Γνωρίζουμε ότι ο Θεός θέσπισε το γάμο σαν ένα σπουδαιότατο θεσμό για τον άνθρωπο.
Ο γάμος φέρνει έναν άντρα και μια γυναίκα σε έναν άρρηκτο δεσμό μεταξύ τους, δεσμό ψυχικό και σωματικό, για ολόκληρη τη ζωή. Η πνευματική σημασία του γάμου είναι πολύ βαθιά γιατί μας δείχνει ένα θαυμάσιο μυστήριο, το Χριστό και την εκκλησία. Εδώ όμως θα σταθούμε στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την πτώση.
Τα ζώα ο Θεός τα έπλασε απ’ ευθείας κατά ζευγάρια, αρσενικό και θηλυκό. Όμως, τον άνθρωπο τον έκανε διαφορετικά. Ο Θεός είναι ένας και δημιουργώντας τον άνθρωπο κατά την εικόνα Του, έπλασε τον Αδάμ μόνο του. Κατόπιν, αφού τον άφησε να καταλάβει ότι ήταν μόνος και δεν υπήρχε άλλο πλάσμα σαν αυτόν, έβγαλε ένα πλευρό από το πλάι του και χωρίς να προσθέσει άλλα υλικά, έπλασε τη γυναίκα και την έφερε σ’ αυτόν.
«επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ διά την γυναίκα, αλλ' η γυνή διά τον άνδρα» (Α΄ Κορ.ια:9).
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι με τη γυναίκα δεν δημιούργησε ο Θεός ένα δεύτερο άνθρωπο θηλυκού γένους αλλά ολοκλήρωσε τον πρώτο. Αυτή η ολοκλήρωση του ανθρώπου, η ένωσή του με το άλλο του κομμάτι, είναι ο γάμος.
Ο γάμος αποτελεί ένα μεγάλο δώρο του Θεού στον άνθρωπο για να τον ολοκληρώσει και να του δώσει χαρά. Μάλιστα, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δόθηκε από το Θεό προτού ο άνθρωπος πέσει σε αμαρτία.
Είναι όμως απ’ τους τομείς που έχουν υποστεί πολύ μεγάλη ζημιά από την πτώση. Κι επειδή οι λειτουργίες του γάμου φτάνουν βαθιά στη ψυχολογική αλλά και στη βιολογική δομή του ανθρώπου, ο εχθρός του ανθρώπου, ο διάβολος, βρίσκει εκεί ένα πολύ πλούσιο έδαφος για δράση.
