Α. ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ
1. Ο σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να έχει τη δική του Γραφή.
Δεν μπορεί κάποιος να ονομάζεται σπουδαστής της Βίβλου και να μην έχει πάντοτε μαζί του, σε κάθε μάθημα και σε κάθε συνάθροιση της εκκλησίας, τη δική του Γραφή.
Ακόμα πρέπει να έχει το κριτικό κείμενο και μερικές εκδόσεις της Βίβλου σε πιο απλή γλώσσα, για να μπορεί να συγκρίνει τις διάφορες αποδόσεις.
Μαζί με τη Γραφή πρέπει πάντα να έχει ένα καλό τετράδιο για σημειώσεις.
2. Πρέπει να έχει ένα καλό ταμείο.
Αν και στη χώρα μας δεν κυκλοφορούν πολλά, είναι απαραίτητο ένα πλήρες ταμείο γιατί θα χρησιμεύσει σε πολλές περιπτώσεις.
Β. Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
1. Ο σπουδαστής πρέπει να είναι αναγεννημένος.
Είναι βασικό να έχουμε προσωπική σχέση με το συγγραφέα της Βίβλου, αν θέλουμε να καταλάβουμε το λόγο Του. Ο μη αναγεννημένος δεν μπορεί να καταλάβει πνευματικά πράγματα (Α’ Κορ.β:11).
2. Ο σπουδαστής πρέπει να είναι πλήρως πεπεισμένος για τη θεοπνευστία της Γραφής.
Η Βίβλος δεν είναι ένα βιβλίο σαν όλα τ’ άλλα, είναι ο λόγος Του Θεού. Πρέπει να προσεγγίζουμε τη Βίβλο με λυγισμένα γόνατα. Ποτέ ο σπουδαστής δεν πρέπει να βάζει ερωτηματικό εκεί που ο Θεός έχει βάλει τελεία.
3. Ο σπουδαστής πρέπει να έχει αγάπη για τη Βίβλο.
Για να είναι κανείς καλός σπουδαστής της Βίβλου πρέπει να έχει πραγματικό πάθος να γνωρίσει την αλήθεια.
4. Ο σπουδαστής πρέπει να προσεύχεται για διάκριση.
Η γνώση της Γραφής βασίζεται πάνω στην αποκάλυψη του Θεού και στη φώτιση του νου του σπουδαστή από το Άγιο Πνεύμα. Ωστόσο, είναι απαραίτητο κι ο ίδιος να προσεύχεται για οδηγία και κατανόηση.
5. Ο σπουδαστής πρέπει να είναι πρόθυμος να υπακούσει.
Αν θέλουμε να γνωρίσουμε το λόγο του Θεού, πρέπει να κάνουμε το θέλημα Του. Είναι αδύνατον να καταλάβει κανείς πλήρως το λόγο του Θεού αν έχει ένα πνεύμα ανταρσίας.
6. Ο σπουδαστής πρέπει να μελετά τακτικά και με συνέπεια.
Για να υπάρχει πρόοδος στη Βιβλική μελέτη, δεν πρέπει ποτέ να γίνεται ακατάστατα. Πρέπει να υπάρχουν ορισμένες ώρες που θα είναι ξεχωρισμένες για τη μελέτη του λόγου του Θεού.
Γ. ΩΦΕΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
1. Προσωπική πίστη.
Καθώς μελετάμε τη Γραφή, η πίστη αυξάνει. Η πηγή της πίστης μας είναι ό,τι ο Θεός έχει πει και υποσχεθεί. Ρωμ.ι:17
2. Αγια ζωή.
Ο λόγος του Θεού έχει δύναμη καθαρισμού. Ο Moody είπε κάποτε, “Η Βίβλος θα σε κρατήσει μακριά από την αμαρτία, ή η αμαρτία μακριά απ’ τη Βίβλο”. Πόσο αληθινό είναι αυτό!
3. Προετοιμασία για τη διακονία.
Δεν μπορείς να διακονήσεις σωστά αν δεν είσαι ικανός να χρησιμοποιείς το λόγο του Θεού. Ο Θεός τιμά το λόγο Του, όχι το άτομο. Είναι ο λόγος που οδηγεί μια ψυχή στο Χριστό, όχι κάποιο επιχείρημα. Πρέπει να ξέρουμε το λόγο αν θέλουμε να κερδίζουμε ψυχές στον Κύριο. Εφεσ.ς:17
4. Δύναμη στη διακονία.
Αν χρησιμοποιείς το λόγο του Θεού θα έχεις δύναμη στη διακονία σου. Η Γραφή είναι ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση, για εκπαίδευση με δικαιοσύνη.
5. Γνώση.
Δεν υπάρχει πιο θαυμαστή πηγή γνώσης απ’ το λόγο του Θεού. Αυτός που μελετά τη Βίβλο, είναι άνθρωπος γνώσης και σοφίας.
6. Ωφέλειες που παρέχονται απ’ την ίδια τη Γραφή
• Προφυλάσσει απ’ το να αμαρτάνουμε στο Θεό (Ψαλμ.ριθ:11)
• Προστατεύει από ψευδοδιδασκαλίες (Πράξ.κ:29-32)
• Εξασφαλίζει χαρά (Ιερεμ.ιε:16)
• Δίνει ειρήνη (Ψαλμ.πε:8)
• Δίνει νίκη ενάντια στο διάβολο (Ιωάν.η:31-32)
• Είναι πηγή απαντήσεων στις προσευχές (Ιωάν.ιε:7)
• Δίνει σοφία (Ψαλμ.ριθ:98,100,130)
• Τελειοποιεί (Β’ Τιμ.γ:16,17)
Η αξία της μελέτης του λόγου του Θεού είναι ανυπολόγιστη.
Δ. ΚΑΝΟΝΕΣ ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
1. Εμπειρία αναγέννησης.
Η μελέτη της Γραφής είναι μια αναζήτηση για πνευματική αλήθεια, πάντοτε με πνεύμα διάκρισης. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να γνωρίσουν αυτή την πνευματική αλήθεια με την έμφυτη σοφία τους. Οι πνευματικές αλήθειες είναι μόνο διά πίστεως, δι’ αποκαλύψεως και διάκρισης.
2. Προετοιμασία.
Το ψάξιμο της καρδιάς πρέπει να προηγείται απ’ το ψάξιμο της Βίβλου. Μη βιάζεσαι να μπεις στην παρουσία του Θεού και να βγεις πάλι, χωρίς να διαθέσεις χρόνο να ελευθερώσεις το νου σου από περισπασμούς, να ψάξεις λίγο την καρδιά σου και να αισθανθείς το πλησίασμα του Θεού. Είναι καλό να είσαι μόνος σου κι απερίσπαστος.
3. Κανονική ερμηνεία.
Στην ερμηνεία της Γραφής θα πρέπει ν’ ακολουθούμε αυτή την αρχή: “Όταν διαβάζουμε ένα εδάφιο που το νόημά του είναι λογικό, δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για κάποιο άλλο νόημα”. Ένα εδάφιο πρέπει να ερμηνεύεται κυριολεκτικά, εκτός αν τα συμφραζόμενα μας οδηγούν να το ερμηνεύσουμε διαφορετικά.
4. Σεβασμός στα συμφραζόμενα.
Εδάφιο που δεν ταιριάζει με το γενικό πνεύμα της Γραφής είναι πρόσχημα.
Κάθε λέξη πρέπει να εκτιμάται ανάλογα με τη χρήση της μέσα στην πρόταση. Η πρόταση πρέπει να εξετάζεται στο φως της παραγράφου. Η παράγραφος πρέπει να μελετάται σε σχέση με το κεφάλαιο και το κεφάλαιο σε σχέση με ολόκληρο το βιβλίο.
5. Τριπλή προσέγγιση.
Ένα κείμενο μπορεί να έχει τριπλή ερμηνεία.
1. Την πρωταρχική του έννοια
2. Την πνευματική του έννοια καθώς το εφαρμόζουμε στη ζωή μας.
3. Συμβολική ή προφητική έννοια.
Ένα παράδειγμα είναι τα μηνύματα προς τις επτά εκκλησίες που βλέπουμε στο δεύτερο και τρίτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης.
• Έχουμε την πρωταρχική έννοια στην περιγραφή των εκκλησιών που υπήρχαν εκείνη την εποχή καθώς και τις προτροπές που δίνονται σ’ αυτές.
• Έχουμε την πνευματική έννοια καθώς αφήνουμε το μήνυμα να μιλήσει στις καρδιές μας.
• Έχουμε και την προφητική έννοια, καθώς μελετάμε την εκκλησιαστική ιστορία σε συσχετισμό με τα ονόματα των εκκλησιών που αναφέρονται, γιατί καθένα περιγράφει κι αντιπροσωπεύει μια συγκεκριμένη περίοδο της εκκλησιαστικής ιστορίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
