Η ανάγκη των γυναικών να τεκνοποιήσουν είναι έμφυτη, δοσμένη από τον ίδιο το Θεό.
Όσο και αν αυτό ακούγεται παλιομοδίτικο, στο σχέδιο της δημιουργίας της Εύας, δεν ήταν μόνο η κάλυψη της συντροφικότητας που είχε ανάγκη ο Αδάμ, αλλά και ο σκοπός της τεκνογoνίας για τούτο και «εκάλεσεν Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Ζωή (chavvah), ότι αύτη μήτηρ πάντων των ζώντων» (Γεν.γ20) [Ο']. Κάποιοι όμως άστοχα μεταγλώττισαν το Chavvah (=Ζωή) στο ανούσιο Εύα.
Είναι για τούτο, ίσως, που η ποινή της προγιαγιάς μας –που πέρασε και σε όλες τις γυναίκες– ήταν σχετική με την κύρια αποστολή της: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα», ενώ εκείνη του Αδάμ ήταν: «εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου» (Γέν.γ16-19).
Τη φυσιολογική αυτή λαχτάρα των γυναικών ν’ αποκτήσουν παιδιά, τη βλέπουμε ιδιαίτερα όταν την εκφράζουν σε πολλές σελίδες της Βίβλου γυναίκες αποστερημένες από τη δυνατότητα γέννησης (στείρες). Κανείς, λοιπόν, δε μπορεί να κακίσει τη γυναίκα που θέλει να φέρει στον κόσμο και να μεγαλώσει παιδιά.
Στο χώρο αυτό είναι πολύτιμες οι επιστήμες της βιολογίας και ιατρικής, που αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα υγείας, υπηρετούν όχι μόνο τη ζωή και ευημερία μας αλλά βοηθούν και στον τομέα της αναπαραγωγής. Έτσι όλο και περισσότερο χρησιμοποιείται σήμερα η υποβοηθούμενη γονιμοποίηση, που ικάνωσε πολλά άτεκνα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί.
Παράλληλα όμως γεννιούνται όχι λίγα ηθικά προβλήματα, επειδή πολλοί γιατροί, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν διακρίνονται από ευσέβεια και μοναδικό τους κίνητρο είναι το οικονομικό κέρδος, αποφεύγουν να ενημερώσουν τις υποψήφιες μητέρες για τις πραγματικές προϋποθέσεις, απαιτήσεις και ηθικές διαστάσεις της εξωσωματικής γονιμοποίησης, με αποτέλεσμα –εν αγνοία τους– να συνεργούν σε πράξεις που σε αντίθετη περίπτωση δε θα ήθελαν να συμπράξουν.
Θέλαμε για τούτο να παρουσιάσουμε κάποιες σκέψεις γύρω από το ενδιαφέρον και σοβαρό αυτό ζήτημα, όμως χρειαζόμασταν περισσότερα στοιχεία ώστε οι θέσεις μας να είναι τεκμηριωμένες και ασφαλείς.
Πριν λίγο καιρό, όμως, διαβάσαμε ένα ενδιαφέρον κείμενο του Ψυχίατρου και συγγραφέα Δρ. Ανανία Καβάκα που, απαντώντας σε σχετική ερώτηση καλύπτει αρκετά ερωτήματα.
Ερώτηση:
Κύριε Καβάκα, γράφετε ότι είναι επιτρεπτό για ένα ζευγάρι χριστιανών ν' αποκτήσουν παιδί με εξωσωματική γονιμοποίηση, αρκεί να χρησιμοποιηθεί σπέρμα από το σύζυγο και όχι από κάποιον άλλο δωρητή. Όπως ξέρετε, κατά την εξωσωματική γονιμοποίηση γίνεται προσπάθεια να παράγει το γυναικείο σώμα πολλά ωάρια, τα οποία γονιμοποιούνται και στη συνέχεια μερικά μόνο απ' αυτά τοποθετούνται στη μήτρα της γυναίκας, ενώ τα υπόλοιπα πετιούνται.
Το ερώτημα μου είναι: Δεν είναι αυτά τα γονιμοποιημένα ωάρια μια μορφή ζωής που κάτω από κατάλληλες συνθήκες θα γίνονταν άνθρωποι; Είναι ηθικά σωστό να τα καταστρέφουμε ή καλύτερα ν' ανεχόμαστε την καταστροφή τους προκειμένου ν' αποκτήσουμε ένα παιδί;
Απάντηση:
Κάθε γονιμοποιημένο ωάριο αποτελεί δυνητικά έναν άνθρωπο και θα διαμορφωθεί σ' έναν ολοκληρωμένο άνθρωπο όπως είμαστε όλοι εμείς, αν τοποθετηθεί μέσα στη μήτρα μιας γυναίκας και γι' αυτό δεν έχουμε το δικαίωμα να το καταστρέψουμε.
Γι’ αυτό το λόγο, θα σας συνιστούσα, αν θέλετε ν' αποκτήσετε παιδί με εξωσωματική γονιμοποίηση, ν' απαιτήσετε ως όρο από το μαιευτήρα σας να γονιμοποιήσει μόνο δύο ωάριά σας, τα οποία θα τοποθετήσει στη συνέχεια στη μήτρα σας. Έτσι, θα έχετε τη δυνατότητα ν' αποκτήσετε το πολύ δίδυμα παιδιά. Είναι καλύτερο να ριψοκινδυνέψετε μια αποτυχία της προσπάθειας με όλες τις οικονομικές ή ψυχολογικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή σε σας, παρά ν' ανεχτείτε να γίνει κάτι που σαν χριστιανοί δεν το θεωρούμε σωστό.
Ο Θεός έδωσε μεγάλες δυνατότητες στον άνθρωπο αλλά και την ηθική ευθύνη, πώς θα τις διαχειρίζεται. Στο σημείο αυτό η χριστιανή γυναίκα –και ο σύζυγός της, εννοείται– πρέπει να εξετάζει όλα τα στοιχεία και να προχωρεί μόνο σε αποφάσεις και ενέργειες που δεν παραβιάζουν τους νόμους του Θεού.
