχι παντρεμένες με Σοδομίτες. Οι γαμπροί του Λωτ δεν τον πίστεψαν... Βλέπουμε πόσο σημαντική είναι η μαρτυρία μας...
Γέν.ιθ:15-16
Είναι προφανές ότι ο Λωτ λυπάται για τον τόπο που υποχρεώνεται από τους αγγέλους να εγκαταλείψει. Οι άγγελοι τον βιάζουν πιάνοντάς τον απ’ το χέρι. Είχε ζήσει πολύ καιρό στα Σόδομα και αγάπησε τα πράγματα και τους ανθρώπους των Σοδόμων. Πολλοί αργούν ν’ αφήσουν τον κόσμο-γιατί τον αγαπούν ακόμα-αλλά εμείς σαν τους αγγέλους πρέπει να τους βιάζουμε και να τους βγάζουμε από τη φωτιά (Ιουδ.23).
Δύο άγγελοι, τέσσερα χέρια, ένα για το κάθε άτομο! Ισα-ίσα για να κάνουν τη δουλειά τους.
Οι άγγελοι δεν παραβίασαν την ελευθερία και το θέλω του Λωτ. Επειδή ήξεραν ότι ο Λωτ ήταν δίκαιος, ήθελε να σωθεί, ήταν και η προσευχή του Αβραάμ, τους πίεζαν όσο αφορά το χρόνο. Αν ο Λωτ δεν ήθελε να φύγει, οι άγγελοι θα τον άφηναν.
Γέν.ιθ:17
Μη περιβλέψεις οπίσω σου: Ο Θεός αυτό που έλεγε, το εννοούσε. Η γυναίκα του Λωτ το κατάλαβε πολύ καλά ότι ο Θεός το εννοούσε. Το μεγαλείο του Θεού είναι ότι ό,τι λέει το εννοεί και πάντοτε τιμά το λόγο Του. Ο Θεός έχει ζήλο στο να εκπληρώνει το λόγο Του και αλίμονο σ’ αυτόν που θα προσπαθήσει να δοκιμάσει το λόγο του Θεού.
Όταν βγαίνεις από τα Σόδομα, μη βλέπεις πίσω για να μην ελκυστείς πάλι από το Σατανά. Δεν λέει “μην πάς πίσω” αλλά μη κοιτάξεις πίσω! Πίσω είναι μόνο ο διάβολος που περιμένει να σε κατασπαράξει (Λουκ.θ:59-62 Εβρ.ι:38-39).
διασώθητι εις το όρος: Ανέβα ψηλά, μέσα στην παρουσία του Θεού! Φύγε από τα χαμηλά επίπεδα της αμαρτίας και τη βρομιά του κόσμου!
Γέν.ιθ:18-20
Στο εδάφιο 18 η λέξη “Κύριε” δεν είναι “Αδών” αλλά Αδωνάϊ (πληθυντικός). Κι επειδή συντάσσεται με αντωνυμία πληθυντικού αριθμού (αυτούς), πρέπει να ερμηνευτεί “Κύριοι” και όχι “Κύριε”.
Οι άγγελοι όχι μόνο χρειάστηκε να τον πιάσουν απ’ το χέρι και να τον πιέσουν να φύγει, αλλά ακόμα όταν ένας απ’ αυτούς τον παροτρύνει να σώσει τη ζωή του - το μόνο πράγμα που μπορούσε να σώσει απ’ την καταστροφή - και να καταφύγει στο όρος, ο Λωτ απάντησε: Μή παρακαλώ Κύριοι....
Ο Λωτ μοιάζει με κάποιον που πνίγεται και προσπαθεί να γαντζωθεί από ένα φτερό που πλέει κοντά του! Ο άγγελος του λέει να σωθεί στο όρος, κι αυτός ζητά “μια μικρή πόλη”, ένα κουρελάκι του κόσμου. Το όρος για τον Λωτ ήταν κάτι δύσκολο. Δεν μπορούσε να το κάνει επειδή είχε μάθει τη ζωή της πόλης. Είχε περπατήσει πολύ καιρό μακριά απ’ το Θεό και για πολύ καιρό ανέπνεε τη βρομιά της πόλης, έτσι ώστε να μην μπορεί να εκτιμήσει τον καθαρό αέρα της παρουσίας του Θεού.
Η ψυχή του είναι ταραγμένη. Η “φωλιά” που είχε φτιάξει τώρα δεν υπάρχει και δεν έχει αρκετή πίστη να καταφύγει στο Θεό. Δεν ήταν συνηθισμένος στην κοινωνία με τον πνευματικό κόσμο και τώρα ο ορατός κόσμος του φεύγει. Ζητά λοιπόν και πάλι μια μικρή πόλη. Αλλά κι εκεί δεν αισθάνεται καλά, έτσι μόλις τέλειωσε η καταστροφή ανεβαίνει στο όρος. Ο φόβος τον ωθεί τώρα να κάνει αυτό που αρνήθηκε όταν του το παρήγγειλε ο άγγελος του Θεού.
Γέν.ιθ:21-22
Η λέξη “Κύριος” που είναι με μικρά γράμματα στη Γραφή μας δεν υπάρχει στο Εβραϊκό κείμενο, γιατί μιλάει ο άγγελος.
Ο Λωτ και πάλι δεν άκουσε το Θεό. Ήθελε πάλι κάποια πόλη για να έχει την ασφάλεια των τειχών της, έστω και μικρής (λίγο κόσμο!). Ξέχασε ότι μέσα στην πόλη κινδύνεψε ήδη δύο φορές, ενώ ο Αβραάμ εμπιστευόμενος κάθε μέρα το Θεό προόδευε υλικά και πνευματικά.
Οι άγγελοι επέτρεψαν στο Λωτ να πάει εκεί αν και δεν ήταν αυτό το θέλημα του Θεού. Πολλές φορές ο Θεός μας αφήνει να έχουμε πράγματα που είναι ενάντια στο θέλημά Του για να μας διδάξει ένα μάθημα.
Ο Θεός εργάστηκε για να βγάλει το Λωτ από κει μέσα (Β’Πέτρ.β:9) όπως κάνει και μ’ εμάς χωρίς όμως να επεμβαίνει στην ελεύθερη εκλογή που έχουμε. Βλέπουμε ακόμα τους αγγέλους να βιάζονται να κάνουν κρίση γιατί η αμαρτία είχε φθάσει στο πλήρες και ο θυμός του Θεού όπως και τις τελευταίες μέρες (Αποκ.κβ:20) πρέπει να ικανοποιηθεί. Ο Θεός δεν κάνει κρίση μέχρι να διαφύγουν οι δίκαιοι (Β’Θεσ.β:7).
Γέν.ιθ:23
Στο πρώτο εδάφιο είδαμε ότι οι άγγελοι μπήκαν στην πόλη το εσπέρας. Όλο το βράδυ έγιναν οι φασαρίες με τους Σοδομίτες και στο εδ.15 λέει ότι όταν έγινε αυγή βίαζαν οι άγγελοι το Λωτ. Ο Λωτ μπήκε στη Σηγώρ, όταν ο ήλιος ανέτειλε (εδ.23). Η διαδρομή του Λωτ από τα Σόδομα στη Σηγώρ θα ήταν περίπου μία ώρα, 7 χλμ. Από την αυγή μέχρι να ανατείλει ο ήλιος Ψαλμ.ξη:1-3 Κριτ.ε:31. Το ίδιο σ’ εμάς ο ήλιος ανατέλλει μόνο όταν βγαίνουμε απ’ τα Σόδομα!
Γέν.ιθ:24-25
Έβρεξε ο Κύριος....παρά Κυρίου Διπλή επανάληψη του ονόματος ΓΙΑΧΒΕ, για να δώσει έμφαση στην πηγή της κρίσης. Αυτό που συνέβη ήταν απ’ τον ουρανό, από το Θεό κι όχι από κάποιο φυσικό φαινόμενο. Όλη αυτή η καταστροφή έγινε από δύο αγγέλους που είχαν εντολή από τον Κύριο! Οι άγγελοι έχουν δύναμη όταν ο Θεός διατάζει!
Ο Αβραάμ ήταν 99 χρονών, γιατί ξέρουμε ότι στα 100 του γέννησε τον Ισαάκ (κα:5). Σύμφωνα με τη χρονολογία της Βίβλου, ο Αβραάμ γεννήθηκε το 2166 π.Χ. Αφαιρώντας τώρα τα 99 χρόνια του βλέπουμε ότι η καταστροφή των Σοδόμων έγινε το 2067 π.Χ. Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς άρχισαν να υπάρχουν τα Σόδομα & Γόμορρα. Σήμερα οι δύο αυτές πόλεις έχουν βρεθεί στα Νότια της Νεκράς Θάλασσας.
Τα συντρίμμια τους υπήρχαν τον καιρό του Χριστού. Το αναφέρει ο Τάκιτος (Ρωμαίος ιστορικός), ο Ιώσηπος και ο Κλήμεντας.
Γέν.ιθ:26
Στο εδάφιο 17 ο άγγελος είπε: “Μη περιβλέψεις οπίσω σου”. Όμως η γυναίκα του Λωτ φαίνεται ότι δεν είχε σε μεγάλη εκτίμηση το λόγο του Θεού και τον αψήφησε. Ίσως από περιέργεια, ίσως επειδή η καρδιά της ήταν δοσμένη εκεί, ίσως να σκέφτηκε ότι δεν είναι και τόσο κακό, όμως ο Θεός εννοούσε αυτό που έλεγε! Ας μην προσπαθήσουμε ποτέ να δοκιμάσουμε το Θεό αν θα κρατήσει το λόγο Του σε κάτι.
στήλη άλατος: Υπάρχουν πολλές στήλες άλατος σήμερα σ’ εκείνο το μέρος και υπάρχουν πολλές παραδόσεις ότι μια απ’ αυτές είναι η γυναίκα του Λωτ.
Λουκ.ιζ:26-35 Μιλάει για τις τελευταίες ημέρες. Αν θες ν’ ακολουθήσεις τον Κύριο, μη σε νοιάζει τί αφήνεις, απλά ακολούθησέ Τον. Αν γυρίσεις πίσω, θα γίνεις στήλη άλατος.
Γέν.ιθ:27-28
Πρέπει να ήταν ένα συνταρακτικό θέαμα, αλλά για τον Αβραάμ ήταν μια απόδειξη ότι είχε πάρει το σωστό δρόμο.
Γέν.ιθ:29
Ο Θεός θυμήθηκε τον Αβραάμ, και εξαιτίας του έσωσε το Λωτ (Ιακ.ε:16).
Γέν.ιθ:30
Ο τόπος εκεί γύρω είναι γεμάτος σπηλιές. Ο Λωτ έφυγε από τη Σηγώρ, μάλλον γιατί θα είδε τους κατοίκους της να κάνουν τα ίδια με τα Σόδομα κι επειδή είχε δει και τη γυναίκα του να γίνεται στήλη άλατος, φοβήθηκε.
Ο Θεός έφερε τελικά το Λωτ στο όρος, όμως ήταν πια πολύ αργά γι’ αυτόν να κάνει το θέλημα του Θεού. Είχε καθίσει πάρα πολύ μέσα στα Σόδομα και τώρα θερίζει τους καρπούς. Α’ΙΩΑΝ.β:15. Όλα τα Σόδομα και οι Σηγώρ του κόσμου τούτου μοιάζουν. Σε τέτοιες περιοχές, η καρδιά δεν βρίσκει ασφάλεια, ειρήνη, ανάπαυση, ικανοποίηση. Η κρίση του Θεού θα πέσει πάνω σε κάθε τέτοια κατάσταση και μόνο η μακροθυμία Του γίνεται αιτία να φερθεί ακόμα με έλεος και να συγκρατήσει τη ρομφαία Του “μή θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν” (Β’Πέτρ.γ:9).
Ας ζητάμε λοιπόν χάρη για να ακολουθούμε την άγια οδό, έξω απ’ τον κόσμο και πάν ότι είναι εκ του κόσμου, τρέφοντας και αγαπώντας την ελπίδα της επιστροφής του Κυρίου μας. Μακάρι οι καλά ποτιζόμενες πεδιάδες του κόσμου να μην επηρεάζουν τις καρδιές μας αλλά σαν τον Αβραάμ να ξέρουμε να υψωνόμαστε στην παρουσία του Θεού, κι από κει να βλέπουμε αυτή τη γη σαν μια μεγάλη έκταση γεμάτη ερείπια (Β’Πέτρ.γ:10)
Οι κόρες του Λωτ λοιπόν κοιμούνται με τον πατέρα τους για ν’ αναστήσουν σπέρμα. Αυτό είναι πράξη μεγάλης ντροπής επειδή έγινε με πλήρη συνείδηση. Με τη ζωή που έκαναν στην πόλη, τέτοια γεγονότα δεν θα τις σοκάριζαν. Είχαν συνηθίσει να βλέπουν να γίνονται τέτοιες πράξεις χωρίς αγάπη, αλλά μόνο από σαρκική ηδονή (ζωώδες). Αν και δεν υπήρχε ακόμα ξεκάθαρος νόμος για την αιμομιξία, ήξεραν ότι δεν είναι σωστό και γι’ αυτό μέθυσαν τον Λωτ.
Γέν.ιθ:37-38
Ο Λωτ έγινε το όργανο διά του οποίου γεννήθηκαν οι Αμμωνίτες και οι Μωαβίτες, οι κηρυγμένοι εχθροί του λαού του Θεού.
Μωάβ: “Από τον πατέρα” (από τον πατέρα της μητέρας του). Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε ντροπή γι’ αυτό που έκαναν και γι’ αυτό δεν προσπάθησαν και να το κρύψουν.
Βέν-αμμι: “Υιός του λαού μου” κι όχι από τους Σοδομίτες.
