Οι παραδόσεις (05)

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ

1. Τι σημαίνει αποστολική διαδοχή;

Αποστολική διαδοχή σημαίνει να είναι οι ποιμένες και οι λειτουργοί της Εκκλησίας, χειροτονημένοι από άτομα που προέρχονται κατευθείαν από τους δώδεκα αποστόλους.

2.  Γιατί σήμερα γίνεται τόσο πολύς λόγος για την αποστολική διαδοχή;

  

Σήμερα δίνεται έμφαση στην αποστολική διαδοχή, επειδή προσπαθούν ορισμένοι θρησκευτικοί κύκλοι να δείξουν, ότι η Εκκλησία τους και οι ιερείς τους προέρχονται κατευθείαν από τους αποστόλους, και κατά συνέπεια, η δική τους είναι η αληθινή Εκκλησία, έχει το κύρος των Αποστόλων και την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες σύμφωνα με το “όσα αν δέσητε επί της γης...”, όπως νομίζουν.

3.  Είναι σωστό αυτό; Τι λέει η Καινή διαθήκη;

Δεν είναι σωστό. Δεν έχει σημασία ν’ αποδείξει κανείς ότι είναι χειροτονημένος από άτομα που προέρχονται κατευθείαν από τους αποστόλους. Σημασία έχει να πιστεύει, να διδάσκει και να τηρεί αυτά που οι απόστολοι δίδαξαν.
 

Ο Θεός και οι απόστολοι δεν αναγνωρίζουν καμιά Εκκλησία που έχει αλλοιώσει το λόγο τους και δεν ακολουθεί τη διδαχή τους, έστω και αν αυτή κάποτε ιδρύθηκε από αυτούς.

Παράδειγμα 1ο. Ο απόστολος Παύλος τόνισε στους πρεσβυτέρους της Εφέσου (Πράξ. κ:29,30) που ο ίδιος χειροτόνησε, ότι από ανάμεσά τους “θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών”. Αυτοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι είχαν αποστολική διαδοχή και ότι χειροτονήθηκαν από τον ίδιο τον Παύλο. Τι σημασία όμως θα είχε αυτός ο ισχυρισμός, αφού δεν κρατούσαν πια την αλήθεια που ο Παύλος δίδαξε; Ο ίδιος ο Παύλος τους ονομάζει λύκους και διεστραμμένους.

Παράδειγμα 2ο. Απ’ τον τρίτο αιώνα και μετά, παρουσιάστηκαν οι διάφορες αιρέσεις. Οι αρχηγοί τους ήταν Επίσκοποι κατά κύριο λόγο. Για να έχουν κύρος θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι έχουν αποστολική διαδοχή και τυπικά την είχαν. Όμως όλοι ξέρουμε πως τέτοιος ισχυρισμός δεν στέκει εφόσον ξέφυγαν από την αποστολική διδαχή και δίδασκαν αιρετικά.
 

Η Καινή Διαθήκη δεν αναφέρει τίποτα για αποστολική διαδοχή. Οι Πρεσβύτεροι που χειροτονούνταν δεν ήσαν διάδοχοι των αποστόλων, αλλά σεβαστά και πιστά άτομα που ορίζονταν για να επιβλέπουν την τοπική εκκλησία και να την βοηθούν να μένει και να φυλάει το λόγο των Αποστόλων. Είχαν κύρος εφόσον δίδασκαν και ζούσαν σωστά. Όταν ξέφευγαν από το θέλημα του Κυρίου, δεν είχαν καμιά αξία.

4.  Πως δίδεται στους πιστούς η διακονία να κηρύττουν το λόγο του Κυρίου;

Η διακονία του κηρύγματος του Ευαγγελίου για την σωτηρία των αμαρτωλών και την ίδρυση Χριστιανικών Εκκλησιών, δε δίδεται με αποστολική διαδοχή, αλλά δίδεται κατευθείαν από το Χριστό (Εφεσ.δ:11: “Και αυτός έδωκεν...”). Ο Κύριος του θερισμού αποστέλλει εργάτες στο θερισμό Του (Ματθ. θ:37,38). Το χρίσμα δίδεται κατευθείαν από τον Ιησού (Α’ Ιωαν.β:20). Το σώμα των πιστών, η Εκκλησία, απλά αναγνωρίζει τη διακονία τους αυτή και προσεύχεται γι’ αυτούς.

Παράδειγμα: Ο Παύλος. Ο Χριστός κατευθείαν τον κάλεσε και τον απέστειλε και αργότερα τον χειροτόνησε η εκκλησία (Πραξ. κς:16-18. Γαλ.α:11-β:10). Έτσι είναι φανερό ότι ο Παύλος δεν είχε αποστολική διαδοχή.
 

Το ίδιο και ο Βαρνάβας (Πραξ.ιγ:1-5). Είχε διακονία. Ίδρυσε Εκκλησίες. Χειροτονούσε πρεσβυτέρους χωρίς να έχει αποστολική διαδοχή.
 

Έτσι ακριβώς συμβαίνει μέχρι σήμερα. Ο Κύριος καλεί τους εργάτες Του, τους χρίει με το Πνεύμα Του και τους αποστέλλει να κηρύξουν το λόγο Του. Από τη διακονία τους, άνθρωποι σώζονται, εκκλησίες δημιουργούνται και σ’ αυτές χειροτονούν άτομα ικανά να τις ποιμάνουν. Δεν είναι ανάγκη να προέρχονται οι εργάτες αυτοί και οι χειροτονούμενοι ποιμένες κατευθείαν από τους αποστόλους τυπικά. Ο Κύριος που τους στέλνει, τους αναγνωρίζει το ίδιο όπως όλους τους εργάτες Του. Αναγνωρίζει επίσης το ίδιο και τους ποιμένες που χειροτονούνται από αυτούς.
 

Το ότι υπήρχαν εκτός των δώδεκα αποστόλων κι άλλοι χρισμένοι του Κυρίου, με διακονία αποστόλου, προφήτη, και ευαγγελιστή, που έργο είχαν να ιδρύουν Χριστιανικές Εκκλησίες και να χειροτονούν πρεσβυτέρους, το αναφέρει και η Εκκλησιαστική ιστορία του Στεφανίδη στη σελίδα 42. Αυτοί δεν είχαν αποστολική διαδοχή γιατί δεν χειροτονούνταν, αλλά δρούσαν καλεσμένοι κατευθείαν απ’ το Θεό.

5.  Έχουν οι ιερείς σήμερα αποστολική διαδοχή;

Δεν έχουν αποστολική διαδοχή για τους παρακάτω λόγους.
Πρώτο: Επειδή οι απόστολοι ούτε οι ίδιοι ήταν, ούτε χειροτόνησαν ποτέ ιερείς για να είναι διάδοχοί τους. Διαδοχή σημαίνει, να αφήσω κάποιον μετά από μένα να συνεχίσει αυτό που και εγώ έκανα και να είναι ότι εγώ ήμουνα. Οι δώδεκα απόστολοι ήταν ένα σώμα πιστών με ξεχωριστή αποστολή και δεν άφησαν διαδόχους. Δεν ήταν ιερείς και δεν ήταν δυνατό να αφήσουν ιερείς για διαδόχους. Οι Πρεσβύτεροι που χειροτονούσαν δεν ήταν διάδοχοί τους, αλλά ήταν από αυτούς διορισμένοι να ποιμάνουν τις Εκκλησίες. Και οι Πρεσβύτεροι δεν ήταν ιερείς, δεν είχαν ιερατική εμφάνιση, ούτε λειτουργούσαν όπως οι σημερινοί ιερείς. Το ιερατείο δημιουργήθηκε πολύ αργότερα από τους αποστολικούς χρόνους.

Δεύτερο: Δεν έχουν αποστολική διαδοχή, επειδή δεν τηρούν τις αποστολικές παραδόσεις και διδάσκουν διαφορετικά πράγματα (Προσκύνηση εικόνων και ιερών αντικειμένων, προσευχή σε αγίους αντί στον Κύριο, προσευχή για τους νεκρούς, μεσιτείες αγίων αντί το μόνο μεσίτη το Χριστό, σωτηρία μέσω των μυστηρίων αντί μέσω της πίστης κατευθείαν προς το Χριστό και άλλα).

Συμπέρασμα

“Αποστολική διαδοχή”, υπό πνευματική έννοια, έχει αυτός που έχει το χρίσμα από τον Κύριο Ιησού. Διακρίνεται από τον καρπό του, αν ζει και διδάσκει όπως είναι το θέλημα του Κυρίου και σύμφωνα με τη διδαχή των αποστόλων.
 

Δεν μεταδίδεται τυπικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Όποιος δε μένει στη διδαχή του Χριστού δεν τον αναγνωρίζει ούτε ο Θεός, ούτε οι απόστολοι.

Β’ Ιωάννου εδ.9. “Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν δεν έχει ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος έχει και τον Πατέρα και τον Υιόν”

Η ΛΑΤΡΕΙΑ

Η  λατρεία σε πολλές Χριστιανικές Εκκλησίες σήμερα, γίνεται κατά ένα τυπικό και καθορισμένο τρόπο. Γίνονται λειτουργίες τυποποιημένες, στερεότυπες, που επαναλαμβάνονται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο, όπως είναι γραμμένες. Διαβάζονται ή ψέλνονται γραφτές προσευχές. Χρησιμοποιούνται διάφορα αντικείμενα και σύμβολα, και θεωρούνται απαραίτητα στη λατρεία, όπως: εικόνες, κεριά, καντήλια, θυμιατήρια και άλλα.

1. Τι σημαίνει λατρεία;

Λατρεία είναι ο τρόπος με τον οποίο ο πιστός πλησιάζει το Θεό, για να του εκφράσει την αγάπη του, την αφοσίωσή του, και να Του προσφέρει ευχαριστία, τιμή και δοξολογία. Η λατρεία προσφέρεται ατομικά απ’ το άτομο ή ομαδικά από την εκκλησία, σαν σύνολο πιστών.

2.  Πώς πρέπει ο πιστός Χριστιανός να λατρεύει το Θεό;

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι λατρείας που έχουν καθιερώσει οι άνθρωποι. Επειδή όμως αυτοί οι τρόποι δεν είναι σύμφωνοι με το θέλημα του Θεού, ο Θεός δεν τους δέχεται και δεν τους αναγνωρίζει. Ο ίδιος ο Θεός μας φανερώνει ποιος είναι ο σωστός τρόπος να Τον λατρεύουμε. Ο πιστός Χριστιανός πρέπει να λατρεύει το Θεό με τον τρόπο που έχει καθιερώσει ο Ίδιος ο Θεός.

3.  Ποιος είναι ο σωστός τρόπος λατρείας που ζητάει ο Θεός;

Ο Θεός ζητάει λατρεία πνευματική, χωρίς σύμβολα, τύπους και αντικείμενα, που βγαίνει μέσα από μια ευσεβή καρδιά, κατά τρόπο αυθόρμητο και ελεύθερο. Αυτή πρέπει να είναι σύμφωνη με την αλήθεια που αποκαλύπτει ο Ίδιος στο λόγο του.

Ιωάννης δ:24 “Ο Θεός είναι πνεύμα και οι προσκυνούντες αυτόν, εν πνεύ-ματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι”.

Φιλιπ. γ:3 “διότι ημείς είμεθα η περιτομή, οι  λατρεύοντες τον Θεόν εν πνεύματι, και  καυχώμενοι εις τον Χριστόν  Ιησούν και μη έχοντες την πεποίθησιν εν τη σαρκί”.

Με άλλα λόγια, το γνώρισμα, του γνήσιου λαού του Θεού είναι ο πνευματικός τρόπος με τον οποίο λατρεύει το Θεό και όχι η ονομασία που φέρνει, η φυλή στην οποία ανήκει ή ποιους προγόνους έχει.

4. Πως γινόταν η λατρεία στους χρόνους της Καινής Διαθήκης;

Η λατρεία γινόταν με τρόπο απλό και πνευματικό. Αποτελείτο από ελεύθερη και αυθόρμητη προσευχή. Κάθε ένας προσευχόταν με λόγια που εκείνη τη στιγμή έβγαιναν από την καρδιά του. Δεν υπήρχαν γραφτές, τυποποιημένες προσευχές. Δεν ήταν καθορισμένο τι θα ειπωθεί στη διδαχή.
Μαζί με την ελεύθερη προσευχή υπήρχαν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως προσευχή σε ξένη ή αγνώριστη γλώσσα (γλωσσολαλιά), προφητεία και άλλα.

Συμπέρασμα 

Σύμφωνα με το θέλημα του Θεού η λατρεία των Χριστιανών πρέπει να γίνεται με τρόπο απλό και πνευματικό χωρίς αντικείμενα, τύπους και σύμβολα. Οι σημερινές λειτουργίες και όλα τα βοηθητικά μέσα λατρείας που υπάρχουν στους ναούς, δεν είναι αποστολική παράδοση και δεν υπήρχαν στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Είναι μεταγενέστερες παραδόσεις, αντίθετες με το σωστό τρόπο λατρείας που ζητάει ο Θεός.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ