Γέν.θ:1-2
Η Γραφή σ’ αυτό το κεφάλαιο μας κάνει γνωστή την καινούρια διαθήκη κάτω από την οποία τίθεται η κτίση και ο άνθρωπος μετά τον κατακλυσμό, καθώς και το σημείο αυτής της διαθήκης.
Βλέπουμε ότι ο Θεός, τις εντολές που είχε δώσει στον Αδάμ και την Εύα, τις επαναλαμβάνει στο Νώε και τους γιους του:
<Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γήν>.
Η εντολή που δίνει ο Θεός στον άνθρωπο κατά την είσοδό του στον αποκαταστημένο πλέον κόσμο, είναι να γεμίσουν τη γη και όχι μόνο μερικά μέρη αυτής. Το θέλημα Του ήταν οι άνθρωποι να σκορπιστούν σ’ όλο το πρόσωπο της γης και να μην υπολογίσουν στη “συγκεντρωμένη δύναμη” όπως προσπάθησαν να κάνουν(κεφ.ια)
Ο διάβολος έκανε τους ανθρώπους να μαζεύονται σε ορισμένα μέρη της γης, κι έτσι δημιουργήθηκαν οι τεράστιες πόλεις όπου συνήθως αυξάνεται η αμαρτία, η ανομία και κατά συνέπεια ο θάνατος. Ο Θεός ήθελε τον άνθρωπο πιο απλό, να εξαρτάται από το Θεό, να δουλεύει τη γη με τα χέρια του και να τρέφεται απ’ αυτή. Μένοντας έτσι ταπεινός ο άνθρωπος, ο Θεός θα μπορούσε να εργαστεί και να κερδίσει την ψυχή του. Όμως με το να συσσωρευτούν οι άνθρωποι μέσα στις πόλεις, άρχισε να αυξάνει ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, ο ανταγωνισμός.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς σήμερα δεν πρέπει να ζούμε μέσα σε πόλεις, το κακό έγινε πια. Τώρα εμείς πρέπει να είμαστε μέσα εκεί για να επιστρέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερους στο Χριστό.
Ενώ πριν από την πτώση τα ζώα ήταν φιλικά προς τον άνθρωπο, τώρα μετά τον κατακλυσμό, ο φόβος του ανθρώπου τοποθετήθηκε στην καρδιά όλων των κατώτερων πλασμάτων, ώστε η υπηρεσία που προσφέρουν στον άνθρωπο να είναι αποτέλεσμα φόβου και τρόμου. Η ζωή και ο θάνατος των κατώτερων ζώων πρέπει να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου.
Γέν.θ:3
παν κινούμενον, το οποίον ζεί
Εννοεί κάθε ζώο που είναι ξεχωρισμένο για τροφή. Αλίμονο αν ο άνθρωπος έτρωγε ό,τι κινείται. Τότε έπρεπε να τρώμε αράχνες, νυχτερίδες, σκουλήκια, ποντίκια, κατσαρίδες, μύγες, σαύρες και ότι άλλο κινείται! Υπάρχουν ζώα που μόνο με απλή επαφή επιφέρουν το θάνατο εξαιτίας του δηλητηρίου που έχουν, ποιος τολμάει να τα φάει; (Λευιτ.ια:46,47)! Στη Γέν.ς:21 είδαμε ότι υπάρχουν φαγητά που δεν τρώγονται. Ακόμα στη Γέν.α:29 όπως κι εδώ μιλάει για “πάντα χόρτον” όμως δεν ακριβολογεί γιατί υπάρχουν χόρτα που είναι δηλητηριώδη.
Αυτό φαίνεται να υπονοεί πως το ανθρώπινο γένος ήταν φυτοφάγο πριν τον κατακλυσμό. Μια πιθανή δικαιολογία για τη νέα αυτή κατάσταση ήταν η καινούρια ατμόσφαιρα, αφού ο υδάτινος θόλος έπεσε στη γη με τη μορφή βροχής. Οι κοσμικές ακτίνες μπορούσαν τώρα να διαπεράσουν ευκολότερα την ατμόσφαιρα της γης κι έτσι να συντομεύσουν το μήκος της ανθρώπινης ζωής. Έτσι ο άνθρωπος χρειαζόταν κρέας για να επανορθώσει τη βλάβη.
Γέν.θ:4-6
Τα ζώα πρέπει να σφαχτούν, να στραγγίσει το αίμα και μετά να φαγωθούν. Απαγορεύεται να φάει ή να πιει κανείς αίμα.
Είναι κάτι ιερό, τύπος της σωτηρίας, αναφέρεται στη ζωή του Χριστού την οποία εξέχεε - το αίμα Του - για να βρούμε εμείς ζωή. Λευιτ.γ:8 ζ:26 ιζ:10-11 ιθ:26 Α’Σαμ.ιδ:32-33 Πραξ.ιε:29.
Εδ.6 Η θανατική ποινή ορίστηκε απ’ το Θεό. Όχι γιατί είναι σκληρός, αφού είναι γεμάτος από έλεος και αγάπη, αλλά το κάνει για να προστατέψει τον άνθρωπο από το κακό. Όταν κανείς ξέρει τί θα του συμβεί αν σκοτώσει άνθρωπο, δεν θα το κάνει με μεγάλη ευκολία.
Γέν.θ:7-17
Όλα αυτά τα εδάφια δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα αν ο κατακλυσμός δεν ήταν παγκόσμιος. Αυτό θα σήμαινε πως η υπόσχεση του Θεού ήταν μόνο για μια μερίδα της ανθρώπινης φυλής, για ένα τμήμα της γης (πιθανόν για τους τυχερούς Αρμένιους) και για λίγα ζώα. Όμως, μπορούμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο; Μάλλον, αντίθετα, όπως το ουράνιο τόξο είναι παγκόσμιο, έτσι κι ο κατακλυσμός είναι παγκόσμιος, κι η υπόσχεση του Θεού είναι παγκόσμια.
Όλη η δημιουργία αναπαύεται πάνω στην αιώνια σταθερότητα της διαθήκης του Θεού και δεν φοβάται ένα δεύτερο κατακλυσμό. Ακόμα, όταν το τόξο εμφανίζεται στη νεφέλη, το μάτι του Θεού αναπαύεται σ’ αυτό, έτσι ώστε η ασφάλεια του ανθρώπου να μην εξαρτάται από τη δική του ατελή και αβέβαια ενθύμηση αλλά από την ενθύμηση του Θεού. <θα ενθυμώμαι> λέγει ο Θεός. Είναι όμορφο να σκέπτεται κανείς αυτό που ο Θεός θέλει ή δεν θέλει να θυμάται: Θα θυμάται τη διαθήκη Του, αλλά δεν θα θυμάται τις αμαρτίες του λαού Του! Έτσι, για τον πιστεύοντα αυτή η γνώση δίνει ειρήνη στην ανήσυχη καρδιά και την ταραγμένη συνείδηση.
Πριν από τον κατακλυσμό δεν υπήρχαν σύννεφα, κι επομένως ούτε ουράνιο τόξο. Έτσι, όταν το πρώτο ουράνιο τόξο άστραψε σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια και επιβλητικότητα, σε αντίθεση με τα σκοτεινά σύννεφα, θα πρέπει να έκανε τρομερή εντύπωση στους οκτώ επιζήσαντες απ’ τη μεγαλύτερη παγκόσμια καταστροφή. Ένα καινούριο σημείο για μια καινούρια υπόσχεση του Θεού.
Το γεγονός ότι ξέρουμε πώς γίνεται ένα ουράνιο τόξο δεν θα πρέπει να μειώσει την αίσθηση του δέους και του θαυμασμού.
Μπορούμε να πούμε: Οι σταγόνες της βροχής συμπεριφέρονται σαν μικροσκοπικά πρίσματα και καθρέφτες στο να διαθλούν το ηλιακό φως σε χρώματα του φάσματος. Όμως, γιατί να υπάρχουν χρώματα στο φάσμα; Η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα όπως και σε πολλά άλλα. Όσο υπάρχει ήλιος και ατμόσφαιρα θα υπάρχει και το ουράνιο τόξο για να δείχνει ότι ο Θεός θυμάται τη διαθήκη Του. Όλα τα χρώματα του φάσματος στο ουράνιο τόξο προέρχονται από το λευκό φως και μας μιλάνε για τον Ίδιο το Θεό. Ο Θεός είναι φως και πολλές φορές αποκαλύπτει τον Εαυτό Του μέσα από τις διάφορες ευκρινείς ιδιότητές Του. Το ουράνιο τόξο ακόμα μας μιλάει για τη χάρη του Θεού. Καθώς είναι το αποτέλεσμα της καταιγίδας και της λιακάδας, έτσι και η χάρη είναι η εύνοια του Θεού στην δίχως αξία προηγούμενη σκοτεινή ζωή του ανθρώπου.
Ακόμα στο τόξο αυτό δεν υπάρχει χορδή, άρα είναι σύμβολο ειρήνης και όχι πολέμου.
Γέν.θ:18,19
Άρχισαν να πολλαπλασιάζονται στη χώρα γύρω από το Αραράτ που είναι η Αρμενία κι από κει διασκορπίστηκαν περισσότερο.
Γέν.θ:20-24
Η Βίβλος πάντοτε μας αναφέρει και τα καλά και τα κακά μη προσπαθώντας ποτέ να ωραιοποιήσει τους χαρακτήρες των ανθρώπων που περιγράφει. Κι εδώ έχουμε κάτι άσχημο από τη ζωή του Νώε και των γιων του. Ο Νώε μέθυσε και περιφερόταν άσεμνα με αποτέλεσμα να γίνει η αιτία της αμαρτίας του Χαμ.
Αυτός που έγινε κύριος της δημιουργίας δεν ξέρει να κυβερνήσει τον εαυτό του. Τί είναι ο άνθρωπος! Απ’ οποιαδήποτε θέση κι αν τον εξετάσουμε τον βλέπουμε πάντα χρεοκοπημένο. Απέτυχε στην Εδέμ, αποτυγχάνει τώρα στη γη που αποκαταστάθηκε, θα αποτύχει στη Χαναάν, θα αποτύχει στην Εκκλησία, θα αποτύχει στη χιλιετηρίδα. Αποτυγχάνει παντού και σ’ όλα, δεν υπάρχει τίποτα καλό σ’ αυτόν. Όσο μεγάλα και σπουδαία κι αν είναι τα προνόμιά του, όσο ωραία κι αν είναι η θέση του, δεν ξέρει να κάνει τίποτε άλλο από λάθη και αμαρτίες.
Εδώ έχουμε να εξετάσουμε το Νώε σαν τύπο και σαν άνθρωπο. Ενώ σαν τύπος είναι γεμάτος ωραιότητα και σημασία, σαν άνθρωπος είναι γεμάτος αμαρτία και αφροσύνη. Ωστόσο το Πνεύμα του Θεού έγραψε αυτά τα λόγια: < Ο Νώε ήτο άνθρωπος δίκαιος......μετά του Θεού περιεπάτησεν ο Νώε> (κεφ.ς:9). Η θεία χάρη είχε καλύψει την αμαρτία του και τον είχε καλύψει με ένα άμωμο ένδυμα δικαιοσύνης <Εύρε χάριν ενώπιον Κυρίου> (κεφ.ς:8). Ακόμα και όταν ο Νώε αποκάλυψε τη γυμνότητά του, ο Θεός δεν την είδε γιατί δεν έβλεπε το Νώε στην αδυναμία της δικής του κατάστασης, αλλά εν τη δυνάμει της θείας και αιώνιας δικαιοσύνης. Αυτό μας κάνει να καταλάβουμε το κακό που έκανε ο Χαμ, πόσο απομακρυσμένος ήταν από το Θεό και ξένος προς τις σκέψεις Του, με την ενέργειά του αυτή. Δεν θα είχε γευθεί την ευτυχία του ανθρώπου <του οποίου συνεχωρήθη η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία> (Ψαλμ.λβ:1). Η συμπεριφορά όμως του Σημ και του Ιάφεθ μας δίνει ένα ωραίο παράδειγμα του τρόπου που ο Θεός βλέπει τη γυμνότητα του ανθρώπου, και ενεργεί προς αυτή, γι’ αυτό κληρονόμησαν ευλογία ενώ ο Χαμ κληρονόμησε κατάρα.
Η αμαρτία του Χαμ δεν ήταν ότι είδε τον πατέρα του γυμνό - γιατί άλλωστε αυτό έγινε άθελά του - αλλά ότι πήγε και το είπε στους αδελφούς του και ίσως κοροϊδευτικά αντί να τον σκεπάσει.
Πώς ο Νώε έμαθε όσα έκαμε σ’ αυτόν ο νεότερός του γιος; Τα παιδιά του μπορεί να του το είπαν, ή να του το φανέρωσε ο Θεός.
Γέν.θ:25
Τα λόγια που διαβάζουμε στο εδάφιο αυτό προέρχονται από το Θεό και δεν είναι από ένα οργισμένο πατέρα που προφέρει κατάρες. Γιατί όμως η κατάρα να είναι για τον Χαναάν και όχι για τον Χαμ; Αυτό γίνεται με βάση την πρόγνωση του Θεού. Στο εδ.θ:1 είδαμε ότι ο Θεός ευλόγησε τον Σημ τον Χαμ και τον Ιάφεθ.
Δείχνει εδώ ο Θεός από πού θα βγει και θα θριαμβεύσει η αμαρτία πάνω στο πρόσωπο της γης. Οι απόγονοι του Χαμ είναι αυτοί που ζούσαν μέσα στα Σόδομα και τα Γόμορρα, απ’ αυτούς βγήκε ο Νεβρώδ, ο ιδρυτής της Βαβυλώνας! Μπορεί βέβαια από τη γενιά του Χαμ και του Χαναάν να υπήρξαν πιστοί άνθρωποι, γιατί η κατάρα δεν είναι για άτομα αλλά για έθνη. Ακόμα από τον Χαμ κρατάνε όλα αυτά τα έθνη που η αμαρτία τους είχε φθάσει στο πλήρες ώστε ο Θεός έστειλε ένα πιο δίκαιο έθνος για να τους αναλώσει.
Γέν.θ:26
Εδώ υπάρχει μια λεπτομέρεια που μόνο στο Εβραϊκό κείμενο φαίνεται: Και είπεν, Ευλογητός Γιάχβε ο Ελοχίμ του Σήμ. Ο Θεός χρησιμοποιεί για τον Σημ το όνομα της διαθήκης ενώ για τον Ιάφεθ (εδ.27) λέει: Ο Ελοχίμ θέλει πλατύνει τον Ιάφεθ.... Κι’ αυτό γιατί η διαθήκη δεν ήταν για το σπέρμα του Ιάφεθ αλλά του Σήμ.
Όταν οι Ισραηλίτες κατέλαβαν τους Χαναανίτες, αυτοί έγιναν δούλοι τους, κι όχι μόνο στο σπέρμα του Σημ αλλά και του Ιάφεθ (εδ.27).
Χαναάν σημαίνει ταπεινώνομαι, υποτάσσομαι. Ορισμένοι χρησιμοποιούν αυτό το εδάφιο για να στηρίξουν τη δουλεία. Όμως αυτό είναι λάθος γιατί ο Θεός ποτέ δεν θέλησε κάτι τέτοιο. Οι άνθρωποι υποδούλωσαν άλλους ανθρώπους σαν αποτέλεσμα της σκλήρυνσης της καρδιάς λόγω της απομάκρυνσης από το Θεό. Οι Σημίτες εκμεταλλεύτηκαν τους Χαναναίους μ’ άσχημο τρόπο όπως και οι Ιαφεθίτες και τους έκαναν σκλάβους. Αργότερα το ίδιο έγινε με τους Βρετανούς και τους Αμερικάνους απέναντι στους μαύρους.
Κάποιοι λένε ότι μέρος της κατάρας του Χαμ είναι και η μαύρη επιδερμίδα που έχουν αυτά τα φύλα. Αυτό όμως δεν είναι σωστό, γιατί οι Σημίτες είναι πιο μελαψοί από τους Ιαφεθίτες αν και ο Σημ είναι πιο ευλογημένος από τον Ιάφεθ.
Σήμερα ο καθένας, άσχετα αν κατάγεται από τον Σημ, Χαμ ή Ιάφεθ, μπορεί να γίνει και υιός Αβραάμ δια της πίστεως στο όνομα του Ιησού Χριστού. Η κατάρα δεν υπάρχει γιατί την πήρε στο σταυρό Εκείνος!
Η προφητεία ότι ο Ιάφεθ θα κατοικήσει στις σκηνές του Σημ αναφέρεται στα έθνη που θα έλθουν στη διαθήκη και θα ευλογηθούν από τον Σημ (Ρωμ.ια:17).
